Kαινούργιο παρκάκι στο Γκάζι

Αυτές οι λαμαρίνες πόσους αιώνες ήταν εκεί; Όλη μας την ζωή, κι επιτέλους φεύγουν. Πειραιώς και Ιερά Οδός, εκεί που αρχικά-αρχικά ήταν να γίνει ο σταθμός του Μετρό, σκάβανε μια τρυπάρα χρόνια, αλλά μετά μετανιώσανε και αποφάσισαν να το κάνουν πάρκινγκ, εργασία που πάλι είχε τον ατελείωτο. Μεγάλη ταλαιπώρια γι' αυτή την πόλη αυτή η γωνιά ουλή, αλλά τελικά χαλάλι προέκυψε ένα όμορφο παρκάκι.
Έχοντας ψιλοανοίξει προχθές, μπήκα και περπάτησα σε όλο του το εύρος απολαμβάνοντας μια πολύ ωραία αίσθηση άπλας που χαρίζει η πετυχημένη διαμόρφωση που καταφέρνει το πάρκινγκ να είναι αθέατο από την πλευρά της Πειραιώς που επικοινωνεί με το ιερό σετ, ενώ ευρηματική -και χαρίζει υπέροχες εικόνες- η επιλογή του τεχνητού λόφου που βάζει στα πόδια του αστικού διαβάτη μια ωραία εναλλαγή.




Το στέγαστρο το' χα επισημάνει τους τελευταίους μήνες και το μου κλεψε ματιά και εκτίμηση αμέσως. Μ' άρεσε πολύ η επιλογή μιας μοντέρνας κατασκευής με χαρακτήρα, με την συγκεκριμένη να στέκεται έξυπνα στον χώρο με τις γραμμές της να κατευθύνουν το μάτι στην Ακρόπολη, σαν να δείχνει σέβας και προτεραιότητα στο σπουδαίο της.





Μια χαρά, σετάρει ιδανικά το στέγαστρο και με το βυζαντινό της εκκλησίας.


Οι βράχοι πολύ ωραία φυσική επιλογή καθισιού, κι αυτή με κατεύθυνση την Ακρόπολη




Η μελωδία της ευτυχίας, υπέροχη η βουνοπλαγιά





Το πάρκινγκ ωραία χωμένο, ορατό μόνο από την Ιερά Οδό





Η άποψη από την Πειραιώς, το πάρκινγκ αόρατο

Ίπταται το στέγαστρο, μ αρέσει






Μου κλεψαν τη ματιά τα μοτίβα που χαρίζουν αυτά τα ξανθά "στάχια"




Ωραία η επιλογή ντόπιων μεσογειακών εν γένει φυτών



Και σειρά μοκαμβίλιες για χρώμα


Περάσματα προς Πειραιώς και Βουτάδων με πρόσβαση στο Μετρό.



Παρόν και το φωτιστικό που έχει γίνει χαρακτηριστικό πια στα παρκάκια της Αθήνας (πχ Πεδίον Άρεως)


Τα ψηλόλιγνα υψηλά φωτιστικά, καθόλου φλύαρα στον σχεδιασμό, με την απλότητα τους εντάσσονται στο ινστάστριαλ περιβάλλον του γύρω χώρου, και σετάρουν ιδανικά με τους ψηλόλιγνους κορμούς των δέντρων.



Κι όμως, το παρκάκι ανέδειξε και το περίφημο και κακολογημένο κτίριο του οικοπέδου. Το άνοιγμα μπροστά δημιουργεί μια ιδανική οπτική απόσταση και το κάνει να εντάσσεται εξαιρετικά στο γύρω, μειώνοντας την αρχική εντύπωση της θηριώδους κατασκευής. Δείχνει πραγματικά όμορφο, και δεν ξέρω, η θέση του είναι τόσο καλή που ίσως η χρήση σε μπουζουκλερί αδικεί τον καλό σχεδιασμό του κτιρίου.

Π.χ. έντονα μου ρθε η εικόνα πως θα μπορούσε να γίνει εκεί (και όχι στην off center επιλογή της Ακαδημίας Πλάτωνος) το νέο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, με άμεση επαφή με το σύμβολο της πόλης, και εντός της σύγχρονης δυναμικής που φέρει πια η περιοχή. Ή και πάλι, αν πάψω να φαντασιώνομαι, να μην είναι μπουζουκλερί αλλά ένας δυναμικός πολυχώρος πολιτισμού.






Ο χώρος θα παραδοθεί στο κοινό σε ένα μήνα. Λείπουν κάποιες φυτεύσεις στο μέτωπο της Πειραιώς, και ίσως και παγκάκια εκτός αν λειτουργούν μόνο τα υπερυψωμένο πεζούλια σαν καθιστικά.


Φωτογράφισα, αλλά δεν ήθελα να φύγω, χαιρόμουνα πραγματικά τον χώρο: προσφέρει με εντελώς άμεση πρόσβαση, μια ιδανική συνθήκη γαλήνης και το μοναδικό αίσθημα του ανοίγματος που λείπει στην πόλη.
Θα γίνει στέκι, πολλοί θα βρεθείτε εκεί, έχει ωραία ενέργεια το σημείο.
Μπράβο σε όσους το σχεδίασαν/δούλεψαν, παραδίδουν αναμφίβολα ένα συν στην πόλη.