athensville

Ο Νίκος Μουρατίδης εισέβαλε με την σεμνότητα του συγγραφέα στο Πάμπλικ χθές το απογευματάκι. Θα παρουσίαζε με την δόξα του τιβι σταρ το νέο του βιβλίο "Χfactor οι εμπειρίες μου" ή κάπως έτσι. Η δημοφιλής περσόνα μαγκώθηκε! Το κοινό δεν! Μάμαδες του Ψυχικού να νταντεύουν τα παιδιά στο καροτσάκι, άνθρωποι των γραμμάτων, των λοφτ και των τεχνών να φλερτάρουν χαριτολογώντας (βαρεμάρα), 2-3 κυπραίικες παρέες με την έξαψη του τουρίστα να νιώθουν ότι παίζουν στο Βαλκάνιο "Σεξ/σίτυ". Ο Νίκος, έξυπνο αγόρι, "έχετε δει το σούπερ σπίτι του στο Γκάζι" ωρυόμουν στους φίλους, έξυπνο αγόρι και πολλά λεφτά, άρπαξε σεμνά τους ποπ σταρς του Φάκτορ και χώθηκε σ' ένα πάγκο πριν τις τουαλέτες,. Άλλωστε δεν είχε κι άδικο. Στην ανακοίνωση της παρουσίασης του βιβλίου του οι μισοί γελάσανε, κι οι άλλοι παγώσανε. Μερικοί από δαύτους, σε κορυφαίο στέιτμεντ απέχθειας στην μιντιοκρατία, απεχώρησαν για να τους δουν οι άλλοι και περισσοτερο οι εαυτοί τους. Αχ αυτές οι αυτάρεσκες ε...

Όσες φορές κι αν περνούσα το 'λεγα το 'κρίμα'! Χρόνια τώρα μαράζωνε στην γωνία Βουλής και Κολοκοτρώνη το μεγαλοπρεπές, σπάνιας ομορφιάς, νεοκλασσικό της φωτογραφίας. Κάποτε φιλοξενούσε κρύσταλλα και πορσελάνες στο κατάστημα "Ermitage", κάπου στα 90s εγκαταλείφθηκε, τα γύρω κτίρια φτιάχτηκαν κι αυτό έστεκε στοιχειωμένο. Η κατάρα όμως λύθηκε! Ο όμιλος Χαραγκιώνη (καλό δείγμα δουλειάς του απέναντι στο H&M/Ferrari κτίριο) προχωρά σε 'ανάπλαση παραδοσιακού εμπορικού συγκροτήματος'! Μια δυναμική απάντηση της Κολοκοτρώνη στην ξανανιωμένη Μητροπόλεως, ένα ενδιαφέρον διδυμάκι που αναδεικνύει τελικά την αρχιτεκτονική ασχήμια της Ερμού. φ1 φ2

Ο καλοσυνάτος Δήμος Πάτρας μας έστειλε τους Αθηναίους, ελέφαντα μέλος του πληρώματος του περσινού καρναβαλιού. Δεν είναι τίποτα το σπέσιαλ, αλλά προτιμώ έστω αυτό το κάτι, που σε φέρνει μπροστά σε μια νέα εικόνα, ένα ξαφνιασμα, δείχνει μια πόλη που κινείται. Πράγματα να γίνονται... :-p

Μια σέξι φίλη μου παντρεύτηκε τον Ιούλη. Σειρά να τακτοποιηθεί είχε το κτίριο που φιλοξένησε τα αγαπημένα μας Habitat, ιδιοκτησίας του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (μα τα φιλέτα να τα 'χουν οι καραβανάδες;). Δυναμικά λοιπόν ξεκίνησε, μέσα Αυγούστου, η ανακαίνιση/διαμόρφωση του αριστερού νεοκλασσικού, που θα φιλοξενήσει, σύμφωνα με πληροφορίες που 'κλεψα από την LIFO, τα πολύ δραστήρια στο ιστορικό κέντρο, Η&M. Ψάχνοντας το νετ επίσης, έμαθα, ότι η ελάχιστη μίσθωση για 25 χρόνια είναι 30 εκατομμύρια ευρώ! Τα τρως χοντρά καλέ μου στρατέ, άντε να μας απαλλάξεις και από τις παράλογες αμυντικές δαπάνες! Συμφωνεί κι η φίλη μου, σέξι αλλά το ρίχνει στο Σύριζα.

Ο αγαπημένος Ζαχαρόπουλος, που απ' τα μικρά παχιά βιβλία του διαβάσατε μεγάλους συγγραφείς, προχώρησε σε αλλαγή ταμπέλας και μόνο αυτό. Η νέα είναι πολύ βαρετή, η κλασσική φωτεινή του φωτοτυπείου. Ενώ η παλιά, πεταμένη στη Σταδίου, μας συγκινεί. Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μια ομάδα, να νοικιάσουμε ένα τεράστιο υπόγειο, να περνάμε μ' ένα ντάτσουν τα βράδια και να μαζεύουμε πολυθρόνες, μπουφέδες, ταμπέλες. Να 'χει και πίσω αυλή να τα πίνουμε.

Μα τι χαζό σόου οφ? Όταν περνώ απ' το Zonars χαχανίζω στα μέσα μου με τη εξηντάρα συν φίλες που πληρώνουν το φρέντο 6 ευρώ για το θεαθήναι. Την προσοχή μου, αυτή τη φορά, τράβηξαν οι λινάτσες από δίπλα. Κουκουλιασμένα θέατρα Αθηνών και Βρετάνια, μαθαίνω ότι ανακαινίζονται ( citypress ). Μ' αρέσει κάργα το κτίριο, μου φέρνει το πιο Παρισινό της πόλης μας. Βέβαια σαν ρεπερτόριο ποτέ δεν μ' ενθουσίασαν τα εκεί ανεβάσματα (χείριστες αναμνήσεις μου φέρνει μια γαλλική φάρσα ταμάμ για αστικές γιαγιάδες με τις βαριεστημένες Παναγιωτοπούλου-Παπακωνσταντίνου αρχές δεκαετίας, πριν έρθει ο Χουβαρδάς και απαγορεύσει τις γριές). Επίσης -όχι ότι προσθέτει κάτι ουσιαστικό- πέρσι πρέπει να φιλοξένησε και την χειρότερη παράσταση που χει παίξει ο Βαλτινός, ακόμα αναρτημένη η πηγαίο- γέλιο αφίσα (στο word τη φτιάξανε;).

Πεινώντας στο Σύνταγμα η ιδέα ενός κεμπάπ στο Θανάση μοιάζει η κατάλληλη, ε και κοντινή, λύση. Αποφεύγω ασηζητητί την κουραστική Ερμού και κατηφορίζοντας την  Μητροπόλεως στο μέσον της άξαφνα το αγαπημένο μου μωβ  γεμίζει το σκηνικό. Τραβώ φωτογραφία, πρέπει να ναι η μεγαλύτερη μοκαμβίλια στην Αθήνα (στο κέντρο της μάλλον ναι). Αγκαλιάζει μάλιστα ένα μικρό ξενοδοχείο. Ονειρικά φαντάζομαι τα δωματιάκια συνοπολογίζοντας την θέα της Ακρόπολης. Πλησιάζω κι από κάτω έχει ταβερνο-σουβλατζίδικο. Χάρη μοκαμβίλια, δοκίμασα ένα εξαιρετικό πίτα κοτόπουλο που συστήνεται ανεπιφύλακτα!