To Ρωμέικο νεκροταφείο της Πόλης
Ένας άγνωστος προορισμός που αξίζει την επίσκεψη στην Πόλη, ιδίως για τους Έλληνες είναι το Ρωμέικο Νεκροταφείο. Βρίσκεται στο Σισλί, πάνω στην στάση του μετρό, ακριβώς απέναντι από την είσοδου του θηριώδους εμπορικού κέντρου Cevahir. Βέβαια κανείς απ' τους ντόπιους δεν το γνωρίζει, και πως άλλωστε αφού δεν υπάρχει η παραμικρή πινακίδα. Στην είσοδο πατάς το κουδούνι, ανοίγει την βαριά πόρτα ένας αμίλητος φύλακας που ίσα προλαβαίνεις να δεις πριν χωθεί στο δωματιάκι του.
Από κει και πέρα πιθανατότα θα βρεθείτε μόνοι στο ήσυχο νεκροταφείο και θα ξεκινήσετε μια βόλτα στα απομεινάρια των Ρωμιών. Στα μνήματα, σαν να ξεπηδούν ήρωες της Λωξάντρας: αρχόντισσες με καπέλα, κύριοι με φράκα, παιδάκια με γραβάτες, όλοι κομψοί και φροντισμένοι. Και μπορεί οι μόδες να άλλαξαν, αλλά στα πρόσωπα τους αναγνωρίζεις τα οικεία ελληνικά βλέμματα, στα χαραγμένα μηνύματα πένθους και αγάπης βρίσκεις γνώριμα συναισθήματα του χαμού όπως και στον Ελλαδικό χώρο.
Οι περισσότεροι τάφοι χορταριασμένοι, πολλοί σπασμένοι, αφημένοι στην φθορά του χρόνου. Και τριγύρω ένα βουητό απ' τις οικοδομές των ουρανοξυστών να μην σ' αφήσουν να νιώσεις λύπη για το παρατημένο του χώρου, να σου υπενθυμίζουν πως η ζωή προχωρά, εξελίσσεται. Στην Ιστανμπουλ των 20 εκατομμυρίων, των εφήβων που τρώνε μπιγκ μακ στο απέναντι mall, το μέρος αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Και είναι το λογικό. Και πιθανότατα, με τα θεριά που υψώνονται ολόγυρα, να το απορροφήσει κι εξαφανίσει ο χρόνος.
Ως τότε, όσοι βρεθείτε στην ξένη Πόλη, επισκεφτείτε αυτό το κομμάτι της ιστορίας της χώρας μας.
- Πρόσβαση: Μετρό Sisli, χτυπάτε κουδούνι στο κτίριο της εικόνας απέναντι απ' το εμπορικό κέντρο Cevahir. Καθημερινά 8.30-16.00 (εκτός Κυριακής). Διαβάστε περισσότερα κι εδώ
Αιώνια τα μάρμαρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήτουλάχιστον ενδιαφέρον...
ΑπάντησηΔιαγραφήpote de mou aresan ta koimitiria. oute sto parisi, oute stin athina, oute stin kwnstadinoupoli.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνθουσιάστηκα! Την επομενη φορά που θα πάω στην Πόλη θα το επισκεφτώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήsic transit gloria mundi...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνέκαθεν με συγκινούσε η αίσθηση της μελαγχολικής γαλήνης που αποπνέουν τα κοιμητήρια, ιδίως εκείνα που διαθέτουν οικογενειακούς τάφους και είναι σαν να διηγούνται ολόκληρες ιστορίες. Επειδή θα ήταν ανόητο να προσπαθεί κανείς να εξορίσει το θάνατο από τη ζωή του, αν μη τι άλλο, με λίγη ψύχραιμη σκέψη, σε βοηθούν να βάζεις τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Με κατάφαση στη ζωή, και χωρίς αίσθημα ματαιότητας, βεβαίως...
Το νεκροταφείο στο Σισλί που περιγράφεται στο άρθρο δεν είανι ΤΟ ρωμέικο νεκροταφείο αλλά ένα από τα Ρωμέικα νεκροταφεία της Πόλης, σίγουρα το λαμπρότερο αλλά όχι το μόνο ή το μεγαλύτερο (ας μην ξεχνάμε και το Μπαλουκλί)
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο αξίζουν συγχαρητήρια για την τολμήρή αναφορά. Θέματα όπως τα νεκρτοταφεία θεωρούνται δυσάρεστα και μή εμπορικά, οπότε η τόλμη του αρθρογράφου αξίζει επαίνου.
Η μνήμη μιας κοινωνίας βρίσκεται στα νεκροταφεία της. Δεν είναι τυχαίο πως πολὐ συχνά οι κατακτητές ή διαχειριστές ενός τόπου το πρωτο πραγμα που κάνουν είναι να σβήσουν τη μνήμη του άλλου, καταστρέφοντας τα νεκροταφεία του ανάμεσα στα άλλα.
Η διατήρηση της συλλογικής μνήμης ωστόσο είναι απαραίτητη και σε μας σήμερα για τον προσδιορισμό και της ατομικής μας ταυτότητας.
Συγκινητικό. Καὶ φοβοῦμαι, σὲ λίγα χρόνια, ἡ μόνη ρωμέικη συνοικία τῆς Πόλης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ εκ μέρους του www.eistinpolin.wordpress.com για την αναφορά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμάσιο ποστ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι δράμα και αυτό της οικογένειας Λάγγα!
ΑπάντησηΔιαγραφή