athensville

Τέτοια βιντεάκια είναι θησαυρός, όχι μόνο για το ότι μιλά ο Ταχτσής αλλά γιατί προβάλουν σπαρταριστή ιστορία, παλιά μεν αλλά και τόσο φρέσκια, αφού αφορούν τα στενά που καθημερινά περπατάμε. Και ένα πρόσωπο που τα περπάτησε δεκαετίες αδιάκοπα ήταν και ο Κώστας Ταχτσής, στα μικράτα του σαν παιδάκι στη λαϊκή συνοικία του Μεταξουργείου που τόσο σημάδεψε την οπτική του στη ζωή, (από κει πήγασε η χαρακτηριστική του ακροβασία ανάμεσα στα σαλόνια και στο περιθώριο), την ενηλικίωσή του στην αστικότερη Ιππόκράτους, αργότερα τη παρουσία του στη σπουδαία πνευματική παρέα Χατζηδάκι, Βαλαωρίτη κ.α. στο καφέ Μπραζίλιαν, στις νύχτες -δεκαετίες ολόκληρες- που αφηνόταν σαν τραβεστί στα αγόρια του ήδη παρηκμασμένου κέντρου, μέχρι το τέλος του σε μια ταπεινή μονοκατοικία του Κολωνού. Αθήνα του 1982, μια βόλτα στο πριν και στο τότε τώρα, σε μια πόλη που 30 χρόνια μετά δεν φαίνεται να 'χει αλλάξει και πολύ...

Ωραία δράση! Πριν λίγες ώρες ολοκληρώθηκε η πρωτοβουλία της "ΚΜ Πρότυπη Γειτονιά" με την φύτευση 3 οικοπέδων σε Μεταξουργείο και Κεραμεικό. Όχι μόνο φύγαμε με το αίσθημα της συμμετοχής που σε γεμίζει βαθειά ικανοποίηση, αλλά ήταν κι όλο το στόρυ εξαιρετικό. Κατ' αρχήν το επίπεδο προετοιμασίας ήταν πολύ υψηλό: τα οικόπεδα στρωμένα με χώμα, τα φτυάρια, τσουγκράνες, τσάπες, άπειρα, ακριβής και καλοφτιαγμένη η σήμανση, πλούσιο το κέτερινγκ για τους συμμετέχοντες, τα φυτά πάμπολλα, τα χαμόγελα δε ακόμα περισσότερα: πραγματικά ενδιαφέρων ο κόσμος που συμμετείχε στην πλειοψηφία τους ψαγμένα νιάτα, αλλά και groovy μαμάδες μπαμπάδες με παιδάκια, με καλή διάθεση, περισσή αλληλεγγύη και κέφι. Το "παρών" έδωσαν οι υπόψηφιοι Γιώργηδες, Καμίνης και Αμυράς, κάτι άκουσα για Περιφερειάρχες, ίσως προσήλθαν κι άλλοι αλλά λόγω του πάνω-κάτω στα τρία οικόπεδα έχασα κάτι. Αισθητικά το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό (αναμενόμενο, το γυναικείο χέρι των 5 πρωτεργατριών), οι χώροι ορθ...

Πίσω απ' την θρυλική, (κατοικούν αρκετές τραβεστί) και θηριώδη πολυκατοικία της Πειραιώς 66, βρίσκεται η καρδιά της Αθηναϊκής Τσάινα Τάουν. Στο διάβα μου, απρόσμενη ομορφιά οι μικρές Κινέζες στις βαριές στοές να παίζουν, να γελάνε, να χορεύουν χωρίς σταματημό με μια χαρά, τόσο όμορφη, τόσο αθώα και τόσο σοφή, που ξαλαφρώνει τους σκεπτικούς μεγάλους. Τόση χάρη δε, που η μηχανή που αστραπιαία ξεπήδησε απ' την τσάντα, ένα λιγουλάκι κατάφερε να τ' απαθανατίσει.

Περιμένοντας το τρόλεϊ στη Λένορμαν, το μάτι μου έπεσε στο όνομα στο όνομα της στάσης: "Κίκιζα". Κάτι μου θύμιζε, κόλλησα, επεξεργάστηκα την πληροφορία και θυμήθηκα ότι είχα ένα εξαιρετικό βιβλιαράκι για το Μεταξουργείου. Παιδεύτηκα μέσα στη μαύρη νύχτα ( υπό μετακόμιση ανάκατα τα βιβλία σε κούτες) μα το βρήκα. "Κίκιζας": το μεγαλύτερο προπολεμικό σούπερ μάρκετ της Αθήνας, τόσο γνωστό που η ευρύτερη αυτή γειτονιά του Μεταξουργείου είχε πάρει το όνομα. Γράφει στο βιβλίο "Μεταξουργείο-Κολωνός: Νοσταλγία και πραγματικότητα" ο Βασίλης Αγγελίδης: Το μπακάλικο του Κίκιζα ήταν γνωστό σ' όλη την Αθήνα. Βρισκόταν στη γωνία Λένορμαν και Παλαμηδίου... Ήταν το μεγαλύτερο μπακάλικο της τότε Αθήνας και λειτουργούσε από το 1925. Απασχολούσε περισσότερους από είκοσι υπαλλήλους, όταν τα μεγαλύτερα μπακάλικα της εποχής απασχολούσαν πέντε ή έξι υπαλλήλους. Όταν δεν μπορούσαν οι Αθηναίοι να βρουν ένα είδος σε άλλα μπακάλικα το 'βρισκαν στου Κίκιζα και πάντα φρέσκο, δ...

Η Ιάσωνος έχει φτηνό σέξ, είναι η πιο πυκνοκατοικημένη γειτονιά σε μπουρδέλα. Τα αγόρια πηδάνε και μετά κατουράνε, χαρίζοντας στον δρόμο μια υπέροχη εσάνς παρακμής συνεπικουρούμενης από τον ντεμί φωτισμό. Ξεχνώντας την μπίχλα της ντεκαντάνς, σηκώνουμε κεφάλι, και παρατηρούμε ένα αριστουργηματικό συνεχές διμέτωπο νεοκλασσικής αρχιτεκτονικής. Με τις κατάλληλες ανακατασκευές μπορεί να γίνει ένας πεζόδρομος-σκηνικό, μια "disneyland" "παλιά Αθήνα". Είναι μεγάλο άδικο το παρόν της. Νικήτα, κι η Ιάσωνος πρέπει να σωθεί!