T' άβολα του Μαρμαρινού


Εγκαίνια χθες για την Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση και πέρασα κι εγώ, να τσεκάρω κατά βάση το πολλά υποσχόμενο, και σε επίπεδο παραγωγών, νέο κτίριο. Εντυπωσιακό πράγματι, λιτό επίσης: στο εξωτερικό του δεσπόζουν (πόσο μ' αρέσει τα κλισέ: "δεσπόζουν") 2 όμορφα, βαριά αλλά τρυφερά αγάλματα και φυσικά η εντυπωσιακή πρόσοψη με led που προβάλει εικόνες κάνοντας τοο κτίριο ξεχωρίζει από μακριά, είναι πραγματικά το διαμάντι της λεωφόρου, μετά το Baby Oh φυσικά. Εντός, κυρίαρχο το αναμενόμενο λευκό , μάρμαρα με μοντέρνα νερά στο δάπεδο, φώτα led στα σκαλοπάτια που στέκουν οπτικά, φέρνουν κάπως σε village τα συγκεκριμένα αλλά η όλη μινιμαλιά τα σώζει, και κάτι πιτσιλιές έντονης ώχρας σε κάποιους τοίχους.

Η κεντρική αίθουσα εντυπωσιακή, το σύγχρονο κλασσικό θα την έλεγα, απλές φόρμες αλλά ακριβά υλικά, ξύλο παντού, θερμαινόμενα καθίσματα με ανάγλυφο το logo, τραπεζάκια πτυσσόμενα, το απόλυτο της άνεσης. Η σκηνή πολλά υποσχόμενη, θα δούμε θαύματα εδώ: μεγάλη, με βάθος, ο εξοπλισμός σε φώτα και ήχο πάμπλουτος, ενδιαφέρουσα επιλογή ο γρανίτης(;) στο δάπεδο.
Άβολη στιγμή: αυτή της φωτογραφίας, όπως μπαίναμε στο επίπεδο της πλατείας, πίσω από μια βιτρίνα είχανε βάλει εργάτες πάνω στην πλατφόρμα και έναν να τους πηγαινοφέρνει όχι σαν, αλλά πραγματικό ντεκόρ. Ήταν τόσο άκυρο το σκηνικό, τόσο άχαρο, απ' τη μια οι φτωχοί εργάτες εκθέματα και απ' την άλλη όλη η καλή Αθήνα κι ο Ζάχος Χατζηφωτίου, που δεν νομίζω δε ότι αντιλήφθηκαν αυτήν την -με την δική μου ματιά- ντροπή. Εμείς τα εξίσου φτωχαδάκια, μα όλη η παρέα, αισθάνθηκε τρομερά άβολα, θέλαμε πραγματικά να φύγουμε, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, σαν τους γύφτους που είδαμε σαλόνια δεν θέλαμε να χάσουμε την βραδιά. Αργότερα στην παρουσίαση του Μαρμαρινού δικαιολογήθηκε το κόνσεπτ έχοντας σαν κύριο θέμα, με μια ματιά εύκολου αρτ κι ετοιματζίδικη, τους εργάτες που δούλεψαν στην ανέγερση.
Τους έφερε στην σκηνή, και πάλι ήταν περίεργη αίσθηση, λιγότερο μεν, αλλά δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνονταν οι ίδιοι εργάτες αυτό: για ένα μεροκάματο να γίνονται εκθέματα σε μια βιτρίνα, ή να στέκονται σε μια σκηνή και να τριγυρνά μια σοπράνο, είχαν αντίληψη του πράγματος; Δεν ξέρω πως του 'ρθε του Μαρμαρινού (απόδειξη τελικά ότι με ένα όνομα μπορείς να κάνεις καριέρα) η χρήση (όπως το λέω) των ανθρώπων αυτών, έπρεπε να το χειριστεί, σε σημεία και φυσικά σ' αυτό με την πλατφόρμα, αλλιώς.
Τέλος πάντων στο φουαγιέ υπήρχαν εξαιρετικά κρασιά, θεσπέσια τυριά με κορυφαίο το grana padana, ενώ βρέθηκα τετ α τετ μπροστά στα ροκφόρ με την φίλη του μπλογκ Μαρίνα Φωκίδη, (να της μιλήσω; να μου φέρει την πιατέλα στο κεφάλι), ενώ διασκεδαστικότατοι ήταν οι διάλογοι των ηθοποιών φίλων του Μαρμαρινού, (Καραμπέτη, Χατζησάββας, Μουτούσή) με κορυφαία την ατάκα τους, που επαναλαμβάναμε μπρος στις ταπεινές μακαρονάδες στο Ciao στον Άγιο Σώστη, αργότερα: "όπως λέει και ο Ρίτσος...".

Σχόλια

  1. Εδώ ακούσαμε την Αλεξανδράτου να απαγγέλει (θου Κύριε..) Σεφέρη στην Επίδαυρο ντυμένη καρναβάλι, νομίζω μπορούμε να ζήσουμε με την αναφορά της Καραμπέτη στον Ρίτσο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κι ενώ εσύ σοκάρεσε που σου φέρνουν, ναι, σαν σε καροτσάκι αναπηρίας τους φημωμένους εργάτες που παίζουν τους εργάτες, αυτοί γουστάρουν σαν τρελλοί που πρόβαραν την ακινησία, την έλλειψη έκφρασης στο πρόσωπο, το να κρατάνε μπύρα με το σωστό body language, και το βράδυ, όχι στο ciao αλλά σε κανένα καφενείο ουκρανέζικο στα ρώσσικα λένε "μαλάκα, έχω ταλέντο σε όλα, με πληρώνουν και για εργάτη και για ηθοποιό" και φαντάσου τι γέλιο πέφτει με τις δικές μας φάτσες αμήχανες, ενοχικές, κουλτουριάρικες, συμπλεγματικές και αργότερα στο κινητό με την Νατάσσα back home "μωρό μου σε λατρεύω είμαι και γαμώ τα παιδιά, έλα να σου δείξω τι έφτιαξα" without even blinking.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το παρακάτω το βρήκα στο Internet ψάχνοντας για το Μαρμαρινό

    "Η δουλειά του διατρέχεται από δύο επίμονες παραδοχές:
    α) Θέατρο είναι η τέχνη πάνω στην ιστορία των ανθρώπων.
    β) Δεν υπάρχει στιγμή στην καθημερινότητα που να μην είναι θέατρο μόλις υπάρξει το κατάλληλο βλέμμα."

    Α!!!!τώρα εξηγούνται όλα!!!Ήσασταν το κατάλληλο βλέμμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Athensville,
    With great power comes great responsibility.
    Δεν αρμόζει στο καλύτερο μπλογκ της πιάτσας να ανάγει σε κορυφαίο τυρί την grana padano (και όχι padana κατα το gabbana). Διότι η grana υστερεί σε γεύση και κυρίως υφή (ας μη μας ξεγελά η "κοκκώδης" ονομασία της) απο τον βασιλέα του είδους, parmigiano reggiano (Π.Ο.Π.), του οποίου πάντως δεν αποτελεί υποκατάστατο όπως λέγεται. Εικάζω οτι τα αραδιασμένα κεφάλια του (οικονομικότερου) GP σε εντυπωσίασαν. Ελπίζω τουλάχιστο στα "θεσπέσια τυριά" να περιλήφθηκαν και μερικά Ελληνικά, μια Γραβιέρα Σπηλιάς ας πούμε, ένα Σαν Μιχάλη Σύρου, ένα Πεκορίνο Αμφιλοχίας βρε αδερφέ!
    Με γαστρονομικούς χαιρετισμούς,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ε ναι μου το πε κι ένας Ιταλός χθες βράδυ ότι το Parmigiano reggiano είναι ανώτερο. αλλά και η grana με εντύπωσιασε, τι βαθειά γεύση, θα τα δε όλα η κοπελα στο τυρί, 5-6 φορές τσίμπησα, πόσο γύφτος, αλλά με τέτοια γεύση; χαλάλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ως Ιταλός και Έλληνας μαζί κι εγώ (με τον τρόπο του Ισοκράτη) να πω ότι ναι μεν το Parmigiano Reggiano είναι ανώτερο, όμως το Grana Padano τα τελευταία χρόνια κάνει πολύ πιο επιθετικό marketing, και επίσης, ον "κατώτερο", παράγεται σε κάπως μεγαλύτερες ποσότητες, οπότε καλύπτεται πληρέστερα η εξωτερική ζήτηση. Μάλλον αυτός είναι ο λόγος που βρέθηκε στο θεσπέσιο μπουφέ του Ωνασείου. Μαζί με την παράσταση (και από άλλους φίλους, εξίσου "γύφτους", έχω ακούσει ότι ένοιωσαν την ίδια αμηχανία), θα πω πάντως ότι άκυρες ήταν και οι γαστρονομικές επιλογές λοιπόν: στα εγκαίνια του Ωνασείου, στην καρδιά της χειρότερης κρίσης των τελευταίων δεκαετιών, το μαγαζί έπρεπε να προσφέρει αποκλειστικά Ελληνικά προϊόντα: τυριά, κρασιά, παξιμάδια.
    Κακή η αρχή. Γεια να δούμε τη συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. o marmarinos kanei diarkws blakeies, k nomizw oti k to yperektimimenos tou paei poly. dioti den aksizei kamia ektimhsh.

    k anyway, apo tous anthrwpous tou idrymatos, de brethike kaneis na diaisthanthei oti autos o tropos ektheshs parousiazei tous ergates sa ftwxologia kai tous diaforous artistes ws anwterh taksi/elite;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαρμαρινός στο Μαύρο Γάλα του Τριανταφυλλίδη... Δεν λέω τίποτε άλλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αναρρωτιέμαι ποιούς αφορούν όλα αυτά...;
    -Μία συγκεκριμένη "ελίτ" που λυμαίνεται ωσάν προσωπική της παρακαταθήκη τη "δημιουργία" και, με την ευκαιρία, έδωσε ένα "παρτάκι" για τους "ημέτερους";
    -Τους χειρώνακτες - εκθέματα;
    -Την Καραμπέτη, την Χατζησάββα και λοιπές πρωταγωνίστριες;
    -Εμένα;
    -Εσένα;
    ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. merikoi egates htan ola ta lefta...na ta leme kai afta...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

400 παλιές έντυπες ελληνικές διαφημίσεις

Γέμισε μωβ η Αθηνάς

Στα προσφυγικά της Κοκκινιάς