Ταξίδι στο Bουκουρέστι

Ένα ταξίδι χρειαζότανε και τα 90 ευρώ που κόστιζε μόλις -και μάλιστα την τελευταία στιγμή- το κάνανε σχεδόν δελεαστικό. Το 'σχεδόν' πάει στο Βουκουρέστι, και στο πως έχουν εντυπωθεί στο μυαλό μας αυτές οι φτωχές βαλκανικές χώρες. "Τι να πάω να κάνω εκεί;". Αλλά έχοντας ταξιδέψει αρκετά στη γειτονιά μας, θυμήθηκα ότι καμμία προκατάληψη ποτέ δεν επαληθεύθηκε και έτσι ξημερώματα Πέμπτης ξεκίνησα.
Υποσυνείδητα όμως ένα φάντασμα είχε καταλάβει την σκέψη αυτού του ταξιδιού: "Τσαουσέσκου", το όνομα που συνδέθηκε άμεσα με την πιο αιματηρή πτώση κομμουνιστικού καθεστώτος της Ανατολικής Ευρώπης. Ήταν ακόμη "παρών", έχει σφραγίσει την Ρουμανία η παρουσία του; Στο τέλος και μετά από 5 μέρες τα πάντα είχαν ξεδιαλύνει. Ένα ενδιαφέρον ταξίδι σε μια υπέροχη πόλη που ξετυλίγεται σε 120 φωτογραφίες.


H Πόλη
Λοιπόν ξεκινάμε απ' το απρόσμενο. Φτώχεια, κακομοιριά, ότι περίμενε κανείς από μια βαλκανική πόλη. Καμμία σχέση, το Βουκουρέστι υπήρξε σπουδαία ευρωπαϊκή πόλη και στο τώρα ολοφάνερα ακμάζει και αναγεννάται.
Δεν συναντάς το πλήθος των σοβιέτ πολυκατοικιών που περιμένεις, αλλά έναν κύριο όγκο εκπληκτικής αρχιτεκτονικής του 18ου 19ου αιώνα οπότε οι γαλλοσπουδαγμένοι Βασιλείς της Ρουμανίας δημιούργησαν μια πόλοη στα πρότυπα του Παρισιού (Παρίσι της Ανατολής το γνωστό nickname).
Έτσι, μπαροκοειδή μα ανάλαφρα κτίρια παντού, κοσμούν σε μεγάλη ακτίνα την πόλη, ενώ θέση έχει και ο νεοκλασσικισμός, καθώς και κομψοτεχνήματ βίλλες του άλλοτε πάνω στους μεγάλους δρόμους. Κι όλα αυτά σε μια πόλη με άριστο πολεοδομικό σχεδιασμό, τεράστιους δρόμους και ακόμη πιο μεγάλα πεζοδρόμια.


Εδώ η Πλατεία Ομονοίας τους, Piata Unirei, συγκοινωνιακός κόμβος που συνδέεται ως εδώ ακτινωτά η πόλη. Είναι πραγματικά αχανής, με πάρκα και συντριβάνια στην μέση, και γύρω τεράστια κτίρια του άλλοτε με φωτεινές ταμπέλες.


Αυτό κατά βάση ήταν το πλάτος τους, ο σχεδιασμός που λέγαμε; Χωρίς αυτόν πως μπορεί να φτιαχτεί μια πόλη, καλή ώρα;


Παράλληλα εσωτερικά, διάδρομοι γαλήνης.


Τα πεζοδρόμια τεράστια, απολαυστικό συναίσθημα άνεσης





Αυτός ο κέντρικός δρόμος που αλλάζει πολλά ονόματα (Bulevardul: Braitanu, Balcescu, Magheru), που συνδέει τις 4 κεντρικές πλατείες:
Piata Unirei, Piata Universitate, Piata Romana, Piata Victoriei. Με τον άξονα αυτόν στο μυαλό ποτέ δεν χάνεσαι.


Ένα εξαιρετικό παντρεμα νέου και παλιού (κάτι σαν το δικό μας στην Κοραή αλλά πιο τολμηρό εδώ).

Άλλο ένα πετυχημένο πάντρεμα.


Το υπέροχο κτίριο της "Οικονομικών Υποθέσεων" σε σχέδια Γάλλου αρχιτέκτονα στην Calea Victorei.


Η Πλατεία Revolutiei είναι η πιο όμορφη της πόλης, δεσπόζει η επιβλητική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου.

Πτέρυγα του Βασιλικού Παλατιού απέναντι.


Το ξενοδοχείο Χιλτον στην άνω πλευρά, κτίριο διάσημο για το σεξι παρελθόν του, αφού εδώ φιλοξενούσε τις πιο διάσημες εταίρες που εξυπηρετούσαν την κορυφή του Κομμουνιστικού Κόμματος....


...που είχε έδρα σ' αυτό το κτίριο. Εμπρός το μνημείο για τους νεκρούς της επανάστασης σημαδεύει στο μπαλκόνι.


Κι είναι συγκινητικό όταν βρίσκεσαι στο σημείο: ήταν εδώ που εκφώνησε τον τελευταίο του λόγο ο Νικολάε Τσαουσέσκου στις 21 Δεκεμβρίου του 1989, μια αιματηρή νύχτα αφού 1000 άτομα δολοφονήθηκαν. Ένα απόσπασμα από τον του αγωνιστή εκείνης της περιόδου Corneliu (LonelyPlanet, Romania):

"O Τσαουσέσκου βγήκε στο μπαλκόνι. Άρχισε να μιλά για την Τιμισοάρα (σ.σ. εκεί ξεκίνησε η Επανάσταση), ότι κατέπνιξε τις διαδηλώσεις εναντίον του. Μας είπε ότι θα πάνε όλα καλύτερα: "Αύξηση 10.000 lei για σπουδές", ψέματα τρελά. Κάποιοι άρχισαν να μουρμουράνε, φωνές απ' το πλήθος άρχισαν να φωνάζουν "Κάτω ο Τσαουσέσκου". Κι οι φωνές δυνάμωναν. Άκουσα πυροβολισμούς στον αέρα. Αρχίσαμε να τρέχουμε, δεν ξέραμε που να πάμε. Είχαν σκοτώσει πολλούς. Οι στρατιώτες φόρτωναν πτώματα στα φορτηγά. Εγώ ξέφυγα μα άκουσα αργότερα πως είχαν σκοτώσει και στην Πλατεία του Πανεπιστήμιου. Φοιτητές κάθισαν μπροστά στα τάνκς και αυτά περάσαν από πάνω τους. Άλλοι αιχμαλωτίστηκαν σαν ζώα, χωρίς διαφυγή και πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ. Χίλιοι άνθρωποι σκοτώθηκαν σ' αυτή την πλατεία εκείνη τη νύχτα. Ήταν η πιο σκοτεινή μας ώρα"

Στην πλατεία Universitate μνημόσυνες πλάκες για τους χαμένους εκείνης της νύχτας.


Το Πανεπιστήμιο λοιπόν, τεράστιο, αρχοντικό και πανέμορφο κτίριο, (αδικείται απ' την φώτο, απλώς δεν χωρά) έχει δώσει το όνομά του στην Πλατεία Universitate (ας πούμε το κέντρικότερο σημείο του κέντρου)


Απέναντι απ' το Πανεπιστήμιο έργα, η πόλη σε πλήρη ανακαίνιση παντού.


Ωραία γλυπτά μπρος απ' την κι αυτή σε μερεμέτια Όπερα.


Το μοντέρνα παράταιρο κτίριο του Intercontinental στην Piata Universitate



Δρόμοι τριγύρω


Το Νοσοκομείο στον μεγάλο κεντρικό δρόμο, κομψοτέχνημα.


Η αψίδα στην βόρεια είσοδο, μια αντιγραφή της παρισινής αψίδας του Θριάμβου, είπαμε οι βασιλείς ήταν γαλλοτραφείς.


Στην Regina Elisabeta, τον δρόμο που οδηγεί στο πάρκο Cismigiu και Δημαρχείο, σειρά τα επιβλητικά κτίρια.




Ψηλά λοιπόν, στην περιοχή της Πλατείας Victorei αναπτύσσεται το Citi τους, οικονομικό κέντρο της χώρας όπου δεν προλάβαινα να μετρώ παγκοσμίως ισχυρά ονόματα. Η αρχιτεκτονική εδώ πιο τολμηρή με θηριώδη αλλά καλαίσθητα κτίρια .


Αυτό φυσικά είναι το διασημότερο κτίριο της πόλης, το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο. Έτσι που το βλέπεις απ' την πλατεία Unirei απέναντί σου, λες "εδώ μένει το Κακό". Είναι τόσο μεγάλο, κι αυστηρό που πραγματικά ψαρώνεις. Από κοντά γλυκαίνει κάπως το πράμα.

Το 1980 το Τσαουσέσκου ήθελε μια πιο σινιέ οικία. Έτσι μέσα σε 5 χρόνια, χτίστηκε το "Σπίτι του Τρελού" όπως το αποκαλούν οι Ρουμάνοι: 770 αρχιτέκτονες, 20.000 εργάτες δούλεψαν ασταμάτητα (και πολλοί σκοτώθηκαν στις εργασίες). Σήμερα φιλοξενεί την Ρουμάνικη Βουλή, ενώ στο πίσω μέρος του είναι το ενδιαφέρον Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης.


Αυτό το χάζευα σαν χάνος: λίγο πιο έξω, βρίσκεται αυτό το θηριώδες κτίριο, απ' αυτά που η πτώση του καθεστώτος άφησε στην μέση. Είναι πραγματικά τρομακτικό όταν το βλέπεις από κοντά, σκιάζεσαι απ' την τόση μεγαλομανία.


Υπάρχουν, και κτίρια της κομμουνιστικής περιόδου, η λειτουργικότητά τους φανερή, αλλά είχαν αφαιρέσει την ανθρώπινη κλίμακα και γλυκάδα σαν αρχιτεκτονική ιδεολογία.

O σιδηροδρομικός σταθμός Gara De Nord, πολύ ψαρωτικός απ' έξω, άλλο ένα σοβιέτ δείγμα.


Όμως σε γειτονιές πιο έξω, εξακολουθούσα να συναντώ πολύ ωραία κτίρια συνοικιών και όχι το θλιβερό των μπλοκ που ανέμενα.



Οι οποίες τελικά δεν είναι τόσο άσχημες: ένα σημαντικό πρόγραμμα αποκατάστασης είναι εν εξελίξει και είναι μια χαρά βαμμένες.


Οι εκκλησίες της πόλης
Είναι ελάχιστες. Ο Νικολάε τις απεχθανότανε και έτσι κατεδαφίστηκαν σχεδόν όλες και σώθηκαν ελάχιστες, κυρίως στο παρατημένο ιστορικό κέντρο .


Η Stavropolis είναι το σημαντικότερο απ' αυτά και μάλιστα αυτό συγκεκριμένα είναι μικρό αλλά πολύ όμορφο. Είναι πολύ ζεστό στο εσωτερικό του, ενώ η αυλή του προσφέρει παραδείσιο ξαπόστεμα.



Το ιστορικό κέντρο

Εδώ κρύβεται το καλύτερο κομμάτι της πόλης, στην παλιά εμπορική γειτονιά του Lipscani (κυρίως σαξώνων και εβραίων). Τα τελευταια χρόνια ένας οικοδομικός οργασμός αποκαθιστά γοργά το τότε, (χάρη στην υποβάθμιση δεκαετιών, κτίρια μοναδικής ομορφιας είχαν γλιτώσει το γκρέμισμα), η συνοικία έχει πεζοδρομηθεί με κυβόλιθους, έχουν άνοιξει πολλά καφέ, μπαρ και έχει μαζέψει όλη την ζωή της πόλης. Εδώ ποντάρει πιστεύω και το Βουκουρέστι για να δείξει τον κουλ και ζωντανό χαρακτήρα που θα του δώσει προβάδισμα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για επίσκεψη.









Το μοναδικό σωσμένο χάνι, έχει γίνει ένας καταπληκτικός open air χώρος που φιλοξενεί καφέ, εστιατόριο και πολλά events.


Και τη νύχτα η συνοικία ακόμα πιο ζωντανή!

Αθήνα και παραπάνω, ο κόσμος έξω. Δευτέρα 2 τα ξημερώματα και το ιστορικό κέντρο της Lipscani ήταν γεμάτο, με πολλά χαπενινγκ από καλλιτέχνες, κόσμο να σουλατσάρει πάνω κάτω.



Το Caru cu Bere είναι η διασημότερη μπυραρία-εστιατόριο της πόλης, που αξίζει την επίσκεψη καθώς τα πάντα είναι συντονισμένα 150 χρόνια πριν. Τα πολύφωτα, τα βιτρώ, οι ταπετσαρίες, οι πίνακες, η ατμόσφαιρα είναι μοναδική. (Stavropoleos str.)


Bραδιάτικα λοιπόν, πολλά τα φωταγωγημένα κτίρια.







Το τεράστιο κτίριο στην Πλατεία Unirei που φιλοξενεί όλο τον όμιλο Zara, χαρίζει μια νεογιορκιά στην ατμόσφαιρα.



Το Πάρκο Cismigiu

Στο εντελώς κέντρο της πόλης, υπάρχει αυτό το φανταστικό πάρκο που συγκεντρώνει άπειρο κόσμο. Στο κέντρο του μια μεγάλη τεχνητή λίμνη, όπου νοικιάζεις βαρκούλα, ένα ωραίο καφέ, παγωτατζήδες, μαμάδες, παιδιά, νεολαία να σουλατσάρουν μέχρι αργά το βράδυ.
Πόσο ωραία αίσθηση αυτή του άμεσα προσβάσιμου μπρέηκ απ' την βουή της πόλης, πόσο αυτονόητα ενταγμένη στην καθημερινότητα των κατοίκων αυτή η επιλογή. Πολύ, πολύ το ζηλεύω πάντα στα έξω αυτό.










Η εξαιρετική Εθνική Πινακοθήκη

Τα Μουσεία είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα, και έτσι απ' τα πολλά του Βουκουρεστίου αυτό που αποζημίωσε με το παραπάνω είναι η Εθνική τους Πινακοθήκη. Μια τεράστια συλλογή από χιλιάδες έργα Ρουμάνων καλλιτεχνών, υψηλού de επίπεδου. Απ' τις απαρχές της Τέχνης αυτής και τις εκπληκτικές εικόνες που διασώθηκαν απ' την καταστροφή των εκκλησιών την περίοδο Τσαουσέσκου (στον τύπο της ορθόδοξης αγιογραφίας αλλά με χρήση γλυκύτερων χρωματων της καθολικής, μια ιδιαίτερη μιξη με εξαιρετικό αποτέλεσμα), μέχρι τους εκπληκτικούς σχετικά σύγχρονους (τα έργα σταματάνε το 1945) με κορυφαίο τον Nicolae Grigorescu. Επίσης στην άλλη πτέρυγα του τέως βασιλικού παλατιού φιλοξενείται μια ατελείωτη επίσης συλλογή με έργα Ευρωπαίων ζωγράφων.
- Δυστυχώς οι βλαμμένες υπεύθυνες της έκθεσης είναι απίστευτα αυστηρές στην λήψη φωτογραφιών και έβγαλα στη ζούλα και κουνημένες.
• Piata Revolutionei, 15 lei όλες οι εκθέσεις.








Εθνικό Μουσείο Ιστορίας

Ένα καταπληκτικό κτίριο, μια μεγάλη απογοήτευση. Αφού μόλις το 5% του κτιρίου χρησιμοποιείται, πρόκειται δε μια λειψή έκθεση που έχει κάτι λίγες αρχαιότητες (πολλές με ελληνική γραφή) και μια αντιγραφή της στήλης του Τραΐανού στη Ρώμη που αφορά τις ρωμαϊκές μάχες στην Δακία. Ε, αυτό μόλις και κάτι σταντ απέξω σαν έκθεση Λυκείου. Ελπίζω να είναι υπό ανακαίνιση και να φτιαχτεί σύντομα ένα αντάξιο μουσείο.
•Calea Victorei, 8lei



Στο απέξω, ο Τραϊανός, κάτι σαν γενάρχης των Ρουμάνων (στο πολύ υπερβολικό όλο αυτό)


Και το άλλο ΥΠΕΡΤΑΤΟ παρκο

Λίγο πιο έξω (όχι τρομερά, φαντάσου Σύνταγμα-Αμπελόκηποι) υπάρχει το φανταστικό παρκο Herastrau, δημιουργημένο γύρω απ' την ομώνυμη λίμνη συγκεντρώνει τον άπειρο κόσμο σ/κ και καθημερινές. Δεν υπάρχει τίποτα δε πιο απολαυστικό απ' το να νοικιάσεις ένα ποδήλατο (5 lei /ώρα) και να κάνεις τον γύρο της λίμνης. Ποιότητα, ποιότητα, ποιότητα ζωής.

Η είσοδος του Πάρκου απ' τον σταθμό μετρό Aviatorilor









Το καλοκαίρι εδώ είναι σαν την παραλιακή τους, ωραία καφέ μετρημένα κι ενταγμένα σε μια γωνιά της λίμνης.


Ποπ κορν και ζαχαρωμένα μήλα σε ξυλάκι για σνακ



Μα είναι τόσο τεράστιοι οι εσωτερικοί δρόμοι, που την ένδειξη για ποδήλατα την βρήκα περιττή.


Όπως μπαίνεις στο πάρκο, δεξιά βρίσκεις τα προς ενοικίαση πολύτιμα ποδήλατα




I am in heaven!


Η υπερδύναμη Ελλάς

Ειδικά οι Τράπεζες, ΟΛΕΣ (εκτός της Εθνικής) έχουν έντονη δραστηριότητα εδώ, Eurobank, Πειραιώς, Marfin, Εμπορική, Αγροτική μέχρι και Κύπρου, ενώ η Cosmote είναι απ' ότι κατάλαβα ο μεγαλύτερος πάροχος κινητής στην χώρα.



Αυτό το ταπεινό κτίριο είναι η έδρα της Πειραιώς.


Αλλά όχι μόνο αυτά. Ξαφνικά στην παλιά πόλη άκουσα Άντζελα, ήταν το σουβλατζίδικο γύρος Θεσσαλονίκης, που έχει και τιμοκατάλογο με κιμωλία και πίνακα στα ελληνικά. Βέβαια ήταν πανάκριβο το σουβλάκι εκεί γύρω στα 3€, το γιατί δεν το πιασα.



Είναι και οι λέξεις ή τα επώνυμα που θυμίζουν τη σχέση των χωρών μας, αλλά και η όλη αίσθηση ότι η Ρουμανία συνδέεται βαθειά ιστορικά, αλλά και σαν νοοτροπία με τον Ελληνισμό.



Μάσα του δρόμου


Του δρόμου κανονικά, και άπειρα "τυροπιτοειδή" σαν τα δικά μας. Όχι με σφολιάτα αλλά συμπαγή ζύμη όχι τόσο αλμυρή που στο μέσα τους τα gogosi είχαν τυρί, κρέας, ή μαρμελάδες. Πολυ οικονομικά όλα εννοείται 2 ως 3 lei.


Το αντίστοιχο ρουμάνικο κουλούρι του covrig, που είναι παντού. Σε σχήμα πρέτζελ, πιο γλυκό σαν ζύμι απ' το δικό μας, με σουσάμι, ή σπόρους παπαρούνας στην μια του πλευρά. 1 lei.


Νοστιμότατο το συγκεκριμένο πιτοειδές, είχε ένα γλυκό τυρί που έλιωνε στο στόμα. 2 lei (45 λεπτά).


Συγκοινωνίες

Το Μετρό τους είναι παλιό και μεγάλο για μια πόλη 2.000.000. Σε πηγαίνει παντού, είναι τακτικό. Μπάρες υπάρχουν στην είσοδο, περνάς εισάγοντας εισιτήριο με μαγνητική ταινία (το φορτώνεις με όσες διαδρομές θες στο γκισέ). Πρακτικό, μ' άρεσε. Οι συρμοί είναι μεγάλοι με τα βαγόνια ενωμένα, και καθίσματα περιμετρικά αφήνοντας μεγάλο κενό χώρο για ευέλικτη κι άνετη κίνηση. Απαγορεύεται κι εδώ η φωτογράφιση.


Επίσης στα λεωφορεία, υπήρχαν οθόνες που έδειχναν στον χάρτη που βρίσκεσαι και σε πόση ώρα υπολογίζει να φτάσει σε κεντρικά σημεία το όχημα. Πραγματικά χρήσιμη τηλεματική, εμείς πότε;

Η φάρα των ταξιτζήδων, τάλε κουάλε παντού, κι έτσι το κράτος έχει υποχρεώσει τα ταξί να φέρουν αυτοκόλλητο με ακριβή ταρίφα.

Άλλα που προσεξα

Τα αδέσποτα της Ρουμανίας είναι μια τραγική ιστορία. Είχα διαβάσει ότι είναι 100.000 που περιφέρονται στην πόλη, αλλά στην πραγματικότητα δεν ισχύει καθόλου. Υπάρχουν ελάχιστα και φέρουν στο αυτί σήμανση στείρωσης. Αυτά λοιπόν, είναι απόγονοι των σκυλιών που μετά το γκρέμισμα των μικρών σπιτιών και την κατασκευή μπλοκ πολυκατοικιών στην θέση τους, οι ιδιοκτήτες του δεν μπόρεσαν να τα κρατήσουν στα διαμερίσματα και έτσι τα άφησαν ελεύθερα.


Σ' ένα πολύ όμορφο βιβλιοπωλείο δίπλα στο Μουσείο Τέχνης βρήκα ένα βιβλίο για την Ρουμανία αμέσως μετά την πτώση του κατεθεστώτος και τράβηξα μερικές φώτος.

Ο τελευταίος γαλατάς του Βουκουρεστίου

Τα άδεια σούπερμαρκετ αμέσως μετά.

Και η αντιδιαστολή με το σήμερα...

Σε κοντινή απόσταση 7km κι ένα τέταρτο στο λεωφορείο βρέθηκα στο Baneasa (παλιό αεροδρόμιο) και το τρομακτικού μεγέθους Shopping City. Πόλη πραγματικά, αφού φανταστείτε μια απόσταση από Σύνταγμα ως Ομόνοια και στο διάβα αυτό συνδεδεμένα 6 κτίρια σε μεγεθος ikea. Ε αυτά δημιουργούν το μεγαλύτερο mall που έχω δει, με εκατοντάδες καταστήματα + Carrefour, Ikea, κωτσόβολους, praktiker. Μόνο για να χαζέψεις το φαραωνικό του μεγέθους, αξίζει μια επίσκεψη.

Μη δείξετε αυτά τα ωράρια στην Αλέκα, θα καταρρεύσει.


Ξεχωριστοί κάδοι ανακλύκλωσης, υπήρχαν διάσπαρτοι στην πόλη.


Πολλά χάπενινγκ παντού. Σαββατιάτικο πρωινό, μαραθώνιος ποδηλάτου, δυνατή μουσική, πολύ κέφι.


Το σύνθημα είναι παντού, οι Ρουμάνοι ονοματίζουν την Μολδαβια, με το πραγματικό της όνομα "Βεσαραβία" και διεκδικούν την επανένωσή της, η μεγάλη αρκούδα όμως τσινάει.


Ωραίο ντηζάιν για μπουκάλι, άλλη μια επιβεβαίωση πως ένας πρωτότυπος σχεδιασμός κάνει την διαφορά.


Το Βουκουρέστι, με την σούπερ βολική του θέση, τα τελευταία χρονια φιλοξενεί όλα τα μεγάλα ονόματα.


Επιτρέψτε μου ένα τελευταιο: Η Gina Pistol ήταν η πρώτη μου εντύπωση απ' την πόλη. Με συνόδευε παντού, αυτό το βρακί και σουτιέν 14 lei (3 ευρώ) το βλεπα παντού. Μα ειναι τόσο "Gina Pistol"!


Κι οι άνθρωποι ΦΥΣΙΚΑ!

Άκυρα όλα τα παραπάνω. Λείπουν οι άνθρωποι, που αυτοί είναι το Βουκουρέστι και το κάνουν τόσο όμορφο να ζεις. Είναι καλλιεργημένοι, είναι φιλικοί, πρόσχαροι χωρίς την σλάβικη μουντρουχιά των Βαλκανίων, μου θύμισαν έντονα την θετική πλευρά του χαρακτήρα των Ελλήνων.

Και το κυριότερο: πραγματικοί αστοί, ξέρουν να κινηθούν στην πόλη, να την αγαπάνε και νιώθουν κομμάτι της. Αυτό το βλέπεις στο πως θα ξαποστάσουν χαλαρά στα παγκάκια, στα γεμάτα κόσμο μέχρι αργά το βράδυ πάρκα. Κι επίσης, στο χαρακτηριστικό του πόσο πολιτισμένοι αστικά, πως σταματάνε πάντα να περάσει ο πεζός ακόμα και αν υπάρχει πράσινο για αυτοκίνητα φανάρι. Ή στο ότι η πόλη είναι πραγματικά πεντακάθαρη και δεν βλέπεις σκουπίδι χάμω πουθενά.
Και φυσικά η νεολαία: το Βουκουρέστι είναι τίγκα στους νέους ανθρώπους, φλογερή ενέργεια, ψαγμένα ντυσίματα, ωραίες φάτσες που λένε.





Τελευταίες ώρες του ταξιδιού:
Kι ο Τσαουσέσκου;

Το απόγευμα της τελευταίας μέρας μου 'χε μείνει μια εκκρεμότητα: να επισκεφθώ τον τάφο του Νικολάε και Ελένας Τσαουσέσκου. Μετά από μισή ώρα ποδαρόδρομο δεξιά του παλατιού τους, έφτιασα σε μια λαϊκή συνοικία, την Genchea: εδώ είναι θαμένοι και οι δύο. Ένδειξη καμμία, είχα ξεχάσει και τον οδηγό στο ξενοδοχείο, και δεν μπορούσα να βρω τους τάφους τους σε ένα εμφανώς παρατημένο νεκροταφείο.

Αλλά δεν μ' ένοιαζε, κάθισα κι απόλαυσα το όμορφο απόγευμα: μετά από τόσες μέρες δεν είχε πια σημασία: η Ρουμανία τελικά είναι πολύ παραπάνω απ' τον μύθο του Τσαουσέσκου, είναι μια ευλογημένη απ' τη φύση χώρα με γεμάτο παρελθόν, το Βουκουρέστι μια πολύ όμορφη πόλη που χαζεύεις παντού τα κτίριά της, τα πράσινό της, τον σχεδιασμό της, και στο σήμερα τόσο ζωντανή, με δυναμισμό και διάθεση για εξέλιξη που πραγματικά το μέλλον ολοφάνερα της ανήκει. Και θα 'μενες; Με τρέλα!

• Πως πας: Μέσω Ολυμπιακής (δρομολόγιο με πολύ καλές τιμές ακόμα και για last minute), είτε για τους μερακλήδες μέσω λεωφορείου (24 ώρες) από ρουμάνικα πρακτορεία στην αρχή της Αχαρνών.
• Νόμισμα: Lei, χονδρικά 1 ευρώ = 4 lei. Συνάλλαγμα στο αεροδρόμιο του Βουκουρεστίου με 0% προμήθεια. Γενικά πάρτε ευρώ και ανταλλάσετε ανά 20 ευρώ, υπάρχουν άπειρα exchange μαγαζάκια παντού στην πόλη. ΑΤΜ όλων ελληνικών τραπεζών (εκτός Εθνικής).
  
• Το Βουκουρέστι είναι υπερασφαλές, γύρισα και αργά βράδυ και δεν μου περνούσε απ' το νου κάτι. Μια συνοχή του "όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας" μου κανε.
• Λεωφορεία Αεροδρομίου: 783 με κατάληξη το κέντρο και την πλατεία Unirii, 780 προς Σιδ. Σταθμό Gara de Nord. 8 lei για 2 διαδρομές (το πήγαινελα δηλαδή) κρατήστε την απόδειξη επομένως.
• Οδηγός: του Lonely Planet "Romania" είναι όπως αναμενόμενο εξαιρετικός. Υπάρχει και το συμπυκνωμένο δωρεάν Bucharest in your pocket pdf που είναι αρκετό.
• O καιρός: χμ, η Βλαχία είναι πεδινός τόπος, άρα αναμείνατε ένα τσικ περισσότερο κρύο από Αθήνα, το καλοκαίρι λόγω υγρασίας πρέπει να είναι λίγο ανυπόφορο (έβγαλα την μπέμπελη στους 27οC).
• Συγκοινωνίες: πλήρες και πολύ τακτικό δίκτυο από μετρό, λεωφορεία, τραμ για μια πόλη 2.000.000. Εισιτήρια μετρό 4 lei δύο διαδρομές, 6lei ημερήσιο, 15 lei για μια εβδομάδα. Λεωφ. 1.30 lei.
• Διαμονή: τα ξενοδοχεία λίγα πραγματικά, και έτσι οι τιμές ψηλές σχετικά. Κάτω από 50€ στο πολύ κέντρο δεν βρίσκεις ακόμη, αν και ανοίγουν μερικά νέα και ρίχνουν τιμές. Παρ' όλα αυτά στην κεντρική περιοχή του σιδ. σταθμού Gara De Nord (3 στάσεις με μετρό από κέντρο) υπάρχουν νορμαλ ξενοδοχεία με 30€ και ακόμη χαμηλότερα στο περιπατητό (απέναντι απ' τον σταθμό ακριβώς). Τελικά έμεινα στο μοντέρνο κι ολοκαίνουργιο Hello Hotels 35€.
• Απ΄τον Gara De Nord φεύγουν τρένα για όλη την χώρα: τακτικά δρομολόγια για Brasov (Τρανσυλβανία, Δράκουλας κλπ 2.5 ώρες), Κωστάντζα (Μαύρη Θάλασσα) και Σόφια, Βελιγράδι, Βουδαπέστη, Βιέννη, Κων/πολη.

Διάβασε επίσης:
• Ταξίδι στα Τίρανα
• Ταξίδι στο Κάιρο
• Κωνσταντινούπολη σε οργασμό
• Μπρατισλάβα, μη μου βρίζετε τη Σλοβακία