Πέστo μου γλυκά

Dolce Vita, κάτι από τα δύο θα υπάρχει στην Αθήνα, να 5 αποδείξεις που κερδίζουν κατά κράτος το Vita.
Αγαπημένο κουλούρι: όχι κλασσικό ελληνικό, γερμανικό το ονομάζουν στην αλυσίδα φούρνων "Χωριάτικο", και αμα βρεθούν στον δρόμο μου δεν μπορώ να μην τιμήσω. Στριφτο με δύο ζύμες: μια αλεύρι, κάργα βούτυρο κι η άλλη όχι η γνωστή σκέτη σοκολάτα που ξεραίνεται, αλλά ζυμάρι αγκαλιασμένο μ' αυτήν που το κάνει κάτι σαν αφρό και διατηρεί στο φουλ ταυτόχρονα και την γεύση. 1€, μπορώ να μιλώ ώρες.
•Xωριάτικο στο κέντρο; αρκετά, Πατησίων και Αχαρνών κυρίως.


Έκπληξη στα περίπτερα. Η σερενάτα, πρωταγωνίστρια των παιδικών ετών ("σερενατά και πάσης ελλάδας"), μετά από χρόνια ψιλοπαρακμής ανανεώθηκε και χαρίζει την καλύτερη γκοφρέτα: είναι διπλή σε πάχος, χοντρή μπουκιά, απολαυστικότερη και έχει και επιτέλους την πρωτόγνωρη για γκοφρέτα γέμιση πορτοκάλι, το πιο φτιαγμένο για σοκολάτα φρούτο. Καταπληκτική και άσε την φράουλα να σκούζει.
•Θέλει ψάξιμο που, δεν την πολυφέρνουν οι περιπτεράδες



Δροσερή στάση στην σκιερή Αιόλου: το καλύτερο παγωμένο που 'χω πιεί ποτέ στην πόλη, το τσάι γιασεμί στο Μαγκαζέ είναι βραβείο! Είναι σαν να πίνεις πραγματικό άρωμα γιασεμιού, όχι μια εσάνς ανακατεμένη έτσι στο χύμα, αναζωογόνηση σωστή!
•Μαγκαζέ, Αιόλου 33

Αυτά τα χωνάκια-νάνος είναι πολυ διαδομένα στην Ανατολική Ευρώπη και υπάρχουν σε όλα τα μπακαλικάκια, κυρίως τα βαλέσικα. Είναι φουλ παγωτό γεμάτη, δαγκώνεις και πετυχαίνεις πολύ πράμα, πόσω μάλλον έχει την εξωτική για Grecia γεύση Blueberry. Πάμε ξανά: έλεος με την δικτατορία της φράουλας σ' αυτή την χώρα! 1€
• π.χ. Αθηνάς και Αρμοδίου, Βαρβάκειος, ρουμάνικο μπακάλικο.


Δεν του το 'χα αλλά να, ένα τυπικό τυροπιτάδικο με ολοκαίνουργια αλλά πολύ βαρετά καρεκλοτραπεζάκια, έχει τοπ μπουγάτσα, φρέσκια με του υπερ-ατού της χειροποίητης, εκείνης της ώρας, ζύμης. 2€, Τσιμπημένη για ιστορικιά κεντρώα, αλλά τ' αξίζει.
•Zimi, Αιόλου 70