H αγ-Ανάκτηση των Αθηνών
Είναι αλλιώς στο Σύνταγμα όταν είσαι εκεί. Τις προηγούμενες μέρες κάτι οι μούντζες, κάτι τα 2-3 παλιά συνθήματα, κάτι οι συνωμοσιολογίες "έκοψε ο Καμίνης τα φώτα", "κόψανε τα κινητά", "κόψανε το wifi" (ξέρουν όλοι πόσο ασθενικό είναι ούτως ή άλλως το wifi εκεί), είχα την εντύπωση του μια από τα ίδια πάλι, γκώσαμε, φτάνει.
Μέχρι που πήγα το βραδάκι της Κυριακής και έζησα αυτό που δεν ανέμενα. Αυτοί που βριζωρύονται ελάχιστοι, και οι πολλοί είναι αυτοί που ένα χειμώνα τώρα πίστευα πως δεν υπάρχουν: καταπληκτικοί Αθηναίοι, φωτεινοί, φιλικοί τύποι, που να συζητάνε με μεγαλύτερη από ποτέ ακρίβεια κι ηρεμία τα δύσκολα της χώρας, ένα εντελώς άλλο πράμα, σαν να λιωσαν τα παγάκια του κομπλεξάκια Αθηναίου του μπαρ κι εδώ έπιανε μ' ευκολία κουβέντα με τον άγνωστο δίπλα. Και το πλήθος φανερά ετερόκλητο, πλούσιο, χωρίς ηλικίες και τάξεις, με κορυφαίο στοιχείο έκπληξης για μένα την παρουσία άπειρων γονιών που είχαν κατέβει με τα παιδιά τους.
Μα στη Βαρκελώνη είμαι; Μου κανε λοιπόν τόσο ανοίκεια η αίσθηση του να περπατώ στις ιδίως φέτος νεκρές νυχτερινές Σταδίου και Πανεπιστημίου και να μην τραβούν το μάτι μόνο οι βουβές βιτρίνες , αλλά να κολυμπώ με τρομερή ευεξία σ' αυτό το σπαρταριστό σμήνος που σουλατσάριζε στην πόλη. Το ίδιο κατηφορίζοντας στους δρόμους προς Μοναστηράκι, γεμάτα τα πεζοδρόμια, τα καφέ, τα μπαρ, ένα πανηγύρι, μια μεσόγεια, εξωστρεφής Αθήνα.
Ξέρω, αρκετοί έχουν τις αντιρρήσεις τους για το περιεχόμενο της διαμαρτυρίας, μα πιστεύω ότι είναι νωρίς να κρίνεις, κι είναι επίσης χίλιες φορές προτιμότερο ο κόσμος να παρατά την sportday και το Άστρα και Όραμα, να μαθαίνει να βγαίνει στους δρόμους και να εκδηλώνει την δυσφορία του και μάλιστα μ' αυτόν τον πολύ πιο αξιοπρόσεκτο για την εξουσία και την πλατιά μάζα (που αυτή θα κάνει την όποια επανάσταση) τρόπο.
Ας κρατήσουμε λοιπόν αυτό που σίγουρα έχουμε: τους πιτσιρικάδες ξαπλωμένους στη Σταδίου, στο γρασίδι κάποιοι να τραγουδούν με μια κιθάρα, τα άπειρα ποδήλατα, τις νεαρομαμάδες με τα καροτσάκια, τον ευδιάθετο όμορφο κόσμο. Σ' αυτό βλέπω ορατό κέρδος, τουλάχιστον για την πόλη και γι' αυτό αξίζει να κατέβεις. Είναι κάτι σαν rebranding της Αθήνας μέσα μας, αυτό που γίνεται αυτές τις μέρες , συλλέγουμε επιτέλους και θετικές αναμνήσεις απ' αυτή την πόλη, καλύπτει δε σωτήρια την ανάγκη να ξαναπιστέψουμε ότι ζούμε στο σωστό μέρος. Νατο, επιβεβαιωμένο, εμείς τα φτιάχνουμε όλα, εμείς τις πόλεις.
"Είναι κάτι σαν rebranding της Αθήνας μέσα μας" μήπως είναι η Αθήνα που πολλοί είχαμε μέσα μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπανακτούμε την πόλη στην πράξη. Ξαναγινόμαστε κοινωνία. Αυτό για μένα το σημαντικότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήXαίρομαι να διαβάζω ότι ΚΑΤΙ αλλάζει!!! Δεν ξέρω αν θα βγάλει πουθενά όλη αυτή η κινητοποίηση αλλά το κέρδος είναι ορατό: είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!!! Ρίξαμε το πρώτο τοιχάκι του εγωϊσμού μας, ξεπεράσαμε τον εαυτό μας, επικράτησε η ανησυχία για το άγνωστο,δυσοίωνο μέλλον των παιδιών μας, για το αύριο.....ΕΥΓΕ στους Έλληνες και χαίρομαι που μετά από πάρα πολύ καιρό είμαι περήφανη που είμαι μία από αυτούς!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ χάρηκα την ανάρτησή σου. Παρακολουθώ τις εξελλίξεις από μακριά με κομμένη την ανάσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι που ο κόσμος βγαίνει έξω και η Αθήνα αποκτά πολίτες πάλι γιατί έδειχνε να τους έχει χάσει
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό από μόνο του αρκεί για να μας δώσει χαρά, γιατί κατά τα άλλα (αιτήματα διαφορετικά για τον καθένα και ενδεχομένως αλληλοσυγκρουόμενα, αγανάκτηση που δεν ξέρουμε ακριβώς προς τα που να κατευθυνθεί) μου δίνουν την εντύπωση ενός ακόμα life style προϊόντος (δεν είναι τυχαίο πως μέσω facebook οργανώθηκε)...
Δηλαδή όσοι είναι πραγματικά αγανακτισμένοι και "βριζορυωνται" είναι το αντίθετο του "καταπληκτικός", βρώμικες κομπλεξαρισμένες φάτσες, σκοτεινοί κι εχθρικοί τύπου που δεν ξέρουν να συζητάνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, ρε επαναστάτες της πεντάρας... άντε, να ξανακατέβουμε απόψε να πιούμε καμμιά μπύρα, να βγάλουμε και κάνα γκομενάκι, να γελάσουμε όλοι μαζί και να αναρωτιόμαστε μετά γιατι μας πάνε τα ΜΜΕ...
Α, και όταν λέει (20" πριν) ο Πρετεντεράκος ότι "αυτό το κίνημα βγάζι μία καλή διάθεση" καταλαβαίνεις ότι ή στραβά είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνυγουαίη, κλείνω, κατεβαινω κι εγώ κάτω.
Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ωραία χτες. Αλλά το πρωί είδα στο mega κάποιους εκπροσώπους του κινήματος που διάβαζαν τα αιτήματα που ψήφισε λέει η συνέλευση! Στόχος πρώτος να κηρυχθεί το χρέος απεχθες, να μην το πληρώσουμε και να διώξουμε την τελικά. Αν κάποιος καταλαβαίνει ότι αυτό θα είναι η Πραγματική Χρεωκοπια της χώρας, κάνει λίγο πίσω ε? Να πάμε να διαμαρτυρηθούμε αλλά αν δεν ονειρευόμαστε να γίνουμε Ρουμανία (ρωτήστε κανένα Ρουμάνου τι εννοώ) ας αμφισβητήσουμε αυτά τα αιτήματα, αν κάποιος αυτό ζητάει, ας παει. Εγώ δεν ξανακατεβαινω με τέτοια αιτήματα, Συνεχιστε την επανάσταση χωρίς εμένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες τα ρε φιλε! Ολοι ειμαστε πιεσμενοι - και ειναι καλυτερα να ειμαστε μαζι κι οχι μονοι στο σπιτι.Αλλα μην τρελαθουμε τωρα οτι ολο αυτο γινεται για να δοκιμασουμε ις ιδεες του Αλαβανου! Θα μου πεις, αμα εσυ λες "ειμαι αγανακτισμενη γενικα", ο αλλος "θελω να φυγουν αυτοι που τα φαγανε", ο τριτος "δε μποωρ αλλο την πιεση "- ε, βγαινουν αυτοι λενε μια μπαρουφα για σταση πληρωμων και εξω η τροικα και καθαριζουν. Καληνυχτα μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ θετικά αυτά. Διάβασα και το κείμενο του Γεωργελέ στην AV. Παρά τις διαφωνίες μου πέρασα σήμερα το απόγευμα, στις 6:00 μετά τη δουλειά, έχοντας μια θετική προδιάθεση. Ουσιαστικά άδειο το Σύνταγμα οπότε δεν μπορώ να πω ότι σχημάτισα ουσιαστική άποψη. Στο κάτω μέρος κυρίως κλασσικοί αριστεριστές με τα γνωστά πανώ τους, στο πάνω πιο πολύ προς το εθνικιστικό και με ξενοφοβικά συνθήματα. Μόνο ένα πανώ μου άρεσε
ΑπάντησηΔιαγραφή...κι εγένετο φράξια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο οποίο καταδεικνύει το προβληματικό του όλου εγχειρήματος. Η αγανάκτηση είναι ιερή, δικαιολογημένη και ευκταία. Αλλά μπορεί να σε πάει μόνο μέχρι ένα σημείο. Δυστυχώς το ερώτημα αιωρείται συνέχεια από πάνω, "και μετά, τί;". Όσο μένει έτσι, τόσο ο Πεταλωτής θα λέει "αυτά τα κινήματα δεν μας απειλούν".
Είναι πολύπλευρο το θέμα και δεν εξαντλείται. Τουλάχιστον μην μπουν τα σωματεία ανάμεσα στους αγανακτισμένους γιατί τότε πάει το κίνημα.... περίπατο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμμμμ τώρα τελευταία στέκομαι στους απίστευτους χαρακτηρισμούς μάζας..."απλοί άνθρωποι, όλων των ηλικιών" (αναρωτιέμαι πως είναι οι σύνθετοι).έστι συλλέγω και τον δικό σου:ο ακομπλεξάριστος αθηναίος, η καθαρή, φάτσα; Πως είναι άραγε; Μάλλον σαν διαφήμιση λαιφ σταιλ περιοδικού;))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά προτίμηση με μία υγειή δόση ζογκλέρ, κρουστών, ποδηλατών. Και ποτέ -μα ποτέ- δεν πετάνε την τσίχλα τους κάτω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ πως:είναι νωρίς να κρίνεις, κι είναι επίσης
ΑπάντησηΔιαγραφήχίλιες φορές προτιμότερο ο κόσμος να παρατά την sportday και το Άστρα
και Όραμα, να μαθαίνει να βγαίνει στους δρόμους..."σημαντικό να αφήνει τον καναπέ και να κατεβαίνει, σημαντικότερο επίσης να μην τον κουβαλάει και μαζί του...Ας μην εκμεταλευτώ το προσωπικό σου μπλογκ για πολιτικό μανιφέστο..ο χρόνος θα δείξει.Ραντεβού στον δρόμο.
Είμαστε Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΟΙ πάντως με τα μπογιατίσματα και τις μαρκαδοριές (συνθήματα) πάνω στα μάρμαρα στο
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύνταγμα.. Καφρίλα και ανεπίτρεπτο..
Πως καθαρίζονται αυτά , και πότε?
Και κάτι σχετικό - όταν τελειώνουν (ή παρέρχονται) συναυλίες, πορείες και άλλα συναφή γιατί οι οργανώσεις, οργανισμοί κ' κόμματα , συνδικάλες κλπ ΔΕΝ μαζεύουν τα σκουπίδια τους , (την αμέσως άλλη μέρα!) και κάνουν το περιβάλλον ακόμη πιο τρισάθλιο?
και επειδή έχω βρεθεί εκεί πολλάκις... μια παράκληση στους Hype αθηναίους... well done! έχετε σκύλο! δεν χρειάζετε το κακόμοιρο να γίνεται αλαφιασμένο για να το κυκλοφορείτε με το trendy σκοινί γαιδάρου στην μέση 10.000 ανθρώπων... και το ζωντανό ταλαιπωρείτε και τους υπολοίπους... ακόμα χειρότερα: 2 x well done: έχετε wow ποδήλατο και οικολογική συνείδηση... ε! δεν περνάει μέσα από το πλήθος στην Αμαλίας το ποδήλατο για να δείτε αν στην άλλη μεριά της πλατείας είναι κάποιος γνωστός... καλά τα συγγνώμη και τα παρακαλώ αλλά δεν χρειάζεται τόσο ανάγκη για προσοχή... όπως λένε και οι Άγγλοι: η ευγένεια είναι χάρη, μα η διακριτικότητα (τακτ) αρετή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω κατέβει όλες τις μέρες, αλλά την πρώτη μέρα που κατέβηκα, περίμενα κι εγώ να δω γκραφιτοκαφρίλες. Προς ευχάριστη έκπληξη μου, ήταν πραγματικά ελάχιστες. Προσωπικά, θυμάμαι μόνο δύο ή τρεις. Ε, 3/50.000 είναι καλό ποσοστό, δε νομίζεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την καθαριότητα, υπάρχουν ομάδες εθελοντών που μαζεύουν τα σκουπίδια το βράδυ, όταν αραιώνει ο κόσμος.
Πραγματικά αυτό που γίνεται στο Σύνταγμα, είναι πρωτόγνωρο. Για πρώτη φορά ίσως μετά τη δικτατορία, ο κόσμος με ενδιαφέρον κατεβαίνει, συμμετέχει, συζητάει, μοιράζεται τις απόψεις του και ακούει τους άλλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κόσμος αυτός προέρχεται από διαφορετικά μέρη, έχει διαφορετική ιδεολογία, βλέπει διαφορετικά το μέλλον. Για πρώτοι φορά γινόμαστε ΠΟΛΙΤΕΣ, με την πολιτική σημασία της λέξης. Πιστεύω πως είναι ίσως το μεγαλύτερο βήμα που έχει γίνει ποτέ επαναπολιτικοποίησης των Ελλήνων (προσοχή, μη το μπρεδεύουμε με την κομματικοποίηση).
Ισως να μη βγει τίποτα απ' ευθείας απ'αυτό. Ισως (και το πιστεύω) ο κόσμος τώρα που αρχίζει να συζητάει, συνειδητοποιήσει πως τελικά έχουμε πολλά κοινά. Αλλά και έχουμε αρκετές διαφορές. Αλλά μπορούμε να συζητάμε μεταξύ μας και να βρούμε μια λύση προς το κοινό συμφέρον.
Ας ξαναθυμηθούμε τις βάσεις της Δημοκρατίας...
Ας ξαναγίνουμε πολίτες.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος
ektoras ektoras
ΑπάντησηΔιαγραφήH Δημοκρατία έχει πεθάνει. Καιρός για κάποιο άλλο πολίτευμα.
Σα να το είχε ανάγκη να βγει ο κόσμος βόλτα στο κέντρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο κέντρο που είχε ξεχάσει να συχνάζει, να περπατάει, πόσο μάλλον να διαδηλώνει.
Ε, ναι, το ίδιο έλεγε και ο Χίτλερ για τη Βαϊμάρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θυμίζει το επιχείρημα "ο κομμουνισμός απέτυχε, δες την ΕΣΣΔ", λες και είχε εφαρμοστεί ποτέ. Πότε είδες εσύ δημοκρατία να γεννιέται για να έχει πεθάνει; Επειδή έχουμε εκλογές κάθε 4 χρόνια;
Krakout πιάσε ένα σφουγγάρι και ξεκίνα να καθαρίζεις τα συνθήματα ντροπής πάνω στα μάρμαρα στο Σύνταγμα και στο Πανεπιστήμιο. Και μετά θα κρίνεις. Προς το παρόν, είσαι άλλος ένας δυσκοίλιος νέος, που κληρονόμησε το διακίωμα της μούντζας και της κριτικής, χωρίς την υποχρέωση να σέβεσαι τη χώρα σου. Με αυτούς που της δίνουν ζωή, και που βάζουν ένα κόκκο άμμου περισσότερο από σένα να γίνει καλύτερη. Παιδιά φυσικά δε θα έχεις. Και αν έχεις, θα τα βάζεις να μουτζώνουν. Γιατί με αυτή τη ζωή και με αυτό τον Τσιπρισμό σε μεγάλωσαν. Κρίμα που υπάρχουν πολλοί που μαυρίζουν για πλάκα την ψυχή του Έλληνα. Πήγαινε Σύνταγμα να βρίσεις τώρα, και πρόσεχε μην παρασυρθείς και συνεχίσεις στο σπίτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλικά.
Χαχαχα! Απίστευτο σχόλιο προσωπικής επίθεσης - ούτε την ηλικία μου ξέρεις ανίδεε, ούτε το τί έχω κάνει, το πόσο σέβομαι τη χώρα μου, την ιστορία της, τους συνανθρώπους μου, το πόσο και πώς έχω προσπαθήσει, το πόσο πάω ή σιχαίνομαι τον Τσίπρα... αλλά τελικά το έμεσμά σου δεν έχει καν κανένα νόημα... τί στο διάτανο θες να πεις τελικά και για τί με κατηγορείς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΆβυσσος η ψυχή του ηλίθιου...
...και, τώρα που το σκέφτομαι, αν καταλαβαίνω καλά αυτά που λες (ιδιαίτερα δύσκολο με την απουσία επιχειρημάτων και ειρμού), είναι φανταστικός ο φανατισμός της μετριοπάθειάς σου...
ΑπάντησηΔιαγραφή3? κατεβα τα σκαλια και μετρα... (γκραφιτις)
ΑπάντησηΔιαγραφήτο σχόλιο για τα σκουπίδια δεν αφορούσε μόνον τη συγκέντρωση του Συντάγματος, το οποίο, όντως τα "πάει καλά" σε αυτό το τομέα..
αφορά πανώ, αφίσες, και το όλο ΚΑΡΑ-ΣΚΟΥΠΙΔΑΡΙΟ από διαφημιστές, συνδικαλιστές , κόμματα και άλλα αποκόμματα .. που (σκουπίδι) παραμένει ΕΣΑΕΙ σε τοίχους , κολώνες, δέντρα, ληγμένο και σε αποσύνθεση.. κλπ.
Σε αυτό για τις αφίσες έχεις απόλυτο δίκιο, χ8ες το πρωί πέρναγα από τη Μπενάκη και το σκεφτόμουνα. Σκέφτηκα να αρχίσω και τα email σε όποιου "διαφημιζόμενου" τα στοιχεία είναι προσβάσιμα από την αφίσα. Ευγενικά, όχι μπινελίκια και τέτοια, απλά δείχνουμε ότι η αφισορύπανση είναι εν τέλει δυσφήμιση κι όχι διαφήμιση κι ευαισθητοποιούμε και τους ίδιους για το πρόβλημα όσο μπορούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς ζήσει λοιπόν κι αυτή η γενιά την ψευδαίσθησή της ή την αλήθεια της, ό,τι θέλει... Να δει όμως πολύ προσεκτικά με ποιους συντάσσεται και γιατί...σε τι συμπράττει και γιατί... Πού ξοδεύει το δικαίωμα επιλογής της και πού αποφασίζει να ποντάρει το μοναδικό χαρτί που ο καθένας μας έχει στα χέρια του. Σε ποια αφηρημένα κατασκευάσματα δεσμεύει την ανθρωπιά της και πόσο πληγώνει, αν πληγώνει, τον πραγματικό κόσμο... Πίσω από τι συνθήματα στοιχίζεται και τι λένε, τα θέλει στ' αλήθεια; Σε ποιες υποχρεωτικές, μεταφυσικές και βιαιες "συλλογικότητες" παραχωρεί ο καθένας την αναντικατάστατη ατομικότητά του; μήπως κάποιοι γύρω του βιάζονται να την βαφτίσουν ατομισμό; μήπως τον είπαν τώρα τελευταία καννίβαλο; Μικροαστό; Τις δύο λέξεις από "ε" που έχουν γίνει τόσο καραμέλα τελευταία, τις χρησιμοποιεί Το χώρο που χρειάζεται για να κινηθούν και όλοι οι υπόλοιποι μήπως τον χαρακώνει ανεπανόρθωτα σήμερα και δεν θα υπάρχει αύριο; Ποιον βάζει στην κατηγορία του εχθρού; Μήπως τον απανθρωποιποιεί για να τον εχθρεύεται ευκολότερα; Έχει καταλάβει πως σε αυτό που ισχυρίζεται πως πάει να φτιάξει πρέπει να χωρέσουν όλοι, κι αυτός που βαριέται, κι αυτός που διστάζει, κι αυτός που διαφωνεί, κι αυτός που αργεί, κι αυτός που δεν θέλει να σπάσει αυγά για την περίφημη ομελέτα, κι αυτός που δεν του αρέσει να πετάει το χαρτάκι κάτω, που δεν θεωρεί το καθαρό παρτέρι κακό, που δεν του αρέσουν οι αφισούλες με τη δήθεν ποίηση των Εξαρχείων που βλέπει να εξαπλώνονται ως τους Θρακομακεδόνες, γιατί άλλη ποίηση σιγομουρμουρίζει στο μυαλό του, ούτε καινούρια ούτε παλιά, απλά δικιά του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν όλα αυτά είναι τσεκ, τότε άντε και καλή τύχη μάγκες... Αλλά αν αρχίσουν οι ήρωες, τα ψηφίσματα, οι μήτρες του καινούριου κόσμου, οι δικοί μας και οι άλλοι, το κοινό καλό της Επανάστασης, τα καλούπια, οι λατρείες μικρών κόκκινων βιβλιών (έστω κι αν γράφονται τώρα, έστω κι αν έχουν άλλο χρώμα εξώφυλλο), τα μετρήματα με άλλες πλατείες, οι "πρωτοπορίες", τα σκοτάδια και οι πυρές, το μπέρδεμα του ωραίου κτιρίου με το περιεχόμενό του, οι Σαβοναρόλες, οι Ροβεσπιέροι και οι Δαντόν, τότε τα "παιδιά του Συντάγματος(-Ταχρίρ)" θα μπουν στο ίδιο ράφι με τα "παιδιά του Πολυτεχνίου". Και σε 30 χρόνια θα αναρωτιούνται πού σπατάλησαν την ελευθερία τους και γιατί τα δικά τους παιδιά τους κοιτάζουν από μιαν άλλη πλατεία, πετώντας πού και πού κάποιο αυγό...