Aπ' τα σκουπίδια στα σαλόνια

Οι αναγνώστες θα ξέρουν την αγάπη του μπλογκ για παλιά αντικείμενα, και την σημαντικότερη πηγή που μπορείς να τα βρεις, που, σορπρέζα, είναι ο κάδος της γειτονιάς σου! Πραγματικοί θησαυροί, περιμένουν στο τσάμπα και με λίγο μεράκι, να ομορφύνουν και να προσδώσουν ξεχωριστό χαρακτήρα στο σπίτι. Δεν θέλει πολύ, αρκεί να ξέρεις να τα σεβαστείς και να τους φερθείς σαν σπάνιας ομορφιάς αντικείμενα.
Δες τι έκανα, δες πόσο απλό είναι.


Τρόπαιο 1ο. Περνούσα από ένα υπό κατάρρευση νεοκλασσικό που είχαν ανοίξει και το καθαρίζανε και πρόσεξα σ' ένα μέσα δωμάτιο να στέκει μοναχό αυτό το μπαούλο. Μου γυάλισε, το ζήτησα, μου το χάρισε ο νέος ιδιοκτήτης λέγοντάς μου ότι πρέπει να 'ταν ενός αρχιμανδρίτη που έμενε εκεί μέχρι το 80. Ωωω, ωραίο το στόρυ είπα,και το κουβάλησα ανα χείρας σπίτι.


Τα αντικείμενα που 'χουν μια φθορά είναι αδυναμία, σαν να έχουν στόρυ να σου πουν. Εδώ το συγκεκριμένο πέρα απ' το ωραίο πάλιωμα, είχε και ένα ουδέτερο ελαφρόλαδο χρώμα που ταίριαζε παντού.

Επιπρόσθετη γοητεία: άνοιξα και βρήκα στο πάτο 2-3 παλιές εφημερίδες, κι εκεί τις άφησα (φτου, λιγοστά σινεμά του τότε υπάρχουν ακόμη).


Είχε λοιπόν ένα ελάχιστο κενό δίπλα στον καναπέ και το 'χωσα εκεί. Λειτουργεί πολύ ωραία σαν παράπλευρο τραπεζάκι κι έβαλα απά έναν φτηνό δίσκο: μια καφέ καράφα που βρήκα πεταμένη στο Γκάζι, άλλη μια φτηνή ικέα και ένα ποτήρι κρασιού. Η όλη εικόνα ήθελα να παραπέμπει σε ξενοδοχείο, που το 'χω βάλει σαν σχεδιαστική βάση στον χώρο α) γιατί είναι ένα μικρό στούντιο και σπίτι με την κανονική έννοια δεν μπορεί να γίνει και β) γιατί όντως λείπω όλη μέρα και ο χώρος είναι μόνο για ύπνο και αποφόρτιση. Στο πίσω μέρος, μια μικρή μπάλα που φωτιζόμενη, αναδεικνύει και το ανάγλυφο του τοίχου.


Επίσης το εσωτερικό αξιοποιήθηκε ωραιότατα (κάθε εκατοστό είναι πολύτιμο σ' ένα τόσο μικρό χώρο) κρύβοντας εντός την άχαρη ηλεκτρική σκούπα.


Επόμενο: Ευλογημένο Γκάζι. Ευτυχώς ήμουν μ' έναν αυτοκινητάτο φίλο μου, και μετέφερα αυτή την καταπληκτική πολυθρόνα.


Πέρα απ' την βελούδινη υφή, αριστουργηματικό και το βαθύμελο χρώμα της.


Ποίημα οι αρμονικές καμπύλες τον χερουλιών και το άψογο σκάλισμά τους. Μα έχει τρελαθεί ο κόσμος και πετά τέτοια διαμάντια για έπιπλα από mdf και νοβοπάν;


Αρχόντισσα πραγματική, έγινε το σημείο ανάγνωσης.


Στις μέρες με τα 2 έβδομάδων σκουπίδια στους δρόμους είδα από μακριά αυτό το τραπέζι στους σωρούς. "Όχι, θεέ, σε παρακαλώ να μην μου κάνει" είπα μόλις το πλησίαζα, γιατί πραγματικά δεν μπορώ να μαζεύω άλλα. Ήταν γεμάτο λάδια και ρύζια επάνω. Το προσπέρασα, αλλά γύρισα, κι είπα "ε στο μπαλκόνι χωρά και βλέπουμε". Το ξέπλυνα άμεσα ένα πρώτο χέρι να φύγουν τα χοντρά, μύριζε όμως την επομένη.


Μ' αρεσε όμως τόσο που το βαλα μέσα για δοκιμή. Ταίριαζε! Το ξαναπέρασα μια χλωρίνη, καλύτερα αλλά είχε μια μυρωδίτσα κι ήταν απ' την κόλλα πάνω στην τάβλα. Σκέφτηκα να το βάψω και θα 'ναι οκ, αλλά όχι, δεν ήθελα να χάσει την τέλεια φθαρίλα. Έτσι πήρα σπάτουλα και γυαλόχαρτο, καυτό νερό, χλωρίνη και μια ώρα και τελικά είναι άοσμο πια.


Τέλεια τα φθορονερά του ξύλου στην επιφάνεια, και ακόμη καλύτερο τα καρφιά που φαίνονται.


Ωραία το κατεστραμμένο look αλλά το πέρασα και αντισκωρικό γιατί καταστρέφεται ότι ξύλινο εντός αν έχει πιάσει σαράκι.


Ιδού, πως έδεσε τέλεια με την μοντερνιά της καρέκλας. Δεξιά, ένα ταιριαστό στο τραπέζι, μεγάλο κάδρο που ενισχύει το όλο παλιακό.


Το βράδυ το φωτιστικό αυτό χαρίζει τοπικό φωτισμό και αναδεικνύει την ζεστή υφή του ξύλου.


Μια καταπληκτική ξύλινη κούκλα στο ίδιο στυλ. Δεν ήξερα που να τη βάλω και ήρθε το τραπέζι κι έδεσε. Την συγκεκριμένη την είχα στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι, αλλά αγριεύτηκα βλέποντάς την, νόμιζα ότι κοιμάμαι σε μνήμα. :-)


Εφέ, αλλά ένα μπλοκ παρατημένο κι ένα μολύβι κάνει πολύ φιλολό μουράτο το όλον. Γενικά έχετε υπόψιν ότι όλα τα αντικείμενα φέρουν συναίσθημα και ατμόσφαιρα, δεν είναι ασήμαντα εξτραδάκια.


Ζήτημα 1. Αυτές τις γλάστρες, (κοίτα χτυπήματα, κοίτα χρόνο από πάνω, αριστούργημα!) τις βρήκα στο Μεταξουργείο. Τις σκέφτηκα για μπαλκόνι, αλλά αφήνοντάς τες εκεί προσωρινά, έστω και άδειες, ταίριαξαν μέχρι νεωτέρας. Είναι μαντζόβολη συνταγή το "bring outside in" τελικά.


Επίσης δεν ξέρω τι να κάνω αυτά τα κιβώτια. Μου θύμισαν στα παιδικά, την κάβα της γειτονιάς, -έχουν εξαφανιστεί τα συγκεκριμένα 7up μάλιστα- και κάτι μ' έσωσε να διασώσω απ' τις στοίβες. Δύο μήνες δεν έχω βρει χρήση, φτου, ίσως χρειαστεί να τα πετάξω...


Τελευταίο, πεταμένο από φαρμακείο βρήκα αυτό το σταντ. Παραβλέποντας τα αυτοκόλλητα, παρατήρησα την ιδιαίτερη και ωραία του φόρμα, και πως αν έμενε γυμνό απ' τα εξτραδάκια θα έστεκε σαν ένα μινιμαλ λευκό αντικείμενο.


Έβγαλα όλα τα συγχρονου στυλ αυτοκόλλητα και κράτησα μόνο το παλιομοδίτικο 70s logo της Bayer, μαύρο δε που ταίριαζε με το λευκό απόλυτα.


Κι έτσι, την ικεϊλα, που πάσχει κάθε αθηναϊκό γραφείο την έσπασα με μια ξεχωριστή μίνι βιβλιοθήκη. Το καπέλο μονίμως εκεί, κάνει το στυλ πιο οικείο, και είναι ιδανική θέση και για να κρεμιέται η τσάντα. Σούπερ;

• Τιπ: για όσους αγαπάνε αυτό "χειροποίητο", απλό στυλ δύο πολύ καλά βιβλία τροφή στο μάτι και αρκετά επεξηγηματικά, είναι αυτά: "Sibella Court - Et cetera" (φανταστική εκτύπωση σε χοντρό οικολογικό χαρτί) και "Mark Bailey - Simple Home.

Άντε και καλά σκουπίδια! :-)