athensville

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα , μέρα που, όπως πριν λίγο για τις ανάγκες του ρεπορτάζ έμαθα, ο Ιούδας πρόδωσε τον Χριστό. Πασέ ιστορία αλλά κολλάει με το ανοιξιάτικο θέμα που φύλαγα. Απελπισμένος ο προδότης πήγε και κρεμάστηκε. Που όμως (γιατί ήταν και καλόγουστος); Σ’ ένα πανέμορφο δέντρο με λιλά ανθάκια που έχει γεμίσει την Αθήνα και όλοι αναρωτιούνται πως λέγεται. Η απάντηση κρύβει ένα φουλ βλάχικο όνομα, θα μπορούσε να είναι επώνυμο συμμαθητή που κοροϊδεύατε στο Δημοτικό. Κουτσουπιά ! Τι κρίμα αυτό το αριστούργημα να λέγεται έτσι. Γιατί δεν φρόντισαν τα ωραία χρόνια του εξελληνισμού να το περιλάβουν κι αυτό, τι σικ το Παιανία και όχι Λιόπεσι, η Μεταμόρφωση αντί Κουκουβάουνες. Απροσεξίες, να το δει η μαντάμ στο Ζοναρς να το θελήσει για τον κήπο της και να μην μπορεί να το ονοματίσει; Τέλος πάντων , η Κουτσουπιά είναι εκπάγλου καλλονής, έχει δώσει χαρακτήρα στην Αθήνα και μπράβο σ’ αυτόν που την εισήγαγε. Βέβαια πιο μαζικά θα ήταν ακόμα καλύτερα π.χ. φανταστείτε μια συνοικία μόνο μ’ αυτό

Το σημερινό ποστ αυτό αφιερώνεται στον 15χρονο που γι’ αυτόν δεν θα γίνουν πορείες, δεν θα σκεφτούν συνθήματα, δεν θα σηκωθούν σπρέι στους τοίχους, δεν θα καεί σπίρτο, κανείς δεν θ’ αφήσει λουλούδια, δεν θα γίνει γκρουπ στο φέισμπουκ. Που τον προσπερνούσαμε σαν ασήμαντο, που θρήνησε νεκρούς στον τόπο του, που περπάτησε χιλιάδες χιλιόμετρα με τα πόδια, που έψαχνε στα σκουπίδια παλιοπράγματα και φαϊ, που οι γειτόνοι τον βλέπανε με μισό μάτι, που δεν πήγαινε σχολείο, που έβλεπε συνομίληκους του να χαζεύουν πάνω απ’ τα touch τους κινητά. Το παιδί χωρίς όνομα που κομματιάστηκε.

29 Μαρτίου. Ξεχάστε τα όλα, από σήμερα το κέντρο μας αλλάζει. "Αθήνα Καθαρή" το όνομα της επιχείρησης της ΕΛ.ΑΣ. που μπαίνει απ' το πρωί σ' εφαρμογή για να γίνει το κέντρο, λένε, όπως στους Ολυμπιακούς. Μακάρι η απουσία του Χρυσοχοϊδη οφειλόταν στην πυρετώδη προετοιμασία του σχεδίου, γιατί μέχρι τώρα ένα μηδέν το παίρνει. Όταν ξεκινάς τον Οκτώβρη λέγοντας "Πηγαίντε να μαζέψετε τα μηχανάκια πάνω στα πεζοδρόμια" και μετά μια βδομάδα όλα είναι πάλι ίδια, μάλλον τον κατατάσσεις στους πολιτικούς με επικοινωνιακό ταλεντο ανάλογο του κυρίου "δεν έχω πολλά να πω, έχω να κάνω". Παράλληλα οι κάτοικοι και επαγγελματίες του Ψυρρή -χωρίς την αιγίδα καμίας πολιτικής οργάνωσης, αλληλούια- διοργανώνουν πορεία, στα στενά της περιοχής στις 15.30, για τους γνωστούς λόγους. "Ελάτε να ανακτήσουμε τους δρόμους και τις γειτονιές" : διαβάστε την ακριβέστατη ανακοίνωσή τους εδώ .

3 σκάρτοι μήνες ενός ήπιου χειμώνα πέρασαν. Γερή συνειδητοποίηση αυτό το πρωινό, παροπλισμένο στην κρεμάστρα το βαρύ παλτό που με λύπη αποχωρίστηκα. Μα μου 'δινε τόσο στυλ, οι σηκωμένοι γιακάδες γοητεία, το μαλλί ζεστασιά, η ωραία του κοψιά με την κάμερα να κρέμεται μπροστά ενίσχυαν το προφίλ του ιντελεκτουέλ ρεπόρτερ-ερευνητή (γουώ!).

"Επτά ημέρες" της Καθημερινής. Κυριακάτικο ένθετο, με εξαιρετικές επιστημονικές έρευνες που ασχολήθηκε αρκετές φορές με την Αθηναϊκή ιστορία. Σε έντυπη μορφή θεωρείται συλλεκτικό, και σπάνιο να βρεις τεύχος ακόμα και στα σκονισμένα παλαιοβιβλιοπωλεία στο Μοναστηράκι. Σερφάροντας χθές, είχα την μεγάλη χαρά να ανακαλύψω όλη τη σειρά των τευχών, αυτούσιων, σε μορφή pdf. Έκανα την βρώμικη δουλειά και συνέλεξα τα αφιερώματα με θέμα την Αθήνα. Στρωθείτε, διάβασμα! Ομόνοια: Η καρδιά της Αθήνας Απελευθέρωση της Αθήνας Ο Παρθενώνας Βυζαντινή Αθήνα Πλάκα. Ο αρχαιότερος οικισμός της Ευρώπης Αθηναϊκά καφενεία Αθηναϊκή επιθεώρηση Γλυπτά της Αθήνας Κατοχική Αθήνα. Οψεις από την καθημερινή ζωή Η οδός Πατησίων Παλαιά Ξενοδοχεία στην Αθήνα Βασιλίσσης Σοφίας Οδός Αθηνάς Η Υδρευση των Αθηνών Οδός Πειραιώς Οδός Ερμού. Η εμπορική καρδιά της Αθήνας Φωτογραφικές όψεις του 19ου αιώνα Υμηττός. Το μενεξεδένιο βουνό Kυψέλη: Το αστικό χθες, το πολύχρωμο σήμερα Α' Κοιμητήριο: Μια υπαίθρια γλυπτοθήκ

Πλατεία Βάθης: το φτηνότερο τετραγωνικό στην Αθήνα· τόσος ξεπεσμός, τόση εγκατάλειψη για μια συνοικία της παλιάς αστικής Αθήνας που πέρασε δόξες μέχρι το '70. Οδοιπορικό στους δρόμους της, φωτογραφίες ατράνταχτες αποδείξεις του αρχιτεκτονικού πλούτου της περιοχής. Δώστε προσοχή στα διαμάντια αρτ ντεκό αρχιτεκτονικής, τα αντίστοιχα του Κολωνακίου λάμπουν φρεσκοβαμμένα, έχουν τους θυρωρούς τους και στην αγορά ακινήτων πενταπλάσια τουλάχιστον η αξία τους. Σ' αυτά εδώ φιλοξενείται η φτώχεια και μετανάστες ανά πεντάδες. Κρίμα μεγάλο! Πιο κέντρο δεν γίνεται, με σταθμούς μετρό και μεγάλους δρόμους τριγύρω, να 'χει γίνει το συνώνυμο της πρέζας, των μπουρδελοξενοδοχείων και της πορνείας...

Βίζιτα σαββατιάκη, στο πολυδιαφημισμένο με τόνους φυλλάδια, νέο κατάστημα της Saturn στον Σταθμό Λαρίσης: 3 όροφοι, χώρος μεγάλος και καλοφτιαγμένος, και θαυμάσιο συν, το φυσικό φως που τον λούζει ολόγυρα (και τι θεσπέσιος αττικός ουρανός!). Ο κόσμος πολύς , κι όχι ο συνηθισμένος που συναντάς σε αντίστοιχα καταστήματα στο Φάληρο ή το Μαρούσι. Την έξτρα νοστιμιά την έδιναν οι πάμπολλοι μετανάστες της περιοχής. Με πρωταγωνιστές τους Ασιάτες, που με το ‘εφηβικό’ κόλλημά τους για τα κινητά κατέκλυσαν το αντίστοιχο τμήμα, παίζανε, δοκιμάζανε, μερικοί δε, αγοράζανε. Αυτό που με ικανοποίησε όμως ήταν η αίσθηση ότι χαιρόντουσαν που είχαν πρόσβαση σ’ ένα ωραίο κατάστημα, απέναντι απ’ το σπίτι τους, μέσα στην υποβαθμισμένη γειτονιά τους. Υπάρχει πιο απτό παράδειγμα ενεργής και πρακτικής Δημοκρατίας απ’ το να παρέχεις σε όλους, ακόμα και στο φαινομενικά ασήμαντο, την ίδια ποιότητα ζωής; Το Athensville μόλις υπέπεσε σε άλλο ένα ποστ έπαινο στην κακιά ιδιωτική πρωτοβουλία! Eκ των πραγμάτων δι

Ο Νίκος Μουρατίδης εισέβαλε με την σεμνότητα του συγγραφέα στο Πάμπλικ χθές το απογευματάκι. Θα παρουσίαζε με την δόξα του τιβι σταρ το νέο του βιβλίο "Χfactor οι εμπειρίες μου" ή κάπως έτσι. Η δημοφιλής περσόνα μαγκώθηκε! Το κοινό δεν! Μάμαδες του Ψυχικού να νταντεύουν τα παιδιά στο καροτσάκι, άνθρωποι των γραμμάτων, των λοφτ και των τεχνών να φλερτάρουν χαριτολογώντας (βαρεμάρα), 2-3 κυπραίικες παρέες με την έξαψη του τουρίστα να νιώθουν ότι παίζουν στο Βαλκάνιο "Σεξ/σίτυ". Ο Νίκος, έξυπνο αγόρι, "έχετε δει το σούπερ σπίτι του στο Γκάζι" ωρυόμουν στους φίλους, έξυπνο αγόρι και πολλά λεφτά, άρπαξε σεμνά τους ποπ σταρς του Φάκτορ και χώθηκε σ' ένα πάγκο πριν τις τουαλέτες,. Άλλωστε δεν είχε κι άδικο. Στην ανακοίνωση της παρουσίασης του βιβλίου του οι μισοί γελάσανε, κι οι άλλοι παγώσανε. Μερικοί από δαύτους, σε κορυφαίο στέιτμεντ απέχθειας στην μιντιοκρατία, απεχώρησαν για να τους δουν οι άλλοι και περισσοτερο οι εαυτοί τους. Αχ αυτές οι αυτάρεσκες ε

Είναι ένας; Ήταν ένας και ακολούθησαν πολλοί; Σε πεζούλια, τοίχους, πλάτες πολυκατοικιών, στου Ψυρρή και στο Νέο Κόσμο και παντού. Ποιος βασανίζεται; Το εννοεί; Κάνει πλάκα; Βάσανο; βαριά λέξη, μήπως υπερβάλλει, καταλληλότερο το ζορίζομαι, πιέζομαι. Κάποιος τα μάζεψε και σε μπλογκ . Και σιγά κάποιος ζαβός βασανίζεται... 1 , 2 άρθρα προσπάθησαν να το αναλύσουν γιατί σκληρό το μεροκάματο του δημοσιογράφου και πως να γεμίσει η σελίδα. Και εγώ σ' αδιέξοδο Τετάρτη βράδυ να βρω ποστ για την Πέμπτη. Και το κεφάλι βαρύ, κείμενο ανέμπνευστο. Κι ανεβαίνει η επισκεψιμότητα του Athensville, και μεγαλύτερη η ευθύνη, πρέπει να τηρήσω το θέμα κάθε μέρα. Φυσικά και βασανίζομαι! :-p υγ. Τό σωσα;

Το γνωστό κτίριο στη γωνιά Πειραιώς και Ιερά οδού ανοίγει οσονούπω τις πύλες του και έχει ακούσει ήδη τα μύρια: μεγαθήριο, τερατούργημα, έκτρωμα, βλαχό-λας-βέγκας και δε συμμαζεύεται. Τράβηξα λοιπόν φώτο της περιοχής γύρω. Ας τις δούμε και συνεχίζουμε.

Ιερά οδός 94, ανάμεσα στα φαναρτζίδικα και στο τίποτα. Συνήθως όταν συναντώ μνήμα-εκκλησάκι αγριεύομαι και το ταξινομώ στις ιδιότυπες αυθαιρεσίες του Έλληνα. Μπροστά σ' αυτό εδώ έμεινα σοκαρισμένος, βουβός, συγκινημένος, φορτωμένος μ' ένα όγκο συναισθημάτων που σπάνια μου προκαλεί φωτογραφία. Τα πατατάκια, τα μπισκότα, η σακούλα με τα πορτοκάλια, τόσο ασήμαντα στη καθημερινότητα μας, τόσο συγκλονιστικές αποδείξεις αγάπης εδώ.

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ @ Για χρόνια περνούσα μπροστά της χωρίς να αντιληφθώ την παρουσία της εκεί. Πόσες φορές άραγε – τρέχοντας για κάποια δουλειά, για να πάρω το μετρό ή απλά χαμένος στις σκέψεις μου – αγνόησα άθελά μου τη μικρή σιδερένια πόρτα στο 58α της οδού Ακαδημίας. Την πρώτη φορά που την αντίκρισα το βλέμμα μου αιχμαλωτίστηκε αμέσως από την αρχιτεκτονική του κτιρίου και την ιδιαίτερη τεχνοτροπία της πόρτας, που σπάνια συναντά κανείς στην Αθήνα. Ψάχνοντας δεν άργησα να ανακαλύψω την ιστορία πίσω από αυτή την πόρτα: Είναι η έξοδος προς την Ακαδημίας του σπιτιού του διάσημου αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ, του οποίου η κεντρική είσοδος βρισκόταν επί της οδού Μαυρομιχάλη 8. Μετά το θάνατο του Τσίλλερ το 1923 το σπίτι αγοράστηκε από τον τραπεζίτη Διονύσιο Λοβέρδο. Εν συνεχεία στέγασε μεγάλη συλλογή βυζαντινών έργων τέχνης και το 1979 το κτίριο μαζί με τη συλλογή παραχωρήθηκαν από την οικογένεια στο Βυζαντινό Μουσείο. Κι αν η παραπάνω συλλογή βρίσκεται ακόμη στις αποθήκες του μ

"...H Lifo δεν μπορεί να προσποιείται πια τη χαζοχαρούμενη." Τελευταία φράση απ' το τρέχον άρθρο του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου στην Lifo. Κικιρίκου ανεφώνησα! Ψηλά στη λίστα των επερχόμενων ποστ και η αδιαφορία των 2 δυνατών free press της πόλης στην τόσο σκοτεινή και ασφυκτική πραγματικότητα του κέντρου. Τόσο καιρό αναρωτιόμουνα αν μόνο εμείς προσπερνάμε τους αστέγους διαλυμένους στα τσιμέντα, μυρίζουμε τα κάτουρα, μας πλησιάζουν μέρα-μεσημέρι για ναρκωτικά ( btw τι είναι το μπούμπλε;), στριμωχνόμαστε στα κατειλλημένα πεζοδρόμια από κουρελούδες. Αντί να χρησιμοποιήσουν την ισχύ τους (τα μπλόγκ τι να κάνουν;), να αναδειξουν την τραγική εικόνα της πόλης και να οργανώσουν δράσεις -αντί για πρωτοπόρες εκθέσεις που οι Αθηναίοι δείχνουν τον κώλο τους-, έχουν περιορίσει την επαναλαμβανόμενη θεματολογία τους σε κείμενα χωρίς μυρωδιά εντοπιότητας και όταν προσγειώνονται αναφέρονται στο συμπαντάκι Βooze/Nixon/Bios και των αυτοπροσδιοριζόμενων super important & influential αυτ

Μαζική η συμμετοχή σας στο θέμα της κυρίας Γαλάνη. Θέση της πλειοψηφίας, να μαζέψει άμεσα τη ζαρντινιέρα της. Λείπει βέβαια το όχημα, η Κίνηση/Πρωτοβουλία/Επιτροπή Πολιτών που θα αποστείλει την επιστολή. Και για να κάνουμε σωστές δουλειές πρέπει να την στελεχώσουμε άμεσα με επίλεκτα μέλη της αβαντ γκαρντ αθηναϊκής society. Ζητώ λοιπόν από σας να εμπνευστείτε τα ονόματα μελών της Κίνησης (όσα θέλει ο καθένας). ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΥΝΤΑΓΗΣ Ονόμα-επίθετο, και 2 επίθετα, και 2 ονόματα, και 2-2 ισοπαλία γιατί όχι! ΙΔΑΝΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ : Τα ονόματα-επίθετα κατά βάση να φέρουν λίγο αριστερή ιδεολογία, λαϊκή καταγωγή και κοσμοπολιτισμό. Αστική καταγωγή δεχόμαστε μόνο αν έχουν σπουδάσει εξωτερικό ή περάσανε τουλάχιστον ένα εξάμηνο στο Θιβέτ, λαλημένοι πλούσιοι δηλαδή. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ : Ζωρζέτ Γκίκα-Κουλαρμάνη: Γόνος αστικής οικογενείας, 50 ετών, σπούδασε στο Παρίσι όπου εντρύφησε στα αριστερά ιδεώδη και εκεί γνώρισε τον λαϊκής οικογένειας φοιτητή άντρα της. Χώρισαν και έχουν μια κόρη την Φοίβη-Πηνελόπη, ασχολε

Πειραιώς, Γκάζι περιμένοντας λεωφορείο, βλέπω να 'ρχεται σκύλος καβάλα στο τρίκυκλο, χώνω χέρι βιαστικά στην τσάντα για κάμερα, ίσα που πρόλαβα να τραβήξω. Πόσο χαίρομαι που βγήκε μια τόσο σούπερ φώτο, μου φτιάχνει ακαριαία την διάθεση. Θέμα να την συνοδεύσω μεν, δεν έχω, αλλά ο τύπος είναι αστέρι και αξίζει δικό του ποστ. Άδικο έχω;

Ο γνωστός αεραγωγός στο Μοναστηράκι. Γράφουν σπρέι τα βλαμμένα, ο Δήμος το καθαρίζει. Επιμένουν στην τζάμπα μαγκιά τους τα κακομαθημένα, κάποιοι δημοτικοί υπάλληλοι τα ξημερώματα του μεροκάματου θα ναι εκεί για μας να καθαρίσουν. Το ίδιο και το ίδιο εκατοντάδες φορές. Στάθηκα και το σκέφτηκα: έχουμε ένα σημείο σύγκρουσης, ένα τρέχον σύμβολο αντίστασης του πολιτισμού απέναντι στην καφρίλα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στις Δημοτικές υπηρεσίες που δίνουν απτόητες την συγκινητική μάχη. Οι υπόλοιποι, ώρα να πάρουμε ξεκάθαρη θέση με πράξεις, έστω και το άκοπο, λέγοντάς την σε όποιον σηκώνει σπρέι.

Για τσίχλες πήγα. Μα και πάνω και αριστέρα και δεξιά με μανταλάκια να κρέμεται η Τζούλια, 200.000 αντίτυπα το σολντ άουτ. Το κορίτσι απενοχοποίησε την χαρά του σεξ και δίνει και στο μπλογκ το άλλοθι να ξεσαλώσει μ' ένα τολμηρό ποστ: σεξ αγγελίες στους τοίχους της Αθήνας. Χυδαιότητα κι αλήθεια, μαρκαδόροι πατημένοι με λύσσα, ενοχική αναζήτηση για την υπέρτατη ικανοποίηση. Για δες τις τοιχογραφίες

Νέα σεντόνια "πέρασαν 10 μέρες" Οδοντόκρεμα "πέρασαν 20 μέρες" Κάρτα ΟΑΣΑ "πάει κι αυτός ο μήνας". Tα απαρατήρητα χρονόμετρα της ζωής μας. Οι μίνι απολογισμοί στην θέα του λιωμένου σαπουνιού: "Ξόδεψα χρήσιμα, απολαυστικά, ουσιαστικά τον χρόνο;". Για γράψτε Αθηναίοι: ποια τα δικά σας αντικείμενα, ενέργειες και στιγμές της πεζής καθημερινότητας που συνειδητοποιείτε τον χαμένο χρόνο;

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ @ Στον αριθμό 5 της οδού Περιάνδρου στην Πλάκα, ελάχιστα μέτρα από τις Στήλες του Ολυμπίου Διός βρίσκεται το σπίτι του Κωστή Παλαμά, το σπίτι που ο μεγάλος ποιητής μας έζησε για αρκετά χρόνια στην Άθηνα και πέθανε βαριά άρρωστος εν μέσω της γερμανικής κατοχής τον Φεβρουάριο του 1943. Μολονότι το κτίριο έχει κριθεί διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού, η εικόνα που αντικρίζει κανείς είναι αποκαρδιωτική και παρασάγγας απέχει από την έννοια της λέξης «διατηρητέο». 67 χρόνια μετά το θάνατο του ποιητή μας, μοναδική παρέμβαση στο σπίτι μοιάζει να είναι η επιγραφή που αναφέρει: «Στο σπίτι αυτό πέθανε ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς στις 27 Φεβρουαρίου 1943». Ειρωνεία της τύχης: ακριβώς δίπλα λειτουργεί το νέο τμήμα του Υπουργείου Παιδείας για την «δια βίου μάθηση». Κόντρα στην πλήρη αδιαφορία της Πολιτείας μια ομάδα νέων παιδιών δημιούργησαν το μπλογκ "Οίκος Παλαμά" και με ελάχιστα μέσα επιχειρούν να διασώσουν και να εξανθρωπίσουν αυτό τ

Αν μη τι άλλο οι παλιοί είχαν μεράκι και με τα λιγοστά τους μέσα χτίζανε παλατάκια. Οι μερακλήδες αυτοί άφησαν παρακαταθήκη στην πόλη τα φινετσάτα κιγκλιδώματα-έργα τέχνης που δυστυχώς ευρέως απειλούνται. Στην Κυψέλη, στην Βικτώρια, Αγ. Παντελεήμονα οι φτωχοί νοικάρηδες, στην άγνοια τους, αντικαθιστούν τις παλιές αρχοντικές πόρτες με τα φτηνά αλουμινένια κουφώματα των 1000€. Αψεγάδιαστα, ασφαλέστερα μα κούφια και άψυχα. Μακάρι Δήμος ή το Υπουργείο να νοιαστεί και να βάλουν ένα πλαίσιο, δεν περισσεύει κομψότητα στην Αθήνα.

Μεγάλη αδικία που κορυφώθηκε φέτος, και κάποιος πρέπει να μιλήσει. Από που μας ήρθαν επιτέλους αυτές οι κλημεντίνες; Γιατί αποκαθηλώθηκαν τα μανταρίνια απ' τους πάγκους για να μπει αυτό το απαίσιο πορτοκαλοειδές με την πλαστική γεύση; Που ναι η ανατρεπτική ξινίλα που ξαφνιάζει την γλώσσα; Συγκρίνεται με το μανταρινάκι που το ξεφλουδίζεις και ψεκάζονται σταγονίτσες τα μάτια; Αφήστε τους Γερμανούς, σαμποτάζ στις κλημεντίνες!

Eξαιρετικό χάπενινγκ ετοιμάζεται για τον Ιούνιο στο κέντρο, πάρτε άδεια εκείνο το πρωινό, 7-10 δηλαδή τότε βολεύει τα κανάλια και τον Κακλαμάνη. Το κτίριο στην συμβολή του Βερανζέρου και Μενάνδρου, λίγο πιο κάτω από το Εθνικό Θέατρο, θα κατεδαφιστεί με ελεγχόμενη έκρηξη. Οι πυροτεχνουργοί ήδη δουλεύουν στο σημείο, και σε μόλις έξι δευτερόλεπτα χολυγουντιανού εφέ, ένα τσικ θα αφαιρεθεί απ' τον τσιμεντένιο αθηναϊκό ωκεανό. Στον ενός στρέμματος χώρο θα δημιουργηθεί μια νέα πλατεία, ο φιλότεχνος Δήμαρχος την ονομάτισε ήδη Παξινου-Μινωτή, τόνισε μάλιστα ότι είναι η πρώτη που θα δημιουργηθεί μετά από 150 χρόνια στο κέντρο. "Έργο Νικήτα" θα μνημονεύουν οι επόμενες γενιές. Στο ισόγειο εφιλοξενείτο το ιστορικό κέντρο "Ελληνικό χωριό" της φωτογραφίας που στέγασε τα γλέντια και την νοσταλγία των μεταναστών '70 και '80, των Ελληνόπουλων μας της υπαίθρου. Κατά κάποιο τρόπο το "έξω οι βλάχοι απ' την Αθήνα" γίνεται επιτέλους πραγματικότητα!