Τελικά νικάει το καλό...

-Θέλω το τάδε βιβλίο
-Δεν δανείζεται!
-Μα στο σάιτ λέει οτι δανείζεται.
-Δεν δίνεται, είναι μοναδικό!

Εξεπλάγην που εκπλαγήκατε: το 'χα βαθειά πίστη μέσα μου, εδώ και μήνες, ότι ο Νικήτας αποκλείεται στον Β' γύρο να κερδίσει το 50%, όποιον κι αν είχε απέναντί του. Μα κανείς την καλή κουβέντα, ακόμα και καραδεξιοί Κυψελιώτες/Πατησιώτες μου λέγανε "δεν θα πάμε να τον ψηφίσουμε". Βέβαια αυτή την ροή λίγο έλειψε να την ανακόψει το ΠΑΣΟΚ, με την αδιάφορη στάση του τα ήξεις αφήξεις και τις Φώφες των πρασινοφρουρών, και δεδομένων αυτών η νίκη που πέτυχε ο Καμίνης ήταν πραγματικά άθλος: 2 μήνες πριν τις εκλογές μόλις ανακοίνωσαν την στήριξη, κι έκτοτε ο άνθρωπος έτρεχε-έτρεχε. Στην αρχή μοναχικά, σαν Δον Κιχώτης, "δεν τον ξέρουμε", "δεν το προχωρά γρήγορα", με αμφισβητήσεις, αλλά να τελικά είδες, επέμενε είχε την πίστη μέσα του και μ' ένα εκπληκτικό ντεμαράζ στο φινάλε το πράγμα γύρισε.
Το ότι αποκλείεται να 'ναι χειρότερος Δήμαρχος είναι δεδομένο. Το θέμα είναι, και νομίζω βάσει του χαρακτήρα και της καλλιέργειάς του πιστεύω θα το πετύχει, να κάνει την Αθήνα πιο εξωστρεφή, το δημόσιο χώρο πιο οικείο στους κατοίκους της, και επείγον να σώσει και να ζωντανέψει το γεμάτο δυνατότητες ιστορικό της κέντρο..

Ο Νίκυ: την τελευταία βδομάδα ήταν σχεδόν απωθητικός, το βλέμμα του επιθετικό, ο λόγος του ακόμα περισσότερο και τα πολιτικάντικα παιχνιδάκια (στο αστείο διαφημιστικό του Β' γύρου κατήγγειλε την, μέχρι χθές ανύπαρκτη γι' αυτόν, εξαθλίωση στην πόλη, έστησε ποδήλατα στο ξάφνου στο Σύνταγμα) τον έκαναν να φαίνεται τόσο αναχρονιστικός, πόσο πασέ η παλαϊικιά αντίληψή του θα κάνω εγκαίνια γκρεμίσματα και θα ξεγελάσω τα χαϊβάνια. Μα πόσο άκαιρη στην χρεοκοπημένη Ελλάδα που ψάχνει την ελπίδα και το καινούργιο.

Πολλοί μας είπαν χθες ότι αρκετά οφείλονται στους atenistas: δεν πήραμε καμία θέση, δεν υποστηρίξαμε κανέναν, απλώς με την δράση μας δημιουργήσαμε ένα κύμα που ξεσηκώθηκε και ζητούσε το νέο, μια διαφορετική αντίληψη για την ζωή στην πόλη και πιθανόν μαζί του να έσπρωξε και τον Καμίνη σαν εκπρόσωπο αυτού του νέου.

Ένα μπράβο επίσης στην LIFO, που είχε τα κότσια να υποστηρίξει την επιλογή της μέχρι τέλους, μπορεί να είχε αντιδικίες με τον Νίκυ, αλλά περισσότερο διέκρινα τον ρόλο της να προτείνει το σωστό για την πόλη. Οι άλλες, με την "πέρα σφύριζε" ουδετερότητά τους (AV) μέχρι τα εξώφυλλα φουλ Κακλαμάνη (faq, metro), έχασαν πολύ στα μάτια του Αθηναίου.

Περιαυτολογία: όσο για το μπλογκάκι αυτό, πιστεύω ότι έκανε το σωστό. Eμπάθεια αντικακλαμανική ειλικρινά δεν υπήρχε, απλώς κατέγραψε την αδιαμφισβήτητα τραγική κατάσταση της πόλης (ιδίως με το ποστ της περασμένης Πέμπτης που συνέτριψε το ρεκόρ επισκέψεων). Και αυτό είναι το μέγιστο που καταλογίζω στον Νικήτα: μπορεί οι βόλτες μου στον Ψυρρή να ομόρφυναν, αλλά ότι δεν βγήκε να ορύεται γι' αυτά που συμβαίνουν στον τόπο του ήταν εξοργιστικό. Ο Δήμαρχος είναι το πρόσωπο που πρέπει να αγαπάει πιο πολύ απ' όλους την πόλη του, αυτό σου καταλόγιζα Νίκυ!

υγ. Μπράβο στον συγκινητικό Γιάννη Μπουτάρη, οι καρδιές χιλιάδων Αθηναίων χτυπούσαν μαζί του, αλαλαγμοί στην Κλαυθμώνος με την ανακοίνωση της νίκης! Ο Άρης τα λέει καλύτερα εδώ.

Πάω σπίτι, ξαναβλέπω στο ιντερνετ, γυρίζω
-Υπάρχουν 3 αντίτυπα, απ' τα οποία το 1 δανείζεται.
Ρουφά βαριεστημένα μια γουλιά απ' τον καφέ και με τα χίλια ζόρια, πάει και μου το φέρνει αμίλητη. "Όνομα;"

6 μήνες μετά χαίρομαι που αυτή η γυναίκα, στην άδεια από κόσμο Δημοτική Βιβλιοθήκη, ίσως στρωθεί και δουλέψει, και ακόμα περισσότερο που ίσως έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει τη χαρά να είσαι δημιουργικός. 11.000 είναι αυτοί, έη, φτιάχνεται μια άλλη πόλη!