Α, Δήμαρχε, κι εσύ κοίτα!
- Φώτο δύο ώρες πριν στο Δημαρχείο.
Θα αρχίσω να πιστεύω ότι αδίκησα τον Κακλαμάνη τελικά. Του 'χα παρουσιάσει την γειτονιά του στο "Α Δήμαρχε κοίτα", του 'χα "δείξει τους δρόμους της πόλης", πιστεύοντας ότι έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για την εκείνη κατάντια.
Έλα όμως που δεν έχει αλλάξει τίποτα, κι ιδιαίτερα στο Δημαρχείο. Μπρος ανθοκομικές εκθέσεις, και πίσω και πλάι το σκηνικό απαράλλακτο μήνες τώρα: άνθρωποι πεταμένοι σαν σκουπίδια στα τσιμέντα, κάτω απ' τα ίδια παράθυρα, στα ίδια σκαλάκια. Και πάνω οι θεατές το ίδιο ασυγκίνητοι, αλλά και τόσο ανήμποροι μπρος σ' αυτή τη ντροπή; Μόνο θαύμα θα σώσει τους ανθρώπους και το κέντρο;
Αραγε δει δη χρημάτων ή δει δη καλών προθέσεων?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα και πάλι κρίμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανένα θαύμα δεν θα σώσει το Κέντρο. Θεωρώ τρομερή υποκρισία να περηφανευόμαστε για το Gay Pride ως δήθεν 'άνοιγμα' του δημάρχου απέναντι στην διαφορετικότητα και παραδίπλα να κείτονται άνθρωποι που δεν τους δίνουμε καμία απολύτως σημασία. Η αμιγής υποκρισία ξεκινά από εμάς τους ίδιους. Αλλά εξακολουθούμε να κολλάμε σαν τις μύγες στην λάμπα του δρόμου. Μας αξίζει ό,τι βλέπουμε κι δεν κάνουμε κάτι για αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ υποκριτικό να εκστασιαζόμαστε μπροστά σε 'αιγίδες' του Δήμου, τύπου Pride και να εθελοτυφλούμε μπροστά στην πραγματικότητα. Κανένα θαύμα δεν θα αλλάξει την Αθήνα αν δεν ενδιαφερθούμε για όλους αυτούς που κείτονται παντού. Οι λέξεις 'κρίμα' δεν αλλάζουν κάτι. Γιγαντώνουν απλά την υποκρισία μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήDen mporo na grapso stin ellinika, loipon...
ΑπάντησηΔιαγραφήI love Athens with all my heart. My father was born in Kypselli and my family still resides in Galatsi, where they've lived for over 60 years.
I come to Athens as much as possible. I lived there for one year before university, and came back and forth to visit my father.
What has happened to my beloved city? I was on the 608 from the center to Galatsiou, a route I had taken so many times, yet I could not believe my eyes. In March 2010, after a year and a half absence, my city had changed into something unrecognizable. One only needs to ride the 608 to see that: 3rd Septembriou, Patission, Drosopoulou. What has happened?
Graffiti has at least quadrupled. Addicts shoot up in plain daylight, on the busiest streets of Athens. What has happened?
Today I read a New York Times article, the first time I've seen some international attention paid to what is happening in Athens. The article just confirmed what I saw first hand, yet to see it in print was so depressing.
I don't know what the answer is. My last trip to Athens, in December 2010, a taxitzis told me that "It can only get better, because it can't get any worse". I hope he is right, but fear he is not.
Ο άνθρωπος που είναι στο δάπεδο ριγμένος έχει μητέρα, πατέρα, οικογένεια. Είναι το παιδί σου, το παιδί μου κι όλα τα παιδιά του κόσμου. Όταν είναι 'καλά' ίσως μπορεί να σου εξηγήσει πως έφτασε εκεί αν θέλεις να τον ακούσεις κι αν μπορείς. Οι καλοί άνθρωποι που μιλούν σ'αυτά τα παιδιά, που τα αφουγκράζονται έχουν πολλά να πουν! Ο δήμαρχος τι να κάνει; Το σύστημα τι να κάνει; Κάνουν, βέβαια, ό,τι μπορούν. Τελειώνω, λέγοντάς σου, ότι όταν βλέπεις τέτοια παιδιά στο δρόμο, πήγαινε κοντά τους και σπρώξε τα στην άκρη του πεζοδρομίου, προς τον τοίχο. Τουλάχιστον, έτσι, μερικοί δεν θα πηδούν από πάνω τους! Θα σε ευγνωμονούν έστω κι αν είσαι άγνωστος!
ΑπάντησηΔιαγραφή