Η μπουζουξού κι η ηθικιά


Λεωφόρος Συγγρού, άλλη μια μπουγάτσα μου 'πεσε, αιφνιδιάζομαι εύκολα, μα δεν έφταιξα καθόλου εγώ: η Κική Σαμίου, μακράν το καλύτερο στάιλινγκ κι ακόμη μακρύτερα η ιδέα να 'χει ολοδική της φωτιζόμενη ταμπέλα στην σωστή γωνιά, να την βλέπουν και στην Καλλιρρόης!


Σορρυ Κική έπρεπε να το χώσω κι αυτό: ο Αδέσμευτος Ρίζου μας χαρίζει ένα υπέροχο ταξίδι στα '90s (τρελος φαν τοτε, με 30 κουπόνια είχα πάρει το τρομερό δώρο cd) με το απαράλλακτο layout συν την γλυκεροηθικούς δεξιούς τίτλους. Κορυφαίο όμως το χθεσινό, ευτυχώς τη συγκράτησα τη μπουγάτσα: "Το φαινόμενο (?) Μπέσυ Μάλφα (ηθοποιός, τραγουδίστρια, μπαλαρίνα αλλά και συγγραφεύς και σκηνοθέτις...". Μπαλαρίνα;

Σχόλια

  1. UnknownΝοεμβρίου 25, 2009 3:44 μ.μ.

    ιδέα μου είναι ή αυτή η Κική Σαμίου έχει στηρίξει το μικρόφωνο σε φτηνό τριπόδι για κάμερα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. AlΝοεμβρίου 25, 2009 3:46 μ.μ.

    δεν είναι κακό. παίρνει λίγη ώρα στο στήσιμο αλλά θα ναι πιο σταθερό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. erianΝοεμβρίου 25, 2009 4:13 μ.μ.

    γιατί η απορία για το μπαλαρίνα; Μήπως η κοπέλα έχει σπουδάσει και χορό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. AlΝοεμβρίου 25, 2009 4:16 μ.μ.

    ergazetai san mpalarina? 40 einai

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. UnknownΝοεμβρίου 25, 2009 6:37 μ.μ.

    multitalented eimaste oloi stn ellada giati oti delwseis eisai...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. gsusΝοεμβρίου 26, 2009 8:53 μ.μ.

    από το quote της καλλιτέχνιδος-ελβετικός σουγιάς δεν μπορώ να καταλάβω ποια από τις 2 σάτιρες προτιμά. και ούτε αν το 'κατεβάζω βρακιά' είναι κυριολεκτικό ή μεταφορικό. κρίμα έχασα το φύλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Lolaki1231Ιουνίου 22, 2012 12:03 μ.μ.

    Λυπαμαι πολυ γι αυτα που γραφετε και ανακοινωνετε. Δεν εχετε κανενα δικαιωμα να σατιριζετε καποιον που δεν γνωριζετε.Το κανατε μονο και μονο για να γελασετε και να τα λουστητε στο τελος.Εισαι πολυ γελιος-α εσυ που το εβαλες δε καταλαβενω το λογο. Η κοπελα της αρεσε να τραγουδαει ενοχλει κανεναν? Και αν σας πειραζε να μην πηγαινατε να την ακουσετε αρα?? Τα θελει ο κολος σας να σας μιλησω και στη δικη σας γλωσσα γιατι αυτη σας αρμωζει.Εδω εχω να κανω με ψωνια και ζωα και οχι με ανθρωπους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

400 παλιές έντυπες ελληνικές διαφημίσεις

Εικόνα
Για κάποιον που ασχολείται με το design ή τις τέχνες γενικά, η συλλογή αυτών των εικαστικών αρχείων που μαζεύεται καθημερινά στο νετ είναι μια μεγάλη χρήσιμη πολυτέλεια. Ιδίως στο ιδανικό σενάριο, μια ταμπλέτα και το pinterest, εκεί που μόνο οι εικόνες μιλάνε, και ατελείωτο scrolling σε δουλειές χιλιάδων καλλιτεχνών. Έτσι ένα ψάξιμο εκεί, αλλά και γενικά στο διαδίκτυο, μου αποκάλυψε τον πλούτο ντόπιων διαφημίσεων που φιλοξενείται. Ιδού λοιπόν ένα χορταστικό συγκεντρωτικό ποστ με 410 διαφημίσεις του άλλοτε, διδαχή για το περίπλοκο σήμερα, πως επικοινωνείται με απλότητα και με τα λίγα σχεδιαστικά μέσα του τότε (πολύτιμοι οι περιορισμοί τελικά, φουντώνουν την δημιουργικότητα), ένα προιόν, μια ιδέα. Απολαύστε ! (κι οι γραφίστες bookmark it, γερή πηγή έμπνευσης, ιδίως οι γραμματοσειρές πόσο καλαίσθητα χειρίζονται ιδίως οι καλλιγράφοι το δύσκολο σχεδιαστικά ελληνικό αλφάβητο). -πιο εύκολη πλογήση: κλικ στις φώτο για μεγέθυνση και κάντε κλικ στη φώτο ή τα βελάκια αριστερά-δεξιά
Συνέχεια >

Γέμισε μωβ η Αθηνάς

Εικόνα
Κατεβείτε! Μπλε γραμμή, πράσινη γραμμή, ποδαράτοι απ' την Ερμού. Τους Μάηδες η Αθηνάς είναι μαγική: ο ουρανός της κατακλυσμένος από μωβ άνθη, γεμάτα τα κλαδιά και τα πεζοδρόμια. Το πανέμορφο αυτό δέντρο μαζεύει τα χειμωνιάτικα του φύλλα και πριν καλοκαιριάσει φτάνει σε οργιώδη ανθοφορία, σκορπώντας μωβ καμπανούλες. Δυσκολεύτηκα αλλά βρήκα και το όνομά του: Γιακαράντα ! Παράξενο, πρωτάκουστο, σπάνιο, χαρίζει κάτω απ' τα κλαδιά του την καλύτερη εν Αθήναις βόλτα. • Υγ: ο δρομος φωνάζει πεζοδρόμηση! Επιτέλους λίγο όραμα, η ευρύτερη γενιά μας μόνο να διαχειρίζεται; Τίποτα, μια σκεψούλα, να μη μπορεί να παράγει; • Περισσοτερες φωτογραφίες >>
Συνέχεια >

Στα προσφυγικά της Κοκκινιάς

Εικόνα
Οι άγνωστες περιοχές της πόλης , η κάψα της ανακάλυψης, το πρωτοείδωτο που ακόμα και σήμερα το αχανές λεκανοπεδιώτικο τηγάνι μπορεί και προσφέρει. Έτσι βρέθηκα στη Νίκαια, για πρώτη δυνατή φορά θα λεγα, πέρα από κάποιες φιλικές βίζιτες και μια παλιά επίσκεψη στο Μουσείο του Μπλόκου της Κοκκινιάς (εξαιρετικό) που μου άφησε μια συμπάθεια για την περιοχή. Παρατηρώντας με πιο ώριμα μάτια στο σήμερα, συγκίνηση μου προκάλεσε κάτι που δύσκολα κάποιος της γενιάς μας προσέχει: τα στριμωγμένα στα πολύ στενά οικόπεδα σπιτάκια , το πως χωρίστηκε η γη σε μικρά κομματάκια γης για να φιλοξενήσει την καινούργια ζωή των προσφύγων του '22. Ένα μωσαικό από θραύσματα που απλώνεται απ' τις πλαγιές του όρους Αιγάλεω ως τα εργοστάσια των ισχνών μεροκαμάτων του Πειραιά. Χαμόσπιτα των τριων μέτρων, με ένα δωματιάκι που βάσταγε μια ολόκληρη οικογένεια, και τον αγώνα τους -κυριολεκτικά όμως-για επιβίωση. Και που αυτοί, και ο τόπος μας τα κατάφερε. Μεγάλη παρηγοριά αυτά τα μικρά σπιτάκια στο σημερινό
Συνέχεια >