Mια πόλη ό,τι να 'ναι

Μια βόλτα σε νέα μικροπράγματα της πόλης.
Ξεκινάμε απ' το τέλος της Αγίας Ειρήνης όπως την ξέραμε. Μέχρι πριν 2-3 μήνες το πράγμα ήταν ήπιο αλλά πια αγριεύει. Δεν είναι μόνο οι uber ντεκαπάζ και φουμαρισμένες βπ γυναικοπαρέες που ανεβοκατεβαίνουν στα στενάκια ψάχνοντας κατά βάση ένα συγκεκριμένο μαγαζί που μαρτυρουν την μετάλλαξη αλλά κυρίως αυτό το περίπτερο. Δεν ξέρω κατά πόσο χρειαζότανε στην πλατεία (η Αθηνάς έχει άπειρα), αλλά η θέση που επιλέχθηκε είναι εκτός πάσας λογικής. Ένα πέρασμα υπήρχε απ' την πλευρά της Αιόλου και το βάλανε ακριβώς με παράπλευρα κατα μέτωπο τείχη από ψυγεία. Απορώ αν στον Δήμο υπάρχει άνθρωπος που ελέγχει που θα στηθεί ένα περίπτερο και πως επετράπη σ' αυτό το σημείο.




Ένα τείχος σηκώθηκε εκεί, άλλο έφυγε απ' την Ομόνοια, προφανώς υπάρχει κάποιο ισοζύγιο απελευθέρωσης ελεύθερου χώρου που πρέπει να τηρείται. Η σειρά καρτοτηλεφώνων που διέκοπτε τη ροή των πεζων αφαιρέθηκε και η διαφορά είναι εμφανής, σαν να ξάνοιξε η όλη εικόνα.


Σε μια απ' τις ωραίες ανακαινίσεις των τελευταίων χρόνων κατέβηκαν τα ρολά. Το κλείσιμο του Metropolis επιβεβαίωσε πολλούς που πίστευαν ότι δεν θα αντέξει εμπορικά στη νέα του θέση. Ίσως να 'ταν πως στο εσωτερικό του καταστήματος έπαιζες μπάλα με τόση ψυχρή άπλα, το ότι δεν έπειθε σε καμία για βιβλιοπωλείο ή μουσικάδικο πια (πωλητές με γνώση δηλαδη), κι η λάθος μάρκετινγκ πολιτική που δεν έκανε το κτίριο ένα ζωντανό πολιτιστικό χώρο, όπως άνετα θα μπορούσε.



Επίσης, στο ίδιο ύψος στη Σταδίου το πρώτο εν Ελλάδι H&M (με τις αξέχαστες ουρές όταν πρωτάνοιξε) έκλεισε ακολουθώντας την καταβαραθρωμένη εμπορική αξία του δρόμου.


Μέσα σ' αυτή τη μαυρίλα της περιοχής ένα νέο μαγαζί άνοιξε και έγινε άμεσα στέκι. Στον ιστορικό χώρο του Factory, το Fabrica di Vino πήζει κάθε μέρα από κόσμο και μάλλον δίκαια αφού τριγύρω, παρά τα άπειρα γραφεία που υπάρχουν, δεν υπάρχει άλλος χώρος τόσο καλαίσθητος και φιλικός.


Απέναντι ακριβώς η κατακαμμένη Neoset, με πιασε κάτι ενθυμούμενος στα 17 να 'ρχομαι να χαζεύω τις σούπερ (για τα τότε μάτια) συνθέσεις, και να μελετώ ώρες τον παχύ της κατάλογο (που τον χρέωνε κιόλας, ήμαρτον!).


Να ένα καλό νέο για τα ρημαγμένα ξενοδοχεία των φτωχών που είχα καταγράψει. Το "Κοραής" στην ξενοδοχομάνα του άλλοτε Σολωμού, ανακατασκευάζεται, πιθανότατα απ' το διπλανό του Art Hotel μοναδικό που στέκεται, χωρίς καπότες στο καλαθάκι των αχρήστων, στην περιοχή.


Στη γωνία της Ερμού στο Θησείο ξανάνοιξαν τα φώτα στο κτίριο του θρυλικού κι ακριβού 00s εστιατορίου "Ερμού και Ασωμάτων". Ποιος να το φανταζόταν τότε ότι η τωρινή του (πιο κοντινή στην αλήθεια μα καθόλου σικ) χρήση θα ήταν σαν "1 euro shop".


Άσχετο, αλλά μ' άρεσε η εικόνα, πάντα τους είχα για ντεκόρ, να που οι φοίνικες προστατεύουν κι απ' την βροχή.


Τέλος πάντων, κλείσ'το αισιόδοξα, με τα λευκά μέσα στην σκοτεινιά κυκλάμινα στο εκκλησάκι της Αγ. Παρασκευής στην Αιόλου.