athensville

Κυψέλη: Μικρός έγχρωμος Αθηναίος συντρέχει καμπουριασμένη Αθηναία ντάμα.

Χρόνια τώρα μια κοπελίτσα ντυμένη στα λευκά, με βαμμένο και το πρόσωπο, να κάνει το άφωνο, ακίνητο act της στην Ερμού. Χαριτωμένο (σε σχέση μάλιστα με τον γνωστό χωρίς χέρια, πόδια, κατακαμμένο τσιγγάνο).  Τους τελευταίους μήνες πλήθυναν απότομα, και μάλιστα πολλοί είχαν το σοκολατί χρώμα στην επιδερμίδα που δεν πήγαινε καθόλου. Σήμερα στα Νέα αποκαλύπτεται κύκλωμα που τους εξαναγκάζει σε επαιτεία. Διάβασε περισσότερα εδώ .

Μα τι χαζό σόου οφ? Όταν περνώ απ' το Zonars χαχανίζω στα μέσα μου με τη εξηντάρα συν φίλες που πληρώνουν το φρέντο 6 ευρώ για το θεαθήναι. Την προσοχή μου, αυτή τη φορά, τράβηξαν οι λινάτσες από δίπλα. Κουκουλιασμένα θέατρα Αθηνών και Βρετάνια, μαθαίνω ότι ανακαινίζονται ( citypress ). Μ' αρέσει κάργα το κτίριο, μου φέρνει το πιο Παρισινό της πόλης μας. Βέβαια σαν ρεπερτόριο ποτέ δεν μ' ενθουσίασαν τα εκεί ανεβάσματα (χείριστες αναμνήσεις μου φέρνει μια γαλλική φάρσα ταμάμ για αστικές γιαγιάδες με τις βαριεστημένες Παναγιωτοπούλου-Παπακωνσταντίνου αρχές δεκαετίας, πριν έρθει ο Χουβαρδάς και απαγορεύσει τις γριές). Επίσης -όχι ότι προσθέτει κάτι ουσιαστικό- πέρσι πρέπει να φιλοξένησε και την χειρότερη παράσταση που χει παίξει ο Βαλτινός, ακόμα αναρτημένη η πηγαίο- γέλιο αφίσα (στο word τη φτιάξανε;).

Μια φίλη μου, που 'μενε Κυψέλη στα φτωχά της, μ' έφερνε πριν 5 χρόνια στο τριάρι της. Είχα θαμάσει τότε εκείνη το εντυπωσιακό μαγαζί ανάμεσα σε Αμερικής και Κολιάτσου που ήταν ολόκληρο ένα κόνσεπτ, μια βιτρίνα, μια σηθρού κατάσταση, όλα στο μάτι του περαστικού. Περνώντας προχθές και πάλι ενθουσιάστηκα. Έχει κάτι σπέσιαλ που κατάφερε ο διακοσμητής, δεν ξέρω τι γιατί είναι βράδυ και με κουράζουν οι αναλύσεις. Ας πούμε μια ζωντάνια, μια θεατρικότητα, το ντεκόρ να συνεχίζεται και στα ρούχα, κάτι που δεν συναντάς στις στυλάτες λοιπές βιτρίνες. Περάστε, είναι αξιοθέατο (και μάλιστα σε μια φρικτή μεσανατολίτικη γειτονιά όπως η Κυψέλη, που χαρά δεν θα βρεις). • Bazaar, Πατησίων 202

Άνοιξε αρχές του '09 στην Πλατεία Κοτζιά, διστακτικά και χωρίς ντουντούκες, το χαλαρό καφέ Higgs (ιδιοκτησίας Γρ. Βαλλιανάτου). Το επισκέφθηκα! Αυτό που αγάπησα λοιπόν σε σένα Γρηγόρη είναι που διατήρησες τον από κατασκευής εσωτερικό διάκοσμο, τι όμορφο πάτωμα, μια ομορφιά  ρετρό καρέκλες με  μαρμαρένια τραπεζάκια. Σαν μοντερνιτέ, με κέρδισες, με τις υπέροχες μίνιμαλ  μπάλες στην οροφή (μελετημένα άτακτες δίνουν σχήμα στον ομώνυμο χημικό τύπο) καθώς και με τ' ολότοιχο εξπλικασιόν του τι ήτο ο Higgs.  Η μουσική στυλάτη και διακριτικιά, συν! Ιούλης πια, και στον πεζόδρομο της Ευπόλιδος, γιαβάς-γιαβάς μαζεύει σταθερούς θαμώνες οι οποίοι -ω θετικό- δεν έχουν πόζα, δεν ψάχνονται με λύσσα (βλ.  αιολικά αγόρια) λένε αστεία και γελάνε χωρίς κρα!  

Ξενοίκιαστο και μπρος και πλάι και παντού. Η ψωνάρα να στεγάσει ο βρετανοσπουδαγμένος τη φωλίτσα του σ' ένα λοφτ του αντεργκράουντ κέντρου (δίπλα σε μπουρδέλο και σουβλάκια) πουλούσε τρελά πριν 2-3 χρόνια, μα πια  οι τιμούλες του Thission Lofts  μοιάζουν υπερτσιμπημένες. Μα κάτσε, γιατί να αγοράσεις τόσο ακριβό σπίτι πάνω στην θορυβώδη Πειραιώς; Ψαρώνουν ακόμα στο Γκαζάκι με τα λοφτ; Πασσέ ο Παπακαλιάτης κορίτσια!

Οσονούπω ολοκληρώνεται το Εθνικό Θέατρο που η ατυχία το 'φερε ξεκομμένο στην γνωστή κουλή πια γειτονιά της Αγίου Κωνσταντίνου. Όπισθεν πετυχημένη η προσθήκη ενός στυλάτου τερακότα κτιρίου με ανάγλυφη αλφαβήτα στο repeat (απ' τα παράθυρα μάλιστα της οδού Κουμουνδούρου χαζεύετε τους ηθοποιούς με το βρακί να μακιγιάρονται, αγαπημένη μου συνήθεια τον 08 χειμώνα). Το καλό, ότι το νέο κτίριο καλύπτει μόνο το ήμισυ του όλου οικοπέδου και προσφέρει αέρα και άπλα στην μπουχτισμένη περιοχή. Στα συν τα διαπλατυσμένα πεζοδρόμια ολόγυρα. Λινάτσες καλύπτουν ενδιαφέροντα νεοκλασικά του επόμενου τετραγώνου που μάλλον θα σουλουπωθούν για να μην φρικάρει στην πρεμιέρα η Νατάσσα Κ. Ένα ολοκαίνουργιο συμπαθητικό ντιζαϊνάτο καφέ (συν το πετυχημένο θεατράκι "Αγγέλων Βήμα") δίνει την ελπίδα για  αναβάθμιση της περιοχής που, Ναί,  μπορώ να πω, κοντοζυγώνει! 

Ιδού και γιατί; Το πεζοδρόμιο της Σταδίου από Ομόνοια ως Αιόλου είναι σε τραγική κατάσταση και ίσως το μοναδικό ολόγυρα. Το γιατί δεν αναπλάστηκε είναι ερώτημα. Κοίταξα γύρω μου και δεν μπόρεσα να τεκμηριώσω καμία θεωρία συνωμοσίας που να στέκει. Ομονοιακή Σταδίου, διάλυση, Συνταγματική, D&G!

Μέγεθος : προκλητικά γενναιόδωρο (ασύμφορο για την επιχείρηση, μα απορείς). Γεύση : ωραία, δεν έχει την παγωτίλα των McDonals. Το νιώθεις το γαλατάκι. Υφή : Βελούδο! Βουτά η γλώσσα και βυθίζεται. Ουρά : Αναμενόμενη. Πενταλεπτάκι συνωστίζεσαι με στρουμπουλές πενηντάρες ερμουβολτιώτισσες. Κρίνος παγωτό: το νέο ορόσημο της Αιόλου (χωρίς πλάκα)!

Μας τα ζαλιζαν με τη δεκαετία του 60. Ιδού καλέ, τότε καταστράφηκε η Αθήνα.

Το ξενοδοχείον ΕΛΛΑΣ πρέπει να κλεισε καιρό. Στα στερνά του στέγαζε παππούδες που τύλιγαν 20ευρα στα πέη νεαρών μεταναστών. Από κάτω ένα βιντάζ χαρτοπωλείο, ακμαίο. Έκλεισε (μεταφέρθηκε το σωστό). Η ταμπέλα αναφέρει ανακαίνιση του κτιρίου. Χαρά. Είναι δίπλα στην Ομόνοια, μεγάλο και επιβλητικό. Μια διαπλάτυνση στο πεζοδρόμιο και γίνεται το τέλειο εμπορικό σποτ.