Mια πολύ υποδειγματική αvακαίνιση

Μια αδιάφορη εμπορική ιστορία: Τα H&M εγκατέλειψαν την Κολοκοτρώνη και κατηφόρισαν στην όσο πάει και πιο σουλουπωμένη (έχει θέμα με τις προσόψεις η κακομοίρα) Ερμού, στο πιο όμορφο κτίριο του δρόμου. Η αρχική ανακατασκευή του είχε γίνει βέβαια απ' τα Sprider αλλά τότε δεν μου 'χε κάνει καμία εντύπωση. Κάτι αναμενόμενοι πολυέλαιοι, ανυπαρξία σωστού φωτισμού, τα ρούχα τα γνωστά %^&, -χωρίς την σφραγίδα του Σάκη ακόμα πιο %^&*. Το '08 κάηκε ολοσχερώς, μετά από 2 χρόνια επαναλειτούργησε, για να φύγει ένα χρόνο μετά.
Τέλος πάντων έπεσε σε καλόγουστα χέρια, και παρουσιάζουν μια μερακλίδικη, γεμάτη σεβασμό στην παλιά Αθήνα, ανακαίνιση που καθιστά το κατάστημα ένα απ' τα ωραιότερα της αλυσίδας παγκοσμίως και υπόδειγμα πως πρέπει το ιστορικό κέντρο της πόλης να δείξει την φινέτσα του σε αντίστιξη με το άχαρο φουλ πλακάκι των προαστειακών μωλ.
Έχουμε ιστορία εδώ κάτω παιδιά!



Μπαίνεις και κυρίαρχο στοιχείο στον χώρο οι σειρές φωτιστικων σε απρόσμενους δυναμικούς διαγώνιους και καμπυλοειδείς σχηματισμούς.


Κι απ' το ρετιρέ


Γυάλινη γέφυρα, έξτρα στοιχείο στον τότε σχεδιασμό, γυάλινη κι ανάλαφρη, αναπαράγει το φως.


Πολύ ωραίο το παιχνίδι φωτός σκιάς, που αναδεικνύει τις κοπελιές.



Διακριτικά τα λευκά καλώδια δίνουν την εντύπωση της αιώρησης των φώτων.


Κι όμως, η αυστηρή γραμμή του καλωδίου, όχι μόνο δεν κλέβει απ' την χάρη αλλά και προσδίδει στο κλασσικό.


Δυναμικές γραμμές που μπλέκουν, όπως και οι αντακλάσεις τους.


Ωραίο ζεστό κεχριμπαρένιο φως




Το καρό οπτικά συνδεκτικός κρίκος, κλασσικό στοιχείο απ' το παρελθόν, επαναχρησιμοποιείται με ποπ διάθεση εδώ και συνδέει τους δύο χρόνους.


Χωρίς προσπάθεια κάλυψης, συνειδητά γυμνή η σιδεριά του ασανσέρ κάνει ωραιότατο mix and match επίσης με το παλιό.

Μ' άρεσε που τιμής ένεκεν κράτησαν το μονόγραμμα της επιχείρησης που πρωτολειτούργησε τον χώρο.


Ωραιότατατα τα μπαστούνια στη σιδεριά πάνω απ' την είσοδο.



Ένας Ερμής, πως αλλιώς!


Μάρμαρο στην είσοδο, τερακότα σαν χρώμα έτσι να αρχαιοελληνίζει


Πολύ ωραίες οι τοιχογραφίες, δείγμα σεβασμού του χώρου. Όχι δεν είναι γύψινα αλλά ζωγραφισμένα που δίνουν μια τρισδιάστατη ψευδαίσθηση.



Από 'πα κυρίαρχη η τοξοειδής οροφή, άλλη χάρη το φυσικό φως.



Όλολευκα τα έπιπλα για να μην φορτώνουν τον χώρο με οπτική πληροφορία, και έντονα πολύχρωμα στοιχεία αραιά και που για λίγη ένταση...


...και μοντερνιά που εισάγεται απ' την handmade γραφιστική ματιά, που είναι όσο ακραία χρειάζεται για να ισορροπήσει. Τα άκρα επικοινωνούν καλύτερα τελικά, έχουν το αβαντάζ μια ξεκάθαρης, τίμιας ματιάς, "αυτό είμαι" και αυτή την ειλικρίνεια την αποδέχεσαι χωρίς πολλή σκέψη, όπως σε όλα στο ζωή.





Εις το επανιδείν!