athensville

Μια ιδέα. Να βάψουμε τις ζαρντινιέρες. Εννιά άνθρωποι που την ακολουθούν και την κάνουν πράξη . Δεκάδες που περνούν, δίνουν τα συγχαρητήρια αλλά και αναθαρρεί κάτι μέσα τους. Ένας μήνας μετά: μια γειτονιά που έχει πάρει υπό την προστασία της τις ζαρντινιέρες της Σατωβριάνδου. Αυτό και το μήνυμα της δράσης των atenistas, να μολύνουμε με δημιουργικότητα τους απλούς ανθρώπους, να τους κάνουμε να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη τους στα πράγματα, και τώρα πια όσο ποτέ να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Δείτε ανα βδομάδα τα ενθαρρυντικά μηνύματα:

View Athensville in a larger map "H Αθήνα του Athensville". Θα μπορούσε να 'ναι έκθεση, ένα χοντρό λευκωμα για το σαλονοτράπεζο, ένθετο στο 7μέρεςTV, pas mal. Προς το παρόν κι ελλείψει πλουσίων στο περιβάλλον μου, έφτιαξα το Athensville o χάρτης. Χαζέψτε την πόλη μας από ψηλά και δείτε με μιας, και με την βοήθεια του Google Maps, τα σημεία που 'χει κυκλοφορήσει το μπλογκ. Φαγιά, παγωτά, κτίρια, άνθρωποι, περπατησιές της καθημερινότητας μπροστα σας όλα απλωμένα. Όχι και σε τρομερό εύρος βέβαια, ταλιμπάν του Ιστορικού Κέντρου πανηγυρικά αποδεικνύομαι, εκεί μόνο κινούμαι (μεταξύ μας, που αλλού;). Μη βολευτείτε όμως σ' αυτή την βερσιόν, κλικ εδώ για την χορταστική, την μεγαλύτερη.

Είναι Σάββατο βράδυ , είσαι στο urban culture καυτό σημείο της πόλης, στην ψαρωτική απ' τον τίτλο Kunsthalle Athens, ήρθες να θαυμάσεις 35 νέους βίντεο άρτιστς να προβάλουν (αρχίζω) προχειρότητες του τίποτα λουσμένες με τις εφέ ευκολίες ενός mac. Κάνεις ότι θαυμάζεις, δεν μπορεί να θαυμάζεις, μου φαίνεσαι ψαγμένος, κι έξυπνος όπως ο κόσμος εδώ. Κι όμως χρειάζεται αυτή η επίφαση τέχνης και διανόησης για να πηδηχτείς, και ακόμα καλύτερα με τους βίντεο άρτιστς, ένα σπουδαίο τικ στην λίστα να πηδηχτείς με καλλιτέχνη, κάθε Πέμπτη βάζεις και νέους στόχους σημειώνεις νέα θηράματα στα φρι πρες. Πίσω απ' το αυτοσχέδιο μπαρ η εταιρεία ποτών που το διοργάνωσε, κανόνισε μια προώθηση των ποτών της και ζήτησε στους καλλιτέχνες ένα βιντεο άρτ, αλλά βασικά τα ποτά της ήθελε να πουλήσει. Στην διαφημιστική της είπανε για την αστική κουλτούρα, αυτό αυτό κι αυτό και στα ηχεία κουραστική ακατανόητη μουσική που τραντάζει τα γύψινα του νεοκλασσικού που ο Athensville, έτσι σε στιγμές πουριτανισμο...

Άλλη μια ξεχωριστή δράση των atenistas. Μαζευτήκαμε την Κυριακή στις 12 με σκοπό να καθαρίσουμε 2 οικόπεδα (ένα παρατημένο απ' τον ιδιοκτήτη, το άλλο του Οργ. Σχολ. Κτιρίων) στην Αγίων Ασωμάτων. Δυο χώρους πηγμένους στο σκουπιδομάνι, τα ξερόχορτα, τα περιττώματα και άλλα απίστευτα παρατημένα: βαλίτσες, γραμμόφωνα, ταμπέλες, λάστιχα, πραγματικά δύο χωματερές δίπλα στα πιο ιστορικά σημεία της Αθήνας. Μεγάλη ντροπή για την πόλη, και το αισθανθήκαμε ακόμα περισσότερο βλέποντας τα κόκκινα τουριστικά λεωφορεία που περάσανε 3 φορές, θεέ, τι εικόνα σχηματίζουν για μας οι τουρίστες; 3 ώρες μετά είχαμε αλλάξει τελείως τα οικόπεδα μετατρέποντάς τα, χωρίς καν να φυτέψουμε, σε μια πολιτισμένη και φροντισμένη γωνιά. 50 άνθρωποι μαζέψαμε 70 σακούλες με άπειρα μπάζα, που φτάνανε πολύ βαθιά στο έδαφος, (μιλάμε για συλλογή σκουπιδιών χρόνων άσε τα ογκώδη- πήραμε τον Δήμο στο 1595, εντυπωσιακό, ήρθε και τα μάζεψε άμεσα), περιφράξαμε ξανά τον παραβιασμένο χώρο, και τον καλύψαμε με λευκές λινάτσες γι...

Athensville στο ρεπορτάζ και πάλι, δεν χάνονται αυτά. Πριν μισή ώρα ξεκίνησε το φεστιβάλ δημοτικής δράσης (σειρά τα μπλοκμπαστερ μέχρι τις 7 Νοέμβρη) με το περιλάλητο γκρέμισμα του κτιρίου του ΝΑΤ. Αποκλεισμένοι οι δρόμοι τριγύρω, και πίσω απ' τις κορδέλες για να δούμε το θέαμα, αρκετός κοσμάκης, και έκπληξη όχι μόνο μετανάστες αλλά και Έλληνες, που, ναι ζουν και τέτοιοι στην περιοχή. Στεκόμενος μαζί τους χάζευα το κτίριο που κάπως το λυπήθηκα στην δύσκολή του ώρα, αμφιβάλλοντας επίσης το κατά πόσο ομορφαίνει την πόλη να γκρεμίζεται μια γωνιά και να χάσκει μετά κενή σαν βγαλμένο δόντι, με τις απαίσιες μεσοτοιχίες φάτσα φόρα ( αν είναι να γκρεμίσουμε να το κάνουμε σε τετράγωνα ολόκληρα καλύτερα). 10.20 ενημέρωναν για την κατεδάφιση, τότε και έγινε, με έναν πραγματικά τρομακτικό βόμβο, που ακολουθήθηκε από το γκρέμισμα μόλις σε 2 δεύτερα. Αυτό ήταν; Όχι τόσο impressive. Έπειτα το σκηνικό ήταν λίγο 9/11, σκόνες παντού, φιγούρες να κινούνται στην "ομίχλη" κινηματογραφικά, πο...

Είσαι τόσο Κουβέλης! Ιδού αφίσα για δράση της δημοτικής παράταξης "Δικαίωμα στην πόλη" του Γ. Καμίνη: "Απεγκλωβίζουμε βιβλία, απλώνουμε δίκτυα, κυκλοφορούμε ανεμπόδιστα.... Καταλαμβάνω ένα μέτρο μόνο και την ανάσα μου. Σε ανθρώπινη αλυσίδα θα ανταλλάξω τις ανάγκες μου... να σταθώ ψηλά για να δεις ότι τα σύγχρονα αγάλματα μόνο με την κίνησή μας μπορούν να σμιλευτούν" . Από που πρέπει να πιαστώ, δεν καταλαβαίνω τί-πο-τα, κάποια βοήθεια; Μέχρι τότε αφήστε με να επισημάνω για άλλη μια φορά την τόσο λάθος, γιομάτη διανόηση επικοινωνιακή πολιτική της παράταξης. 2 βδομάδες μείνανε Χριστιανοί μου γιατί δεν λέτε τα πράγματα απλά; Πόσο θα σας χρειαζόταν ένα γερό σεμιναριάκι απ' τους atenistas, πόσο; Δεύτερη αφίσα, η ουσιαστική. Στο θεοκρατικό Ιράν του σκοταδισμού άνθρωποι υποφέρουν, γνωστό αυτό θα 'χουν φτάσει τα νέα στο Φλοράλ. Διαδήλωση, ευαισθησία, δραστηριοποίηση για κινητοποιήσεις απ' την παραδοσιακή μας αριστερά, την πάντα δίπλα στον αδύναμο καμμία. Για τ...

Γευσιθήρες καλημέρα, άλλα 4 τίπς διαλεχτά και εντελώς κορυφαία για ηδονές στην πόλη. Κρεατόπιτα: μπελαλίδικη η αναζήτηση της σωστής, όχι πολύ λαδίλα, όχι πολύ κρεατίλα. Η συγκεκριμένη τα τηρεί με το παραπάνω, με έξτρα spice το κρεμμυδάκι και εσάνσς τόσο-όσο πιπεριού. Στην Βελανιδιά απέναντι απ' το Αρχαιολογικό Μουσείο, (έχει κι άλλου στο κέντρο;) και μάλιστα μπράβο, τους τελευταίους 6 μήνες έχουν ρίξει τιμές, μόλις 1.30€, ζεστή και φρέσκια πάντοτε (ισχύει). Μακράν το αγαπημένο μου, αμέτρητες επισκέψεις το επιβεβαιώνουν, χωρίς υπερβολή το καλύτερο τυλιχτό στο κέντρο: γύρος κοτόπουλο απ' τον Σάββα. Βασικό ζητούμενο στο κοτόπουλο κι ενδεικτικό της ποιότητας; Να μην έχει ίχνος λίπους και πέτσας, κι εδώ μιλάμε για ατόφιο λευκό κρέας ιδανικά τραγανά ψημένο. Μεγάλο συν και το κρεμμύδι που πόσο πάει με το κοτόπουλο (γιατί δεν το βάζουν κι οι άλλοι, για να μην βρωμάνε οι γκόμενες;), καθώς και μαϊντανό, μα γιατί σταμάτησαν να βάζουν στα σουβλάκια μαϊντανό; Είναι στα τοπ3 τιπς γεύσης όλ...

...οι κουλουρτζήδες δεν άντεξαν τα μουλιασμένα πόδια, και παράτησαν τους λουκουμάδες, που -ύβρις- γδύθηκαν από τη ζάχαρη ...τα φύλλα των νεραντζιών ξεπλύθηκαν ...ένα φύλλο σεφλέρας έλαμψε σε σκούρο φόντο ...σταγόνες ξέπλυναν σκονισμένα μάρμαρα.

Με σκάνδαλο αισχροκέρδειας ξεκινά η βδομάδα και ιδού το ντοκουμέντο, σε πλανόδιο κουλουρτζίδικο εκεί που σκάει η ομονοιακή Αθηνάς, το κουλούρι με σοκολάτα κοστίζει μόλις 1.50. Μια Σταδίου πιο πάνω φτάνει τα 2 ευρώ, τόσο είναι η ταρίφα του γεμιστού σε όλη την ευρύτερη περιοχή, Ερμού συμπεριλαμβανομένης. Υπάρχει κάτι το μεμπτό τελικά ή απλώς το κουλούρι είναι το ακριβέστερο ενδεικτικό του διαφορετικού βιοτικού επιπέδου των θαμώνων των δύο μεγάλων πλατειών; Του πόσο έχει ξεπέσει η Ομόνοια του μεροκαματιάρη, και του πόσο έχει ανέβει το Σύνταγμα του King George, και των απαλών θηκών iphone του Public; Όλα αυτά, έτσι, συμφωνείτε, και καιρός να αντιδράσουμε. Παρακαλώ στο πλαίσιο του τόσο χοτ αυτή την περίοδο ακτιβισμού στην πόλης, συστήνουμε Κίνηση για την μείωση της τιμής του κουλουριού στην αστραφτερή πλατεία. Στόχος να πέσει άμεσα το αντίτιμο και παρακαλώ υποστηρίξτε το κίνημα, καταθέστε εμπεριστατωμένη άποψη παρακάτω, θα χρησιμοποιηθεί ως συνοδευτικό υλικό στο αίτημά μας στους εκεί κου...

Έρχεται με τόσες υποσχέσεις. Όχι, δείτε την παρουσίαση της νέας εκπομπής του Mega "Food and the city", και θα ενθουσιαστείτε. Ο Βασίλης Καλλίδης γνωστός σεφ μπλα μπλα μπλα, κυκλοφορεί στις γειτονιές του απόλυτου κέντρου της πόλης και αποκαλύπτει με την βοήθεια της αρχισυντάκτριας αθηνολόγου της γεύσης -και όχι μόνο- Ελένης Ψυχούλη- τον γαστριμαργικό χάρτη της καθημερινότητας, που κοίτα, είναι τόσο πλούσιος. Και πόσο εκτιμητέο, όχι μόνο θα παρουσιάζει παράλληλα και κομμάτια της αθηναϊκής ιστορίας, αλλά θα εστιάζει πέρα απ' την ντόπια παράδοση και τα χιλιακουσμένα μα ξεχασμένα στέκια της παλιάς αγοράς, και στον πλούτο που προσφερει η παρουσία των μεταναστών: τα αράβικα κεμπάμπ στο βούρκο της Κάτω Σοφοκλέους, τα πολωνέζικα μπακαλικάκια της Αχαρνών, τα φαλάφελ της Πλατείας Βάθη, τις αφρικάνικες γεύσεις της Κολλιάτσου. Κυριακή στις 18.00 (και σε σκηνοθεσία του Κώστα Αυγέρη του "Μπουκιά και συγχώριο", τόσο καλά).

Άλλο ένα απωθημένο : πως κρίνω τα πάντα και τους πάντες (και χωρίς να χω πολλές φορές τις γνώσεις, και τι έγινε δηλαδή), έτσι θα επιλέγω απ' την αγορά προιόντα που μου καναν κλικ. Ξεκινάμε με μεθυστικό κερί που πέτυχα στα Zara home και άνετα μπορώ να αποπλανηθώ απ' αυτό. Σιτσιλιάνικο σύκο, με το τόσο οικείο και ιδιαίτερο άρωμα μακριά απ' την γλυκίλα της βανίλιας, κούκις και των λοιπών που προτιμούν τα ντεκό κορίτσια. Ιδανική επιλογή για το ιντελεκτουέλ αντρικό σπίτι, ναι σύκο άσε τους συνειρμούς. Είναι σπουδαίο αυτό το μπωλ: πιθανόν να το δούμε σ' όλα τα σπίτια φίλων μας, αλλά μετά από χρόνια που θ' αρνηθούν την νιότη και την Καρύτση, θα παντρευτούν και θα τρέχουν στα Kosta Boda, εσένα θα σου χει μείνει ένα αντικείμενο εξαιρετικής ομορφιάς και διαχρονικής ντιζαϊνιάς, που στοιχηματίζω, ότι θα μείνει στα all time classic του brand. Πολύ φτηνό για τόση μούρη.

Μερικούς μήνες τώρα μου 'χει τραβήξει τη προσοχή μια ολοκαίνουργια αυτοσχέδια "αντικερί" αγορά που ξεπήδησε στον ολοκαίνουργιο πεζόδρομο της οδού Πιττάκη, στη γωνιά μ' Ερμού 90 συγκεκριμένα. Πιθανολογώ το κάποιο αυθαίρετο που έχει αυτό το απλωμένο σύμπαν, αλλά έκανα τα στραβά μάτια, η εικόνα της μου κανε κάπως ταιριαστή και γοητευτική. Ίσως είναι ο σπόρος του Γιουσουρούμ, του Σταροπάζαρου της Τουρκοκρατίας που κάτι το ελάχιστο απ' την ενέργεια του άλλοτε, κρατά μέχρι σήμερα. Περνώντας χθες λοιπόν, σε ένα ατμοσφαιρικότατο βροχερό μεσημερί, τράβηξα μια γενική μακρινή φωτογραφία έτσι για την επισήμανση του φρέσκου σημείου, μα ακολούθησαν εκατοντάδες με τα αντιφατικά ταιριάσματα των αντικειμένων να προκαλούν ασταμάτητα κλικ κι απανωτές εκρήξεις φαντασίας και δημιουργικότητας στο μυαλό, σε μια σημειολογία του τυχαίου που θα προσκυνούσαν οι σπουδαιότεροι εικαστικοί. Ακολουθούν 53 φωτογραφίες για να το στηρίξω, με πρώτη και καλύτερη τον ασύλληπτο πίνακα που όποιος τον ...

Σταδίου και Αιόλου. Σημείο κομβικό, κόσμος μιλιούνια βιαστικά ανεβοκατεβαίνει, ταχύτητες που αλλάζουν αδιάκοπα το σκηνικό. Μα μια γωνιά παραμένει ίδια και απαράλλακτη δεκαετίες τώρα: καλλυμένη με χτένες, πολύχρωμες, μόνο χτένες, τσατσάρες πως να στο πω. Μια ισχυρή ανάμνηση της ζωής μου και όλων μας, ένα σημείο αναφοράς όπως μου φεξε να σκεφτώ περιμένοντας βιαστικός το ατελείωτο συγκεκριμένο φανάρι. Ο γνωστός πωλητής, παππούς πια καταβεβλημένος, κάποια προβλήματα όρασης πρέπει να τον ταλαιπωρούν, αλλά εκεί δεν εγκαταλείπει το πόστο, καθιστός στο ένα σκαμνάκι. Και πάντα όρθιος, και πάνω-κάτω, ο εγγονός(;) του συγκινητικά ολόιδιος, πρόθυμος να εξυπηρετήσει την δεκαετιών πελατεία. Σταδίου και Αιόλου , στο σεντόνι τσατσάρες, μια κλασσική αθηναϊκή εικόνα. Βάζω ετικέτα στο ποστ: Ιστορία! Και μόνο! Αυτή, η πραγματική, τρέχουσα, σπαρταριστή ιστορία της πόλης και των ζωών μας.

Ωραία δράση! Πριν λίγες ώρες ολοκληρώθηκε η πρωτοβουλία της "ΚΜ Πρότυπη Γειτονιά" με την φύτευση 3 οικοπέδων σε Μεταξουργείο και Κεραμεικό. Όχι μόνο φύγαμε με το αίσθημα της συμμετοχής που σε γεμίζει βαθειά ικανοποίηση, αλλά ήταν κι όλο το στόρυ εξαιρετικό. Κατ' αρχήν το επίπεδο προετοιμασίας ήταν πολύ υψηλό: τα οικόπεδα στρωμένα με χώμα, τα φτυάρια, τσουγκράνες, τσάπες, άπειρα, ακριβής και καλοφτιαγμένη η σήμανση, πλούσιο το κέτερινγκ για τους συμμετέχοντες, τα φυτά πάμπολλα, τα χαμόγελα δε ακόμα περισσότερα: πραγματικά ενδιαφέρων ο κόσμος που συμμετείχε στην πλειοψηφία τους ψαγμένα νιάτα, αλλά και groovy μαμάδες μπαμπάδες με παιδάκια, με καλή διάθεση, περισσή αλληλεγγύη και κέφι. Το "παρών" έδωσαν οι υπόψηφιοι Γιώργηδες, Καμίνης και Αμυράς, κάτι άκουσα για Περιφερειάρχες, ίσως προσήλθαν κι άλλοι αλλά λόγω του πάνω-κάτω στα τρία οικόπεδα έχασα κάτι. Αισθητικά το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό (αναμενόμενο, το γυναικείο χέρι των 5 πρωτεργατριών), οι χώροι ορθ...

Όπως ακούω απ' όλους, 4 χρόνια τώρα, βαριές κάταρες για τον Νικήτα της Κοτζιά και σετάκι την ευχή να επιστρέψει για τον εσπρέσσο του συνταξιούχου στη Μηλιώνη, έτσι τον τελευταίο μήνα από παντού εισπράττω την απογοήτευση για τo αναιμικό της εκστρατείας του Καμίνη, και τους περισσότερους να ισχυρίζονται πια ότι θα ξανανικήσει ο νυν. Μα μοιάζει απών: στην πραγματική μεγάλη πόλη, δεν υπάρχει ίχνος του συνδυασμού του πουθενά, έστω ένα περίπτερο με κάτι να ενημερωθούμε, όχι ένα πρόγραμμα (ok, σε 1 μήνα δεν γίνονται αυτά) αλλά δυο λόγια για τα πρόσωπα του συνδυασμού και τις ιδέες τους, κάτι πια. Επικοινωνιακή πολιτική; Μην τον είδατε τον Παναή. Ελάχιστες εμφανίσεις στα media παρόλο που τον λαχταράνε σαν το νέο και φρέσκο παιχνίδι. Διαδικτυακά: ένα εστέτ σάιτ με ελάχιστη χρηστική πληροφορία, μια facebook σελίδα με 2000 φίλους (στους atenistas σε 20 μέρες έχουμε 7.800 να φανταστείτε) και βιντεάκια πως δεν έχει αφήσει απάτητη καμία γειτονιά, που πόσοι τα βλέπουν, χίλιοι το πολύ. Tρομερ...

Επιτέλους , Αθηναίοι που νοιάζονται! Και τι καλά που τυχαίνει να ναι αναγνώστες του Athensville, και τι καλύτερα που μπήκαν στον κόπο να αποστείλουν mail επισημαίνοντας δύο απ' τις χιλιάδες ασχημίες που παράγει η "δε βαριέσαι" νοοτροπία μας: το σχετικά φρέσκο μα παραδομένο στην μοίρα του Πάρκο Ριζάρη και το δύσκολο (πέρα απ' την ανηφόρα της) της κυκλοφορίας των πεζών στην οδό Ασκληπιού.

Άκου, δεν θέλω να περιαυτολογώ αλλά δεν είναι και λίγo αυτά που πετυχαίνει τούτο δω το σέξι μπλογκ, γι' αυτό και οφείλω να τα προβάλω. Αν σ' ενοχλεί ο ναρκισσισμός, πάτα το x κόκκινο κουμπάκι. Αν συνεχίσεις και θα μάθεις όνομα (τι λές τώρα) και μπόνους θα δεις και την πλάτη μου :-) • Η πρώτη συνέντευξη στο αστραφτερό Glamour. Τα γνωστά για την αλλαγή τρόπου σκέψης των κατοίκων, την ποιότητα της ζωής κλπ αρχίζω να με κουράζω. Σημαντικότερο όλων που γνώρισα την Αναστασία από κοντά, και μιλήσαμε 3-4 ώρες επί παντός επιστητού σε μια ταράτσα στην Πλάκα. Ακόμα καλύτερη η βόλτα που κάναμε στο Ιστορικό όπου βρήκε ο γύφτος την γενιά του, η Α. έχει την ίδια πετριά με το κέντρο και πόσο την χάρηκα την βόλτα μας (+ Πωλίνα ευχαριστώ). • Διάβασε εδώ ). • Η δεύτερη (και τελευταία ησύχασε) ιντερβίστα στην αγγλόφωνη Athens News, και ολοσέλιδη μάλιστα. Kαι άλλη χάρη το λατινικό αλφάβητο, μ' έκανε να φαίνομαι τόσο prestigious. Την Δέσποινα δεν την γνώρισα από κοντά, μόνο την άκουσα στο τηλ...

Νέα δράση για τους atenistas . Αυτή τη φορά στο πρωτότυπο πνεύμα που θέλουμε να κινηθούμε και όχι απλά σκούπα και φαράσι. Στόχος της ενέργειας να αναδείξουμε παραμελημένα και άγνωστα σε όλους μας ιστορικά κτίρια της πόλης, έτσι μπας και οι κάτοικοί της την αγαπήσουν και νιώσουν συνέχεια της ιστορίας της. Έχουμε και λέμε: μισή ώρα για αναζήτηση στοιχείων και για σχεδιασμό των μπάνερ, ένα κέντρο ψηφιακής εκτύπωσης ( apolyto.gr ) που μας τα δώρισε (κι αυτή είναι η έννοια της χορηγίας στους atenistas), 5 ευρώ για 2 εργαλεία που ανοίγουν τρύπες στα μπάνερ, και άλλη μισή ώρα για την ανάρτηση τους και voilà. Ένα σημείο καθαριότητας, φροντίδας και με μια γερή δόση, στο μάτι του τρεχάλα Αθηναίου. Δύο τα κτίρια που επιλέχτηκαν στο ιστορικό κέντρο: στη Σταδίου το Μέγαρο Αθηνογένους , καμμένο απ' το 2004, ένα κτίριο στολίδι της πόλης που φωνάζει "ανακαινίστε με, είμαι τόσο ιδιαίτερο" (άσε το ιστορικό), και το Ξενοδοχείο Βύρων στην Αιόλου (απέναντι ακριβώς απ' το Μαγκαζέ) απ...

Ωραία, ξεκίνησε η Ανθοκομική στην Πλατεία Κοτζιά, μεγάλη κι ωραία έκθεση, μοσχομύρισα νυχτολούλουδα, λεβάντες, γιασεμιά όλα μια χαρά. Ένα τετράγωνο μετά βρέθηκα στην Ομόνοια των ούρων, των ναρκωτικών, των κοιμώμενων στα τσιμέντα και σκέφτηκα το απλό: γιατί ο Δήμος να μην κάνει τέτοιες εκδηλώσεις στην σακαταμένη πλατεία που τόσο τις χρειάζεται; Σαν υποδομή δεν υπάρχει καταλληλότερό σημείο, έτσι ένα ωραιότατο ίσιωμα που την καταντήσαμε. Ποια λοιπόν η δυσκολία ν 'αποφασιστεί εκθέσεις λουλουδιών, βιβλίων, διάφορα event, γιατί όχι όλα, να γίνονται εκεί σ' αυτό το κομμάτι που μόνο τα χειρότερα φιλοξενεί και όχι στο Σύνταγμα ή την Κοτζιά που διόλου τις χρειάζονται; Εκεί είναι που χρειαζόμαστε τον Δήμο να ασκεί πολιτική (πραγματική, που τρώγεται), να μην στέκει στην σκέψη "α είναι κακόφημα, δεν θα πατήσει κανείς", να πεισμώσει και να πει εγώ θα φτιάξω, θα αλλάξω και θα εντάξω ξανά στην καθημερινότητα της πόλης την μεγάλη κεντρική πλατεία. Και σε ένα χρόνο να ξανακουστεί ...