Κάποτε, εικόνες σαν την τελευταία προκαλούσαν αναταραχή στον μικρόκοσμο που τις περιείχε και οι πιο πονετικοί έτρεχαν αλαφιασμένοι να συνδράμουν, να βοηθήσουν... Τώρα όλο και πιο συχνά ο κόσμος περνάει αδιάφορος από δίπλα, κουνώντας ενδεχομένως αποδοκιμαστικά το κεφάλι. Ναι, όταν είναι δύσκολο να αντισταθείς στον αμείλικτο νόμο της βαρύτητας ακόμα κι όταν είσαι δυνατός και γερός, τι να κάνεις όταν δεν σου μένει πια ζωή μέσα σου; Δεν θα γκρινιάξω ότι μου μαύρισες την ψυχή πρωί-πρωί. Καλά έκανες...
s'auti ti xwra exoume to kako synitheio ta "axrista" mas na petame kataxama... empsyxa kai apsyxa... les kai an ta "afairesoume" apo panw mas xanoun ti simasia tous. Synexizw omws na pisteuw oti ginontai pio simantika giati me auton ton tropo deixnoume pleon se olo ton kosmo poso pragmatika "asximoi" eimaste mesa mas! Vgazoume ta aplyta mas sti fora kai sfyrizoume adiafora pernontas dipla tous.
Ό,τι πέφτει στον δρόμο, δεν φεύγει μόνο του. Αυτό πρέπει να καταλάβουμε. Δεν είναι μεγάλο σταχτοδοχείο ή κάδος. Ειδικά όταν αφορά και σε ανθρώπινες ψυχές.
Η ματιά σου, athensville, ραγίζει καρδιές. Το μεγαλείο και η παρακμή της μεγαλούπολης σε εικόνες οι οποίες, όπως είθισται να λέμε, μιλούν από μόνες τους. Και όμως: η τελευταία εικόνα πρέπει να μας προβληματίσει. Η Αθήνα δεν είναι αυτό. Δεν πρέπει να είναι αυτό. Παρακμή, φθορά, ναι, είναι αναπόφευκτο. Ούτε θέλω την υποκριτική βιτρίνα ή το χαλί με τη σκόνη από κάτω. Αυτό όμως παραπάει. Δεν συμφωνείτε;
Κάποτε, εικόνες σαν την τελευταία προκαλούσαν αναταραχή στον μικρόκοσμο που τις περιείχε και οι πιο πονετικοί έτρεχαν αλαφιασμένοι να συνδράμουν, να βοηθήσουν... Τώρα όλο και πιο συχνά ο κόσμος περνάει αδιάφορος από δίπλα, κουνώντας ενδεχομένως αποδοκιμαστικά το κεφάλι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, όταν είναι δύσκολο να αντισταθείς στον αμείλικτο νόμο της βαρύτητας ακόμα κι όταν είσαι δυνατός και γερός, τι να κάνεις όταν δεν σου μένει πια ζωή μέσα σου;
Δεν θα γκρινιάξω ότι μου μαύρισες την ψυχή πρωί-πρωί. Καλά έκανες...
s'auti ti xwra exoume to kako synitheio ta "axrista" mas na petame kataxama... empsyxa kai apsyxa... les kai an ta "afairesoume" apo panw mas xanoun ti simasia tous. Synexizw omws na pisteuw oti ginontai pio simantika giati me auton ton tropo deixnoume pleon se olo ton kosmo poso pragmatika "asximoi" eimaste mesa mas! Vgazoume ta aplyta mas sti fora kai sfyrizoume adiafora pernontas dipla tous.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη λατρεύω αυτή τη πόλη. Ο εμετός στη μούρη μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρχίζοντας από ένα ποιητικό παλιμπαιδισμό και σταδιακά καταλήγοντας στην ωμότητα των πραγμάτων.Φθινόπωρο λοιπόν για όλους μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ρωτούσαμε τους δρόμους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ,τι πέφτει στον δρόμο, δεν φεύγει μόνο του. Αυτό πρέπει να καταλάβουμε. Δεν είναι μεγάλο σταχτοδοχείο ή κάδος. Ειδικά όταν αφορά και σε ανθρώπινες ψυχές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤραγικές εικόνες, που όμως δεν προκαλούν έκπληξη σε κανένα μας πλεον νομιζω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνθρωποι και σκουδια στην ιδια μοιρα...
Τραγικές εικόνες, που όμως δεν προκαλούν έκπληξη σε κανένα μας πλεον νομιζω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνθρωποι και σκουδια στην ιδια μοιρα...
Τραγικές εικόνες, που όμως δεν προκαλούν έκπληξη σε κανένα μας πλεον νομιζω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνθρωποι και σκουπιδια στην ιδια μοιρα...
Ομορφιες και ασχημιες της ζωης μας.Στο χωμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ματιά σου, athensville, ραγίζει καρδιές. Το μεγαλείο και η παρακμή της μεγαλούπολης σε εικόνες οι οποίες, όπως είθισται να λέμε, μιλούν από μόνες τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όμως: η τελευταία εικόνα πρέπει να μας προβληματίσει. Η Αθήνα δεν είναι αυτό. Δεν πρέπει να είναι αυτό. Παρακμή, φθορά, ναι, είναι αναπόφευκτο. Ούτε θέλω την υποκριτική βιτρίνα ή το χαλί με τη σκόνη από κάτω. Αυτό όμως παραπάει. Δεν συμφωνείτε;