Tελικά φεύγεις...

Φεύγεις ε;
Βαρέθηκες να με βλέπεις να φωτογραφίζω παρατημένα γλυφιτζούρια στα τσιμέντα...


...να τραβώ το φως μέσα απ' τις φυλλωσιές


Ή τα περιστέρια να κάθονται στις μουριές, -έλα μη με ειρωνεύεσαι


Εσύ που φεύγεις, θα χάσεις το ξαπόστεμα, τις τρυπητές σκιές στις νεραντζιές της Παλιάς Βουλής


θα χάσεις δε την κινηματογραφικότατη απόλαυση της ερημιάς...


...τα αγάλματα πίσω απ' τα κατεβασμένα ρολά, θα τα χ-ά-σ-ε-ι-ς κι αυτά


...δεν θα χαζέψεις ρόμπες σαν της μαμάς


... ούτε τη σκληρή αντανάκλαση ενός καλύμματος, τι ποίηση θεέ μου


...Ναι είμαι βαρεμένος, έχω κλονιστεί, δεν είναι νορμαλ πράματα αυτά, να φωτογραφίζω μανιακά την φτώχεια...


...τυπικές αντανακλάσεις, λες και ανακαλύπτω την πυρίτιδα


...μια πράκτικερ κουρτίνα στα παράθυρα


...την σημαίνουσα (what?) φθορά του καρπουζιού


...την ζεστασιά -που την είδα;- που ακόμα και μέσα στα σκουπίδια φέρει ένα κοριτσίστικο πλεκτό,


...ή το τριαντάφυλλο, που τι κοντράστ(!) παρατήθηκε στο σκληρό βοτσαλωτό πλακάκι


Mε σταματώ, έχεις δίκιο, με κούρασα κι εγώ ο ίδιος, και το ξέρω...


...γι' αυτό θα 'ρθω μαζί!


... μακριά απ' την σπασμένη μου Ελλάδα, τρέχω


...έφθασα κιόλας στην πόρτα, ανακούφιση η πόρτα


...αποχαιρετώ έναν σκύλο στον δρόμο σαν να 'ναι δικός μου


...πάω γρήγορα, δεν είναι ακόμα αργά


...πατώ βαθιά, ηδονικότατα, το κουμπί


...κοιτώ τις ταμπέλες αντίστροφα


...κι ανασαίνω στον σωτήριο Πειραιά.


Είναι σκοτεινά, δεν βγάζει πάντα αλήθεια φίλοι μου η φωτογραφική μηχανή, είναι πραγματικά υπέροχα απόψε που φεύγω!


Εκατοντάδες στην παλάμη γραμμές, μια θα λέει πως θα γυρίσω τον Σεπτέμβρη. Μέχρι τότε κρατάμε τις σταγόνες.
Καλό καλοκαίρι :-)