Στη Γερανίου το κινέζικο

Μια εφήμερη, αλλά ευτυχώς χωρίς κλάματα, αγάπη με έφερε για πρώτη φορά στην Γερανίου 44 (ναι τον δρόμο με τις πουτάνες, πρέζα, κάτουρο αλλά από την "καλή" πλευρά με τον πεζόδρομο). Imperial Town το όνομα του Κινέζικου και το επισκέφτηκα ξανά. Η ιδιοκτήτρια φιλικότατη όλο τσιν-τσιν-γιο είναι, μα –ανακούφιση- μιλά και ελληνικά.

Στο ψητό τώρα, καταλήξαμε με την τωρινή παρέα μου ότι το μισοτιμής κινεζάκι εδώ είναι αυθεντικότερο και πιο ντελί από τα γνωστά του Συντάγματος. Οι γεύσεις λιτότερες, το σέρβις σχετικά γρήγορο. Τα ζυμαρικά έρχονται εντυπωσιακά σε μαντεμένια πλάκα και σπαρταράνε. Το γλυκόξινο χοιρινό ελαφρά μαγειρεμένο πάρκαρε άνετα στο δύστροπο στομάχι μου, το ρύζι τηγανητό με αυγά ιδανικό ορεκτικό για να φύγουν οι πρώτες πείνες. Πιάτο που αγαπήσαμε μια πιατελάρα τηγανητά λαχανικά (κολοκύθια κατά βάση τηγανισμένα σε ρυζάλευρο) και μόλις με 3€. Το σάκε σερβίρεται ζεστό και αν και δεν είμαι του ποτού ήταν ευχάριστο.
Η Λέιντυ Χο για φινάλε μας πρότεινε γλυκό “μπανάνα καραμέλο, μήλο καραμέλο, αχλάδι καραμέλο” και προτιμήσαμε το πρώτο. Άμεσα ψημένο με υπέροχη κρούστα καραμέλας (λιγουροξύναμε το πιάτο μη χάσουμε χιλιοστό γλύκας).
Τσουγκρίσαμε ποτήρια και χρίσαμε το μέρος στέκι, άσε που πατάνε και ελάχιστοι (δυο γαλλίδες το άλλο τραπέζι) και δεν είμαστε για πολλή βαβούρα αυτόν τον καιρό (εξαίρεση η εκκλησία στον πάνω όροφο που Νιγηριανοί μας πήραν τα αυτιά -ευχάριστα όμως- τραγουδώντας νον-στοπ).