athensville

Το καλοκαίρι που πέρασα , στάθηκα στην γέφυρα της λαχαναγοράς με την σπάνιας άπλας θέα, και χάζεψα με τις καλαμιές που ξεφύτρωσαν στο μπετόν μα και μαζί ξανάσπασε το κεφάλι μου απ' το έγκλημα. Πόσοι αβάσταχτοι τόνοι τσιμέντου κάλυψαν το μεγαλύτερο ποτάμι της Αττικής για να πηγαίνουν ταμάξα τους τα βορεινά πιο γρήγορα - μακριά απ' το μιασμένο κέντρο- στις απαιτητικές δουλειές στον νότο; Οι καλαμιές μου δώσανε χαρά και χάρη, αυτή που λείπει σε κάθε απόφαση για έργα και μπομπολέικα λεφτά στην Ελλάδα, που πες τσιμέντωσαν το ποτάμι αλλά δεν το καναν με καμία χάρη, όπως στα αστικά ποτάμια του εξωτερικού, βαθιά απάνθρωπο δε χωρίς πεζοδρόμιο να περπατήσει να χαζέψει κάποιος στις όχθες του. Έτσι προχθές ξαναπερνώντας χάθηκα σ' αυτή την εικόνα. Ο Κηφισός γεμάτος γλαροπούλια, μεγάλα και μικρά, που το dna τους το χει το σημείο καταγράψει για ποτάμι. Και λουφάζανε στα βρωμόνερά του, και κρώζανε μόλις ερχότανε ελαφρύ κύμα με ροή απ' το Φάληρο. Και πόση χάρη είχε ο σχηματισμός το...

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα , μέρα που, όπως πριν λίγο για τις ανάγκες του ρεπορτάζ έμαθα, ο Ιούδας πρόδωσε τον Χριστό. Πασέ ιστορία αλλά κολλάει με το ανοιξιάτικο θέμα που φύλαγα. Απελπισμένος ο προδότης πήγε και κρεμάστηκε. Που όμως (γιατί ήταν και καλόγουστος); Σ’ ένα πανέμορφο δέντρο με λιλά ανθάκια που έχει γεμίσει την Αθήνα και όλοι αναρωτιούνται πως λέγεται. Η απάντηση κρύβει ένα φουλ βλάχικο όνομα, θα μπορούσε να είναι επώνυμο συμμαθητή που κοροϊδεύατε στο Δημοτικό. Κουτσουπιά ! Τι κρίμα αυτό το αριστούργημα να λέγεται έτσι. Γιατί δεν φρόντισαν τα ωραία χρόνια του εξελληνισμού να το περιλάβουν κι αυτό, τι σικ το Παιανία και όχι Λιόπεσι, η Μεταμόρφωση αντί Κουκουβάουνες. Απροσεξίες, να το δει η μαντάμ στο Ζοναρς να το θελήσει για τον κήπο της και να μην μπορεί να το ονοματίσει; Τέλος πάντων , η Κουτσουπιά είναι εκπάγλου καλλονής, έχει δώσει χαρακτήρα στην Αθήνα και μπράβο σ’ αυτόν που την εισήγαγε. Βέβαια πιο μαζικά θα ήταν ακόμα καλύτερα π.χ. φανταστείτε μια συνοικία μόνο μ’ αυτό ...