athensville

Κουτσοί, στραβοί πληθώρα. Κάποιοι μου λένε ακόμα για παλιά, πως ήταν κορυφαία συνοικία της Αθήνας. Δυσκολεύομαι να το φανταστώ αν και κάποιες σούπερ πολυκατοικίες φουλ μάρμαρο και πόρτες με αριστουργηματικά κιγκλιδώματα κοντεύουν να με πείσουν. Σήμερα πια, στον Άγιο Παντελεήμονα βρίσκεις το πιο φτηνό τετραγωνικό στο Λεκανοπέδιο. Πως το αλλάζουμε αυτό; Με μια ωραιότατη πρακτική λύση: να γίνει σταθμός του ΗΣΑΠ στην Πλατεία. Η γραμμή (τμήμα Βικτώρια-Αττική) περνά ήδη ακριβώς από κάτω, θα εξυπηρετήσει χιλιάδες που ταλαιπωρούνται με τα τρόλεϊ της Αχαρνών, θα αναβαθμιστεί αμεσότατα η αγορά των κατοικιών, μη σου πω ότι θα μπορέσουμε να πουλήσουμε στους τουρίστες τον τεράστιο Ναό σαν κορυφαίο θρησκευτικό αξιοθέατο της πόλης. Το κόστος κατασκευής ενός τέτοιου σταθμού πραγματικά μικρό. Επίσης η Βαλεντίνα λίγο πιο κάτω έχει ωραιότατο ρώσικο πιροσκι.

Άδεια Σταδίου, τέταρτη Κυριακή, τελευταίες ώρες της αυγουστιάτικης Αθήνας. Θα ξαναγεμίσει, δεν μπορεί, και οι τελευταίοι θα γύρισαν· διαφορετικά θα εκνευριστώ πάρα πολύ που δεν γεννήθηκα λεφτάς να 'ναι κι ο Σεπτέμβρης κουλ και χαλαρός. Αλλά και πάλι με μια μπύρα, παρέα, και ένα παγκάκι (ή Γκάζι πεζούλι) περνούν οι μεσογειακές φθινόπωρινές νύχτες διασκεδαστικότατα. Έτσι θα 'ναι! Καλή σαιζόν!

Ανέβηκα Σύνταγμα, ανέβηκα τα σκαλιά της Πλατείας. Συναντώ με τη παρέα μου το σιωπηλό πλήθος. Στέκομαι ένα λεπτό. "Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι" από τους μπροστά. Ξερνάω· άλλη μια συγκέντρωση με ρετρό χαβαλέ, άλλη μια συγκέντρωση φασόν, χωρίς αποτέλεσμα σίγουρα· χωρίς νόημα, μα πότε; Να μην ξαναξεχαστώ· φφφεύγω...

Αυτό λέγεται φρίκη, λέγεται έγκλημα. Είναι από μάρμαρο και νιώθω συμπόνια λες και έχει σάρκα, σαν άνθρωπος που βασανίστηκε φρικτά. Όλα αυτά στον πεζόδρομο ανάμεσα σε Πολυτεχνείο και το ΕθνικόΑρχαιολογικό Μουσείο. Οι ατέλειωτες ώρες κόπου του καλλιτέχνη υποτάσσονται στα σπρέι του έτσι θέλω.

Αύγουστος κι Αθήνα, δύσκολη εποχή για το μαλλί: οι κομμωτές στη Μύκονο, οι κουρείς στα χωριά τους. Περνώντας από Πατησίων, είδα τρία-τέσσερα κομμωτήρια με κούρεμα 6 ευρώ. Κατέβηκα Πλατεία Αμερικής και μπήκα δειλά μέσα. Με υποδέχτηκε ένας μικρούλης χαμουγελαστός Πακιστανός. Δίπλα, η Ρωσίδα κομμώτρια που 'χε τη δούλεψή του χτένιζε μια δύσπιστη ελληνιώτισσα μαντάμ. Εμφανίζεται ο χοντρός πακιστανός κομμωτής. Κορυφαίος! Επί 20 λεπτά με κούρεψε σχεδόν μόνο με ψαλίδι, με εξαιρετική επιδεξιότητα. Το απολαυστικότερο όλων το μασάζ στο κεφάλι 2 φορές, στο δεκάλεπτο και στο τέλος. Την λάτρεψα την τεχνική, ένιωσα μύστης της σοφίας της ανατολής. Για να διώξεις φοβίες: εξοπλισμός κλασσικός αξιοπρεπέστατος κομμωτηρίου, καθαριότητα κι όμως παντού, και σημαντικό η βούρτσα για την πούδρα δεν βρώμαγε όπως του δικού μου του Αγρινιώτη. Έκλεισε, εκεί θα πηγαίνω, άσε που νιώθω και Μαριάννα Λάτση-Βαρδινογιάννη και δίνω και πουρμπουάρ 2 ευρώ, γιατί με 6 ευρώ, κλέβεις εκκλησία. Για το μασάζ τα 'παμ...

Ο Δήμος την έστρωσε την Περσεφόνης με τουβλάκια. Πεζόδρομος? Μάλλον δρόμος αφού υπάρχει σαφής υψομετρική διαφορά με τα πεζοδρόμια. Αλλά και πάλι γιατί δεν έχει άσφαλτο; Ας το κάνουμε συνήθεια: η Περσεφόνης είναι πεζόδρομος, τέλος! Εμπρός! Θα τον κάνουμε δικό μας. Θα περπατάμε στο κέντρο, θα αδιαφορούμε για τα κορναρίσματα, θα προπηλακίζουμε τους οδηγούς! Θα αποκτήσουν τσίπα, δεν θα διαβούν ξανά βάρβαροι! Αβάντι πεζό πόπολο! υγ. Στο σουβλατζίδικο, στο μέσον, έχει ωραίο κεμπαπ γεμιστό με τυρί.

Η μεγάλη αλήθεια: Δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα! Οι μικρές: • Η πολιτική του ΠΕΧΩΔΕ να στρώνει νέους μεγάλους δρόμους στην Αττική, ουσιαστικά προσκαλεί τον κόσμο να χτίσει νέα σπίτια εκεί. Η Αθήνα να γίνει μια τεράστια πόλη, όλη η Αττική δια παντός να τσιμεντοποιηθεί. Είναι σωστή ανάπτυξη η συγκέντρωση όλων των δραστηριοτήτων στο 2% της Επικράτειας; • Είμαστε υποκριτές, εμείς που θα γράψουμε οργίλο στάτους στο facebook και θα θεωρήσουμε ότι έχουμε κάνει το καθήκον μας μ' ένα κλικ. Είμαστε μια γενιά απίστευτα κακομαθημένη κι η ερχόμενη, ήδη χαμένη, το ίδιο... Δεν θα θυσιάζαμε καμία άνεσή μας όχι για δεντράκι, αλλά για ένα ολόκληρο δάσος. • Είναι τζάμπα μάγκα οι φωνές για τα καψίματα· αν είχαμε τις άκρες όλοι θα καλοβλέπαμε ένα οικοπεδάκι σ' εκείνες τις φιλέτο περιοχές. Απλώς δεν έχουμε τα λεφτά. Επιπροσθέτως, για σφαλιάρες οι νοικοκυραίοι με τις μεζονέτες μες στα πεύκα, που ωρύονται και 'νοιάζονται' για την προστασία του δάσους (που καταπάτησαν). • Τα ανησυχούντα μίντια γεμ...

Είναι 70 χρονών, φορά τρύπια παπούτσια κι ένα παλτό σφιχτά. Τον είχα δει πριν 10 μέρες. Με άγγιξε το βλέμμα του, θα του καναν εντύπωσεις τα γέλια μας. Ένιωσα σαν να 'πρεπε να του μιλήσω, κάτι που του χρειαζότανε του θυμίζαμε. Μοναξιά. 21 Aυγούστου. Κάθισα μόνος με το λαπτοπ, κλέβω ιντερνετ forthnet απο τα σταρμπακς Μητροπόλεως. Ήταν πάλι εδώ. Αυτή τη φορά δεν μου κανε εντύπωση. Σηκώθηκε στα πέντε λεπτά από τον ανοιχτομάτη νευρικό ύπνο του, πήγε δίπλα στην βρύση, την άνοιξε την έκλεισε, πάλι στο παγκάκι για ένα λεπτό· ξανά πάνω. Είδα στην οθόνη μια σκια πίσω μου. Μια ξανθιά σαρανταπεντάρα με ποδήλατο, φωσφοριζέ σάκος στο καλάθι, τον ρώτησε: "Τι κάνεις Δημητράκη;". Δεν αποκρίθηκε· του άφησε ένα μικρό πλαστικό μπωλ και του 'πε καληνύχτα. Σηκώθηκε άνοιξε το τρανζίστορ, έφαγε όρθιος πέρα-δώθε το βραδινό του, κι έπειτα καθάρισε δυό λεύκες από τα κλαδιά στα χαμηλά του κορμού. Φεύγω· δεν ησυχάζει, αποφεύγει να ακουμπήσει το κεφάλι του στο παγκάκι. Γύρω ανάλαφροι τουρίστε...

Το δυνατό φως της Αθήνας πάνω στην άσφαλτο. Ντάλα μεσημέρι η πόλη γεμίζει ασημένια ποτάμια, δρόμους να κατηφορίσεις κόντρα στο δυνατό φως... Περισσότερες φώτο ...τώρα ξεκουράσου! :-p

Ο καλοσυνάτος Δήμος Πάτρας μας έστειλε τους Αθηναίους, ελέφαντα μέλος του πληρώματος του περσινού καρναβαλιού. Δεν είναι τίποτα το σπέσιαλ, αλλά προτιμώ έστω αυτό το κάτι, που σε φέρνει μπροστά σε μια νέα εικόνα, ένα ξαφνιασμα, δείχνει μια πόλη που κινείται. Πράγματα να γίνονται... :-p

Τι είναι ο Αρχιτέκτονας; Ένας αριστερός πενηντάρης του καναπέ, κάτοικος Λυκαβηττού που θάβει τις δουλειές των συναδέλφων του (των ξένων με ιδιαίτερο μάλιστα μένος). Αυτά στην πατρίδα μας! Βρήκα στο youtube 7 εξαιρετικά βίντεο μισής ωρίτσας σύνολο, περιεκτικής φρέσκιας ανάλυσης της Αρχιτεκτονικής χωρίς την κουραστική θεωρία και δηθενίλα της Στουρνάρη. Είναι άκρως ενδιαφέρον, και ταιριάζει στο μπλογκ ε? Δες τα βίντεο τώρα

Μια σέξι φίλη μου παντρεύτηκε τον Ιούλη. Σειρά να τακτοποιηθεί είχε το κτίριο που φιλοξένησε τα αγαπημένα μας Habitat, ιδιοκτησίας του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (μα τα φιλέτα να τα 'χουν οι καραβανάδες;). Δυναμικά λοιπόν ξεκίνησε, μέσα Αυγούστου, η ανακαίνιση/διαμόρφωση του αριστερού νεοκλασσικού, που θα φιλοξενήσει, σύμφωνα με πληροφορίες που 'κλεψα από την LIFO, τα πολύ δραστήρια στο ιστορικό κέντρο, Η&M. Ψάχνοντας το νετ επίσης, έμαθα, ότι η ελάχιστη μίσθωση για 25 χρόνια είναι 30 εκατομμύρια ευρώ! Τα τρως χοντρά καλέ μου στρατέ, άντε να μας απαλλάξεις και από τις παράλογες αμυντικές δαπάνες! Συμφωνεί κι η φίλη μου, σέξι αλλά το ρίχνει στο Σύριζα.

Κλασσικό βραδινό χάπενινγκ της Αχαρνών. Άκακοι Ρώσο/πολωνοί κοιμούνται όπου βρουν (βλ. προηγούμενο ποστ) μετά την ακατανόητη πατροπαράδοτη μέθη. Παρατηρήστε πόσο προσεκτικά τακτοποίησε τις παντοφλίτσες του, και στο επόμενο σκαλί εναπόθεσε ωραιότατα εκτεθειμένα, χωρίς δυτικές ανασφάλειες, κινητό και πορτοφόλι. Ξύπνησε μετά από 5 λεπτά και αποκάλυψε στους δημοσιογράφους μας ότι περιμένει τον αδελφό του να γυρίσει. Να 'ταν στη σωστή πόρτα;

Περισσότερες φώτο

Ο αγαπημένος Ζαχαρόπουλος, που απ' τα μικρά παχιά βιβλία του διαβάσατε μεγάλους συγγραφείς, προχώρησε σε αλλαγή ταμπέλας και μόνο αυτό. Η νέα είναι πολύ βαρετή, η κλασσική φωτεινή του φωτοτυπείου. Ενώ η παλιά, πεταμένη στη Σταδίου, μας συγκινεί. Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μια ομάδα, να νοικιάσουμε ένα τεράστιο υπόγειο, να περνάμε μ' ένα ντάτσουν τα βράδια και να μαζεύουμε πολυθρόνες, μπουφέδες, ταμπέλες. Να 'χει και πίσω αυλή να τα πίνουμε.

Απλά εξαιρετικό! Όταν το γκράφιτι έχει μήνυμα και είναι καλοφτιαγμένο είμαι μαζί τους! Τέλειος σαρκασμός του νεοελληνικού ονείρου για αυτοκίνητο-μόστρα. Καθοριστική η παρουσία του μπουζουκιού, η τέλεια αντίστιξη. Τα είπε όλα, ναι! • Οδός Μεγάλου Βασιλείου, Ρουφ

Μια έμπνευση να κάνω δώρο γάμου στη φίλη μου έπιπλα κήπου, μ' έστειλε απογευματιάτικο στα ΙΚΕΑ Κηφισού. Μαμάδες ατιμέλητες, μπαμπάδες αμφισβητίες, μαξιλάρια στην είσοδο, τα κλασσικά. Έπιπλα κήπου όβερ· απογοήτευση καμία: με ξέρω, στο υποσυνείδητο τα κεφτεδάκια με φέρνουν στο Αιγάλεω. Νέα πράγματα όχι πολλά. Με ενθουσίασε όμως η ολοκληρωτική ανανέωση της σειράς ρολογιών με νέο σούπερ ντιζάιν. Όλη η ομάδα είναι πραγματικά πετυχημένη, σας θέλω όλα. Στοίχημα, θα δούμε παντού τα κυρτά των 5.95€ (δεξιά στην φώτο). Χαρωπός έφυγα, χώθηκα στο φιμέ Γ18, και -έκπληξη- μετά από χρόνια ο Εν Λευκώ μου φάνηκε κατάλληλη παρέα!

Απορώ και με την υπομονή τους τόσο καιρό. Από το skai.gr: Προσφυγή κατά του Δημοσίου, ζητώντας αποζημίωση για απώλεια εσόδων, ετοιμάζεται να καταθέσει ξενοδόχος που δραστηριοποιείται στο κέντρο της Αθήνας. Όπως είπε στο ΣΚΑΪ ο δικηγόρος του, οι απώλειες εσόδων μέσα σε δύο χρόνια φτάνουν μέχρι και το ένα εκατ. ευρώ. Aκούστε οπωσδήποτε πως έχει η κατάσταση εδώ ( Σκαι 100.3).

Ωραίος πιασάρικος τίτλος, έχει και μισή αλήθεια. Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, ο Δήμος Αθηναίων έκανε μίνι τσίλικο έργο πεζοδρομώντας, ή σωστότερα, τοποθετώντας τουβλάκια στην διασταύρωση Αθηνάς με τις οδούς Καλαμίδα και Παλλάδος (extra info: στην γωνία αυτή εκδιδόταν ως τραβεστί ο Κώστας Ταχτσής). Μιλάμε για χώρο 10x10 μέτρα! Κάτι είναι κι αυτό· φουντώνει, θεριεύει, η ανυπομονησία για το τελικό σχέδιο πεζοδρόμησης της Αθηνάς (και της επίσης αυτονόητης -άμην- όλου του Ψυρρή)... Θεός σχωρέστον, θα χαίρεται από ψηλά!

Χθες, βράδυ Κυριακής, Αριστοτέλους, πλατεία Βικτωρίας: άξαφνα γάτα ν' αναπαύεται στο παπάκι. Πως να το χειριστώ; Φιλική φαίνεται αλλά αν πλησιάσω θα τρομάξει. Ασταμάτητα κλικ να πιάσω ενσταντανέ· η γωνία λήψης δυστυχώς δεν μπορούσε να 'ναι καλύτερη. Εδώ μου κάθεται το κολωνάκι (γκρι είναι, κάποιος μεταγενέστερος ευθύνεται που μου χαλά την σύνθεση, δεν θα τα βάλω με τον λάτρη του βαθυπράσινου, Αβραμόπουλο)! Η γάτα στήθηκε για ένα λεπτό, μετά έβγαλε τις αθηναϊκές της ανασφάλειες, και φοβισμένη χώθηκε σ' ένα πεζώ από κάτω. Διάολε, αυτό το κολωνάκι!

Άλλο ένα λουκέτο στην Πατησίων. Μετά τα Pull & Bear στη γωνία με την Αγίου Μελετίου, τα Springfield κλείνουν μια και καλή (εξέλιξη μάλλον αναμενόμενη αφού ναι μεν ήταν σχετικά ποιοτικότερα ρούχα, αλλά δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν στις χαμηλές τιμές τους συμπατριώτες του ομίλου Ζara - τα H&M προφανώς ήρθαν και τ' αποτέλειωσαν). Εκ των πραγμάτων λοιπόν απαξιώνεται εμπορικά η Πατησίων. Δεν είναι και το καλύτερο να ψωνίζεις στα κατειλημμένα από μηχανάκια, περίπτερα, Σομαλούς με τσάντες, πεζοδρόμιά της, με εξτραδάκι την ψυχική εξάντληση της ανυπόφορης φασαρίας. Κάθε φορά που περνώ αντί για τα άπειρα τρόλεϊ φαντάζομαι το αθόρυβο τραμ με πυκνά δρομολόγια και κάτι πεζοδρομιάρες ναααα με παγκάκια και ψηλά δέντρα. Όλα γίνονται, αλλά όχι, ποτέ, εδώ!

Ένα μήνα τώρα αναρωτιόμουνα τι κρύβεται πίσω απ' την μπελαλίδικη ανακαίνιση δίπλα στο ΝΕΟΝ. Μιλιούνια εργάτες, διπλοβάρδιες, κάποιος έριξε λεφτά. Σήμερα τοποθετήθηκε και το κίτρινο 'Μ' κάτω απ' τις αψίδες. Τα ΜcDonalds  επιστρέφουν στην Ομόνοια ένα χρόνο μετά το κλείσιμο του περιθωριακού καταστήματος της Δώρου. 'Εξτρα ντιζαϊνάτο,  αφαιρετικές πολυθρόνες, σικ τυπογραφία στους τοίχους, φωτιστικά στυλάτα, περισσότερο καφέ μου θύμισε. Ελπίζω να πάρουν παράδειγμα από το διπλανό ΝΕΟΝ και να βάλουν απαραίτητο σεκιούριτι (φρικτές οι τουαλέτες του παλιού Mc  με αφαιρεμένη εσωτερικά την κλειδαριά για να μην πέφτουν πίπες και ενέσεις). Η πλατεία είναι στην εντατική, θέλει πρακτικές λύσεις, θέλει κανονικό κόσμο να επιστρέψει. Σιγά-σιγά γίνονται πραγματάκια και αυτό με ικανοποιεί. Ο πάτος τέλειωσε...

Η μαθημένη πρωταγωνίστρια μαστίχα (δεν είσαι καθόλου διακριτική μάνα μου) προσδίδει έξτρα γεύση στο αγαπημένο καϊμάκι, ισορροπεί τέλεια και δεν καβαλά το βύσσινο (έντονο, έτσι όπως πρέπει).Μια γκουρμέ απόλαυση μόνο με 1.20€ στα τυρκουάζ ψυγεία. Την κορδέλα παρακαλώ: Αγαπημένο παγωτό καλοκαίρι 2009 το " Καϊμάκι με μαστίχα χίου" της Δέλτα.

Απουσίαζε 3 μήνες από την πολυσύχναστη κι εκτεθειμένη στη βρώμα πλατεία Βικτωρίας, βαριά ταλαιπωρημένο (ιδιαίτερα τον Δεκέμβρη), επέστρεψε στην μαρμάρινη βάση του λαμπερό, μνημείο πόλης σωστό. Πρόκειται για το άγαλμα "Θησέας σώζων Ιπποδάμεια" (1906) του Johannes Pfuhl (ως το 1938 βρισκόταν στο Σύνταγμα) . Είναι όμορφο, αξίζει μια βόλτα, όσο το προλαβαίνετε πριν το καταστρέψουν οι κάφροι συμπολίτες μας. Από τα λίγα φωτεινά σημεία στην θητεία του (δεν-το-λεγε-η-καρδιά-του) Νικήτα. Επικροτώ μάλιστα δήλωσή του στα αποκαλυπτήρια: "Σημασία έχει να σταματήσουν επιτέλους οι βανδαλισμοί των μνημείων της πόλης. Κι επειδή πολύ φοβούμαι ότι δεν θα σταματήσουν με την πειθώ, γι' αυτό επιμένω στην πρόταση που έκανα, να θεωρηθεί ο βανδαλισμός των ιστορικών μνημείων της πόλης έγκλημα διακεκριμένης φθοράς. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μετατραπούν οι ποινές από απλά πλημμελήματα - όπως είναι σήμερα - σε κακουργήματα, ώστε όσοι θα συλλαμβάνονται να τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης, που...

Καίτη κοίτα, δεν είναι ακριβός διάκοσμος αλλά είναι απόλυτα καλαίσθητος και χαριτωμένος. Πρόσεξε  γάτα εξελθούσα του κλουβιού και 'χει στο στόμα πούπουλα. Απαράμιλλο, επίσης, το στυλ της μπλε με την κορδέλα. • Stradivarius, Ερμού ύψος Καπνικαρέας

Αυτό το ρημαδιό εδώ μου καθότανε. Αναδομείται το διώροφο Αιόλου & Αθηναΐδος  (πιθανό 19ου αιώνα το κόβω),  σε ωραιότατο μάλιστα σποτ. Λογικά, η καλή του μοίρα θα το κάνει κι αυτό καφέ παρεούλα σε Μαγκαζέ, Αιολίς και τα λοιπά της Πλατείας Αγ. Ειρήνης.