athensville

Ένα μεστό Σάββατο το προχθεσινό, όχι μόνο λόγω τόσων συγκινήσεων, όσο του να γνωρίζεις ενδιαφέροντες ανθρώπους και μάλιστα τους ανιδιοτελείς των καιρών μας. Το μεσημεράκι βρέθηκα στην "Γιορτή Φρέσκου Ελαιολάδου" σ' έναν μικρό προσωρινό κήπο της Κεραμεικού 96. Εκεί 5 μικροί ελαιοπαραγωγοί στρώσανε τραπεζάκια και μας κάλεσαν να το βουτήξουμε το λάδι, αυτό το φρεσκότατο που είχαν συλλέξει, με το φρεσκότατο ψωμί της Κρυσταλλίας. Ο κόσμος ήταν πραγματικά φωτεινός, καλοζωισμένος μεν αλλά καθόλου ποζάτος, άλλωστε είναι αντισυμβατικό το να 'σαι σαββατιάτικο πρωί σ' ένα οικόπεδο και να παπαριάζεις λάδι; Σ' ένα έξτρα πάγκο βρέθηκε και η ομάδα Troo Food Liberation, και στο τραπέζι τους με περίμενε μια γευστική έκπληξη που κάπως γύφτικα τίμησα 2 φορές. Φαγάκια με ωμές φρέσκιες τροφές άντε ελαφρά μαγειρεμένες (αφυγραμένες ο σωστός όρος) το κόνσεπτ της ομάδας, και πραγματικά τι γευστική βόμβα ήταν αυτή με τα λαχανικάκια ανακατεμένα στο μπωλ με μια εξαίσια σως και μετά τ

Έχουν περάσει αρκετές μέρες από κείνες τις 2 βόλτες-"πορείες" στις κάτω γειτονιές του κέντρου κι όσους κι αν ρώτησα έκτοτε για κείνες τις στιγμές μιλούσαν συγκινημένοι, για το αναπάντεχο που έζησαν πατώντας στην στενή σκοτεινή Γερανίου, στη στοά της Πλατείας Θεάτρου, στην Πλ. Βάθη, στην Ζήνωνος, στους Γιατρούς τους Κόσμου στη Κουμουνδούρου. Για την εικόνα των μεταναστών, (που αποτυπώνεται τόσο γλαφυρά στην συγκλονιστική φώτο του Σπύρου Βάθη, κλικ μεγέθυνση) των δεκαεπτά νομά σ' ένα δωμά, αυτών που με τόση χαρά βγήκαν στα μπαλκόνια με τις σκισμένες τέντες, που στα γεμάτα έξαψη μάτια τους, φωνές, χαμόγελά τους, έβλεπες να λαχταρούν μια βασική ανθρώπινη ανάγκη, την αποδοχή: να νιώσουν κομμάτι της κοινωνίας μας, ότι είναι σαν κι εμάς, όχι στυλάτοι και καλοντυμένοι αλλά ίδιοι σαν εμάς. Και στ' αλήθεια, γιατί δεν το κάνουμε (και τους αφήνουμε απλώς να είναι ένα ντεκόρ για να δικαιώνουν τις ακραίες ιδεολογίες τους αριστερά/δεξιά); Πόσος πλούτος για μια πόλη είναι αυτές οι

-Γ' Σεπτεμβρίου / Άστεγος Ψυρρή / Αιόλου & Σοφοκλέους

" Ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να συντηρεί πλέον το δημόσιο. Αυτή είναι η αλήθεια" Υφυπουργός Οικονομίας χθες. Κοιτάζω τον λογαριασμό πάνω στο γραφείο. Φορτώνω, το κάνω εικόνα, εδώ να τα πώ: Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί πρέπει να υπερασπίζομαι σε πορείες το δικαίωμα στην εργασία για την κυρία με την χοντρή κωλάρα που είχε μπάρμπα στην Κορώνη, που αποδείχθηκε ξύπνια σε σχέση με τα λοιπά της κοινωνίας και καπάκωσε την θέση στο Δημόσιο, που πηγαίνει στην δουλειά όποτε (όταν τα μαγαζιά είναι κλειστά) και αν θέλει (για να γεμίσει το πράσινο της πασιέντζας την οθόνη), που έχει την οψιόν να της χτυπάνε κάρτα αντ' αυτής , να μένει έγκυος και να παίρνει 2 χρόνια ρεπό ενώ η αντίστοιχη του ιδιωτικού με το ζόρι 2 μήνες, να παίρνει σωρό τα επιδόματα, το κράτος να πληρώνει τους τόκους της να παιρνει δάνεια με ευνοϊκότερους όρους απ' τους υπόλοιπους κλεφταράκους τους ιδιωτικού τομέα, και βάλε, βάλε, βάλε και στο τέλος κι ένα εφάπαξ. Δεν μπορώ να υπερασπιστώ αυτήν την κυρία με την χο

"Τι;;;". Τελευταίος λογαριασμός στα 100 ευρώ. Θα με φάει το ατενιστιλίκι, μα πρέπει εκ των πραγμάτων να μιλώ συνέχεια. Σκέψου μακροπρόθεσμα: 1200 το χρόνο για κινητό τηλέφωνο; Σ' αυτή την εποχή; Μ' αυτά τα ψιχουλάκια που βγάζω; Δεν λέει. Ώρα για λύσεις. Ας τις μοιραστώ. Υλικά επιτυχίας Μυστικό του κόνσεπτ: εκμεταλλεύομαι στο έπακρο το απεριόριστο των τριών δικτύων. Σαν συνδρομητής της Vodafone (εγώ) αποφάσισα να αποκτήσω άλλους δύο αριθμους από τα άλλα δίκτυα (Cosmote και Wind-Q). Εσύ κάνε τον δικό σου συνδυασμό.

Η Πατησίων δεν έφυγε ποτέ απ' τα 80s: o ποπ σταρ Τόνυ Άντονυ με ένα σετ Τέτες Ντούζες , προτομοτάρει μαξιλάρια για τους φτωχούς της μεγάλης λεωφόρου. Τώρα μπορείς να σιχαθείς το σεξ επίσης. Πλ. Βάθης: μπύρα σε ατομική συσκευασία, για τους Βούλγαρους η δίλιτρη! Αιόλου : σατανική πετυχεσιά, η Αγία Ειρήνη φυλάσσεται από την Angel Security! Μητροπόλεως : σοβαρό κόμμα, τα λάβαρα δεμένα στα κάγκελα με σελοτέιπ! Jumbo : "αληθοφανές σουρωτήρι", συνδυασμός που μου τρύπησε ακαριαία το μυαλό (+ ιδανικό όνομα για γκρουπ). Στ. Λαρίσης: μεγάλοι κατασκευαστές οι Bradshaw, τελικά η Κάρι ήταν από πλουσιόσογο!

"Γεια σου φίλε, τραβάς; Τους έχουν κατακλέψει εδώ. Χαμός, δεν μπορείς να φανταστείς. Έχουν ρημάξει τις γιαγιάδες, αυτές τα γράψανε αυτα. Άντε γειά, Μάρκο τον φραπέ!" . Ο σεκιούριτυ του ΙΚΑ σ' έναν αυτοσχέδιο μονόλογο, στο μπες βγες απ' το κουβούκλιο. Μεσημέρι στην πολύβουη Αγησιλάου και Μυλλέρου, στην καρδιά του κινέζικου εμπορίου των διπλοπαρκαρισμένων βαν, μου τραβούν την προσοχή και φωτογραφίζω αυτά τα αυτοσχέδια αφισάκια. Πέρα απ' το τραγικό της υπόθεσης, στάθηκα θαυμάζοντας την γραφιστική ικανότητα των γιαγιάδων να εικονοποιήσουν τόσο γλαφυρά το μήνυμα, απλώς μ' ένα μαρκαδόρο στο λευκό φόντο: προσέξτε τα γεμάτα ένταση και υστερία ταραγμένα γράμματα, τις εικονογραφήσεις με το σύμβολο της χριστιανοσύνης να αποσπάται από έναν αξύριστο με τσιγαριλίκι στο στόμα, την βιαιότητα του ροπάλου, τα γουρλωμένα μάτια. Επικοινωνία άμεση, σαφής, με φρέσκια ματιά που ξαφνιάζει τον περαστικό. Αυτό είναι πραγματικά καλό ντιζάιν, κορίτσια εύγε!

-Θέλω το τάδε βιβλίο -Δεν δανείζεται! -Μα στο σάιτ λέει οτι δανείζεται. -Δεν δίνεται, είναι μοναδικό! Εξεπλάγην που εκπλαγήκατε: το 'χα βαθειά πίστη μέσα μου, εδώ και μήνες, ότι ο Νικήτας αποκλείεται στον Β' γύρο να κερδίσει το 50%, όποιον κι αν είχε απέναντί του. Μα κανείς την καλή κουβέντα, ακόμα και καραδεξιοί Κυψελιώτες/Πατησιώτες μου λέγανε "δεν θα πάμε να τον ψηφίσουμε". Βέβαια αυτή την ροή λίγο έλειψε να την ανακόψει το ΠΑΣΟΚ, με την αδιάφορη στάση του τα ήξεις αφήξεις και τις Φώφες των πρασινοφρουρών, και δεδομένων αυτών η νίκη που πέτυχε ο Καμίνης ήταν πραγματικά άθλος: 2 μήνες πριν τις εκλογές μόλις ανακοίνωσαν την στήριξη, κι έκτοτε ο άνθρωπος έτρεχε-έτρεχε. Στην αρχή μοναχικά, σαν Δον Κιχώτης, "δεν τον ξέρουμε", "δεν το προχωρά γρήγορα", με αμφισβητήσεις, αλλά να τελικά είδες, επέμενε είχε την πίστη μέσα του και μ' ένα εκπληκτικό ντεμαράζ στο φινάλε το πράγμα γύρισε. Το ότι αποκλείεται να 'ναι χειρότερος Δήμαρχος είναι δεδομέ

H μεγάλη μέρα έφτασε. Το Athensville πήρε θέση για την πόλη και ίσως ενοχλητικά ξεκάθαρη για κάποιους, μα αυτό ένιωθε σαν καθήκον και σωστό. Σήμερα αποφασίζουμε για το πόσο θα νοιάζεται ο Δήμαρχος της ερχόμενης τετραετίας τον τόπο του. Ανοιχτό λοιπόν ποστ , εδώ είναι το καλύτερο σημείο άλλωστε: αφήνουμε σχόλιο προσδοκίες, προβλέψεις για πριν, και πανηγύρια ή στενοχώριες για μετά τα αποτελέσματα, σε ένα ποστ γιορτή της Δημοκρατίας, φτιαγμένο απ' όλους εμάς τους Αθηναίους.

Τι λες; Πάμε μαζί την βόλτα που δεν έκανες... Βγαίνεις, στην πόρτα σου ακριβώς η Πλατεία Κοτζιά ...κάποιος θα ξέχασε το παράθυρο ανοιχτό ...κοίτα το γκαζόν του Δημαρχείου

Το ντουέτο του τελικού "Δεν γίνεται να πάει καλά ο νυν Δήμαρχος, όλοι τον βρίζουν. Μα όλοι, ακόμα και οι δεξιοί", αυτό λάμβανα από παντού. Να που αποτυπώθηκε στις κάλπες, γιατί όσο να 'ναι πιο κάτω από 35% δεν πέφτει η Νέα Δημοκρατία στην Αθήνα, ποσοστό είναι σχεδόν ντροπή για υποψήφιο μπλε Δήμαρχο. Βέβαια πολλοί είστε εντελώς αλλού και δηλώσατε απογοητευμένοι απ' την πρωτιά του Νίκυ. Δεν υπάρχουν αποτελέσματα πιο ιδανικά και με κάνουν υπεραισιόδοξο για την αλλαγή του σκηνικού. Ο Καμίνης έχει πραγματικά την ευκαιρία να αλλάξει τον κουρασμένο Δήμο μετά από 24 ολόκληρα χρόνια, που γκώσαμε, φτάνει πια, να δούμε και το άλλο! Μόλις 6.5 μονάδες η διαφορά και αν, όχι και τόσο αυθαίρετα, προσθέσουμε και τον Αμυρά περνάνε μπροστά. Το θέμα είναι τι θα ψηφίσει η Αριστερά, θα αποφασίσει να πάρει για μια φορά ουσιαστική θέση στο κατάντημα της πόλης; Η σκέψη πια είναι απλή: 2 υποψήφιοι, τον έναν τον δοκιμάσαμε, δεν! Ας δώσουμε την ευκαιρία στον άλλον! Το ποσοστό Αμυρά 7.5% των

Μετεκλογική Δευτέρα: Αtenistas ή εκλογές; Atenistas! "Να πάμε στην Κοτζιά να ανάψουμε κεριά", φλασιά, ακόμα και σήμερα ψάχνω να βρω πως μου 'ρθε, που μπαμ την πέταξα σ' ένα τραπέζι 4 ατόμων 10 μέρες πριν. Οι 3 πετάχτηκαν σαν σ' ελατήριο, είπαν μεγάλο ναι, μια κοπελιά (την οποία, εκ του αποτελέσματος, πρέπει να την καρυδώσω) έσπειρε την αμφιβολία: είναι πολύ μεγάλο αυτό, πως θα το χειριστούμε, μπορεί να ξεφύγει, δεν έχουμε εμπειρία. Σαράκι η αμφιβολία σε τρώει πραγματικά, οκ θα ρωτήσουμε τους συμμετέχοντες το Σάββατο στην Ζήνωνος πως τους φαίνεται η ιδέα. Το ανακοινώνω στο ινδικό εστιατόριο στη Δεληγιώργη. Χειροκροτήματα, αλαλαγμός πραγματικός! Το προχωράμε, το ανακοινώνουμε. Πρώτα updates, πρώτα τουιτς, άπειρα ριτουίτς, κάποια απ' αυτά όμως δηλητηριώδη, απαξιωτικά, γκρινιάρικα να θρέφουν την αγωνία. Κι αν κάνουμε λάθος, δεν έχουμε πείρα από τέτοια μεγάλα events, αν ξεφύγει; Αλλά από την άλλη οι atenistas δεν έχουν σαν αρχή να 'ναι αντιμέτωποι με την λογι

Φτάσαμε στις εκλογές, τη βλογημένη ώρα που προσδοκούσαμε 4 χρόνια μπας και γυρίσει η Αθήνα απ' τον Άδη. Η προεκλογική περίοδος ούτε που ακούμπησε, μνημονίου παρόντος αναμενόμενο, και δεν ήταν και άσχημα. Ενοχλητικό; Ο χαζονόμος των 2 εμφανίσεων στο γυαλί για κάθε υποψήφιο, τον βρήκα άδικο, ασφυκτικό, αφαιρούσε πολύ απ' τη δυναμική ικανών υποψηφίων. Πόσο χαζούς τους έχει τους πολίτες πια, που θα ψάρωναν απο πιθανή λαίλαπα εμφανίσεων κάποιου υποψηφίου; Το χαρτί Εκτιμητέο ότι δεν ξοδεύτηκε πολύ. Κατά το ΚΚΕ, τα γνωστά , μόνο σε χοντρό χαρτόνι x χιλιάδες αντίτυπα διατηρείται το μήνυμα της Αντίστασης. Αρνητική έκπληξη η Ανοιχτή Πόλη που κοίτα Αλέκα, μοιάζετε, κάτι κράτησε ο γύφτος απ' τη γενιά του, και γέμισαν οι τοίχοι με αφίσες τους, τόνους κόλλας θ' ανακάτεψαν στην Κουμουνδούρου. Όχι τίποτα αλλό, καταρρέει που καταρέει το προφίλ της Αριστεράς της "Οικολογίας", να παίρνει μαζί και το της "Πρόοδου"; Κρίμα κι άδικο, πρόοδος, αυτό χαρακτηρίζει τον Σύριζ

Διασχίζω την Ομόνοια. Στην οθόνη του iphone Νοέμβρης '10. "Θέλετε Ριζοσπάστη;" Στημένοι, αριστέρα και δεξιά στις κυλιόμενες μοιράζουν την κόκκινη εφημερίδα και το φυλλάδιο. Συνεχίζω. Οι τοίχοι και τα φανάρια της Αθήνας μου τραβούν ακόμα πιο έντονα την προσοχή, έτσι γεμάτοι μόνο με τις χοντρές αφίσες τους. Τι κι αν πέρασε ο Οκτώβρης, η Επανάσταση του 1917 καλά κρατεί.Ένα σύστημα, ένας τρόπος, μια εικόνα. Ένα καθαρό λαϊφσταϊλ, όχι αντίθετο, αλλά ίδιο σαν και του Δαπίτη που πάει στην Μύκονο για πενταήμερη. Τους πιάνω και τους μετρώ, παντού οι ίδιοι κώδικες: θα ντυθείς έτσι, αμπέχονο το χειμώνα, θα βγεις για ποτό στο φοιτητικό στέκι, η μαλλούρα προσθέτει πόντους αντίστασης, θα 'ρθεις στο φεστιβάλ μας της ΚΝΕ και θα φας απλό λαϊκό καλαμάκι, στις συγκεντρώσεις μας θα ακουσεις για εκατομμυριοστή αυτό, αυτό, αυτό και τον Παπακωνσταντίνου, θα βγεις στους δρόμους και θα μοιράζεις εφημερίδες, θα μάθεις να βουτάς το πινέλο στην κόλλα, θα πατήσεις το on στην ντουντούκα, θα κουβα

Οι Πολωνοί της Αθήνας: ήσυχοι, συμπαθείς, τυλιγμένοι με μια ολοφάνερη κουλτούρα και καλλιέργεια είναι ίσως η πιο συμπαθής ομάδα μεταναστών στους παππούδες που τους φταίνε για όλα οι ξένοι. Απ' την άλλη δεδομένη και η εσωστρέφεια τους, δικά τους σχολεία, δικά τους μαγαζιά, και το ένα και μεγάλο τους "κακό": πολύ πολύ μπύρα, λιώμα στα τσιμέντα τα ξημερώματα στην Αχαρνών, τι πληγές καλύπτουν μ' αυτήν την μπύρα, πάντα αναρωτιέμαι: να 'ναι το δυσβάσταχτο στρίμωγμα από Ρώσους και Γερμανούς, το κρύο της πατρίδας τους, ε ας χαλαρώσουν επιτέλους, αυτός ο ελληνικός ήλιος, τα νικά τέτοια πάθη. Αρχές Μιχαήλ Βόδα ξεκινά o μικρόκοσμός του, με τα μπακαλικάκια, τα βίντεο κλαμπ, τα καφέ τους, και επί του προκειμένου, μετά την άχρηστη εισαγωγή, τα γλυκά τους. Στρίβοντας στην γωνία με την πολύ θορυβώδη Ιουλιανού χώθηκα σ' ένα ζαχαροπλαστείο πολονέζ. Πρώτη φλάσι ματιά οι πάστες και τα γλυκά όπως τα ανατολικοευρωπαϊκά: έντονα χρώματα, καρδούλες, ντόμινο, τρυφερά σχεδιάκια κατάλοι

Tελικά ότι και να εύχεσαι, να ελπίζεις, να σχολιάζεις εδώ υπάρχει ένα ριάλιτυ που με απλές μαθηματικές πράξεις οδηγεί τα πράγματα εκεί που πραγματικά στέκουν. Παράδειγμα πρώτο: το Hell's Kitchen και το οδυνηρό για το οξυγόνο της περιοχής του Δημαρχείου κλείσιμο, το αναλύσαμε αρχές Σεπτέμβρη . Ο ιδιοκτήτης που τέτοιους συναισθηματισμούς κι οράματα δεν έχει και σκέφτεται μόνο την τσέπη του, ανήρτησε ένα πλήρες επιχειρηματικης λογικής ενοικιαστήριο στα κινέζικα και μόνο! Μα ναι, εκ των πραγμάτων άλλη χρήση εκ των πραγμάτων δεν στέκει, είτε αποθήκη, είτε κατάστημα με ρόμπες σινουά. Πολύ την κακολογήσαμε την Άννυ Βαγενά για τα περιφραγμένα παγκάκια . Τις προάλλες πηγαίνοντας προς Πλατεία Αυδή αντίκρυσα αυτό που ο οπτιμισμός μου θέλει κάποιες στιγμές να κρύψει: ένας ναρκομανής να κάνει την δόση του στο σκαλί. Κι αυτό ων περαστικός για ένα λεπτό, φαντάσου υπομονή που πρέπει να χεις να το αντιμετωπίζεις 3-4 χρόνια τώρα. Καλά έκανε και το βαλε το συρματόπλεγμα τελικά, ν' αγιάσει το