Μακαρονάδα στο Κολωνάκι


Γνώρισα το Κολωνάκι στα τέλη της δεκαετίας του '50, αρχές '60. Γεννημένος στην Αθήνα, με γονείς Αθηναίους, δούλευα σε οικοδομές, βοηθητικές δουλειές, πήγαινα και νυχτερινό Γυμνάσιο. Πολλές από εκείνες τις πολυκατοικίες που έχουν παλιώσει τώρα, τις ξέρω σαν την τσέπη μου, έχω δουλέψει σ' αυτές, είχα δει τα σχέδια, είχα δει τις εσωτερικές εργασίες. Ξέρω την εσωτερική διαρρύθμιση των διαμερισμάτων, στην οδό Μέρλιν, στην οδό Κανάρη, στην Πατριάρχου Ιωακείμ, ψηλά στην Αμερικής, στην Αναγνωστοπούλου, στη Σουηδίας και άλλες πολλές.
Τότε δεν έμεναν μόνο πλούσιοι στην περιοχή, στα ημι-υπόγεια έμεναν οι εξωτερικές υπηρέτριες και οι επιτηδευματίες της περιοχής. Έμεναν πού και πού, πάλι στα υπόγεια, επαρχιώτες φοιτητές, 3-4 σε ένα δωμάτιο με τουαλέτα και ντους... Πάντως υπήρχε μια σαφώς ταξική κοινωνία, φαινόταν από την ένδυση και υπόδηση, ποιοι είχαν το χρήμα και ποιοι βρίσκονταν εκεί για το μεροκάματο.
Πήγαινα καμιά φορά επίτηδες για μεσημεριανό σε καλά εστιατόρια, στη Βουκουρεστίου και εκεί γύρω, για να δω τον καλό κόσμο, πώς πέρναγε, τι έτρωγε. Είχα μόνο 5 δραχμές στην τσέπη για φαγητό και 1 δραχμή για το εισιτήριο επιστροφής στο σπίτι. Μου έφερνε το γκαρσόνι μια μακαρονάδα σκέτη, το τυρί χάρισμα, γιατί δεν έφθανε το τάλιρο. Για να φας κολωνακιώτικα ήθελες 20-30 ή παραπάνω δραχμές, δεν ξέρω ακριβώς γιατί δεν είχα ποτέ τόσα λεφτά. Εγώ βολευόμουν με τις 5...
Ζήλευα τους λεφτάδες, όχι με την έννοια του φθόνου, αλλά του θαυμασμού. Έλεγα ότι κάποτε θα έρθω κι εγώ εδώ, να καθίσω στα ακριβά εστιατόρια με τα λεφτά μου και να φχαριστηθώ, όσα δεν κατάφερνα να φάω τότε. Ήμουν βέβαιος ότι κάποτε θα επιστρέψω με χρήμα... Μια εφηβική αισιοδοξία με πολλή άγνοια κινδύνου!
Έλειψα 20+ χρόνια στο εξωτερικό και, όταν επέστρεψα, δεν είχα ποτέ καιρό να πάω από εκεί. Διάβαζα και άκουγα για την εξέλιξη της περιοχής, αλλά δεν με τραβούσε τίποτα να πάω... Λεφτά είχα και πολλά, αλλά 5-6 άτομα που γνώριζα ότι είναι τακτικοί επισκέπτες της περιοχής θαμώνες στα καφενεία και στα μπαρ -πέρα από τους πολιτικούς- ήταν βλάχοι, επιδειξίες...
Τώρα που έγινα συνταξιούχος και διαθέτω ακόμα περισσότερα λεφτά (μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει να παίρνεις μεγαλύτερη σύνταξη από το μισθό σου!), βρέθηκα μια μέρα τυχαία στην περιοχή... Είπα να φάω πάλι, 50 χρόνια μετά, μια μακαρονάδα σκέτη, με τυρί, να θυμηθώ τα παλιά... Μπα, δεν υπήρχε! Όλο κάτι περίεργα ξένα φαγητά, με πλαστικές σάλτσες είχαν... τα ξέρω καλά τα ξένα φαγητά, αλλά εγώ ήθελα μακαρονάδα με τυρί, την εφηβική μου ανάμνηση! Δεν είχε! Πήρα μεζέ με ούζο, κέρασα κι ένα συνάδελφο που συνάντησα τυχαία και τα είπαμε...
Δεν θα ξαναπάω φυσικά, όλοι οι περιφερόμενοι εκεί, πέρα από πολιτικούς και δημοσιογράφους, φαίνεται να είχαν πάει επειδή έψαχναν για γνωριμίες. Πέρναγαν από το τραπέζι μου και με κοίταγαν έντονα, μήπως είμαι γνωστός, κάποιος σημαντικός που έπρεπε να τον γνωρίσουν! Όμως δεν με ήξεραν, ένας απλός καθηγητής πανεπιστημίου ήμουν κι από πάνω συνταξιούχος.
Δεν είχαν σχέση οι περιφερόμενοι με την περιοχή, δεν τους έφερνε η δουλειά τους ή η καταγωγή τους εκεί. Αν τους έλεγες να πάνε στην παλιά Τρούμπα στον Πειραιά, εκεί θα πήγαιναν για γνωριμίες... Με την έννοια αυτή, δεν πρόκειται να συναντήσω και κανέναν γνωστό μου εκεί να τα πούμε. Θα έπρεπε να στήνομαι άσκοπα και δεν έχω λόγο για κάτι τέτοιο... Γι' αυτό δεν θα ξαναπάω!

• O αναγνώστης Memos άφησε σαν σχόλιο το παραπάνω κείμενο που αξίζει ξεχωριστής δημοσίευσης!

Σχόλια

  1. Μου άρεσε πολύ αυτό που διάβασα, ταξίδι μιας ζωής, νόστος και επιστροφή γύρω από μια εφηβική ανάμνηση που όμως συντροφεύει μέχρι σήμερα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραία απλή και γεμάτη γραφή. Τη χάρηκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι τόσο αληθινά αυτά που γράφει.. δυστυχώς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. gia tin aksia tou keimenou ekfrastikan alloi.
    egw apla tha ithela na proteinw kati allo.

    O athensville na proteinei ston memo na grapsei an tha itan efikti i panepistimiaki poreia tou deuterou k ta osa alla, mikra h megala, exei epityxei an eixe parameinei stin Ellada.
    Na mas pei gia tis spoudes sto ekswteriko, giati den kathise stin Ellada.
    Pisteuw etsi tha prokypsei mia poly xrisimi sygrish pou oloi exoume anagi na akousoume k pou polloi fobountai k adynatoun na adeksoun.

    Katanow bebaia oti o athensville estiazei perissotero se themata astikis koultouras k sxediasmou.
    omws aksizei ton kopo (k ton xwro) sto blog mia tetoia martyria.

    ilias/glasgow

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. nai, bebaia an thelei o memos na anaferthei se morfi sxoliou.
    (san post einai ektos thematologias kati tetoio)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. nai swsta,
    to anefera sto proigoumeno sxolio:
    mia tetoia anafora tha einai mallon ektos ths thematologias tou blog.
    k grafw mallon, dioti an to skefteis kalytera,
    polloi exoume egatalipsei tin athina synidita gia diaforous logous oxi aparaitita syndedemenou sme tin astiki morfi (i paramorfwsi) ths polis.
    k synepws, k auto athensville einai.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. υπεροχο πραγματικα το κειμενο σου,ευγε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μπράβο κύριε Μέμο, είναι η ωμή πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά αλλά κάποιοι δεν θέλουν απλά να δουν. Τους λυπάμαι απλά γιατί μια μέρα θα ξυπνήσουν και θα αναρωτιούνται που βρίσκονται και που πατούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ένας απλός καθηγητής πανεπιστημίου!!!
    Οι πολιτικοί και δημοσιογράφοι είναι ανώτεροι του καθηγητή πανεπιστημίου?
    Δεν θα πω την γνώμη μου απλά θα πω το που καταντήσαμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

400 παλιές έντυπες ελληνικές διαφημίσεις

Γέμισε μωβ η Αθηνάς

Στα προσφυγικά της Κοκκινιάς