H κατάντια του Ψυρρή, παρντόν;


"...να μην καταντήσει όπως του Ψυρρή". Να μια φράση κλισέ που περιφέρεται στα χείλη και στα free press και δεν την καταλαβαίνω. Δηλαδή πότε ήταν στα καλύτερα της η περιοχή;
Ας πάρουμε την βοήθεια της ιστορίας: συνοικία της φτωχολογιάς των Αθηνών, ανθρώπων που κουτσά στραβά τα έβγαζαν πέρα ανοίγοντας το δικό τους μαγαζάκι εξελίχθηκε μετά τον πόλεμο σε μια καθαρά βιοτεχνική περιοχή, εξού και οι θηριώδεις πολυκατοικίες, με ελάχιστους κατοίκους, πολύ θόρυβο τις πρωινές, και τα βράδια να κυριαρχεί ερημιά και φόβος στα σκοτεινά δρομάκια.
Στα 90s το πράγμα αλλάζει, ανοίγουν μαζικά μπαράκια, μεζεδοπωλεία, γίνεται το απόλυτο μέρος να είσαι, όχι μόνο εσύ αλλά όλη η Αθήνα οδηγώντας την περιοχή σ' ένα εκκωφαντικό σούπερ μάρκετ διασκέδασης, μάλλον απωθητικό.
Σήμερα, στο "κατάντημα": έχουν μείνει μόνο μερικά μεζεδοπωλεία/μπουζουξίδικα (αυτά που δεν κορόιδευαν τον κόσμο), η Αγίων Αναργύρων είναι ίσως ο πιο ωραίος δρόμος να πιεις χαλαρός καφέ χωρίς την οχλαγωγία του άλλοτε, το δίκτυο πεζοδρόμων που φτιάχτηκαν το περασμένο χρόνο αναδεικνύει τη γραφικότητα της περιοχής, και το σημαντικότερο τα νέα εμπορικά μαγαζάκια που έχουν ξεπεταχτεί σε όλα τα στενάκια με ωραία ρουχάδικα, εξειδικευμένα μαγαζάκια με τσάγια, σαπούνια, κοσμήματα;
Ποιά είναι λοιπόν η παρακμή; Μήπως βρίσκεται στα μυαλά των χιπ και δημοσιογράφων που έχουν συνδυάσει την ακμή με τα τρέντι μπαράκια που μάζευαν το σελεμπριτολόι, bee, θηρίο etc; Και κλείνοντας, πέρα απ' την πληγή των ναρκώτικών -σε Ευρυπίδου/Αριστοφάνους κυρίως- που ταλαιπωρεί όμως ευρύτερα το κέντρο, βλέπω με χαρά ένα Ψυρρή πιο ήρεμο, ουσιαστικά δραστήριο, πιο φιλόξενο στον περιπατητή, που μπήκε στο δρόμο για να γίνει ένα όμορφο πεδινό -πέρα απ' το ορεινό της Πλάκας- χωριό στην καρδιά της Αθήνας.







Σχόλια

  1. κι εγω την ειχα αυτη την απορία. που δεν ειμαι και Αθηναία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχω πολύ καιρό να πάω στου Ψυρρή... Ώντας φοιτητής, το τίμησα δεόντως εκεί στα τέλη των 90' s και αρχές των 00's αλλά με έδιωξε η βαβούρα, η υπερβολική μαζικότητα και η έλειψη σεβασμού με την οποία μεταχειρίζονταν τους πελάτες πολλά μαγαζιά... Αν τα πράγματα είναι όπως τα περιγράφεις θα κανονίσω οπωσδήποτε μια βολτούλα κι αφού έχει και πεζοδρόμους θα πάρω και τον πιτσιρικά με το καρότσι να δει που γύρναγε ο μπαμπάς στα νιάτα του... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σωστά τα λες αλλά το τέρας της εγκληματικότητας του κέντρου είναι μια ανάσα. εύχομαι να το αποφύγει.

    Θα έλεγα ότι αυτό το τέρας θα φάει τα μούτρα του εκεί που υπάρχουν γειτονιές με "αυθεντικούς" ανθρώπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να φορέσω το καινούριο μου καλοκαιρινό ζακετάκι από γαλλικό λινάρι που αγόρασα από το Λονδίνο με λαιμόκοψη V και να πάω να το δουν στο Γκάζι. Εκεί είναι "δεν υπάρχει". Στου Ψυρρή ποιος θα με δει; άσε που είναι και ξεπερασμένο "trendy". Όλοι στο Γκάζι που όχι απλά έχει χάσει τον πούστο-χαρακτήρα που είχε αλλά έχει χαρακτήρα τουριστικού προορισμού για τους κατά νομίζω άστεγους που δεν ξέρουν να φάνε καλό σουβλάκι αλλά και που να το φάνε. Κάθεσαι στο πεζούλι προσπαθώντας να μην στάξει το σουβλάκι στην καινούρια καρό βερμούδα και περνάει και ένα καλό σκυλάκι να σε κατουράει στην πλάτη. Αχ! στου Ψυρρή δεν έχει πολλά σκυλάκια γιατί τα αρπάζουν οι Κινέζοι και τα κάνουν στο τηγάνι. Εδώ σταματάω γιατί ακαταλαβίστικα λέω και γιατί δεν ξέρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. δεν έχεις κι άδικο. Ποτέ δεν ήταν μια σικ περιοχή, ήταν η γειτονιά της εργατιάς και των βυρσοδεψείων, τα 90's τη "μπούκωσαν" με μαγαζιά χωρίς χαρακτήρα και λόγο ύπαρξης. Πλέον μείνανε αυτοί που είχαν κάτι να προσφέρουν. Ποιός ο λόγος να υπάρχουν 150 μεζεδοπωλεία/μπαράκια/κλαμπάκια κλπ.? Είναι πιο ήσυχα τώρα τα πράγματα...Για το μόνο που στεναχωριέμαι είναι για το κλείσιμο του "Soul", ένα μαγαζί που ξεχώριζε στη γειτονιά και οδηγήθηκε σε αναγκαστικό κλείσιμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. un (presque) Français à Londres,Ιουνίου 23, 2010 11:30 π.μ.

    Εγώ θα έλεγα "να μην καταντήσει όπως το Γκάζι".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. un (presque) Français à Londres,Ιουνίου 23, 2010 11:31 π.μ.

    Συμφωνώ απόλυτα για το Soul.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Την έζησα την περιοχή σε όλες της τις φάσεις. Πριν από αρκετά χρόνια, ως φοιτητές περνούσαμε από τα στενά τις νυχτερινές ώρες με ένα υφέρποντα φόβο. Η περιοχή θεωρούνταν επικίνδυνη τις νυχτερινές ώρες. Τη δεκαετία του '90 που στηνόταν το ¨φαινόμενο Ψυρρή" ήμουν κατά κάποιο τρόπο συνένοχος ως εξωτερικός συνεργάτης κάποιων από τα πρώτα bars που φτιάχτηκαν με πολύ κέφι για να ακολουθήσει μια στρατιά καιροσκόπων νομάδων παντός καιρού. (Λίγα μέτρα πιο κάτω από τα πρώτα "εργοτάξια ανοικοδόμησης" η πλατεία Κουμουνδούρου ήταν γεμάτη Κούρδους πρόσφυγες σε αυτοσχέδιες τέντες που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να επιβιώσουν... οι αντιθέσεις σε όλο τους το μεγαλείο). Τα στενά του Ψυρρή μετατράπηκαν σε ελάχιστο χρόνο σε αυτό το θορυβώδες μείγμα των posers, των ημιδιάσημων και των λαικοpop stars που χαλάρωναν στα ακριβά lifestyle cafe και new age μεζεδοπωλεία (που πληρώναμε χρυσά 4 μικροσκοπικά πιατάκια με υποτυπώδες περιεχόμενο και μισό κιλό κρασί χύμα αμφιβόλου ποιότητας.) Τα περισσότερα "αναξιοποίητα" κτίρια είχαν την κόκκινη σήμανση ακαταλληλότητας μετά από το μεγάλο σεισμό. Οι σημάνσεις σιγά σιγά έφευγαν και τα κτίρια γινόταν glamorous χώροι εστίασης και αναψυχής. Live your myth in Psyrri.
    Μετά, αποφάσισα να μετακομίσω σε πιο νότια και θερμά κλίματα, εγκατέλειψα την πρωτεύουσα αλλά κατά περιόδους δεν παρέλειπα να επισκέπτομαι τα στενά του Ψυρρή. Η περιοχή ήταν πάντα μέσα στην ψυχή μου και τη σταδιακή αλλαγή της την αντιλήφθηκα υπό τη μορφή πολλαπλών μικρών snapshots από αλλεπάλληλες επισκέψεις μου στην πόλη. Πριν από μερικές μέρες ξαναπέρασα από εκεί και τη βρήκα στην καλύτερή της φάση. Οι νομαδικές φυλές των ημιδιάσημων και των wannabe έχουν μετακομίσει σε άλλες συνοικίες. Το καλό που άφησε πίσω της η trendοπερίοδος είναι ότι αναχωρώντας σταδιακά έφερε μια διακριτική ισορροπία που ελπίζω να διατηρηθεί για πολύ καιρό. Αλλά εδώ είμαστε... θα το ξαναζήσουμε και στο Γκάζι όταν τα πολλά φώτα θα σβήσουν.

    Sorry για το "σεντόνι" ελπίζω να μην κούρασα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Έτσι είναι αυτό οι άνθρωποι αλλάζουν οι πόλεις αλλάζουν τα στέκια αλλάζουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαζί σου! Το κιτσαριό που είχε καταντήσει όταν δεν είχε ανταγωνισμό από Γκάζι και Καρύτση ήταν η απόλυτη ψευτογκλαμουριά-ξεφτίλα!
    Αν και κάποια από τα υπάρχοντα μεζεδοπωλεία ακόμη χτυπάνε τρελά τις τιμές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. το Ψυρή ειναι πλέον παρακμιακό.
    και θα σου πω απο ποια άποψη.
    δε βλέπεις εσυ την παρακμή του άμεσα, που μπορεί να πηγαίνεις εκεί για ποτό απλά, (αν και τελη 90 αρχές 2000 πρίν γίνει τρεντιά ήταν το απόλυτο μέρος) αλλά την βλέπουν αυτοί που κατοικούν εκεί γύρω, που περπατάνε στους δρόμους του προκειμένου να φτασουν στις δουλείες τους. κάνε μια βόλτα το πρωί στα στενά του-όχι στα εμπορικά και θα καταλάβεις
    πηγαινε το βράδυ προς κουμουνδούρου και θα καταλάβεις.
    δε θέλω να τρομοκρατώ τον κόσμο απλά επισημαίνω οτι εκεί εχουν ξαμολύσει τος λαθρομετανάστες και με αυτόν τον τρόπο θέλουμε δε θέλουμε απο τη στιγμή που παύει να είναι ενα ασφαλές και ζωντανό μερος είναι απλά παρακμιακό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γιατί έκλεισε το Soul, βρε παιδιά? από περιέργεια ρωτώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. δηλαδή ζείτε σε αλλο΄πλανήτη?
    αναρωτιλεμαι.
    το Soul όπως και το guru έκλεισαν δίοτι πρεζάκια την έπεφταν στον κόσμο στην ευριπίδου και τη θεάτρου και τους βαρούσαν ενέσεις.
    δίοτι έβγαζαν όπλα σε ανυποψιαστες κοπέλες και τους έπαιρναν τις τσάντες
    και ολα αυτά πριν 2 χρόνια κιόλας δεν έγιναν χτες.
    διαβάστε συνεντευξεις κατοίκων και ιδιοκτητών να δείτε
    και αναρωτηθείτε ποιο ειναι αυτοί που πεταξαν τους λαθρομετανάστες στο ιστορικό κέντρο για να δημιουργήσουν νέες εμπορικές γειτονιές
    βλεπε γκαζι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "...έλα παππού μου, να σου δείξω τ' αμπελοχώραφά σου"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μάλλον η φράση (που την έχω χρησιμοποιήσει κι εγώ κατά καιρούς) αναφέρεται στην κατάσταση προ δεκαετίακς και προτού "σωθεί" η περιχή από την επέλαση της νύχτας στο Γκάζι. Η Μιαούλη πάντως κατά καιρούς ήταν τραγική (ειδικά γύρω στο 2004-05, με τις υπαίθριες ψησταριές και όλή την πιτσιρικαρία να κατουράει όπου βρει, π.χ στην Παπανικολή).

    Και κάτι πολύ σημαντικό που φαίνεται να το αγνωεί και το μπλογκ: Πρόκειται (και) για κατοικημένη περιοχή, ειδικά η Καραϊσκάηκη προς την Ερμού και η Σαρρή. Περί τους 800 κατοίκους μετράει του Ψυρρή.

    Όσο για την ίδια τη γειτονιά: είναι πολύ πιο ωαρία την ημέρα και μακάρι να διατηρηθούν οι παραδοσιακές δραστηριότηες (υποδηματοποία, επιπλάδικα, αντικέρηδες κλπ.) και να προστεθούν νέες, πιο ταιριαστές από τα καφεμπαροεστιατόρια (ρούχα, όπως είπες, κοσμήματα, αξεσουάρ κλπ.). Ευτυχώς τα σημάδια είναι ενθαρρυντικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Άλλο Κουμουνδούρου κι άλλο Ψυρρή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. το πρωί η γειτονιά είναι σα μικρό χωριό, ειδικά τώρα που στρώσανε τους νέους ενεργειακούς κυβόλιθους στο δρομάκι που μένω νομίζω οτι τηλεμεταφέρομαι κάπου στην Ευρώπη μόλις στρίβω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Συμφωνώ, athensville! Γενικά υπάρχει μια έλλειψη ιστορικής μνήμης οπότε ξεχνάμε πώς ήταν το κέντρο της Αθήνας πριν μόλις 10 χρόνια. Το ίδιο ισχύει και για την Ομόνοια. Θεωρούμε δεδομένο ας πούμε ότι ο υπόγειος σταθμός ήταν πάντα έτσι. Ξεχνάμε ότι ο παλιός σταθμός ήταν ένα μπουντρούμι βρώμικο και απωθητικό, με άστεγους να κοιμούνται στις εσοχές και μπροστά στα μαγαζιά που υπήρχαν τότε. Ξεχνάμε ότι και τότε υπήρχαν νταβατζήδες, κωλόμπαρα, κτλ κτλ. Ξεχνάμε πόσο πιο μικρό ήταν το κέντρο της Αθήνας πριν 15 χρόνια: χωρίς Ψυρρή, χωρίς Γκάζι, χωρίς Κεραμεικό. Όσο για την εγκληματικότητα, διακρίνω δειλά σημάδια ανάκαμψης της περιοχής. Μακάρι να μη διαψευστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. έγραψα "έχει ελάχιστους κατοίκους". το 800 δεν αναιρεί κάτι τέτοιο αν συνυπολογίσεις ότι η κύριος όγκος τους ζει γύρω απ' την "Πειραιώς μεριά" της Σαρρή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αναφέρθηκα σε παλαιότερη καταχώρηση ("ακατοίκητη" έλεγε τότε), σόρρυ. Πάντως ένα πρόβλημα της περιοχής ήταν κι εν μέρει εξακολουθεί να είναι ότι αυτό αγνωείται, με αποτέλεσμα οι ξενύχτηδες να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι γουσάρουν.
    Επίσης μετά τη Σαρρή προς Πειραιώς δεν θεωρείται πλέον Ψυρρή, αλλα Κουμουνδούρου. Επί της Σαρρή μένει αρκετός κόσμος, όπως και επί της Καραϊσκάκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πολύ σωστή & καίρια παρατήρηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ακόμη χειρότερα. Υπάρχει η τάση ωραιοποίησης του παρελθόντος σε ανατριχιαστικό βαθμό: "Τα γιασεμιά φύτρωναν στις πέργκολες και οι κυρίες με τα κρινολίνα σουλατσάραν στην πανεπιστημίου αλαμπρατσέτα με τους συνοδούς τους δίπλα σε όμορφα νεοκλασικά" κτλ κτλ. Το '40 ήταν πολυτέλεια η εσωτερική τουαλέτα, το '60 δεν υπήρχε παρακμή στην Ομόνοια και τον Λαρίσσης; το '80 ήταν καλύτερη η κατάσταση στο Μοναστηράκι ή την Πειραιώς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ήρεμο? μάλλον δεν έχεις περάσει από την πλατεία το Σαββάτο το βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Να με συμπαθάς (και γνωρίζοντας ότι δεν ήραν αυτό το "point" σου), αλλά σρχιτεκτονικά τουλάχιστον ο σταθμός της δεκαετίας του 30 ήταν πολύ πιο ωραίος από τα σημερινά, ξενέτωτα μάρμαρα του μετρό. Άλλη ιστορία βέβαια η κατάντια. Εδώ όμως τίθεται το ερώτημα γιατί στην Ελλάδα δεν συντηρούνται τα πράγματα σε μια αξιοπρεπή κατάσταση, αλλά ούτε και αποκαταστούνται εφόσον το αξίζουν. Υπάρχει μόνο το δίπτυχο απόλυτη παρακμή και στη συνέχεια κατάργηση-καταστροφή (είναι βέβαια μια ευκολία αυτό σε σχέση με την συντήρηση-αποκατάσταση).
    Θυμίζω ότι έπρεπε να δωθεί ολόκληρη μάχη στο ΚΣΝΜ για να κηρυχθούν διατηρηταίοι τουλάχιστον σε επίπεδο αποβάθρας οι σταθμοί Ομόνοιας και Βικτώριας και να σωθούν από την βαρεμάρα του λευκού μαρμάρου και του φθηνού γρανίτη.
    Και για όσους προβάλλουν τώρα τα προσωπικά τους γούστα ως επιχείρημα (σαν τουαλέτες ήσαν, άκουσα κάποτε), θέτω το εξής ερώτημα: Πόσους ακριβώς υπόγειους σιδηροδρομικούς σταθμούς της εποχής του μεσοπολέμου διαθέτει η Ελλάδα;
    Καλά μαντέψατε: Δύο, την Ομόνοια και τη Βικτώρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλά βρε Κ., ζω κι εργάζομαι στο εξωτερικό εδώ κι 8 χρόνια και δυσκολεύομαι να μαθαίνω τα εκεί ντόπια νέα, δε λες που ασχολούμαι με δύο κοινωνίες ταυτόχρονα (την δικλη μου ντόπια και την εκεί ντόπια!)?! Φχαριστώ για τις πληροφορίες πάντως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ο σταθμός στην Ομόνοια δεν ήταν άσχημος επειδή δεν είχε τα μάρμαρα που έχει τώρα, ήταν άσχημος ακριβώς επειδή είχε καταντήσει κόλαση. Μακάρι δηλαδή να κρατούσαν όπως ήταν (αλλά καθαρό) και το επίπεδο εκδοτηρίων και τα μαγαζιά που υπήρχαν τότε. Εν πάση περιπτώσει, το ζήτημα είναι η ωραιοποίηση του παρελθόντος που μας εμποδίζει να δούμε νηφάλια το παρόν και να σχεδιάσουμε σωστά το μέλλον. Η Ομόνοια δεν είναι χειρότερη τώρα: μάλλον είναι όπως ανεκάθεν ήταν. Δηλαδή δεν βελτιώθηκε αλλά ούτε και χειροτέρεψε. Ενώ συνολικά το κέντρο της Αθήνας με όλα τα προβλήματά του είναι απείρως καλύτερο απ'όσο το θυμάμαι πριν 15 χρόνια (χωρίς μεγάλο πεζόδρομο, με τα αυτοκίνητα να κυκλοφορούν κάτω από την Ακρόπολη, κτλ.κτλ.) Έτσι και του Ψυρή είναι πολύ καλύτερο από τότε ακριβώς επειδή δεν ήταν πάντα αυτό που βλέπουμε τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Συμφωνώ για το κέντρο συνολικά, Μαυρίκιε, (εδώ τη σημαντικότερη δουλειά την έκανε το μετρό), διατηρώ όμως επιφυλάξεις με Ομόνοια (αισθητικά είναι μεγάλη αποτυχία και το μόνο καλό είναι η πρόσβαση στο κέντρο της πλατείας). Ούτε με τη διάγνωση σου για του Ψυρρή δεν συμφώνω. Η "αναβάθμιση" του 95 και βάλε ήταν μεγάλη αποτυχία καθώς έγινε με μόνο κριτήριο την αρπακτή. Σαφώς η κατάσταση καλυτέρεψε τελευταία, κυρίως χάρη στο Γκάζι.
    Δεν είναι ΄τόσο θέμα "νοσταλγίας", αλλά του να βλέπουμε τι έχουμε και τι δεν έχουμε και τι θέλουμε να διατηρήσουμε ή να αλλάξουμε και πως.
    Για παράδειγμα, πως θέλουμε την ευρύτερη Αγορά (την παλιά πόλη από Σοφοκλέους και κάτω και μέχρι την Πανδρόσου και την Ερμού ένθεν κι ένθεν της Αθηνάς). Πρωσωπικά είμαι υπέρ της αναβάθμισης/ευπρεπισμού με διατήρηση της τωρινής λειτουργίας και της προστασίας από τις ορέξεις της νύχτας και από την τυποποίηση στις διεθνείς προδιαγραφές...
    Έχοντας πλούσια εμπειρία από πόλεις του εξωτερικού μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι η Αγορά της Αθήνας είναι μεγάλο ατού (και "ουρμπανιστικά"-λειτουργικά και, παρά το όποιο χάλι της, αισθητικά). Αυτό άλλωστε το γνωρίζουν και οι τουρίστες που τους αρέσει να βολτάρουν σε αυτό το μεγάλο παζάρι.
    Κλείνω με ένα αντιπαράδειγμα: Τη δεκαετία του 70 γκρέμισαν τη γνωστή και ως "κοιλιά" της πόλης αγορά (τροφίμων) των Παρισίων. Το Παρίσι ποτέ δεν συνήλθε από την επέμβαση αυτή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Θα ήθελα να συμπληρώσω επίσης για Ομόνοια (και γενικά για την κατάσταση στο κέντρο) ότι παλαιότερα δεν φοβόσουν να περπατήσεις εκεί. Ακόμη και φίλες μου μου επιβεβαίωσαν ότι μόλισ λίγα χρόνια πριν παρπατούσαν ανέμελες ακόμη και στην Πλ. Θεάτρου. Άρα κάτι χάλασε, δεν νομίζετε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Πράγματι, υπάρχει τεράστια βελτίωση στου Ψυρρή, τα τελευταία χρόνια. Θυμάμαι πολύ καλά το φρικώδες πλαστικό διασκεδαστήριο, το δήθεν τρέντυ πλασε του μπι. Είχα να πάω πάρα πολλά χρόνια. Εφθανα μόνο ξώφαλτσα, μέχρι ενα από τα ελαχιστότατατατα μαγαζιά με χαρακτήρα και στύλ που υπήρχαν στην Αθήνα, για να ακούσω Franky και Chet σε ενα περιβάλλον πού με ταξίδευε στην Νέα Υόρκη πολλές δεκαετίες πρίν, και να αισθανθώ λίγο διαφορετικά από ότι αισθανόμουν ούσα ο εαυτός μου..... Βρέθηκα ξανά όμως πρόσφατα, καλεσμένη κάπου και, ομολογώ εντυπωσιάστηκα! Φαίνεται να το αγνοούσα, αλλά υπάρχουν και άλλα μαγαζιά που εχουν πεί ''όχι'' στο μαζικό και το μαινστρημ! (Ευτυχώς για μένα, ελπίζω και για κάποιους άλλους, υπάρχουν μπαράκια με ΟΡΑΜΑ και διάθεση αυθεντικής κατασκευής μιάς άλλης πραγματικότητας στο εσωτερικό τους!!!!)
    Ετσι, άκουσα πίνοντας το ποτό μου, Illinois Jacquet(είναι δυνατόν?) και Clifford Brown (μα, στην Αθήνα! ναι!) μιά τζαζ που σε ταξιδεύει εκεί που δεν πηγαίνεις συχνά... Δίπλα σε αλλα μαγαζιά από όπου ξεχύνονται ασύστολα και εκκωφαντικά, τουρκομπαρόκ η βαρετές ίδιες και ίδιες μουσικές.....
    Η Αθήνα αρχίζει να έχει επιλογές πιά! Συγχαρητήρια σ'αυτούς που συντελούν σ'αυτό! Θά ξαναπάω στην Αισώπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

400 παλιές έντυπες ελληνικές διαφημίσεις

H θλιβερή ιστορία του ιβίσκου

Γέμισε μωβ η Αθηνάς