Έκλεισε το Aιολίς


Κομμάτια των αναμνήσεων της γενιάς μας εξαφανίζονται. Τόσα τα λουκέτα, αλλά αυτό έχει ένα κομμάτι πιο συμβολικό στην καρδιά μας. Το "Αιολίς", που ποιος δεν πέρασε απ' το Αιολίς, έκλεισε. Μια χοντρή αλυσίδα βαραίνει την Αιόλου και σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής, αυτής της επιστροφής στο ντόπιο ρετρό που σάρωσε τα πάντα εκεί στα 90s (παραδοσιακά καφέ, ελληνάδικα, ταβέρνες). Τέτοιο το φαινόμενο που έβαλε στον χάρτη έναν παραδοσιακό δρόμο της Αθήνας, που κανείς δεν φανταζόταν μέχρι τότε ένα καφέ ανάμεσα στις βιοτεχνίες.
Με μεγάλη προσοχή τότε έγινε η αναστήλωση του εξωτερικά, και εσωτερικά υπηρέτησε το παλιο αθηναϊκό/παριζιέν καφενείο σαν ντεκό, χορταστικά πολύ ξύλο, μάρμαρο και παλιές απλίκες, σκέτη αρχοντιά εξέπεμπε το όλο. Το κοινό το αγκαλιάζει αμέσως, γίνεται τότε το χοτ της εποχής, μουσικές ποιοτικές στο χαμηλό να παίζουν, ατμόσφαιρα κουλτουρέ αστική, δηλαδή Γαλάνη στα μεγάφωνα μα και τσάντες απ' την Ερμού στην καρέκλα. Στα δε γκομενικά γίνεται το ιδανικό μέρος για να ψαχτείς με κόσμο, τον ιντελεκτουέλ της εποχής.
Όλα καλά, μα κι εδώ ο κανόνας ίσχυσε και αυτό που του πρόσφερε την επιτυχία αυτό και το σκότωσε. Επαναπαύτηκε σ' αυτούς τους ρυθμούς, το φρέσκο Μαγκαζέ κάπου στους Ολυμπιακούς ήρθε και σάρωσε την περιοχή, ενώ τα σαν μανιτάρια καφέ της Πλ. Αγίας Ειρήνης το ξέκαναν. Η πορεία ήταν αναστρέψιμη; Πιθανόν, κάτι σήμαινε ακόμα για πολλούς το Αιολίς, έπρεπε αυτό τον ξεχωριστό χαρακτήρα που έστω πένθιμα διατηρούσε, να τον εντάξει καλύτερα στο σήμερα: με λάιβ μουσικές, παρουσιάσεις βιβλίων, κάτι σαν κι αυτό που κάνει ο Ιανός κι άλλοι "πολυχώροι".
Τες πα, φαντασιώσεις φαίνονται πια όλα, η Αθήνα πρέπει να περάσει την μαύρη της περίοδο, και όταν τελειώσει θα 'ναι τέλειο το Αιολίς να επιστρέψει.

Σχόλια

  1. den lew krima na kleinoun tosa xronia magazia...alla apo tin alli en eti 2003
    (opou k to afisa giati den xanapatisa to podi mou apla) eixe times fwtia pou se ekaigan...sokolata rofima tote 5e...itan ligo poly aisxrokerdeia...o kosmos loipon siga siga to afise...mas afise k ayto.opoios prospathei na krata xamila k tis times tou paramenei kiolas...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το διαπίστωσα με θλίψη την προηγούμενη βδομάδα, και μάλιστα σε πολύ δυσάρεστη θέση, γιατί είχα δώσει ραντεβού ακριβώς εκεί. Το "δήθεν" και το αδερφάτο του Magaze, με την ποζάτη συμπεριφορά στη μπάρα και με τις αγενέστατες σερβιτόρες (κάθε φύλου) δεν με συγκίνησε ποτέ. Εκείνη τη μέρα όμως, το αυθεντικό παλιό υφασματάδικο με τα υπέροχα σκαλιστά ράφια ακόμα να το κοσμούν παρέπεμπε αλλού για το αποκριάτικο πάρτυ του... Διαφωνώ με το "Με μεγάλη προσοχή τότε έγινε η αναστήλωση του εξωτερικά": Εξωτερικά δεν το πρόσεξαν καθόλου, απλά κράτησαν ό,τι απέμεινε και γκρέμισαν ότι δεν εξυπηρετούσε το σοβατζή. Το πνεύμα όμως και η ατμόσφαιρα του χώρου θα παραμείνουν στη μνήμη μου ως "κάτι" εστέτ και καλό και ποιοτικό που, πήρε το δρόμο (Αιόλου), ανέβηκε στην Ακρόπολη και αυτοκτόνησε σαν το Μιμίκο και τη Μαίρη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ, με εντυπωσίασε πριν μερικά χρόνια αλλά όταν είδα τον τιμολατάλογο ζήτησα συγνώμη με την παρέα μου από τον σερβιτόρο και από τότε μόνο απ'έξω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συμφωνώ και εγώ, οι τιμές ήταν φωτιά και λαύρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. το πρόβλημα του ήταν οι ακριβές τιμές σε μεγάλο βαθμό, καλά τα λένε οι από πάνω...

    κρίμα πάντως, έχω ρίξει άπειρα γραψίματα εκεί μέσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νομιζω οτι το προβλημα δεν ειναι οι τιμες ή τα λάθη στην ανακαίνιση, αλλά το γεγονός ότι μια ολόκληρη πόλη-που οι χώροι της έτσι κι αλλιώς δεν είχαν την πατίνα του χρόνου-χάνει και την παραμικρή σχέση της με το παρελθόν της. Η κρίση μοιάζει με λαίλαπα... Σε κάθε βόλτα στο κέντρο ή στα προάστια περπατάς και λες στον εαυτό σου "...πάει, έκλεισε κι αυτό. Για σκέψου..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ λουκέτο ρε παιδί μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Bye bye, boheme lifestyle όνειρα στο κέντρο της Αθήνας.

    Η φούσκα των 90ies μας αποχαιρετά ηχηρώς...

    Welcome to reality.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κι'εγώ μαζί με τον Alourito (...και χρονολογικά).
    Αν και ήταν ωραίο, οι τιμές ήταν από τότε απαράδεκτα υψηλές και νευρίαζα κάθε φορά όταν ερχόταν λογαριασμός. Γιατί να χαλιέμαι σκέφτηκα και απλά είπα bye bye...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τιμές όντως φωτιά , είπα να κεράσω ένα σφηνάκι την κοπέλα μου , που να ήξερα οτι θα πλήρωνα 10 ευρώ για 2 σφηνάκια . Όντως επίσης μου φάνηκε αγενές το σέρβις. Δεν μπορείς να κρατάς έτσι ένα μαγαζί που είναι σχετικά μακρυά απο το μετρό και υπάρχουν τόσες εναλλακτικές προτάσεις τριγύρω! Δεν μπορώ να πω οτι στεναχωρέθηκα ιδιαίτερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτό το μέρος το αγαπούσα πολύ.
    Μπορεί να κάναμε πολύ καιρό να βρεθούμε όμως γνωρίζαμε ο ένας τη καρδιά του άλλου σαν ταλαντούχοι κλέφτες.
    Πίσω από τη τζαμαρία το αλκοόλ διύλιζε τις αισθήσεις και η ταλαιπωρημένη Αθήνα μεταμορφωνόταν σε μια θαυμάσια νύμφη.
    Σίγουρα θα ξαναβρεθούμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτο ακριβως θα εγραφα - τα γκαρσονακια ηταν στα ορια του αγενους με ξινο υφακι. Και ναι, οι τιμες δεν ηταν ο,τι καλυτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εκεί είχα δώσει το πρώτο ραντεβού.. Οκτώβριος του 1997..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. και πολυ αργησε να κλεισει.. τα λαμογια που ειχαν το μαγαζι αφηνα συνεχεια απληρωτο το προσωπικο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. πραγματι τα λαμογια οι δυο ιδιοκτητες αφηναν συνεχεια το προσωπικο απληρωτο ... γιαυτο και οενας εκ των δυο κυκλοφορουσε παντα με εναν μεγαλωσομο σκυλο για προστασια γιατι πολλες φορες τον ειχαν ξυλοφορτωσει οι υπαλληλοι του ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Βρε παιδιά το προιν Αιολης που ανήκει τώρα ψάχνω και δεν γνωρίζει κανείς

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

400 παλιές έντυπες ελληνικές διαφημίσεις

H θλιβερή ιστορία του ιβίσκου

Γέμισε μωβ η Αθηνάς