athensville

Προσπερνώντας συχνά τους πολύ κεντρικούς δρόμους χαζεύω ψηλά τα κτίρια, βλέπω τα σκονισμένα ή και σπασμένα τζάμια, ορόφους ολόκληρους τα χειμωνιάτικα απογεύματα χωρίς φως αναμμένο. Οδυνηρή η διαπίστωση πως η ιστορική καρδιά, το παλιό δυναμικό κομμάτι της πόλης που έσφυζε από ζωή, εκεί που χιλιάδες επαγγελματίες είχαν το μικρό τους γραφειάκι δεν υπάρχει πια και μάλιστα ανεπιστρεπτί. Το εργατικό δυναμικό λιγόστεψε, η πελατεία το ίδιο, οι μεγάλες επιχειρήσεις οριστικά μεταφέρθηκαν εκτός, καλόμαθαν πια σε γκαράζ, ανέσεις, κι εν μέρει τα δίκια τους τα έχουν μα άφησαν πίσω τους έρημα κουφάρια. Τι να τα κάνεις όμως; Γκρεμίζονται; Αδύνατον, δεν βοηθά και η πολυιδιοκτησία. Καταλήγουμε στον πολυπόθητο στόχο της κατοίκηση της περιοχής, να ζωντανέψει ξανά το ιστορικό κέντρο. Θα 'ταν λύση η μετατροπή τους σε οικίες/λοφτ, και κατά πόσο είναι αυτό εφικτό; Ρίχνω το σπόρι της κουβέντας, υπάρχουν πολλοί σχετικότεροι με το αντικείμενο αναγνώστες, που μπορούν να βοηθήσουν. Τι κάνουμε με τα εγκατ...

Περισσότερα "ποιος θα στα μαζέψει"

Δύο μήνες το μελετούσα, τις τελευταίες δύο ώρες το πρόλαβα. Απόγευμα Σαββάτου στο Μουσείο Μπενάκη, τελευταία μέρα της έκθεσης του Τούρκου φωτογράφου Ara Güler με θέμα την Κωνσταντινούπολη. Και πραγματικό το κρίμα που δεν μπορώ να σας προτείνω το "οπωσδήποτε" μιας τέτοιας συλλογής. 100 φωτογραφίες εστιασμένες στους ανθρώπους της Πόλης, τον μόχθο και τον καθημερινό τους αγώνα με φόντο ονειρικά σκηνικά, από έναν φωτογράφο που κατείχε τόσο τέλεια το αντικείμενο που έκανε τα κλικ του έργα τέχνης. Σχεδόν δάκρυσα, όσο και υπερβολικό κι αν ακούγεται, αλλά όσοι την είδαν, και την μέρα που πήγα ήταν πολλοί, δεν μπορούν να διαφωνήσουν. Τι καλά να 'ταν δωρεάν να την έβλεπε πολύς κόσμος σκέφτηκα. Βγαίνοντας πλούσιος και γεμάτος έστριψα αριστερά και μπήκα στην έκθεση της Lifo Illustrations. Μα πόσο "να κι η βούρτσα" μου φάνηκε. "Έργα τέχνης" του τίποτα φτιαγμένα, με ευκολίες-ευκολίες-ευκολίες, τυχαίες τσαχπινιές στον υπολογιστή, (καλώς ή κακώς κατέχω τα computer...

Δεν καπνίζεις και σου ζητάνε τσιγάρο: ποια η πιο λογική απάντηση: α. Δεν έχω; β. Δεν καπνίζω; Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν θα 'πρεπε να υπάρχει πολιτική ορθής χρήσης του Φότοσοπ; (InStyle Αυγούστου) Τι στο καλό έχουν τα ζουμιά του καρπουζιού και πάντα διασπάνε την σακούλα;

Σάββατο μεσημέρι Ιουλίου, χασομέρι στο κέντρο, τι άλλο. Τρύπωσα λοιπόν για τελευταία φορά στο fnac στο Μοναστηράκι, που μου 'χει κακοφανεί πολύ το κλείσιμό του. Τι τό θελα, βγήκα με κατάθλιψη: άδεια ράφια, βιβλία ανάκατα, κούτες του public για τη μεταφορά, πατημένα αρκουδάκια, βγαλμένες μπρίζες. Οι λίγοι πελάτες σαν κοράκια στις στοίβες, υπό το βλέμμα των αμίλητων και κακόκεφων υπαλλήλων. Ασέλγεια κανονική, σαν σύλληση σπιτιού πεθαμένου ένα πράμα. Πάντως παρατηρώντας τα παρατημένα πέρα δώθε βιβλία στα ράφια κατέληξα ότι η ομορφιά βρίσκεται στην τάξη, στο ανθρώπινο μυαλό που ταξινομεί, καθαρίζει, τακτοποιεί το άναρχο. Άσχετο; Πόσο κυνικοί! Ορίστε, πάρτε την πληροφορία την χρήσιμη: μέχρι 30 Ιουλίου εκπτώσεις 30-50% σε ό,τι έχει απομείνει. Φνακ, a dieu! • Το σκέφτηκα απο 'δω, απο' κει πως θα σωθεί το αριστούργημα κτίριο στο Μοναστηράκι. Ο κύβος ερρίφθη: αφού δεν το θέλει το public, τον Παπασωτηρίου δεν τον βλέπω για ανοίγματα, ο μόνος που μπορεί να το πάρει είναι το Πλαίσιο....

Ξέρω πολλοί θα θρηνήσουν για τους δικούς τους λόγους, αλλά πόσο με χαροποίησε η είδηση ότι έκλεισε, εδώ και λίγες μέρες, το Σταρ Σίνεμα, η μέκκα των αθηναϊκών τσοντάδικων. Όχι δεν έχω φυλαγμένη καμία χαιρεκακία για τους, άστεγους πια, λάτρεις του σπαρταριστού ανώνυμου σεξ που βρίσκαν εκεί χαρά, (υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές τριγύρω άλλωστε), μα πήγαινε πολύ να χαραμίζεται ένα τέτοιο κτίριο σε σεξ σίνεμα. Μιλάμε για σπάνιο δείγμα αρτ ντεκό αρχιτεκτονικής, που τόσο ανάγκη έχει να δει ανακαινισμένο και φροντισμένο η ιστορία και η αισθητική της πόλης. Μα μπορεί να γίνει κουκλί, απ' αυτά τα λαχταριστά θέατρα/σινεμά της παλιάς εποχής: με φουαγιέ, εξώστες, μαρμάρινα δάπεδα, φτιαγμένο εξ' αρχής για τέτοια θεάματα. Και σημειώστε την ευνοϊκή συγκυρία, δυο κτίρια παρακάτω βρίσκεται το -παρά τα προβλήματα- ολοκαίνουργιο κι αστραφτερό Εθνικό Θέατρο. Φανταστείτε σκηνικό, μια νέα θεατρική γειτονιά με κόσμο να σουλατσάρει στα πλατιά πεζοδρόμια της Αγίου Κωνσταντίνου και να πίνει το κα...

Άλλο πάλι κι αυτό, έχουν τελικά αποθρασυνθεί οι εναλλακτικοί σελεμπριτις του Κεραμεικού-Μεταξουργείου, και τα κρούσματα μεζονετάτης αναρχικής αλαζονείας συνεχίζονται. Μετά την μελανή υπόθεση "Ζαρντινιέρα της Γαλάνη" , σειρά στην αυθαιρεσία είχε η σοσιαλίστρια πρωταγωνίστρια Άννα Βαγενά. Τι σκαρφίστηκε η Θεσσαλή; Έβαλε σύρματα γύρω απ' τα ευρύχωρα παγκάκια της, μπροστά στο θέατρό της ("Μεταξουργείο"), για να μην μπορεί να κάτσει ούτε σκιά, όσο θα λείπει η κυρία σε διακοπές. Μα τι ντροπή! Συρματοπλέγματα από την ηθοποιό που υποκρίθηκε σπαρακτικά, και με σκαμπουδάκια στους διαδρόμους, την κυνηγημένη Αγγέλα Παπάζογλου; Φώτα, ξεκινά μονόλογος : "Υποκρίθηκες κυρία μου, γιατί τον πόνο του μετανάστη δεν τον ένιωσες· αλλιώς θα σκεφτόσουν τον Κούρδο που θέλει ένα παγκάκι να γείρει το κορμί. (Σιωπή)... Αλήθεια... τον Κινέζο εργάτη που αδειάζει τις vuitton τσάντες στις διπλανές αποθήκες και διψά για ξαπόστεμα το κορμί, τον σκέφτηκες...; (Ουρλιάζει και αναποδογυρί...

Τι κι αν μαντράχαλος, δεν υπάρχει δροσιστικότερη απόλαυση απ' το κλασσικό lollipop, ένα μπεστ σέλλερ παγωτό δεκαετιών και σαν πιστός θιασώτης του, ήρθε η ώρα να γλυκομιλήσω. Τι άμεση δροσιά, λεμόνι και φράουλα στη σωστή αναλογία και καθόλου νερωμένα (όπως το αισχρό αντίστοιχο της ΕΒΓΑ), τι συγκίνηση την στιγμή που φτάνεις στον πυρήνα την απόλαυσης και ξεπηδά το πρώτο κόκκινο πηχτό σιρόπι. Απλό, τέλειο, φτηνό. 0,50. Ου! Εκεί που δεν το περιμένεις. Αδυναμία το αμύγδαλο σε όλες τις βερσιόν, εξεπλάγην θετικά με το come back του ξεχασμένου νουγκά. Βαθειά γεύση, τέλεια υφή, αραία ψιλοκομμένο αμύγδαλο να γρατζουνά την γλώσσα. Carrefour 2.99. Oυ! Έκπληξη απ' την Μακεδονία! Αν και σπάνια θα συναντήσετε ψυγείο κρι-κρι, αξίζει να σκύψετε και ν' αρπάξετε αυτό το κυπελλάκι: κλασσική βανίλια, σύκο στη μέση και σμαραγδένια ζωηρά χυσάκια ποταμάκια σιροπιού σε οπτικό και γευστικό πανηγύρι. 1.30. Ου! Έκπληξη απ΄τη Ρουμανία . Παγωτό πεπόνι, φίνα, διαπεραστική γεύση, μα γιατί έχουν αποκλ...

• Tης Ρέας Βιτάλη Περνάνε τα χρόνια…. Σε εκείνη τη συνέντευξη, που είχα πάρει για το περιοδικό Εικόνες, ο Νικήτας Κακλαμάνης είχε παραδώσει το Υπουργείο Υγείας και ήταν Υποψήφιος Δήμαρχος με αντίπαλο τον Κώστα Σκανδαλίδη. Όπως γνωρίζετε όλοι, στη συνέχεια ο Νικήτας κέρδισε τη μάχη, (η έρμη Αθήνα δεν ξέρω τι κέρδισε) και 4 χρόνια μετά, ο Αντώνης Σαμαράς διάδοχος του Κώστα Καραμανλή πλέον στο τιμόνι της ΝΔ, ανταμείβοντας προφανώς την αποτελεσματικότητα του Δημάρχου μας, ενέκρινε με ενθουσιασμό την εκ νέου υποψηφιότητας του…Μη και ανακόψει τη φόρα του! Μπήκα λοιπόν στον πειρασμό να ψάξω το αρχείο μου και να σας χαρίσω αποσπάσματα των λόγων του τότε…

Bόλτες στην θλίψη. Άκαρδοι, στα μάτια των μικρών, γονείς, πετάνε στα σκουπίδια τα παιχνίδια τους και εισάγουν τα παιδιά στην περίοδο 2, σ' έναν κόσμο αναγκαστικά χειρότερο.

• Σύστημα Τζουλιάνι (που καμμία σχέση) χαρακτηρίζει το "Βήμα" τα ευρύτερα μέτρα που θα ληφθούν για το πολύπαθο γνωστό κομμάτι του κέντρου. Μεταφορά ΟΚΑΝΑ, Πολυπολιτισμική Αγορά (σ.σ. ουτοπία ότι θα πουλάνε οι μετανάστες ξυλόγλυπτα, πόσο αγοραστικό ενδιαφέρον υπάρχει για τα ξυλόγλυπτα πια;), έλεγχος στα δωμάτια που στοιβάζονται δεκάδες μετανάστες, καταγραφή εγκαταλελειμμένων κτιρίων, πρόνοια για τους αστέγους, νέο καθεστώς για τα εκδιδόμενα πρόσωπα. Ίδωμεν, διαβάστε . • «Κάντε κάτι για να μη γίνει γκέτο το Εθνικό» φωνάζει ο Διευθυντής του Εθν. Θεάτρου που 'τα χει δει όλα, έχει απευθυνθεί επισήμως στο Α.Τ. Ομονόιας, Δήμαρχο, Χρυσοχοίδη, Νομαρχία, Υπουργείο Υγείας και κανείς δεν είχε την απάντηση σ' αυτό το απίθανο κράτος! Γλαφυρότατη περιγραφή της κατάστασης εδώ . Update : Διαβάστε επίσης και το σημερινό άρθρο του Δημ. Ρηγόπουλου στην Καθημερινή . • Η ζημιά στον τουρισμό και στην οικονομία της πόλης επίσης ανυπολόγιστη. Περισσότερα για την μάχη επιβίωσης που δίνουν...

Tελικά τα μισά ποστ σ' αυτό το μπλογκ οφείλονται στην καθυστέρηση των λεωφορείων. Περιμένοντας στην Πλ. Κουμουνδούρου χάζεψα το ερειπωμένο κτίριο του ΙΚΑ. Παρατημένο, μέσα στην βρώμα και στα σπασμένα τζάμια, ε, δεν είναι κανένα αριστούργημα της Αρχιτεκτονικής, θεόρατο και βαρύ σκιάζει την γειτονιά άσε που έχει και κακό κάρμα που πόσοι, -ναι κι εσύ, θυμήσου την αρθριτικιά την θεία σου-, έχουν βασανιστεί απ' τις ανήκεστες υπηρεσίες του. Γκλιν! Γιατί δεν το γκρεμίζουμε ; Καλύπτει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, πράσινο λαχταρά η πόλη και ανύπαρκτα τα πιθανά κωλύματα- το κρατικό ΙΚΑ εύκολο να το υπαναχωρήσει σε μια κυβερνητική απόφαση. Το πιο ενδιαφέρον στην υπόθεση είναι ότι θα ενωθούν, μέσω της πεζοδρομημένης οδού Ακαδήμου, το οικόπεδο αυτό με την πλατεία Κουμουνδούρου και την συμπαθέστατη Πλατεία Αυδή με την ολοκαίνουργια Δημοτική Πινακοθήκη -κι ευρύτερα, του Ψυρρή με το Μεταξουργείο. "Ένας πνεύμονας πρασίνου, τέχνης και πολιτισμού" όπως θα λεγε 9 παρά 20 η μελί...

Σούρουπο στο Πάρκο Ριζάρη. Το θέμα δεν είναι ο ρομαντισμός του δειλινού, αλλά η ωραία αίσθηση άπλας που αφήνει αυτό το πάρκο. Έτσι πρέπει να φτιάχνονται πια τα νέα αθηναϊκά πάρκα, το μάτι να 'χει ορίζοντα, χωρίς την υπερφύτευση με θάμνους που συνήθως λειτουργούν σαν καβάτζες για κατούρημα, μπάζα και σκουπίδια. Λιγότεροι θάμνοι, περισσότερο γρασίδι, μεγαλύτερες επιφάνειες για πιθανό αστικό πικνικ (λέμε τώρα). Μέσα στην κάψα της ασφάλτου και των ημερών, περνώντας από μια παλιά εμπορική στοά στην Κάνιγγος άξαφνα λυτρώθηκα απ' το χαμηλότερο της θερμοκρασίας. Μάρμαρο και μωσαϊκό στο δάπεδο, υλικά βαρετά και υποτιμημένα, αλλά και πόσο κατάλληλα για το ζεστό αττικό κλίμα. Και λογική και επακόλουθη η σκέψη, πόσο οι νέοι αρχιτέκτονες περιφρονούν την παλιά ντόπια τεχνογνωσία και επιλέγουν ακατάλληλα υλικά όπως τσιμέντο και μπετόν, παρασυρμένοι απ' τον αυτισμό των βορειοευρωπαϊκών σπουδών τους.

Εισαγωγή κλισέ: στους δύσκολους καιρούς ανάσα για τον καταναλωτή οι εκπτώσεις που ξεκινάνε μεθαύριο μπλα, μπλα. Ας το πάμε ουσιαστικότερα: είστε έτοιμοι για τον πόλεμο των εκπτώσεων; Χρειάζεται πλάνο, στρατηγική, σωστή διαχείριση δυνάμεων, αναγνώριση των πραγματικών ευκαιριών. Το ποστ είναι ανοιχτο σε προσθήκες βέβαια, και θα ξεκινήσω μοιραζόμενος την δική μου πείρα ανά κατάστημα, ενδυμάτων φυσικά, εκεί κάνουν τις σωστές τις εκπτώσεις. H&M: Στα καλά κομμάτια, τα ευπώλητα, δεν θα βρείτε καρτελάκι εκπτώσεων πάνω. Ούτε ευρώ δεν χαρίζει ο Σουηδός. Σ' αυτά όμως που ο ντιζάινερ είχε οράματα (μωβ πουκάμισο, με τυρκουάζ ρίγες) ή μας έμεινε πολύ στοκ, θα βρείτε εξευτελιεστικές προσφορές. 5 ευρώ μπλουζάκια, 10 τα τζην, και 15 το σακκάκι. Ινφο για αγόρια: το κατάστημα της Κολοκοτρώνη έχει το μεγαλύτερο ανδρικό τμήμα και το μισό σε σούπερ προσφορές. Χρόνοι: Μια κι έξω οι προσφορές αρχίζουν εξ αρχής με 70%, τα νορμαλ νούμερα γρήγορα εξαντλούνται. Όμιλος Inditex ZARA-PULL&BEAR, Bershk...

Αποκτήσαμε και Δημοτική Τηλεόραση Αθηνών , αμέ, καλύτερος ήταν ο Κούβελας το '90 στη Θεσσαλονίκη στα ταπεινά uhf; Web era φίλοι μου και αν και το αναμενόμενο είναι να κράξουμε για τα κονδύλια του εγχειρήματος, το πως επιλέχτηκαν οι δημοσιογράφοι που βαριούνται (ο Λοβέρδος μιλά για ιατρικά-οφθαλμιατρικά (;), η Τζου Παυλάκου λέει ειδήσεις, που ποιος αλήθεια θα δει) ας το δούμε θετικά και ας γίνει μια γωνιά που μπορούμε να ενημερώνομαστε καλύτερα για τα δημοτικά που, κακά τα ψέματα, δεν φιλοξενούνται αλλού. Να, σαν πρώτο θετικό δείγμα ξεχώρισα την Μάντυ Παπαγιάννη που παρουσιάζει για πρώτη φορά την νέα Δημοτική Πινακοθήκη της Αθήνας. Eπίσης στο τμήμα Κομεντί θα βρείτε τον Δήμαρχο να κάνει τον φαμπιουλους απολογισμό του, στο Μεγάρο, μπροστά στις φίλες της μαμάς του που κατηφόρισαν απ' το Κολωνάκι (ο Μητσοτάκης ήρθε με ποδήλατο απ' την Βασιλέως Kωνσταντίνου)

6 μήνες στο καινούργιο σπίτι και η βεράντα χάλια. Τώρα που άνοιξε ο καιρός, οι ρυθμοί χαλάρωσαν και οι χρόνοι είν' απλωμένοι, ευκαιρία να βαφτεί. Τι χρώμα όμως, μεγάλος ο προβληματισμός της τελευταίας βδομάδας. Βγήκα στους δρόμους και συνέλεξα την χρωματική παλέττα που θέλω να κινηθώ, αλλά κατάληξη καμία. Βοηθεια , αγαπημένοι φίλοι, ας το πάμε ιντερακτιβ: δώστε στην τιμημένη ψήφο σας την ευκαιρία να επηρεάσει τα πράγματα για μια φορά σ' αυτόν τον τόπο. Διαλέξτε εσείς το χρώμα της βεράντας (7 μέτρα τοίχος). Ξεκινάμε, χρώματα κωδικοποιημένα: • "Ρεβέκκα της Τοσκάνης": το χρώμα της Γκαλερί της Ρεβέκκας Καμχή στο Μεταξουργείο. Ανοιχτό καφέ, ζεστό και τι ιντελεκτουέλ+σικ να χει την σφραγίδα της γνωστής αβαντ γκαρντ γκαλερίδος. • "Ιβουάρ σάλι του Μουφτή": ήρεμο, γαλήνιο, μήπως παρά είναι ουδέτερο; Έχω και προσωπικότητα, που θα την δείξω; (το βαρέθηκα το καφέ του Μουσείου Μπενάκη)

Ετοιμαστείτε για ένα σουρεάλ ταξίδι στις αναζητήσεις των Αθηναίων. Μέσω του Google Analytics συγκέντρωσα τα πιο κουλά ψαξίματα επισκεπτών που έφτασαν στις σελίδες του Athensville. Διασκεδαστικά αταίριαστες, δημιουργούν ένα σουρεάλ καλειδοσκόπιο της αθηναϊκής πραγματικότητας και των κρυφών θέλω "σαλταρισμένων" συμπολιτών μας. Ψάξανε λοιπόν:

Βιβλιοθήκη στον καιρό του Google; Πασέ, και δεν θα διαφωνήσω. Μα παραδεχτείτε, έχει κάτι γοητευτικό μια επίσκεψη εκεί. Όχι ότι θα συναντήσετε μυστηριώδεις αναγνώστες του άλλοτε αν βρεθείτε στην Δημοτική Βιβλιοθήκη της Αθήνας, σχεδόν πάντα άδεια είναι και στα ξύλινα πατώματα αντηχεί μόνο το της καθημερινότητας κουβεντολόι των υπαλλήλων. Το ενδιαφέρον στην συγκεκριμένη βρίσκεται στην πληρέστατη συλλογή βιβλιών με θέμα την Αθήνα, πολλά του 18ου αιώνα μάλιστα. Στα τυπικά, φιλοξενεί 55.000 τίτλους, μπορείτε να τους ψάξετε εδώ , δικαίωμα εγγραφής έχουν όλοι οι εν Αττική, δανείζεστε για 2 βδομάδες (και στις 3 δεν λένε τίποτα). • Δημοτική Βιβλιοθήκη Αθηνών, Δομοκού 2, Απέναντι από Σταθμό Λαρίσης, 210-8846011, Καθημερινές 9-7μ.μ., (Τετάρτη ως 3μ.μ.)

Latest: Φεύγει απ' την Ελλάδα η FNAC! Θέε μου το κατάστημα στο Μοναστηράκι, το καφέ στην ταράτσα, κάτι να κάνουμε!!! Πολυτεχνείο έναντι: τα goodys των λυκειόπαιδων έκλεισαν πριν τρια χρόνια στην Κάνιγγος, σειρά έχουν αυτά των φοιτητών (;) Πατησίων & Στουρνάρη. Η νέκρα έχει απλώσει τα δίχτυα της στην ιστορική περιοχή (πέρα απ' τα ναρκωτικά και τους βανδάλους). Έκτακτο: θλίψη στα φαστφουντάδικα, έκλεισαν και τα McDonalds της Πατησίων.

Αρχικά νόμιζα κάποιος κατουρούσε το Δημαρχείο... Μα λάθος, έκανε την ένεσή του, κάτω απ' τα oρθάνοιχτα παράθυρα...

Ο διαγωνισμός για το νέο παγκάκι της Αθήνας ολοκληρώθηκε, και το εικονιζόμενο είναι το νικητήριο (σχεδιαστής: Άρης Στάθης). Όμορφο είναι, χαριτωμένο συν η υποδοχή για στάθμευση ποδηλάτου, μα ξύλινο και όχι ατσάλινο όπως θα πρεπε δεδομένου του βανδαλισμού (για κάποιους βέβαια ελευθερία έκφρασης) που θα υποστεί. Ενδιαφέρον βρήκα το σκεπτικό της δημιουργικής ομάδας του athensbenchmark: τα παγκάκια θα κατασκευαστούν μετά από χορηγίες, δίνοντας τη δυνατότητα σε όσους προσφέρουν χρήματα να το προσωποποιήσουν με χαραγμένο όποιο μήνυμα επιθυμούν επάνω καθώς και να επιλέξουν το σημείο εγκατάστασής του. Κουλ και δεν θα στοιχίσει τίποτα στον Δήμο. Δείτε τα υπόλοιπα σχέδια/ μάθετε περισσότερα εδώ .

"Ο Έλληνας έχει φιλότιμο , μόνο στα ελληνικά υπάρχει αυτή η λέξη", το χιλιοακουσμένο κλισέ σκεφτόμουνα χθες το πρωί βλέποντας κόσμο σε μάταιο περίμενε για λεωφορείο. Οι της ΕΘΕΛ αποφάσισανε απεργία γιατί δεν τους καταβλήθηκε στην ώρα του, δηλαδή χθες, ο μισθός τους. Ούτε μια μέρα υπομονή, φανταστείτε να πτωχεύαμε τι θα κάνανε (λίγες αργότερα καταβλήθηκαν οι μισθοί κανονικά) Πόσο ενδεικτική όμως της ελληνικής πραγματικότητας είναι η στάση τους. Πως, μόνο καύσιμο δραστηριοποίησης των Ελλήνων είναι πια τα λεφτά. Έχουν κουκουλώσει τα πάντα, κανείς δεν σηκώνει το χεράκι του αν δεν πληρωθεί. Καμία αίσθηση του κοινωνικού λειτουργήματος επαγγελμάτων όπως οδηγοί, λιμενικοί, δάσκαλοι, γιατροί. Για έξι ώρες που δεν μπήκαν τα ΛΕΦΤΑ αφήνουν τον κόσμο ΛΕΦΤΑ και μάλιστα τον φτωχό ΛΕΦΤΑ να ταλαιπωρείται στον δρόμο ΛΕΦΤΑ. Εδώ ακόμα και το ΚΚΕ του λαού και συνδικαλισμού σαν κύριο άξονα αναφοράς έχει τα ΛΕΦΤΑ, μισθούς, επιδόματα, συντάξεις, και όχι πως να γίνει δημιουργικότερη, παραγωγικό...

• Τζούλια : ο ακριβέστερος μετρητής επιτυχίας στο σήμερα και τι πιο τιμητικό για το Athensville να είναι εξίσου χοτ με την σταρ που βροντοφωνάζει "είμαι μεγάλη πόρνη, ε και;", μια δήλωση που πάνω κάτω όλοι μας έχουμε κάνει. Τα 100ευρα καλύπτουν τoν κουμπαρά της Τζούλιας, όχι όμως και τις αθενσβιλ φωτογραφίες και κειμενάκι της τιμημένης σελίδας 38, πάρτε μάτι εδώ . • Μισές δουλειές όμως στο νίτρο, ούτε γυμνή μου ζήτησαν, ούτε φουλ ιντερβιου. Δόξα τω Θεώ υπάρχει το εξαιρετικό, σούπερ ιντελεκτουαλ enfo.gr , που πως τους ήρθε, μου πήρανε συνέντευξη . Θαυμάστε εδώ αυταρέσκεια μαζεμένη.