athensville

• Κυψέλης και Σκύρου Μπουτίκ Μ.ΝΑΚΙ (μαγαζί απενοχοποίηση για ξύπνια φιλόδοξα κορίτσια). • Μητροπόλεως, Παπασωτηρίου: Τίτλος-εγκεφαλικό, μου 'πεσε η σοκολάτα! Να μάθουμε τις πωλήσεις...

Φρέσκα κουλούρια και όχι μόνο στην Καραϊσκάκη. Τα έργα στου Ψυρρή προχωράνε ολοταχώς και, ω χαρά, στην σωστή κατεύθυνση. Είχαμε αφήσει την Αγίας Θέκλας στα χώματα και με μια πληροφορία για πεζοδρόμια μικρά και άσφαλτο ξανά. Ευ τυχώς δεν ισχύει. Είναι μια κούκλα στρωμένη με τα τσιμεντοτουβλάκια! Το ίδιο συμβαίνει και σ' άλλα γειτονικά στενάκια (Μίκωνος, Λεπενιώτου κ.α.). Στη μεγάλη φώτο βλέπουμε το στενίνι Λουκά Νίκα δρόμος που μας έχει χαρίσει όχι μόνο το Θέατρο Ήβη αλλά και το μοναδικό/ιστορικό μπουρδέλο με τραβεστί στην Αθήνα. Κοιτάξτε ομορφιά: ανάσα στα μάτια, χαρά να περπατάς. Πόσο αλλάζει ένας δρόμος, πως αναδεικνύονται τα νεοκλασσικά, χωρίς παρκαρισμένα αυτοκίνητα και με ένα περιποιημένο παρκέ. Φωνάζει μόνο του: ασυζητητί πεζόδρομοι όλο του Ψυρρή και το Ιστορικό Κέντρο!

Νόμιζα ότι τα 'χα δει όλα. Αυτό θέτει το αξεπέραστο: Ζήνωνος, παπάκι παρκαρισμένο πάνω σε δέντρο!

Το πιο ενδιαφέρον στις εθνικές επετείους στο κέντρο της Αθήνας είναι η αντίδραση των λιγοστών γηγενών στις αλωμένες απ' τους κακούς ξένους γειτονιές. Πια η ανάρτηση της σημαίας δεν είναι σύμβολο εθνικής περηφάνιας αλλά ένδειξη παρουσίας έλληνα στην περιοχή. Στην φώτο Μενάνδρου και Ζήνωνος, μια τεμπέλα ψιλικατζού μούτρο σωστό, σημείωσε ρεκόρ σημαιοστολισμού νομού Αττικής.

Το σημερινό ποστ θα 'χει γλύκα και φινάλε το επιβαλλόμενο ρετρό. Ξεκινάμε απ' το αδικημένο αχλάδι . Στην Ελλάδα ποτέ δεν το εκτιμήσαμε στη ζαχαροπλαστική ενώ έχει μια τόσο φίνα διακριτική γεύση. Αριστουργηματική λοιπόν η νέα σοκολάτα 'Παυλίδης αχλάδι' που βρήκα σε περίπτερο της Πατησίων (28ης Οκτωβρίου) μα κυκλοφορεί παντού. Παρακαλώ αγαπήστε την μην εξαφανιστεί κι αυτή (όπως η αγαπημένη κοκακολα βανίλια που δεν την στηρίξατε). Το αχλάδι είναι πολύ διαδεδομένο σαν γέμιση στο εξωτερικό. Θυμήθηκα στο Παρίσι που δοκίμασα τα Pims αχλάδι και τόσος ο ενθουσιασμός που τις επόμενες μέρες τις διαμονής δοκίμασα όλη τη σειρά. Η Παυλίδης λοιπόν (δεν κάνω διαφήμιση απλώς κολλάει) έφερε στην Ελλάδα την ορίτζιναλ συνταγή: ένα σφιχτοδεμένο γλύκισμα, με μαλακή όσο πρέπει βάση , μαρμελάδα καλά αλεσμένη και από πάνω σωστού πάχους στρώση σοκολάτα για ν' ακουστεί και το κρατς. Αυτό είναι σωστό πιμ όχι τα α-πα-ρά-δε-κτα Choco Orange της Παπαδοπούλου! Μ' αυτά και με 'κεινα θ...

Τι επιτροπές, πρωτοβουλίες, κινήσεις κατοίκων και λοιπά. Καθαρή, ορμητική δράση, αυτά είναι. Cleanjunkies: δυο-τρεις τρελοί (άκου εκεί να μην νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους) βρέθηκαν στο ιντερνετ, πήραν απόφαση να δράσουν, γίνανε δεκατρείς και βγήκαν στους δρόμους να καθαρίσουν την πόλη από σκουπίδια, παράνομες πινακίδες και νεοελληνικές αυθαιρεσίες. Είναι εξαιρετικό αυτό που κάνουνε, είναι οδηγός για εθελοντική δραστηριότητα στην πόλη, είναι κάτι που μπορεί να γίνει τεράστιο. Είναι οι νέοι ήρωες, (ντροπή-ντροπή που δεν παρουσιάστηκαν στο μπλογκ νωρίτερα). Χίλιοι δεκατρείς! Γιατί όχι; Πληροφορίες και συμμετοχές στο μπλογκ , facebook και τύπο .

2 ενδιαφέροντα σποτς γι' αυτούς που δεν το φυσάνε. Στη θέση του παλιού Beauty Shop (Πατησίων 12, απέναντι από Μινιόν) άνοιξε τεράστιο παπουτσάδικο . Χιλιάδες σχέδια κυρίες μου όλα μόνο με 10 και 20 ευρώ. Στον πάνω όροφο πρέπει να 'χει αγορίστικα βαριόμουν ν' ανέβω. Προχωράμε λίγο πιο κάτω στα Glou (Πατησίων 6). Στο ισόγειο κλασσική εικόνα τους τελευταίους μήνες, απαίσιοι φτωχοί να ψάχνουν μέσα στο λόφο των ρούχων με 5 ευρώ. Dieu! Προσπεράστε με μετριασμένο οίκτο κι ανεβείτε στον 2ο όροφο με τα αθλητικά. Εδώ  οι ευκαιρίες: υποδήματα adidas, nike, puma, quicksilver, fred perry μόνο με 20 και 30 ευρώ και από σχέδια και νορμάλ και fashion statement (είδα διαμαντάκια). Το ίδιο σε ρούχα, τσάντες, αξεσουάρ. Παράκληση όμως: ομερτά! Μη το μάθουν οι παλιοφτωχοί του ισογείου, μη το πείτε στους φίλους σας.

«Πρέπει να γράψεις για τα Εξάρχεια» επέμενε προχθές μια φίλη μου. Δεν θέλω, δεν μου βγαίνει. Μηχανικά πια την αποφεύγω την περιοχή, ένταση, πίεση, με βήμα ταχύ όταν περάσω. Τοίχοι αφημένοι σε εξωφρενικούς βανδαλισμούς, ‘γκράφιτι’, τόνους αφίσες, λουκέτα σε μαγαζιά. Βλέπω φόβο στους κατοίκους: ένας δεν βρέθηκε να πάρει ένα σφουγγάρι να καθαρίσει την είσοδο του απ’ τις μουντζούρες; Στα 20 μου φάνταζε ιδανική γειτονιά για το πρώτο μου σπίτι: θέατρα, βιβλιοπωλεία, ωραίες μουσικές, πνευματικότητα, ζωντάνια. Σήμερα φευγιό: όλος ο δημιουργικός κόσμος έχει διαχυθεί σε νέες περιοχές Γκάζι, Μεταξουργείο, Κεραμεικός, Ψυρρή, ιστορικό κέντρο. Δεν είναι θέμα αστυνομίας, ούτε πολιτικών ομάδων, είναι στο χέρι των κατοίκων: θέλουν να ζουν σε ένα πολιτισμένο, καθαρό περιβάλλον ή ικανοποιούνται με τον αυτιστικό ρόλο του ασυμβίβαστου; Αθήνα 2009

Οδός Αθηνάς αυτό το Σαββατόβραδο: το χα ξαναδεί και δεν πίστευα την άνεσή τους, οι κινήσεις του νέου υπουργού τους άφησαν εντελώς ατάραχους. Μπάρες ριγμένες και παρκάρουν στο πολύ χαλαρό τα kompressor και τα jeep στο πεζοδρόμιο για να εξυπηρετηθούν μοδάτα κλαμπ στου Ψυρρή (που είναι και ντεμοντέ πια).

Την περασμένη βδομάδα δουλειές με στείλανε στην Κυψέλη. Τυχαία έστριψα στην οδό Κυκλάδων και αυτό το δρομάκι μου 'δωσε την σπάνια αίσθηση ότι μεταφέρθηκα αλλού. Σε όλο το μήκος της ένα εξαιρετικό συνεχές μέτωπο ήπιας αρχιτεκτονικής με δίπατα σπίτια, σε μέτρο ανθρώπινο που σε γαληνεύει (η απόλυτη αρμονία με το φως του αττικού ουρανού). Τι κρίμα που η Αθήνα δεν είναι έτσι, τι έγκλημα που η Αθήνα υπήρξε έτσι! Τό 'ψαξα και βρήκα ένα καταπληκτικό άρθρο στην "Ελευθεροτυπία" . Διαβάστε και επισκεφθείτε!

Παραξενιάρης ο Σεπτέμβρης, έβγαλε την αμηχανία του και στα φρούτα: σταφύλια άγευστα, μήλα αργεντίνικα αδιευκρίνιστα γλυκερά, νεκταρίνια σαθρά. Τώρα όμως διανύουμε την καλύτερη εποχή για φρούτα. Τα μήλα είναι όσο σκληρά πρέπει και με το πραγματικό τους άρωμα (σίγουρη επιτυχία η μηλόπιτα), τα πορτοκάλια δεν είναι μόνο για στύψιμο αλλά το τέλειο γλυκό, ενώ έβαλαν δειλά τα πωπουδάκια τους στο πάγκο και τα μανταρίνια που αν και πρασινωπά έχουν την συναρπαστική γλυκειά ξινίλα. Το καλύτερο σόπινγκ βέβαια γίνεται στην Βαρβάκειο κι σαν αγόρι της αγοράς συνιστώ σαν αγαπημένο μου μανάβικο το πρώτο που συναντάς κατηφορίζοντας την Αριστογείτονος από την Αθηνάς (απέναντι απ' τι αντίκες). Ποτέ, μα ποτέ δεν πουλάνε σκάρτο πράμα, όσο ζητάς τόσο σου βάζουν και δεν κάνουν την κλασσική απάτη να βάζουν φρούτα σε ήδη μισογεμισμένη με σάπια σακούλα. Και τι μηλόπιτα !

Την τελευταία βδομάδα σε όλες τις βιτρίνες κυρίως σε Ομόνοια και πέριξ (ως Ψυρρή, Μοναστηράκι, Βικτώρια) αναρτήθηκε αυτή η αφίσα. Την μοίρασε με πρωτοβουλία της η 'Κίνηση Πολιτών Κέντρου Αθήνας' και αυτό που μ' άγγιξε είναι η θέρμη όλων να υιοθετήσουν αυτή την πρωτοβουλία. Ελπίζω να 'ναι αυτό το όχημα να συναπιστούν οι επαγγελματίες της περιοχής για την αλλαγή του θλιβερού τοπίου μιας και οι κάτοικοι να την υπερασπιστούν είναι ελάχιστοι και εκ των πραγμάτων ανήμποροι. Διάβασε το δελτίο τύπου της ' Κίνησης' Δ Ε Λ Τ Ι Ο Τ Υ Π Ο Υ Όλοι οι συμμετέχοντες στην Κίνηση Πολιτών του κέντρου της Αθήνας (ΚΙ.ΠΟ.Κ.Α.) και προς άρση κάθε παρεξήγησης , θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε προς κάθε ενδιαφερόμενο τα εξής: Οι σκοποί της κίνησης είναι : 1. Εξομάλυνση της κοινωνικής και εμπορικής λειτουργίας του κέντρου της πόλης. 2. Η αντιμετώπιση σε θεσμικό επίπεδο του προβλήματος της εμπορίας ναρκωτικών ,της παιδικής πορνείας και της καθημερινής εγληματικότητας. 3. Εξ...

Βροχερό απόγευμα Σαββάτου στα Ikea Κηφισού περιμένοντας το λεωφορείο. Ανατροπή : περνάω την άλλη πλευρά του Κηφισού και μπαίνω στον βαθύ παραμελημένο Ελαιώνα. Κατεστραμμένα τοπία, απόλυτη ησυχία, πολλή λάσπη, σκοτεινιά. Διαδρομή : Μισή ώρα. Περνάς την πεζογέφυρα, συνεχίζει την Ορφέως μέχρι το εκκλησάκι στο μέσο του δρόμου και στρίβεις πάνω αριστερά της Αγίας Άννης. Συναντάς μια δενδροστοιχία αιωνόβιων ευκάλυπτων (μακάρι να σωθούν), κινέζικα φορτηγάκια ανεβοκατεβαίνουν, φτάνεις Ιερά οδό. Ταξίδι : Ιkea-Ελαιώνας-Μετρό 'Πολιτισμός'-Eγκατάλειψη-'Πολιτισμός' (και στα πεζούλια να ξελασπώνω τα παπούτσια, άτιμο ρεπορτάζ)! ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟ

Παπαϊωάννου με 10 ευρώ; Ορδές οι θεατρόφιλοι κυριακάτικα. Μέγα δέλεαρ για μένα να δω το εσωτερικό του θεάτρου: ορισμός του παλιού κλασσικού θεάτρου που δεν ξέρω αν είναι επιτυχία αλλά η αίθουσα φαίνεται σαν να μην ανακαινίστηκε ποτέ. Είναι όμορφο όμως. Μου φάνηκαν παράταιροι με την αίθουσα οι χώροι αναμονής, κενοί και αφαιρετικοί που επί τούτου μοντερνιτέ δεν θα τους έλεγες, μάλλον αμήχανο διακοσμητή/αρχιτέκτονα έδειχναν. Νομίζω θα πρεπε να κρατήσουν περισσότερα στοιχεία απ' τον κλασσικό σχεδιασμό. Στο έργο τώρα ας πούμε ένα 25λεπτο ντέμο με τις νέες σούπερ σύγχρονες εγκαταστάσεις του Εθνικού: η σκηνή ανέβαινε κατέβαινε, οι σκαλωσιές το ίδιο οριζόντια και κάθετα. Πρόσθεσε τώρα ηθοποιούς σε ρόλο Κρίστα να μας δείχνουν που πήγανε τα λεφτά απ' το τρίτο πακέτο Κοινοτικής στήριξης, και πάνω και κάτω και ξάπλα. Αν προχωρήσουμε σε κριτική του εικοσάλεπτου έργου (;), σωστό το πουθενά (εκεί τοποθετείται) όσο για την ερμηνεία παρά είναι ελεύθερη. Να εγώ, είδα την ροή της ζωής του αν...

3ης Σεπτεμβρίου και Αγ. Μελετίου: η Guernica ενός Αθηναίου. Δεν έχω δει καλύτερο street art και κρίμα, δεν υπάρχει πια αφού ξεκίνησε την λειτουργία της η μπουτίκ 'Κατρίν'.

Οκ, αγαπώ τη βροχή αλλά η σημερινή παρά ήταν θορυβώδης, μα στις 7 ξύπνημα; Αλλά, αλλά είχα την τύχη να συναντήσω τον πιο γοητευτικό ήχο της αθηναϊκής βροχής. Συνταγή: βγαίνουμε από τον ηλεκτρικό, πλησιάζουμε κυλιόμενες, έξω βρέχει τουλούμια· πατάει ένας-ένας την κυλιόμενη και μ’ αυτό το ρυθμό ανοίγουν μηχανικά τις ομπρέλες τους πριν εκτεθούν στη μπόρα. Κλείνεις τα μάτια: άκους τσικ… τσικ… τσικ… σε τέλειο συγχρονισμό. Στοπ: νομίζεις ότι φυγοπόνησα του ρεπορτάζ και γράφω προσωπικές αρλούμπες. Ρίχνω είδηση λοιπόν και σ’ αυτό το ποστ. Κατευθύνθηκα στην Πλατεία Κοτζιά όπου 3 μέρες τώρα ξεκίνησε ωραιότατη ανθοκομική έκθεση. Πολλά περίπτερα, κυρίαρχα τα χρυσάνθεμα και τα γλοιώδη αυτά χρωματιστά μπαλάκια για αυτόματο πότισμα που θα τα θελα λίγο πιο τρανσπάρεντ. Ξεχωρίζει βέβαια η σοβιετικού τύπου λουλουδοσύνθεση του Κακλαμάνη με μια τσίγκινη ‘κινηματογραφική μηχανή’ να προβάλει το φιλοπράσινο έργο του (σε πολύ κολακευτικές γωνίες λήψης – καμία σχέση με πραγματικότητα, συνήθως στους θάμνους κα...

Σαφώς και θυμάστε τα 'υπέροχα πλάσματα' , δεν υπήρξε σίριαλ με ακριβέστερη αποτύπωση του αθηναϊκού σκηνικού και της ενέργειάς του. Η Μυρτώ Κοντοβά , επιστρέφει απόψε 22:15 στο Mega, με την δεύτερη σειρά της, με πρωταγωνίστρια και πάλι την Αθήνα. Μάθετε λοιπόν ακόμα πριν προβληθεί που γυρίζεται - χόλυγουντ γίναμε, να πάτε για αυτόγραφα. Στην αιχμηρή γωνίτσα Κωνσταντινουπόλεως 86 και Παραμυθίας στον Κεραμεικό είναι το Βar-ba-Δήμος, η ταβέρνα που μια ετερόκλητη παρέα θα την μετατρέψει σε μπαρ, με σκοπό να πάρει όλα τα λεφτά (το χει καταφέρει ήδη με το ντεκό: πολύχρωμα τζάμια, χιλιάδες ταπετσαρίες στην πρόσοψη, δυνατό γουάου το λες). Έλα γοργά, πάμε ψηλότερα, Πλαταιών 25 και Λεωνίδου όπου έτυχα σε καλοκαιρινό γύρισμα με παιδάκια που τσίριζαν ακατάπαυστα και προκαλούσαν εγκεφαλικό στο συνεργείο. Εκεί βρίσκεται το κρεοπωλείο ' Έλβις ', και μπορείτε να θαυμάσετε τα πλαστικά κοτόπουλα στη βιτρίνα. Καλό τηλεοπτικό χειμώνα και μη ξεχνάτε πρώτα εδώ στο Άθενζβιλ μάθατε τα έξτρα...

Το διαβάσαμε παντού, εγκαίνια το περασμένο Σαββατοκύριακο για την νέα Ταινιοθήκη της Ελλάδας. Ο χώρος εσωτερικά είναι εξαιρετικός, η τοποθεσία (δυναμικό, εξελισσόμενο Γκάζι) επίσης. Στοπ: ξεκινά, δικαιολογημένη πιστεύω, γκρίνια: με ποια κριτήρια επιλέχτηκε να επενδυθούν τόσα λεφτά σ' αυτό κτίριο που εξαρχής είχε θέμα βουνό: τη γειτνίαση του με το διπλανό σιαμαίο κτίριο (έδρα της Tasan the special car washing με τις πινακιδάρες "γραφιστική του ανηψιού"). Το θέαμα είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό. Το κτίριο της Ταινιοθήκης, άμα τη αποφάσει κατασκευής του, έπρεπε να έχει αρχιτεκτονική οντότητα πέρα από την αυτονόητη αυτονομία. Και πες πως έγινε: βλέπετε καμία περίπτωση να σουλουπωθεί και να σωθεί το πράγμα; Στην καλύτερη, σε καρούμπαλο θα καταλήξουμε. Κρίμα!

Κι όμως υπάρχει μέρα που η Αθήνα έχει την ολοδική της γιορτή κι είναι η σημερινή. 12 Οκτωβρίου 1944 -έλα μη μασάς τσίχλα- η Αθήνα απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς. Ο Δήμος Αθηναίων διοργανώνει μάλιστα σήμερα ωραιότατη τελετή (δεν ξέρω που, έχω αγωνία για το νέο πρόγραμμα του μεγκα). Προσπαθώ -κακά τα ψέματα- να νιώσω, διαβάζω, λυπάμαι, συγκρίνω, ανακουφίζομαι: 350.000 πέθαναν στην Αθήνα το χειμώνα του 1941 - 1942 . Οι Αθηναίοι ταλαιπωρήθηκαν και από τα σκληρά μέτρα των αρχών Κατοχής. Πολλοί κάτοικοί της ντουφεκίστηκαν και χιλιάδες κλείστηκαν στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί δεν υποτάχτηκαν στους κατακτητές. Ύστερα από πολλές άλλες εκτελέσεις την 1η Μαΐου 1944 διακόσιοι Έλληνες εκτελέστηκαν ομαδικά στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Σκελετωμένα πτώματα με τα φορτηγά του δήμου... Νεκρά παιδιά από την πείνα τον χειμώνα του 1941 - '42. Γερμανοί λεηλατούν καταστήματα. Σκελετωμένος γέροντας (photo Βούλας Παπαϊωάννου). Οι ναζί πίνουν τον καφέ τους στου "Ζώναρς"....