Σουβλάκια δυo, foccaccio uno

Γευστική τρόικα δευτεριάτικα και ξεκινάμε. Μου το σύστησε φίλος μου, πήγα, είχε δίκιο. Καταπληκτικό σουβλάκι στον Λευτέρη στην Ομόνοια. Τα συστατικά ίδια απ' το 1951: μπιφτέκι, ντομάτα, κρεμμύδι, ΜΟΝΟ! Μίνιμαλ ναι, αλλά αναδεικνύει τέλεια την γέυση του πικάντικου μπιφτεκιού (που μπορεί να γίνει ακόμα πιο καφτερό με πιπεράκι που ρίχνει από πα αφειδώς). Επίσης μυστικό κι η πίττα που την ρίχνει πάνω στα ζουμιά του μπιφτεκιού στην σχάρα και νοστιμεύει απίστευτα. Credit φυσικά στο 70s χαρτί περιτυλίγματος και στην χρήση της ορίτζιναλ σκουροκαφετιάς λαδόκολλάς. Προσοχή είναι 2 Λευτέρηδες, ο νέος φτιάχνει τα γνωστά πάντα, ο παλιακός που θα 'χει και ουρά μόνο μπιφτέκι. 1,70€.
• "Λευτέρης" Σατωβριάνδου 20, Ομόνοια, όπισθεν Hondos

Ξέρω είναι mainstream μα είναι καταπληκτικό. Στον αντίποδα του "Λευτέρη" ένα χορτάστικό, γεύμα κανονικό σουβλάκι, όπως μ' αρέσουν πια: χωνί με όλα τα καλά, και φουλ πατάτες. Κάτι σαν finger food γιατί δύσκολα κυκλώνεις μπουκιά. Το συγκεκριμένο απ' το διάσημο Κάνδαυλο πάνω στο Μετρό στο Γκάζι, αυτό με τις ουρίτσες το βράδυ. Το ξεχωρίζω για το κρέας, εξαιρετικό, και αυτό το κρίνεις καλύτερα απ' το κοτόπουλο που εδώ είναι πεντάκαθαρο λευκό χωρίς λιπάκια, πετσούλες και τα λοιπά αηδιαστικά. 2,30€ και τρως χαζεύοντας το πανόραμα αφίσας απέναντι.
• "Κάνδαυλος", Περσεφόνης 47, Γκάζι, απέναντι απ' τα μπουρναζιώτικα καφέ στο μέσον


Σε καταλαβαίνω βγαίνεις με τη προοπτική να φιληθείς κάθε βράδυ, ας το κάνουμε ήπιο τότε. Στο ZioPeppe (έχει αρκετά, εγώ δοκίμασα στο βικτωριανό) πέτυχα εξαιρετικό φοκάτσο, φρέσκο-φρέσκο απ' τον αδιάκοπα ψήνοντα φούρνο, με ντομάτα, ελιές, πιπεριές just. Σε κάθε μπουκιά πετυχαίνεις υλικό, όχι φτηνιάρικο σαν κάτι του ποδιού. Si, με 1,50€, buono deal.
• "Zio Peppe", βρες εδώ