Και Αμυράς και Καμίνης

Φτάσαμε στις εκλογές, τη βλογημένη ώρα που προσδοκούσαμε 4 χρόνια μπας και γυρίσει η Αθήνα απ' τον Άδη. Η προεκλογική περίοδος ούτε που ακούμπησε, μνημονίου παρόντος αναμενόμενο, και δεν ήταν και άσχημα. Ενοχλητικό; Ο χαζονόμος των 2 εμφανίσεων στο γυαλί για κάθε υποψήφιο, τον βρήκα άδικο, ασφυκτικό, αφαιρούσε πολύ απ' τη δυναμική ικανών υποψηφίων. Πόσο χαζούς τους έχει τους πολίτες πια, που θα ψάρωναν απο πιθανή λαίλαπα εμφανίσεων κάποιου υποψηφίου;

Το χαρτί
Εκτιμητέο ότι δεν ξοδεύτηκε πολύ. Κατά το ΚΚΕ, τα γνωστά , μόνο σε χοντρό χαρτόνι x χιλιάδες αντίτυπα διατηρείται το μήνυμα της Αντίστασης. Αρνητική έκπληξη η Ανοιχτή Πόλη που κοίτα Αλέκα, μοιάζετε, κάτι κράτησε ο γύφτος απ' τη γενιά του, και γέμισαν οι τοίχοι με αφίσες τους, τόνους κόλλας θ' ανακάτεψαν στην Κουμουνδούρου. Όχι τίποτα αλλό, καταρρέει που καταρέει το προφίλ της Αριστεράς της "Οικολογίας", να παίρνει μαζί και το της "Πρόοδου"; Κρίμα κι άδικο, πρόοδος, αυτό χαρακτηρίζει τον Σύριζα.
Ντιζάιν υποσημείωση: νικητής ο Κακλαμάνης. Τα ψηφοδέλτια ήταν ομοιόμορφα, ίδιου μεγέθους, συγκεκριμένης σύνθεσης. Έβγαζε περισσότερο επαγγελματισμό και αισθητική η εικόνα απ' το τουρλουμπούκι μεγέθους, χρώματος και μερικών κιτσαρίας που αντίκρυσα στο προεκλογικό πράσινο πάγκο της Κλαυθμώνος.

Η πεντάδα
Βαρετή σαν σύνολο, αλλά ενδιαφέρον το εύρος αποψεών της. Ο Κακλαμάνης αυτοκρατορικός να τραγουδά "Αθήνα της ροδαυγής το κρίνο" τις μέρες που πάνω στην Ομόνοια το αλισβερίσι είναι πιο πηκτό από ποτέ, η Πορτάλιου τα πήγε καλύτερα απ' ότι περίμενα, συμπαθέστατη αλλά πόσο μπορείς να συζητήσεις με μια παράταξη που αντιτίθεται στη νέα Πινακοθήκη "γιατί τέτοιες πολιτιστικές χρήσεις διώχνουν τους παλιούς κατοίκους", κανέλλα στην κορφή, εγώ παιδιά δεν θ' ανέβω. Ο Σοφιανός του ΚΚΕ με τον γεμάτο εντοπιότητα πανελλήνιο συνδυασμό "Λαϊκή Συσπείρωση", δεν έκανε καμμία αναφορά στα θέματα της πόλης, η γνωστή πετυχημένη στο φινάλε ρητορική τόσο-όσο να διατηρήσουμε το μικρό μας μαγαζί.

Big brother o τελικός
Και καταλήγουμε στους 2. Ο Αμυράς ήταν η μεγάλη έκπληξη ο μόνος που μίλησε σαν κανονικός άνθρωπος, με προτάσεις εφικτές, χωρισμένες σε 5 συγκεκριμένους τομείς. Αν ξεκινούσε ένα χρόνο πριν την καμπάνια του, κι απέφευγε κάποιες εμφανίσεις με ποδηλατικά κολάν και το ξυρισμένο δέντρο στο κεφάλι, που δεν το λες και διεισδυτική επικοινωνία στα λαϊκά στρώματα, θα πήγαινε σίγουρα καλύτερα και πιθανόν να έπαιρνε το απαραίτητο χρίσμα.
Ο Καμίνης είναι οκ άνθρωπος: μπορεί να μην είναι επικοινωνιακός, ο τόνος της φωνής του να μη σε ξεσηκώνει, αλλά αν έχεις λίγη υπομονή και τον ακούσεις, θα καταλάβεις ότι θα 'ναι σίγουρα καλύτερος απ' τον Νίκυ: δεν πετάει μπαρούφες, δεν υπόσχεται τα μεγαλεπήβολα, κι εστιάζει στο καίριο να ενεργοποιηθούν οι 11.000 υπάλληλοι του Δήμου. Επίσης το κοσμογύρισμα του τον κάνει πιο ανοιχτό στις νέες ιδέες, καινοτόμο Έλληνας πολιτικός να προτείνει να υιοθετηθούν πετυχημένα παραδείγματα ξένων πόλεων χωρίς κανένα κομπλεξισμό.

Το σωστό: να παίρνεις θέση!
Προβληματίστηκα μα θα τους ψηφίσω και τους δύο. Mr Καμίνη, ξέρω ένα ποσοστό παραπάνω θα ενθάρρυνε και θα γέμιζε με περισσότερη αισιοδοξία την προοδευτική Αθήνα για τον Β' γύρο, μα η δονκιχωτική προσπάθεια του Αμυρά πρέπει κάπως να επιβραβευθεί, θα 'ναι κέρδος για την πόλη να βρεθεί στο Συμβούλιο της Κοτζιά. Πρώτη Κυριακή, σιγά τη μέρα, την Δευτέρα ξεκινά η ουσιαστική μάχη: το πιστεύω βαθιά, με κάνουν να το ελπίζω οι οργισμένοι με Νικήτα δεξιοί που συναντώ, με γερό αγώνα ο Δήμος μπορεί δει την άλλη σελίδα!