To κέντρο σήμερα

Η κρίση ήρθε κι έδεσε και το κέντρο της Αθήνας είναι σε φάση βαθειάς ύφεσης και αλλαγής. Τι συνέβη το καλοκαίρι λοιπόν στα ευαίσθητα στις αλλαγές κομμάτια της πόλης και ποιο το σήμερα.

Φυγή οικονομικών μεταναστών
Στις γειτονιές (6ο διαμέρισμα βασικά) που παραδοσιακά φιλοξενούν μετανάστες (απ’ τους εσωτερικούς του ‘70, τους Ανατολικοευρωπαίους του ‘90 στους αφρασιάτες του σήμερα) η κατάσταση αλλάζει. Το αντιλαμβάνεσαι απ’ τους άδειους από παρκαρισμένα αυτοκίνητα δρόμους, απ’ τα ημιυπόγεια που ελάχιστα πια κατοικούνται. Οι πρώην ένοικοί τους έχουν ανεβεί στους ορόφους, μετακόμιση που τουλάχιστον ένα τσικ μεγαλύτερης αξιοπρέπειας το εξασφαλίζει, παίρνοντας την θέση κυρίως Αλβανών και ανατολικών εν γένει, οι οποίοι με τις οικογένειές τους μαζικά εγκαταλείπουν την Ελλάδα (μικρή και μοναδική νέα εισροή είναι οι Ρομά των Βαλκανίων). Όσοι μετανάστες έχουν μείνει πια (πέρα απ’ αυτούς των 90s που έχουν ενσωματωθεί πια) είναι από χώρες μακρινές Ασίας και Αφρικής που εγκλωβισμένο στην ζοφερή πραγματικότητα (ελλείψει δυνατότητας να φύγουν για Ευρώπη) ζούνε σε συνθήκες ένδειας.

Αστυνόμευση
Η παρουσία της αστυνομίας είναι πιο εντατική στο ιστορικό κέντρο και πέριξ της Ομόνοιας, συνεχείς έλεγχοι από πεζές περιπολίες, στο Γεράνι δε κυκλοφορούν και κλούβες. Αυτό έχει συντελέσει στην αραίωση των πληθυσμών που κινούνται στην περιοχή, πρακτική που όμως έπληξε κατά βάση τους αλλοδαπούς της βιοπάλης και άφησε ανέγγιχτους όσους επιδίδονται στα σκληρά. Έτσι οι dealers ανενόχλητοι έχουν καταλάβει σημεία και στενά με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Πλατεία Ομονοίας όπου το βράδυ απ’ όποια έξοδο κυλιόμενων βγεις (εκτός απ’ αυτή του Hondos που κρατάνε Θερμοπύλες οι παππούδες με τα τεκνά) θα σε περιμένουν καμιά δεκαριά ανενόχλητα βαποράκια να σου ορμήξουν για να πουλήσουν drugs. Οι ναρκομανείς έχουν εξωθηθεί τριγύρω, με την οδό Πειραιώς μέχρι το ΙΚΑ και εντός την Ιάσωνος στο Μεταξουργείο, να δέχονται την πίεση.

Η νέα πιάτσα στο Πανεπιστήμιο!
Μετά την ασύλληπτης εξαθλίωσης της Τοσίτσα, άλλη μια νέα δημιουργήθηκε στην "περιοποιημένη Αθήνα", εκεί που δεν το περίμενε κανείς: ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο και την Ακαδημία Αθηνών. Ημιθανείς ναρκομανείς, αγέρωχοι ντήλερς, εσάνς κάτουρου και απαθείς Αθηναίοι έχοντας στο κεφάλι πέρα απ’ τα δικά τους και το να μην πατήσουν τις κουρελούδες.

Οι Πλατείες
Το παλιό Σύνταγμα του αστικού σικ παραμένει βαθιά σοκαρισμένο απ’ τα γεγονότα του Ιούλη κι έχει παραχωρήσει την κουλ πλευρά του χαρακτήρα του στο Μοναστηράκι που είναι η πιο ζωντανή πλατεία στο ιστορικό κέντρο πια. Η Ομόνοια ένας κενός χώρος που αστυνομεύεται, ενώ η Πλατεία Βάθης βρίσκεται σε μεταβατική προς το απροσδιόριστο φάση καθώς οι ναρκομανείς την έχουν εγκαταλείψει και έχουν μείνει ελάχιστοι πια. 
Σε Πλατεία Αττικής και Άγιο Παντελεήμονα ένας συνασπισμός Ελλήνων και Ανατολικοευρωπαίων μεταναστών έχει συγκροτήσει ενεργές ομάδες που έχουν κυριαρχήσει και απωθούν (χαρακτηριστικες οι ανακοινώσεις στις κολώνες) οτιδήποτε μουσουλμανικό απ’ την περιοχή, “σπάνιο να δεις αφρασιάτες μετανάστες στις Πλατείες δεν υπάρχει κανείς πια” (έκθεση κινητής μονάδας ΚΕΕΛΠΝΟ).
Έτσι πιο πάνω, στην συνορεύουσα με την ανεκτική Κυψέλη, Πλατεία Βικτωρίας εκατοντάδες συνωστισμένοι μετανάστες, σχεδόν όλοι Αφγανοί, χρησιμοποιούν την Πλατεία σαν σημείο συνάντησής τους και ευκαιρίας να παίξουν τα παιδιά τους, εικόνα που μάλλον λειτουργεί σαν ασπίδα ως τώρα, δεδομένων των επιθέσεων που δέχτηκαν αλλοδαποί μετά την εκεί δολοφονία του Μ. Καντάρη.

Η πορνεία
Όπως είπε και ο υπουργός Υγείας που έχει έδρα στην Πλατεία Βάθης και κόβει το μάτι του “τα μοντέλα αλλάζουν, είναι πια πιο ψηλές, πιο εντυπωσιακές οι νέες πόρνες”. Και αληθεύει, πρόκειται κυρίως για Ρουμάνες και Βουλγάρες, όπως αληθεύει ότι έχουν αυξηθεί κατάκόρυφα τα κρούσματα aids και νοσημάτων στο κέντρο της Αθήνας. Όσον αφορά τα κορίτσια απ’ την Αφρική (που μα τω Θεώ, έχω δει και 12χρονη το πολύ, να εκδίδεται) πληθαίνουν κι έχουν πιάσει πόστα πέρα απ’ τα της Σωκράτους, 3ης Σεπτεμβρίου, Πατησίων. Έχουν ανέβει Κυψέλη, Πειραιώς, Καβάλας, Αχαρνών, Παγκράτι, ενα καρφουρ εμπορίας ανθρώπων σε κάθε γειτονιά.

Τα λουκέτα
Όπως παντού στην χώρα καταστήματα κλείνουν. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι κλείνουν τα δικά τους και οι Κινέζοι, που είχαν τα κεφάλαια να νοικιάζουν χώρους με πολύ υψηλά μισθώματα. Όσα δε αντέχουν στην κρίση έχουν απλώσει παντού ρολά, ακόμα και στον αέρα μπρος τους που βρίσκουν καταφύγιο ναρκομανείς αλλά και άστεγοι, οι οποίοι - ίσως είναι δική μου λάθος εντύπωση- έχουν μειωθεί.

Μικρές καθημερινές ληστείες
Ίσως είναι οι μέρες που κάτι, έστω και λίγο, ισχύει απ’ αυτό που παρουσιάζεται στα media. Όλοι μας στο φιλικό μας περιβάλλον έχουμε να διηγηθούμε περιστατικά γνωστών μας που είτε τους κλέψανε στα μέσα, είτε τους σπάσανε τζαμάκι στο αυτοκίνητο, είτε γίνανε μάρτυρες κλοπών στην μέση του δρόμου (μου τυχε 2 φορές να ‘μαι αυτόπτης μάρτυς μέσα στην εβδομάδα).

...
“Το καλοκαίρι μου φαινότανε άδεια, τώρα όμως έρημη” μου ‘πε μια φίλη που ζει στην Ολλανδία και πηγαινοέρχεται. Κι αυτό είναι το σήμερα της πόλης μας, τα βράδια να μην κυκλοφορεί ψυχή!

Για φινάλε όμως ας ξανοίξουμε την σκοτεινιά και έχει ρεαλιστική βάση η απόπειρα νομίζω: αυτή η κεντροφοβία πια είναι μια πολλλλύ υπερβολική αντίδραση που αποδεικνύει άλλη μια πόσο μαμόθρεφτα τα ελληνάκια. Ναι είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, αλλά δεν είναι δα ΤΟ δεδομένο! Και μέχρι να υπάρξει κάποιος απ’ τους πέρα βρέχει που ζουν στα προάστια και αποφασίζουν για το εξωτικό Κέντρο να νοιαστεί για την βαριά σακατεμένη ψυχολογία της Αθήνας, εμείς με εντελώς συνειδητή απόφαση, ας συνεχισουμε τις παλιές μας βόλτες!