Μεγάλη Τετάρτη σήμερα, μέρα που, όπως πριν λίγο για τις ανάγκες του ρεπορτάζ έμαθα, ο Ιούδας πρόδωσε τον Χριστό. Πασέ ιστορία αλλά κολλάει με το ανοιξιάτικο θέμα που φύλαγα. Απελπισμένος ο προδότης πήγε και κρεμάστηκε. Που όμως (γιατί ήταν και καλόγουστος); Σ’ ένα πανέμορφο δέντρο με λιλά ανθάκια που έχει γεμίσει την Αθήνα και όλοι αναρωτιούνται πως λέγεται. Η απάντηση κρύβει ένα φουλ βλάχικο όνομα, θα μπορούσε να είναι επώνυμο συμμαθητή που κοροϊδεύατε στο Δημοτικό.
Κουτσουπιά! Τι κρίμα αυτό το αριστούργημα να λέγεται έτσι. Γιατί δεν φρόντισαν τα ωραία χρόνια του εξελληνισμού να το περιλάβουν κι αυτό, τι σικ το Παιανία και όχι Λιόπεσι, η Μεταμόρφωση αντί Κουκουβάουνες. Απροσεξίες, να το δει η μαντάμ στο Ζοναρς να το θελήσει για τον κήπο της και να μην μπορεί να το ονοματίσει;
Τέλος πάντων, η Κουτσουπιά είναι εκπάγλου καλλονής, έχει δώσει χαρακτήρα στην Αθήνα και μπράβο σ’ αυτόν που την εισήγαγε. Βέβαια πιο μαζικά θα ήταν ακόμα καλύτερα π.χ. φανταστείτε μια συνοικία μόνο μ’ αυτό το δένδρο, «Kolonos, the lilac neighbourhood” αφιέρωμα στο Conde Traveller.
Κατα πως φαίνεται το δράμα του Ιούδα δεν μ’ έχει αγγίξει και συνεχίζω να λέω ανοησίες. Ελπίζω εσείς να με συγχωρέσετε.
