Kάπου θα υπάρχει το φως

...στο σκοτάδι μιας βιτρίνας που θ' αγκαλιάζει τα στωικά εκθέματα


...σ' ένα παρατημένο ποτήρι που κανείς δεν κοιτά


...στις αιωνίως ίδιες λάμπες, τις βραδιές της Πραξιτέλους


...στο αυτοσχέδιο εικονοστάσι κάποιου που έχει να πιστεύει


...στην ταμπέλα του ξεπεσμένου ξενοδοχείου στον Στ. Λαρίσης


...στην μεσοπολεμική πολυκατοικία της Αγ. Κωνσταντίνου, του πολυελαίου και των φτωχών


...στη γέφυρα μιας κάτω γειτονιάς που γρήγορα θα προσπεράσεις


...στα παράταιρα ορφανά του παλαιοπωλείου


...σε ένα δρόμο της Κυψέλης, σε μια γυναίκα, μόνη με την τιβι


...στη ταμπέλα που ξεχασμένου σινεμά


...σ' ένα λουλούδι που στο σκληρό φως θ' απολογείται για την ομορφιά


...στην στοά των ναρκομανών στην Ομόνοια, έστω κι εκεί ψηλά


...στο φως, που 'ναι το ίδιο ο δρόμος