athensville

Οδός Πλουτάρχου, 1923 Στην αγαπημένη Ιφιμέδεια διάβασα για το εξαιρετικό σάιτ της Αμερικάνικης Σχολής στην Αθήνα αφιερωμένο στο έργο της αρχαιολόγου Dorothy Burr Thomson που έζησε στην Ελλάδα τις δεκαετίες '20-'30. Φιλοξενεί απίστευτες πια εικόνες της μικρής τότε Αθήνας, με τους χωματόδρομους στο Κολωνάκι, τους αγρούς του Ψυχικού, τη φτωχολογιά σκονισμένη στο μεροκάματο. Ένα συγκινητικό ταξίδι στον χρόνο που ξεκινά εδώ .

EMAIL ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ: Nεα πεζοδρόμια στην οδό Πρόκλου, στο Παγκράτι. Tο Άλσος βέβαια, αν και σε προεκλογική χρονιά, ακόμα παρατημένο...Ευτυχώς , διότι υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να κάνει το θέατρο της η κ. Tριφύλλη... (σ.σ.: lol) - patroklos.k

Πεινασμένες Κεντρώες Δαπίτισες μετράνε ώρες Αναβρασμός στο Δημαρχείο μπρος. Η Ντόρα αποτινάσσει τον καθωσπρεπισμό της νεοδημοκρατικής Πλατείας Συντάγματος και με μια συμβολική κίνηση επιλέγει την φτωχιά, λαϊκιά Πλατεία Κοτζιά για την κεντρική της ομιλία. Δίπλα στα μαγαζάκια με τα σφουγγάρια, τα βότανα, τη φέτα, σιμά στους μεροκαματιάρηδες χασάπηδες της Βαρβακείου, κάνει στα 55 της την επανάσταση απ' το μπαμπά και κατηφορίζει στο πόπολο. Επικοινωνιολόγους, τους καλύτερους το Ντοράκι άφησε τον Μεσσήνιο να εκτίθεται στο βαρετό (όχι πάντα) Ζάππειο ! Εγώ Ντόρα θα πάω, μια χαρά Διαχειρίστρια, σόρρυ Δήμαρχος ήταν, άσε που στην Κοτζιά γυρίζονται τα καλύτερα διαφημιστικά.

Hotel Rio στην Πλατεία Μεταξουργείου (σύνηθες μπέρδεμα: αυτή είναι η πλατεία της ομώνυμης περιοχής, όχι η Αυδή). Μικρό ξενοδοχείο, ξεπεσμένη τουριστικά γειτονιά μα απτόητοι ιδιοκτήτες το παιδέψανε δύο χρόνια τώρα, ρίξανε λεφτά και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει πανηγυρικά. Το κτίριο είναι πανέμορφο, ξεκούραση στα μάτια, κι αυτό που το κάνει αξιοσημείωτο είναι οι πετυχημένες επεκτάσεις και νέες προσόψεις σε νεοκλασικό ρυθμό. Αποδεικνύεται ότι υπάρχει τελικά ακόμη τεχνογνωσία (αποτρεπτικό το υψηλό κόστος;) να χτίζονται ακόμη κτίρια σ' αυτό το στυλ που 'ναι το κυρίαρχο στην αρχιτεκτονική ταυτότητας της πόλης μας· π.χ. φανταστείτε να γκρεμίζαμε κάτι 70's εξαμβλώματα που καταστρέφουν ατμόσφαιρες σε δρόμους με υπέροχο μέτωπο νεοκλασσικών. Άλλη πόλη! Έξτρα φώτο 1 , 2

4 χρόνια LifO και στο σημερινό επετειακό τεύχος δίνει το παρών και το Athensville. Γουώ! Σελίδα 28, αριθμός 7 στα αγαπημένα του team της εφημερίδας, και μάθετε 6 λόγους που λατρεύω στην Αθήνα τώρα (κλικ εδώ) . Μια υπέροχη μέρα για το μπλογκ! Thanks LifO, Happy Birthday LifO!

Λεωφόρος Συγγρού, άλλη μια μπουγάτσα μου 'πεσε, αιφνιδιάζομαι εύκολα, μα δεν έφταιξα καθόλου εγώ: η Κική Σαμίου, μακράν το καλύτερο στάιλινγκ κι ακόμη μακρύτερα η ιδέα να 'χει ολοδική της φωτιζόμενη ταμπέλα στην σωστή γωνιά, να την βλέπουν και στην Καλλιρρόης!

Σκουφά: εκατοντάδες νεραντζιές, δεκάδες βιτρίνες, ίδια καφέ, κι ένα διαφορετικό αγαπημένο σημείο: "Το Κουκούτσι". Πέρα από τα t-shirts και αξεσουάρ σχεδιαστών του κόσμου που εισάγει, ξεχωρίζει και για τα μπλουζάκια του εμπνευσμένα από την Αθήνα. Όχι ακρόπολες πλουμιστές και θεοί με στρας όπως Μοναστηράκι, αλλά λιτό, διακριτικό γραφίστικο design με θέμα σπουδαία αρχιτεκτονήματα της πόλης μας (σύλληψη και εικονογράφηση: Νίκος Μαϊνάρης, τιμή: 24.90€). • Koukoutsi : Σκουφά 81, 210 3614060, Δες όλη τη συλλογή t-shirt

Σούπερ προμηνύεται το 2010. Πέρα από τις δημοτικές εκλογές, ρίχνει από τώρα και γερές προκαταβολές: μετά τις πεζοδρομήσεις στου Ψυρρή, νάτα και τα μεγάλα χορταστικά, άνετα πεζοδρόμια. Μες στην άπλα από αυτό το σ/κ το ανανεωμένο τμήμα Αιόλου από Μητροπόλεως ως την πλατεία των καφέ της Ανδριανού. Ανάσα! Ας είναι ο οδηγός, να ακολουθηθεί το παράδειγμα αυτό σε πολλές τσιμεντογειτονιές της Αθήνας: αφήνουμε δρομάκι ίσα να περνάνε τα αμάξια τους και όπου τα παρκάρουν τώρα να γίνουν πλατειά πεζοδρόμια με δεντράκια (εξαιρετικά πετυχημένη περίπτωση η Χέυδεν στη Βικτώρια). Αυτά, κλείνω, πάω να κοιτάξω το ζώδιο του Νικήτα την επόμενη δεκαετία. Κάτι θα 'παθε αυτός...

EMAIL ANAΓΝ ΩΣΤΩΝ: Η αγαπημενη μου περιοχή στην Αθήνα είναι το Γκάζι. Αλλά δεν το «αγάπησα» όπως πολλοί, μόλις έγινε εκεί η στάση του Βοτανικού. Τώρα για να φανταστείς πάω μόνο στην Κωνσταντινουπόλ εως και εκεί τριγύρω. Η πλατεία είναι α παγορευτική. Εγώ και το Γκάζι έχουμε μια ιστορία από το 1999. Το αγαπώ και εύχομαι μια μέρα να ξ αναγίνει όπως παλιά. Αυτές τις φωτό τις έβγαλα πέρσι το Δεκέμβρη. Το γκράφιτι ξεπετάκτηκε μπροστά μου, όταν παρκάραμε και πηγαίναμε προς τις Σαρδέλλες για να φάμε. Βρίσκεται στο δρόμο όπου ακριβώς στα αριστερά σου έχεις εκείνο το μεγάλο το σιδερένιο κατασκεύασμα. Δεν είναι εκπληκτικός ο text (σ.σ.: το ορθό, το έργο ανήκει στον b., βλ. σχόλια) ; Είναι ο αγαπημένος μου graffiti artist. - Urban Tulip

Μέρα χειροτεχνίας. Στο No Name της Αθηνάς είδα αυτή την βιτρίνα. Γουώ! Τόσο φτηνό, τόσο εύκολο: παίρνουμε ένα σύρμα από Αθηνάς ή Praktiker, σχεδιάζουμε το θέμα τοποθετώντας τα ταπεινά ποτηράκια (κατά προτίμηση μονόχρωμα, δυνατότερη εικόνα εικαστικά) το καρφώνουμε τεντωμένο στο τοίχο και voila ένα μοναδικό installation για να κουνιέστε στους φίλους σας και να ψαρώνουν τα one night stands το πρωί (παπακαλιατικό αυτό, μην το επαναλάβω).

Βουτιά στα 80s: Μπουγιούρης Γαρδέλης , Βουτσάς Ηρακλής και τα λιονταράκια του , Ντενίση all time αφελές νόστιμο κορίτσι . Πέρα απ' το στάιλινγκ μεγάλη η απορία πως έβγαλε η πετυχημένη Ντάμαπαραγωγός τόσο κακή αφίσα (μάθετε το Powerpoint σε 2 ώρες). Το 'χασες! Η Καίτη Φίνου επέστρεψε στο σανίδι με Στριμπεργκ και "Δεσποινίδα Τζούλια"! Και δυστυχώς για 10 παραστάσεις. Αξεπέραστο Μπρόντγουαιη! Τρέμω στην σκέψη μην το πάρει η από πάνω νοικάρισσα Δανδουλάκη και το ανακαινίσει. Ναός του κάλτ φιλοξενεί τα τελευταία χρόνια μακράν τις κουλότερες παραστάσεις με τον ακαταμάχητο διασκεδαστικό συνδυασμό (παλαίμαχοι τηλεηθοποιοί, κλασσικά έργα).

Μυστικό για όσους ψάχνουν σπίτι και θέλουν το προβάδισμα: Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο η "Χρυσή ευκαιρία" κυκλοφορεί στην Ομόνοια ένα βράδυ νωρίτερα απ' την κανονική της έκδοση . Εκεί βρέθηκα πολλά βράδια περιμένοντας να βρω το σωστό σπίτι (ευτυχώς εντοπίστηκε, ναι μαμά, ρετιρέ). Η μυστική συνωμοσία της αστικής καλοσύνης λειτουργεί και σ' αυτή την περίπτωση: πολλοί αφήνουνε σ' ευδιάκριτο σημείο τα μέρη της εφημερίδας που δεν χρειάζονται για να τα βρει ο άνεργος που ψάχνει δουλειά και το 1.80€ δεν του περισσεύει. Έτσι πολεμάμε τους μεγαλοεκδότες και μπορεί ο φτωχούλης να πάρει κρουασάν ζαμπόν-τυρί στο έβερεστ.

Επίσκεψη σε event: "Οχι σου Τζέση, όχι εκλαίρ Τζέλα, θέλω το διαφορετικό, να κάνω την εντύπωση". Xμμ, καιρό είχα στοχοποιήσει τα πολύχρωμα γλυκά των πακιστανικών ζαχαροπλαστείων. Τρελή εντύπωση εισέπραξα, με βρήκε πολύ τυπάρα μια τριανταροπαρέα (ένα κομπλεξ συνεχίζει να μονολογεί). Βέβαια δεν τα άγγιξαν πολλοί, σιχαινόντουσαν λέγανε, κλασσικές προκαταλήψεις του Νεοέλληνα. Στο θέμα: είχαν μια διαφορετική προσωπικότητα τα γλυκάκια. Όχι την κυρίαρχη γλύκα των δυτικών μας σουιτς, μα μια πιο διακριτική. Βασικό: αντί για κρέμα, ανθόγαλο. Βάση η καρύδα στα ζουμεροστρόγγυλα της φώτο. Τα στέρεα τετράγωνα γλυκά στο βάθος έχουν βάση τον σιμιγδαλένιο χαλβά, με κομματάκια αμύγδαλο, φυστίκι, χουρμά. Νομίζω πρέπει να τα δοκιμάσετε, το υποσχέθηκα στον ιδιοκτήτη που μου δωσε δώρο μια τηγανήτα όταν του 'πα οτι θα μπουν στο ιντερνετ, επίσης όμως ο χώρος είναι πεντακάθαρος, τα προιόντα το ίδιο, χαίρει μάλιστα της εκτίμησης της πακιστανικής κοινότητας (3 υποκαταστήματα κι επεκτείνονται)....

κλικ στις φώτο για μεγένθυση 5.000 τα περίπτερα της Αθήνας, αυτό είναι το πιο ξεχωριστό του κέντρου. Το διαφοροποιεί, το μεράκι του ιδιοκτήτη Γιώργη που με μαρκαδόρο και χαρτί έχει φτιάξει τις πιο ενδιαφέρουσες διαφημίσεις της ευρείας γκάμας πραμάτειας του. Μνημείο αθηναϊκης καθημερινότητας βαρβάτο. Προσκύνηστε άμεσα, δύσκολες εποχές! • Περίπτερο Γιώργη, Παπαρηγοπούλου & Ευρυπίδου (Πλ. Αγ. Θεοδώρων και Κλαυθμώνος)

Αυτονόητο = Αthensville + πρεμιέρα των fnac: Αγαπώ τις γεμάτες ρίσκο ούφο επιχειρηματικές κινήσεις να ανοίγουν τέτοια καταστήματα σε φαινομενικά άσχετες περιοχές. Θεός, αυτός που το σκέφτηκε, θα αλλάξει το σύμπαν γύρω του να το δείτε. Το κτίριο είναι γκρί, απλό, σικάτο κι εσωτερικά ακόμα καλύτερο. Πολλά παιχνιδιάρικα επίπεδα να ανεβοκατεβαίνεις με τις σκάλες, δεν σου παιρνά απ' το νου να ψάξεις το ασανσέρ. Οι χώροι είναι μαζεμένοι και πολύ ζεστοί με ωραίους στοχευμένους φωτισμούς. Το κορυφαίο; Το εκπληκτικής θέας καφέ: έχει την ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ θέα που 'χω δει σε ομοειδείς (κατάστημα κάτω-καφέ πάνω) προσπάθειες. Θα πέσει τρελό μαλλιοτράβηγμα για μια θέση, γιατί κουκλί μεν μα σχετικά μικρό . Καλή ιδέα να γκρεμίσουμε τους τοίχους, όλος ο ο όροφος να γίνει καφέ: να πάρουν τα βιβλία του ορόφου και να τα ξεφορτώσουν στο πολύ πασέ τμήμα των cd (μόνο μόστρα πια). Καταλήγοντας το μαγαζί είναι πολύ καλύτερο απ' ότι περίμενα, κλάση δε ανώτερο απ' το public (λατρεύω τις συγκρίσεις, πολ...

Ποιο ήταν το πιο γραφικό σποτ του Ψυρρή; Το ξεχνάμε! Τα κουλούρια στην Καραϊσκάκη μετακόμισαν στο διπλανό ολοκαίνουργιο κτίριο και γίνανε φούρνος της... Γλυφάδας: σποτ φώτα, μεγάλες βιτρίνες, μέχρι και κρουασάν ζαμπόν τυρί βάλανε. Ευτυχώς εξακολουθεί να παράγει ζεστά κουλούρια αλλά με χάλασε η απουσία του αυθεντικού που είχε το παλιό, που 'δινε στους αγοραστές μια αύρα αθηναίου αλτέρνατιβ παντογνώστη, βαθειά ικανοποίηση για την ψωνάρα μου/μας. Πάντως το δίνω τ' αστεράκι στην καλοφτιαγμένη τυρόπιτα φύλλου που δοκίμασα. (Highlight: από πάνω βρίσκεται το κτίριο-σπίτι του Ασλάνη με 90s κιτς είσοδο, τυπωμένα με 'δημιουργίες' τζάμια, όσο θαυμάζεις τελειώνεις και το κουλούρι).

Ξεμπερδεύουμε με την ουσιαστική πληροφορία: τα μεγαλύτερα και καλύτερα ανδρικά H&M είναι αυτά στην Κολοκοτρώνη, σχεδόν διπλάσια, γουώ! Κατέβηκα στο υπόγειο. Σοφό! Άξαφνα διαπίστωσα πόσο ανακουφιστικό είναι να ψωνίζεις χωρίς να μπλέκεις με γυναίκες: - που περιμένουν το ασανσέρ για να κατέβουν έναν όροφο, - που ξεχνάνε να πατήσουν το κουμπί και τσαντίζονται από πάνω, - που άμα σταματήσει το ασανσέρ τσιρίζουν και αισθάνονται υποψήφια θύματα βιασμού, - που τα λιποθυμικά τους αρώματα εξοντώνουν το ελάχιστο οξυγόνο, εξέρχεσαι ζωντανός μεν, τζάνκι δε. Μεγάλες μου αλυσίδες παράκληση: χτίστε οκταόροφα άνετες να αλωνίζουν, μα τους άνδρες: μόνο στο υπόγειο!

Περιμένοντας στην Πειραιώς βλέπω σε πλάτη λεωφορείου "Τα Butlers ήρθαν στην Ελλάδα". Αναστροφή, τελειώνω γρήγορα την μπουγάτσα μου και ποδαράτο πάραυτα για Μητροπόλεως. Τα Butlers τα γνώρισα σε ταξίδι στην Βιέννη και τα ερωτεύτηκα. Είδη σπιτιού και γραφείου, όλα τα αντικείμενα με στυλάτο και ξύπνιο design, ποιότητα habitat + τιμές ikea. Αδυναμία μου τα σημειωματάρια των 3€ (αντίστοιχο Moleskine 12€), κορυφαία τα χριστουγεννιάτικα χαρτιά υγείας, και τα έπιπλα "γαλλική εξοχή" όπως στην παρακάτω φώτο, μόνο 399€ Μόνο αρνητικό: το μαγαζί είναι μικρό και έτσι λείπουν κομμάτια από την όλη γκάμα της γερμανικής αλυσίδας, μακάρι σε μεγαλύτερo. • Butlers, Μητροπόλεως 43 και Μνησικλέους (γερμανικό σάιτ)

Παλιά σήμαινε κάτι περισσότερο να βλέπεις ανθρώπους στο δρόμο να πεθαίνουν; • Φωτογραφίες του τελευταίου μήνα απ' το κέντρο της Αθήνας: 1. Φαβιέρου, 2. Καπνοκοπτηρίου, 3. Γεωργ. Σταύρου, 4. Ιάσωνος, 5. Μαραθώνος

Κατηφορίζουμε στην αναβράζουσα Πειραιώς, τη νιότη γεμάτη. Σούπερ μάρκετ, γκαλερί, μπουζούκια όλα εδώ γίνονται πια. Αυτό σκέφτηκε και ο κυρ Μιχάλης που ψαχνε να χτίσει 7.000 τμ υστεροφημία και βρήκε αυτό το φτηνό οικοπεδάκι στον λαϊκό Ταύρο. Η γειτονιά βέβαια είναι γνωστή για τα σουβλατζίδικά της με τις ωραίες τις λαϊκάντζες τις ταμπέλες της. Και τσουπ ξεφύτρωσε το άλιεν κτίριο του ιδρύματος "Μιχάλης Κακογιάννης" που ασφυκτυά στις μεσοτοιχίες, τις πίσω εργατικές πολυκατοικίες και στο γύρω αισθητικό αλαλούμ. Πρέπει να συμμορφωθούν οι μεροκαματιάρηδες της περιοχής να αλλάξουν τις ταμπέλες ή απλώς ήταν άκυρη η θέση; Περίπτωση "Ταινιοθήκης της Ελλάδος" νο 2 αλλά κάπως λιγότερο. Αχ κυρ Μιχάλη τσιγκουνεύτηκες! (Βέβαια είναι ψιλοόμορφο κτίριο, και προσφέρει στην πολιτιστιque Αθήνα και βάζει νέες γειτονιές στο χάρτη. Η θέση δεν!)

Πολλά συχαρίκια, αγάπη πολλή για το χθεσινό θέμα, κοιλιόδουλοι, ναι, και το χαιρόμαστε. Είχα ξαναπάει λοιπόν, δεν το 'χα φωτογραφίσει και πως να γίνει θέμα; Έπρεπε να ξαναβρεθώ και παρέσυρα έναν ψηλό φίλο μου με ροζ πουλόβερ σ' ένα στενάκι στην Πλ. Καραϊσκάκη όπου μια χαρά του κάθισε γιατί γεύτηκε υπέροχα πιάτα. Να στη φωτογραφία λιώνανε γλυκά στο στόμα πατάτες σωτέ με βούτυρο, η καυτερή σαλάτα " κατάκ " με τυρί γιαούρτι πιπεριές, τα κεφτεδάκια " ούστιπτσι " με κιμά μπέικον τυρί, το μπιφτέκι " μπολιάρσκο " με μανιτάρια, κιμά, γεμιστό με κάτι σαν κασέρι και η πανβαλκάνια σαλάτα " σόπσκα " -η δική μας χωριάτικη με τη φέτα τριμένη από 'πα, έτσι καλύτερα. Όλα αυτά μόνο με 14€! Ένα παραδοσιακό ήσυχο βουλγάρικο εστιατόριο, με πολύ καλές πρώτες ύλες (μεγάλο συν καταλήξαμε ο χοιρινός κιμάς, έκανε τα κεφτεδομπιφτέκια πολύ ανάλαφρα). Διασκεδαστικό: έπαιζε βουλγάρικo mad και μαντεύαμε ελληνικά τραγούδια με bulg στίχους. Επίσης ο Βασίλης Καρράς θ...

"Ωραίο, παλιό, αυθεντικό", λόγια κλισέ μα υπάρχει περίπτωση να ισχύουν. Μιλώ για το αγαπημένο γαλακτοπωλείο "Στάνη" στην Ομόνοια (απ' το 1931, το μοναδικό που επιβιώνει). Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι το γάλα, βούτυρο, γιαούρτι έρχονται απευθείας από μικρούς παραγωγούς. Η παραγωγή καθημερινή, τα πάντα ολόφρεσκα. Αχ, εξαιρετικό ρυζόγαλο, κρέμα, σοκολάτα (1.10€), αριστούργημα μουσταλευριά με τριμένο καρύδι από πάνω. Γαλακτομπούρεκο φουλ γαλατένιο, στυλάτη πάστα αμύγδαλο, εκπληκτικού ντιζάιν το ολόλευκο τούβλο μιλφέιγ. Και σε αλμυρό, αντί για γρηγόρηδες και έβερεστ, χωριάτικη σπανακόπιτα και τυρόπιτα ταψιού (τέλεια βουτυρωμένες) και μπουγάτσα αφρατούλα (1.40€). Επίσης το μαγαζί είναι πολύ στυλάτα ρετρό διακοσμημένο και έχει και τραπέζια έξω να βλέπεις ΚΚΕδες στην ΚΝΕ από τη μια και το ποιος μπαινοβγαίνει στο τσοντάδικο Cosmopolit απ' την άλλη. Μόλις μοιράστηκα διαμαντάκι! • Γαλακτοπωλείο "Στάνη": Μαρίκας Κοτοπούλη 10 (πεζόδρομος πλάι Χόντος).

Βιτρίνα με αντίκες στην Κυψέλη Το άκουσα τυχαία πριν μια βδομάδα στο Δεύτερο και ευκαιρία έψαχνα να το κοτσάρω. Πίσω απ' τα σημερινά σύννεφα υπάρχει ένα γεμάτο φεγγάρι. Σωστά! Στο ζεστό λοιπόν σπίτι σταματάμε το χαζολόγημα κι ακούμε τα αριστουργηματικά λόγια του Ρίτσου με την μαγική εκφραστικότητα της Μερκούρη στη 'Σονάτα του Σεληνόφωτος'. Καλό μας χειμώνα! Κατέβασε το - Στίχοι

Τα βράδια ήταν η μεγάλη άσκηση θάρρους να περάσεις από 'κει. Η στοά παρέλαση των πρεζονιών. Η στοά του Janeiro μπαρ των γλεντζέδων περιθωριακών. Του Ειρηνοδικείου. Της βρώμας. Των χιλιάδων τσιτάτων στους τοίχους. Της φρίκης και του φόβου. Τα πρεζόνια έφυγαν. Στην βραδινή της ησυχία ξεπρόβαλε βιντάζ σκηνικό: μικρά μαγαζάκια, ταμπέλες προηγούμενων δεκαετιών απείρακτες, τοίχοι ξεφτισμένοι. Στο τέλος της το χαρτί στον εκδοτικό οίκο Αστηρ ανακοινώνει την μεταφορά λόγω εργασιών ανακαίνισης της στοάς. Γυρίζω πίσω, αξίζει να τη φωτογραφίσεις. Ένα αντίο χωρίς λύπη, μια γραφικότητα που έπρεπε να χαθεί. • Είσοδος: γωνία Σταδίου και Πλ. Ομονοίας, έξοδος: Λυκούργου. Διαπερνά τα κτίρια "Σαρόγλειο Μέγαρο" και "Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων" ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟ

Καθημερινότητα: έχεις ξυπνήσει μουντρούχος, έχεις νεύρα, δεν σε γεμίζει η δουλειά σου. Ρώτα κι αυτούς: στέκονται στη φασαρία και το κρύο, φοράνε μαύρα γυαλιά- καπέλα μην τους πετύχουνε γνωστοί, μερικοί (το συγκινητικότερο) είναι ηλικιωμένοι κι έχουν ανάγκη για μεροκάματο , πληρώνονται 3 ευρώ την ώρα. Άπλωσε το χέρι, βοήθα τους να τελειώσουν την δουλειά τους νωρίτερα, θα σου πουν κι ευχαριστώ. Σταματώ το μελό. Πάρε το χαρτί!