Πολύχρωμα τουβλάκια στην Kυψέλη
Μετά από ιδέα και προετοιμασία της Βάσιας που πέρασε τα μαθητικά της χρόνια στο εκεί και της Δήμητρας που διδάσκει σ' αυτό το Γυμνάσιο, αρκετοί παλιμπαιδίζοντες Αθηναίοι βρεθήκαμε Σαββατιάτικα πρωί στην Κυψέλη, για να βοηθήσουμε τους μαθητές των 15ου και 60ου Γυμνασίου να φροντίσουν και να χρωματίσουν την εξωτερική όψη τους σχολείου τους.Στο φινάλε ο κόπος γλυκός, το αποτέλεσμα εξαιρετικό, τα μωσαϊκό με τα πολύχρωμα τουβλάκια είναι πραγματικά οπτική απόλαυση, όπως κι η ζωντάνια των γκράφιτι στην πρόσοψη.
Με δύο σκέψεις όμως έφυγα σαν κέρδος:
ένα, με τη λαχτάρα συμμετείχαν, με πόσα "κύριε" και "κυρία" μας απευθύνοντας α-στα-μα-τη-τα αναζητώντας κάτι να κάνουν, συνεχίζοντας να ζωγράφιζουν ενώ είχαμε αποκάμει. Πόσο λοιπόν ιδανικό θα 'ταν ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα εισήγαγε τέτοιες πρωτοβουλίες, πως αυτές επανασυστήνουν το σχολείο στην αντίληψη των παιδιών όχι σαν ένα κλουβί με τουαλέτες που βρωμάνε, αλλά σαν το δικό τους σπίτι, που θα το νοιαστούν, θα το υπερασπιστούν, κι αυτό πόσο πιο διδακτικό απ' οποιοδήποτε βιβλίο (ή φωτοτυπία) για την συνεργασία, την ευθύνη του καθενός στο περιβάλλον του. Αν ακούει κανείς, διψάνε πραγματικά τα παιδιά για τέτοια...
Και δεύτερο: πόσο βαθειά νυχτωμένοι είναι όσοι τσιρίζουν στα κανάλια απ' τη μια και άλλη πλευρά για θέματα μεταναστών και ρατσισμού και ενώ η νέα Αθήνα έχει διαμορφωθεί και είναι τρομερά κουλ με το διαφορετικό. Γιατί για τα παιδιά (και γυμνασιόπαιδα, όχι 5χρονα) δεν τίθεται το από που είσαι, αν έχεις περίεργο όνομα, διαφορετική επιδερμίδα. Τους μοιάζει αδιανόητο, δεν υπάρχει καν θέμα για να λύσουν, έτσι και τόσο απλά. (όπως μας είπε και ο πιτσιρικάς όταν πήγαμε να του δίναμε συμβουλές για το σχέδιο του γκράφιτι "να φύγουν οι μεγάλοι και να μείνουμε μόνο εμείς" - Εν πρώτοις κλισέ, μα αν το σκεφτείς, έχει τόσο δίκιο)
Αυτή λοιπόν είναι η νέα Αθήνα που έχει ήδη δημιουργηθεί, κι είναι καταπληκτική. Και με πάσα βεβαιότητα πια αυτές είναι οι γειτονιές απ' τις οποίες θα προκύψουν τα φρέσκα και σπουδαία.
Το λίγο χρώμα μπορεί να κάνει τη διαφορά. Τα κτίρια και ιδιαίτερα τα σχολικά πρέπει να αποκτήσουν άλλη όψη για να γίνουν σεβαστά. Σχολεία , των οποίων οι τοίχοι, οι πόρτες , οι αυλές έχουν ζωγραφιστεί μένουν καθαρά ακόμα και στις καταλήψεις. Πώς είναι δυνατόν να δουλεύεις σ' έναν χώρο καταθλιπτικό με χρώματα που παραπέμπουν σε στρατώνα ή νοσοκομείο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ Ωραία προσπάθεια μέσα στο γκρίζο που μας περιβάλλει
Μακάρι να ψοφήσετε όλοι εσείς (η γενιά του Πολυτεχνείου και πίσω) που τα κάνατε σκατά, να ψοφήσουμε όλοι εμείς (οι 30αρηδες) που βολευτήκαμε στα σπίτια σας και με τα λεφτά σας, και να έρθει μια γενιά (σαν αυτή που μούτζωνε τους επισήμους στις παρελάσεις) που θα έχει όρεξη να πετάξει στα σκουπίδια τη σαπίλα και τη βρώμα που φτιάξατ(μ)ε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φύτα θέλουν πότισμα!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο είμαι κάτοικος της περιοχής και μαθητής για 6 χρόνια στο σχολείο. Πάντως το κτίριο κουτί του 15, είναι κουτί. Το άλλο του 60 είναι φοβερό κτίριο! Τώρα εργάζομαι στην εκπαίδευση και τα βλέπω από την άλλη πλευρά και μου φαντάζουν ίδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε ότι έβαλες τις φωτοτυπίες σε παρενθέσεις. Σωστά όσα λες, αλλά στο υπουργείο φωτοτυπίας και δια βίου πάθησης ΔΕΝ!!!
(το φαραωνικού τύπου κτίριο του υπαιδείας με το γραφείο υπουργού ίσα μ'ένα στάδιο ποδοσφαίρου να ασχοληθείτε για βάψιμο την επόμενη φορά)
poly kalo to post kai pio kalh h prospatheia!
ΑπάντησηΔιαγραφήperimenw tis Xristougeniatikes anartiseis filwn-proskeklimenwn!!!!
X
Μπραβο τους, πολυ ομορφο αποτελεσμα!
ΑπάντησηΔιαγραφή