5 + 1 λόγοι να μισείς την Αθήνα

• Γράφει το Σπιτόσκυλο

Το σπιτόσκυλο, αποδεχόμενο την κομψή και ευγενή πρόταση του καλού Athensville για γκεστ εμφάνιση, κι αναγνωρίζοντας πως όταν σε καλούνε κάπου πρέπει να πας με το χαμόγελο στα χείλη και να μην είσαι δυσάρεστο, σκόπευε να γράψει για πράγματα γλυκά και εικόνες τρυφερές, για τη γοητεία της παλιάς Αθήνας και τη μυρωδιά του γιασεμιού και τι ωραίο που είναι το φεγγάρι απ’ την Ακρόπολη άλλα τέτοια έντεχνα. Μα δε μπόρεσε. Δεν το ‘χει. Δεν το νιώθει. Δεν ειν’ το χαραχτήρα του. Και μοιραία και αναπόφευκτα εστράφη στο απάγγιο του, στ’ αγαπημένο του καταφύγιο, στη γκρίνια. Το σπιτόσκυλο, βλέπεις, μισεί την Αθήνα, ορίστε, το είπε, δεν ντρέπεται κιόλας, τα συναισθήματά σου πρέπει να τα εκφράζεις, δεν πρέπει να τα πνίγεις. Είναι ένα μίσος περίπλοκο αυτό, βεβαίως, καθώς δεν μπορείς να μισείς την πόλη όπου γεννήθηκες και μεγάλωσες, την πατρίδα σου, με τον ίδιο τρόπο που μισείς κάτι εξωτερικό, ξένο από σένα, σα το Κώστα το Βερνίκο ας πούμε. Την Αθήνα τη μισείς όπως μισείς το συγγενή πρώτου ή δευτέρου βαθμού που σου δυσκολεύει τη ζωή. Με πάθος, αλλά είναι οικογένεια, δικό σου DNA. Τη μισείς διαφορετικά. Τη μισείς ψυχρά. Με επιχειρήματα που έχεις συλλέξει μετά από χρόνια, δεκαετίες βασάνων. Τη μισείς επειδή είναι δικιά σου, και ξέρεις καθένα απ’ τα αρνητικά της απ’ έξω κι ανακατωτά.

Να οι 5+1 λόγοι για τους οποίους το σπιτόσκυλο μισεί την Αθήνα:

1. Δεν μπορείς να οδηγήσεις

Η πόλη αυτή δεν έχει σχεδιαστεί για αυτοκίνητα. Επειδή όμως δεν έχει σχεδιαστεί και για κανένα άλλο μέσο, όλοι χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο, γιατί έτσι τουλάχιστον ταλαιπωρείσαι καθισμένος. Στενά δρομάκια χωρίς χώρους για παρκάρισμα, τρελοί οδηγοί, προβληματική σήμανση, τέλος πάντων μη στα πολυλογώ, τα ξέρεις, το αποτέλεσμα είναι ότι όποτε το σπιτόσκυλο μπαίνει στο αυτοκίνητο του σηκώνονται οι τρίχες τσίτα, ο καρδιακός ρυθμός ανεβαίνει πέντε bpm, τα νεύρα τεντώνονται, και λεπτά ζωής (που για τους σκύλους είναι μήνες) χάνονται. Και σιγά σιγά συνειδητοποιεί ότι βαριέται να οδηγήσει, αποφεύγει μακρινές βόλτες ή άβολα καλέσματα. Κλείνεται στο προάστιό του, και δεν ξεμυτίζει. Not good.

2. Δεν μπορείς να παίξεις

Το σπιτόσκυλο δε συμφωνεί με την άποψη ότι κάθε ελεύθερο οικόπεδο της πόλης πρέπει να γίνει «πάρκο», γιατί πάρκο δεν είναι ένα τετράγωνο με πέντε τσουρούτικα δέντρα για να πετάει ο κόσμος τα σκουπίδια και να κουλάρουν τα πρεζόνια πιο ήσυχα, πάρκο είναι κάτι που χρειάζεται χώρο, φροντίδα, πότισμα, καθάρισμα, έξοδα κι ανθρώπους. Δεν είναι δάσος σε μέγεθος αυλής. Είναι κήπος σε μέγεθος γηπέδου. Το σπιτόσκυλο επίσης διαφωνεί με τη μετατροπή ολόκληρου του Ελληνικού σε πάρκο, θεωρεί την ιδέα βλακώδη, καθώς πρόκειται για έκταση ίση με δύο Central Park στην άκρη της πόλης. Θα είναι πανάκριβο να το συντηρήσεις και κανένας δεν θα πηγαινει. Η Αθήνα έχει μόνο ένα πάρκο που θα μπορούσε να είναι αξιοπρεπές, τον Εθνικό Κήπο, γιατί είναι σχετικά μεγάλος και είναι και μέσα στον αστικό ιστό, οπότε μπορεί πολύς κόσμος να τον χρησιμοποιήσει. Ακόμα, έχει διάφορα μεγάλα οικόπεδα στους δήμους, τα οποία αργά ή γρήγορα γίνονται κλειστά γήπεδα για να παίζουνε αθλήματα επαγγελματικές ομάδες ώστε να τις παρακολουθούν πληρώνοντας μερικές χιλιάδες κάφροι με λέιζερ χειρός. Not good at all.

3. Δεν μπορείς να περπατήσεις

Το σπιτόσκυλο έχει κάμποσες κατάρες γι’ αυτόν που είχε την ευφυή σύλληψη να φυτέψει δέντρα σε πεζοδρόμια δυο πλάκες πλατιά. Πραγματικά εύχεται ο τύπος αυτός να βρεθεί σε μια κατάσταση ανάγκης, να τον κυνηγάει ο Φρέντι από τον «Εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες που αυτός έχει φυτέψει», ας πούμε, και να πρέπει να ξεφύγει, και να μη μπορεί να βγει στο δρόμο γιατί έχουνε παρκάρει αυτοκίνητα και να πρέπει να τρέξει στο πεζοδρόμιο. Φρέντι – Βλαξ, ένα-μηδέν.
Ο Έλλην και δη ο Αθηναίος έχει ένα φετίχ με τα δέντρα, ίσως επειδή του λείπουνε τα έχει ανάγει σε θεότητες, σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από απλά φυτά. Γιατί αυτό είναι, φυτά. Κι επειδή θέλει και να χτίσει αντιπαροχή κάθε τελευταίο τετραγωνικό, και θέλει και δέντρα, ποιος την πληρώνει; Το μόνο μέρος που δεν τον νοιάζει επειδή δεν του ανήκει προσωπικά, και δεν μπορεί να παρκάρει το αμαξι απάνω του (συνήθως), το πεζοδρόμιο. Αλλά χωρίς πεζοδρόμιο δεν μπορείς να περπατήσεις στην πόλη. Το σπιτόσκυλο δεν έχει ταξιδέψει στον τρίτο κόσμο, αλλά στον πρώτο που έχει πάει αυτό το πράγμα δεν το έχει ξαναδεί. Τις προάλλες που ‘ριξε μια μπόρα το σπιτόσκυλο αναγκάστηκε να βουτήξει μέχρι τον αστράγαλο στα νερά επειδή δεν είχε πεζοδρόμιο να περπατήσει. Για πολλοστή φορά ευχήθηκε αργό και επώδυνο θάνατο στον υπεύθυνο, κι έβαλε στόχο της ζωής του να μάθει ποιος είναι, και να του τον βοηθήσει να τον βρει. Αν δε μένει μακριά, και κοντά σε σταθμό του μετρό, τουλάχιστον.

4. Δεν μπορείς να κολυμπήσεις

Το σπιτόσκυλο γουστάρει τα καλοκαίρια να βρέχει το γέρικο κορμί του στην αρμύρα της θαλάσσης, και θα ήθελε αυτό να το κάνει και πριν από τον Αύγουστο που γυρνάει στις Κρήτες και τις άλλες εξοχές. Η Αττική έχει ένα κάρι ωραίες παραλίες οι οποίες ήταν πεθαμένοι βόθροι στη δεκαετία του ’80 αλλά τώρα μια χαρούλα καθαρές είναι. Θα περίμενε κανείς μέχρι τώρα, εν έτει 2010, μετά από 35 χρόνια δημοκρατικού καπιταλισμού, ολόκληρη η Αττική ακτή να είναι μια Ριβιέρα, οικισμοί απάνω στο κύμα με εύκολη πρόσβαση από οπουδήποτε, αμέτρητες οργανωμένες παραλίες με πάρκινγκ και ευκολίες, για να πηγαίνει ο κόσμος να τσαλαβουτάει. Είναι τόσες πολλές οι παραλίες που δυο Αθήνες θα χωρούσαν. Μα φευ: Για κάποιο λόγο, ίσως για τον ίδιο που ο Καραμανλής ξεπάτωσε τους φοίνικες στα ‘60s, οι Αθηναίοι αποφάσισαν πως το μέλλον της πόλης είναι στα χωράφια των Μεσογείων και τις πλαγιές της Πεντέλης. Έτσι τώρα έχεις μια πόλη που κοιτάει προς το βουνό, την ώρα που στην πλάτη της έχει μια φανταστική θάλασσα.

5. Δεν μπορείς να την κοιτάξεις

Από όπου κι αν τη δεις, απ’ όπου κι αν την κοιτάξεις, η Αθήνα είναι μια πόλη κακάσχημη, δε βλέπεται. Δεν είναι μόνο οι σωροί με τα σκουπίδια, δεν είναι μόνο η βρωμιά και τα σπασμένα πεζοδρόμια, δεν είναι η γκριζίλα από τις βρώμικες προσόψεις που ‘χουν πιάσει μάκα από τη μόλυνση δεκαετιών, δεν είναι μόνο τα αμάξια τα παρατημένα σε κάθε γωνία υπό κάθε γωνία, δεν είναι μόνο η ελεεινή αρχιτεκτονική και η άναρχη πολεοδομία, δεν είναι το πατσγουορκ από τις ξεσκισμένες τέντες, τις κεραίες, τα κάγκελα και τα καλώδια, τα πανταχού παρόντα καλώδια, είναι όλα αυτά μαζί, ένας συνδυασμός που σκοτώνει. Φαντάσου μια πολύ άσχημη γυναίκα. Γεμάτη μώλωπες και εκδορές. Αυτό είναι η Αθήνα.

Και τελικά

+1 Δεν μπορείς να συνεννοηθείς

Τα προβλήματα δεν είναι πέντε, τα προβλήματα είναι ένα: Οι άνθρωποι. Η πόλη είναι οι άνθρωποι. Δεν ήρθαν ξένοι ή εξωγήινοι να φτιάξουν την Αθήνα, εμείς τη φτιάξαμε και αντικατοπτρίζει την αισθητική μας και την παιδεία μας και τη μόρφωσή μας και αυτό που είμαστε από μέσα. Γιατί είμαστε αμόρφωτοι, άξεστοι, αγενείς και εγωιστές. Ετούτη είναι η πόλη που μας αξίζει, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Γι’ αυτό το σπιτόσκυλο μισεί την Αθήνα, όχι κάποιον τρίτο που την έφτιαξε, τον Καραμανλή ή τους δημάρχους ή οποιονδήποτε φανταστικό villain. Την Αθήνα μισεί, δηλαδή τους Αθηναίους. Είναι η πατρίδα του, και είναι τα αδέρφια του, μα τι να κάνει. Έχει δει πώς είναι οι πόλεις οι σωστές, και δε μπορεί παρά να νιώθει την απέχθεια, να εκφράζει τη γκρίνια, και να ονειρεύεται τη μετανάστευση.

Κατά τα άλλα, χτες το σπιτόσκυλο είδε σε μπαλκόνι ένα ανθισμένο κυκλάμινο. Τι ωραία που είναι τα κυκλάμινα!