athensville

Άφησα την Έλενα στους Αμπελόκηπους μέσα στην δυνατή βροχή. Ένα τρόλεϊ για κάτω μα ήταν ακόμα νωρίς. Πήγαινα προς σπίτι, μα όχι προς το σπίτι. Μια ρουτίνα των τελευταίων βδομάδων ήθελε να σπάσει. Κι η βροχή; Η σκέψη της τα ξεκίνησε όλα. Τη νύχτα που γεννήθηκα έβρεχε καταρρακτωδώς, και δεν ξέρω πως αυτή η πληροφορία ξεπήδαγε από βαθιά όποτε έβρεχε κι έστηνα μια χαρά προσωπική. Την αγαπούσα, χαιρόμουνα το γεμάτο σιωπή ρυθμό της, το ησύχασμα των πραγμάτων. Αλλά που ήταν αυτή η βροχή; Γιατί δεν μ' αγγίζει πια; Μεγαλώνουμε, αλλάζουμε, απλοποιούμαστε και σκληραίνουμε, κάνει λογικό. Αλλά την ήθελα ακόμη την βροχή, ήθελα την επιβεβαίωση ότι κάτι μένει. Μπόρα, κατέβηκα στην Πατησίων και περίμενα να κοπάσει κάτω απ' την στάση. Την κάμερα την βγάζω βαρετά τον τελευταίο καιρό, αλλά απόψε μ' εξανάγκασα να βρω μέσα εκείνο το συναίσθημα της βροχής. Ξεκίνησα τραβώντας έτσι απλά την Πατησίων καταφεύγοντας σ' ένα ακόμα κλισέ: μια ομπρέλλα τσακισμένη απ' την βροχή Τα λεωφορεία πέρναγα...

Έχει κάτι το σημαντικό μια βόλτα στην Αγίας Θέκλας, δεν είναι απλά ένα μικρό δρομάκι στου Ψυρρή, αλλά έτσι ξεδοντιασμένη αποτελεί μια γλαφυρότατη απεικόνιση της νοοτροπίας του "φταίει το κράτος" Ελληνάρα. Πάνω μια νυχτερινή φωτογραφία απ' το 2009 όταν μαζί με την (καλή-κακή, πάρθηκε) απόφαση και κατασκευής πεζοδρόμου εγκαταστάθηκαν και κολωνάκια προς αποφυγή παρκαρίσματος . Τέλος πάντων το κράτος, ο Δήμος κάνανε την δουλειά τους και το έργο παραδόθηκε στους περίοικους. Κι έκτοτε ξεκινά το πανηγύρι: απ' τους επαίνους για την ανακατασκευή του δρόμου που 'δινε μια φροντισμένη εικόνα στον δρόμο , σιγά-σιγά άρχισε ο καθένας να ξεπετά το μικροσυμφέρον του "που θα παρκάρω τώρα τ' αμάξι". Έτσι νύχτες, Κυριακές, που δεν έβλεπε κανείς, τα κολωνάκια σηκώνονταν και φεύγανε. Κανείς δεν ρώτησε, μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια άλλωστε και έτσι σήμερα 2 χρόνια μετά έχουν μείνει μόνο τα μισά! Μια αποκατεστημένη ισορροπία βάσει των αναγκών μιας εμπορικής γειτονιάς ...

Μετά από ιδέα και προετοιμασία της Βάσιας που πέρασε τα μαθητικά της χρόνια στο εκεί και της Δήμητρας που διδάσκει σ' αυτό το Γυμνάσιο, αρκετοί παλιμπαιδίζοντες Αθηναίοι βρεθήκαμε Σαββατιάτικα πρωί στην Κυψέλη, για να βοηθήσουμε τους μαθητές των 15ου και 60ου Γυμνασίου να φροντίσουν και να χρωματίσουν την εξωτερική όψη τους σχολείου τους.Στο φινάλε ο κόπος γλυκός, το αποτέλεσμα εξαιρετικό, τα μωσαϊκό με τα πολύχρωμα τουβλάκια είναι πραγματικά οπτική απόλαυση, όπως κι η ζωντάνια των γκράφιτι στην πρόσοψη. Με δύο σκέψεις όμως έφυγα σαν κέρδος: ένα, με τη λαχτάρα συμμετείχαν, με πόσα "κύριε" και "κυρία" μας απευθύνοντας α-στα-μα-τη-τα αναζητώντας κάτι να κάνουν, συνεχίζοντας να ζωγράφιζουν ενώ είχαμε αποκάμει. Πόσο λοιπόν ιδανικό θα 'ταν ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα εισήγαγε τέτοιες πρωτοβουλίες, πως αυτές επανασυστήνουν το σχολείο στην αντίληψη των παιδιών όχι σαν ένα κλουβί με τουαλέτες που βρωμάνε, αλλά σαν το δικό τους σπίτι, που θα το νοιαστούν, θ...

Φίλε αναγνώστη δεν είναι μόνο αυτά που δημοσιεύονται, τα περισσότερα μένουν αταξινόμητα, και δεν βρίσκουν τον δρόμο για το μπλογκ. Ε, αυτά θα συγκεντρώνω σ' ένα μηνιαίο "Απλά μ' αρέσει". Εδώ και 2 μήνες έχω βρει το καλύτερο σάουντρακ για γραφείο, σπίτι, παντού. Ο φρεσκοτριμμένος Pepper 96,6 παίζει μακράν την καλύτερη μουσική (για μένα πάντα) στην πόλη. Κάτι ανάμεσα σε Kosmos και Εν Λευκώ, χωρίς το σομπρέρο του πρώτου και την υπερτζαζιά του δεύτερου. Κόλλησα κανονικά. Ωραίες οι νέες αφίσες, καταχωρήσεις της Λυρικής Σκηνής. Καθαρή τυπογραφία, άμεση πληροφορία κι ωραία οργανωμένη που αναδεικνύει την συνοδεύουσα εικονογράφηση. Βέβαια το ίδιο γραφείο πρέπει να 'χει αναλάβει μάλλον και του Μεγάρου Μουσικής και μπερδεύεται ο περαστικός. Θα μπορούσαν να 'ναι φανερότερα διαφοροποιημένες. Πάντα θεωρούσα καλές τις συσκευασίες του Carrefour αλλά έλειπε ο σχεδιασμός των μέσα προιόντων. Ε οι Γάλλοι (δεν έχω δει ποτέ τίποτα γαλλικό και κακοσχεδιασμένο, η αισθητική τους θ...

Μια αδιάφορη εμπορική ιστορία: Τα H&M εγκατέλειψαν την Κολοκοτρώνη και κατηφόρισαν στην όσο πάει και πιο σουλουπωμένη (έχει θέμα με τις προσόψεις η κακομοίρα) Ερμού, στο πιο όμορφο κτίριο του δρόμου. Η αρχική ανακατασκευή του είχε γίνει βέβαια απ' τα Sprider αλλά τότε δεν μου 'χε κάνει καμία εντύπωση. Κάτι αναμενόμενοι πολυέλαιοι, ανυπαρξία σωστού φωτισμού, τα ρούχα τα γνωστά %^&, -χωρίς την σφραγίδα του Σάκη ακόμα πιο %^&*. Το '08 κάηκε ολοσχερώς, μετά από 2 χρόνια επαναλειτούργησε, για να φύγει ένα χρόνο μετά. Τέλος πάντων έπεσε σε καλόγουστα χέρια, και παρουσιάζουν μια μερακλίδικη, γεμάτη σεβασμό στην παλιά Αθήνα, ανακαίνιση που καθιστά το κατάστημα ένα απ' τα ωραιότερα της αλυσίδας παγκοσμίως και υπόδειγμα πως πρέπει το ιστορικό κέντρο της πόλης να δείξει την φινέτσα του σε αντίστιξη με το άχαρο φουλ πλακάκι των προαστειακών μωλ. Έχουμε ιστορία εδώ κάτω παιδιά! Μπαίνεις και κυρίαρχο στοιχείο στον χώρο οι σειρές φωτιστικων σε απρόσμενους δυναμικ...

Ξεκινάμε απ' την καρδιά της πόλης. Το Υπουργείο Οικονομικών μετά από οριστική Οκτωβριανή απόφαση μετακομίζει στον Ελαιώνα στα παλιά εργοαστάσια του Κεράνη. Οι 75.000€ που θα γλιτώσει σε ενοίκια η βάση του σκεπτικού, λίγο ψιλικατζίδικη όμως αφού δεν συνυπολογίζει το πλήγμα για το μισοπεθαμένο κέντρο της Αθήνας του να κυκλοφορεί όλο και λιγότερος κόσμος και να το ενισχύει με την παρουσία και τις αγορές του. Η ίδια απόφαση ισχύει και για την δύσκολη περιοχή της Πλ. Βάθης με την επερχόμενη αποχώρηση του Υπουργείου Υγείας. Αν και υπάρχουν δεκάδες κενά κρατικά κτίρια στο κέντρο, το κόνσεπτ "ανέγγιχτο κράτος στα προάστια" υπερίσχυσε, ενδεικτικό των ανθρώπων που κυβερνούν και πόσο ανύπαρκτη σχέση έχουν με την πόλη που ζουν. Γουώ! Σε 2 χρόνια θα έχουμε επιτέλους το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης; Αυτή τη φορά μοιάζει πιο πιστευτό από ποτέ, αφού επιτέλους υπογράφηκε η σύμβαση για να ξεκινήσουν τα έργα. Όμορφο μοιάζει, πάντα μ' άρεσε η δυναμική του σημείου, με το μάτι να ξεχύνεται ...

Εντυπωσιακό ! Ζω σ' αυτές τις περιοχές αλλά δεν έχω πετύχει ποτέ ρεπορτάζ που να αποδίδει, χωρίς τις ένθεν κι ένθεν υστερίες, την πραγματικότητά της. Ε, η Πάολα με μια απλή κάμερα (και εξαιρετικό μερακλίδικο μοντάζ) κατέγραψε με ασύλληπτη ακρίβεια την αλήθεια της περιοχής. Η προσέγγιση της δε, αξιοδίδακτη σε δημοσιογραφικές σχολές: δεν τους ρωτά μπουρδουκλωμένα πράγματα, ούτε προσπαθεί να εκμαιεύσει αυτό που θέλει να χτίσει το κανάλι, αλλά μέσα από απλές καθημερινές ερωτήσεις αποσπά την βασική και καίρια αλήθεια τους. Aξίζει πραγματικά να το δείτε!

Το 'χω συνδυάσει με το τρόλει το 12 (που ξεκινά από Σύνταγμα πάει Περιστέρι και σταματά σε μια πλατεία του Κολωνού, του Αγ. Κωνσταντίνου και περίφημη), και κάθε φορά που περνά η βουλιμία μου συνήθως ξεπετάγεται, επιβιβάζομαι και σε 5 λεπτά είμαι στο εξαιρετικό σουβλάκι με μπιφτέκι των μερακλήδων. Το ξεχωριστό ότι δεν βρωμά κατεψυγμένη κεμπαμπίλα, αλλά θυμίζει αυτό της μαμάς, συν την ιδιαιτερότητα να βάζουν και πιπεριά και λίγη μουσταρδίτσα συνδυασμός που χαρίζει ένα θυελλώδες twirl απόλαυσης. • Mερακλήδες, Επιδαύρου 41, Κολωνός Άλλ ο αγαπημένο μπιφετοκοειδές. Βιομηχανοποιημένο σκεύασμα-ξεσκεύασμα μα νοστιμότατο. Το κλασσικό μπεργκερ με φέτα κίτρινο τυράκι αλλά αυτό που μ' ευχαριστεί πάντα στην γεύση είναι η δροσάτη λόγω ψυγείου σως μπάρμπεκιου που κάνει τρέλα την μπουκιά. Ένα που μου χάρισε το ταξίδι στην Αίγυπτο ήταν η γνωριμία με τα εξαιρετικά τους γλυκά που τα βρίσκω 1000δες φορές πιο φίνα απ' τα δικά μας ευρωπαϊκα σοκολατοκρεμόμπουχτισμένα υπερλιπώδη. Έτσι στα αράβι...

Μια κοκακόλα, λίγοι ξηροί καρποί και ένα να φύγω ή να μην φύγω; Έτσι ξαφνικά και μεσημεριάτικα μου 'ρθε η σκέψη χαλαρώνοντας στο απρόσμενο σ' ένα τσιμεντένιο παγκάκι της Κοραή, χαζεύοντας ασκόπως κάτω απ΄τον χειμωνιάτικο ήλιο. Που να πας σκέφτηκα με λίγη εύκολη ντόπια τεμπελιά, αλλά κι αλήθεια που αλλού θα βρεις τέτοιο φως να λούζει τα πάντα με διακόσιες φορές περισσότερη γοητεία; Πήρα την κατηφόρα, έκανα άλλη μια άσκοπή μου βόλτα Μοναστηράκι, Αθηνάς, Στ. Λαρίσης και προσπάθησα να συλλάβω αυτό το φως που και στο τίποτα δίνει άλλη υπόσταση και ψυχή. Μια βόλτα σταλμένη σε όσους ζουν στο εξωτερικό, θύμηση απ' το φως της πατρίδας.