athensville

Ένα ταξίδι χρειαζότανε και τα 90 ευρώ που κόστιζε μόλις -και μάλιστα την τελευταία στιγμή- το κάνανε σχεδόν δελεαστικό. Το 'σχεδόν' πάει στο Βουκουρέστι, και στο πως έχουν εντυπωθεί στο μυαλό μας αυτές οι φτωχές βαλκανικές χώρες. "Τι να πάω να κάνω εκεί;". Αλλά έχοντας ταξιδέψει αρκετά στη γειτονιά μας, θυμήθηκα ότι καμμία προκατάληψη ποτέ δεν επαληθεύθηκε και έτσι ξημερώματα Πέμπτης ξεκίνησα. Υποσυνείδητα όμως ένα φάντασμα είχε καταλάβει την σκέψη αυτού του ταξιδιού: "Τσαουσέσκου", το όνομα που συνδέθηκε άμεσα με την πιο αιματηρή πτώση κομμουνιστικού καθεστώτος της Ανατολικής Ευρώπης. Ήταν ακόμη "παρών", έχει σφραγίσει την Ρουμανία η παρουσία του; Στο τέλος και μετά από 5 μέρες τα πάντα είχαν ξεδιαλύνει. Ένα ενδιαφέρον ταξίδι σε μια υπέροχη πόλη που ξετυλίγεται σε 120 φωτογραφίες. H Πόλη Λοιπόν ξεκινάμε απ' το απρόσμενο. Φτώχεια, κακομοιριά, ότι περίμενε κανείς από μια βαλκανική πόλη. Καμμία σχέση, το Βουκουρέστι υπήρξε σπουδαία ευρωπαϊκή πόλ

Κορυφαίο αυτο-τρόλλ το εξώφυλλο του Life&Style, η ταπεινή Μαρί με λιτή αμφίεση και μπούτο έξω προτρέπει τις Ελληνίδες να γίνουν ανάδοχες (και εξηγεί) Ακόμα και η Hermes τρόμαξε με τον Αλέξη, τρελά σοσιαλιστικό ωράριο, κλείνει μόλις στις 7 το απόγευμα. Στο wikipedia δεν βρήκα, ποιες είναι οι αξίες Roc; ΚΤΕΛ Φθιώτιδας one stop επίσκεψη στο Mall athens, πήξαμε στο κέντρο, το χρειαζότανε η Βόρεια Αττική ένα αξιοθέατο. Το Harvard ούτε Λίζα Δουκακάρου διδάσκουσα έχει, ούτε τόσους κλάδους: 64 με αγαπημένους Θεωρία "Y", Ομηρικά Έπη, Devised Theatre, Ισπανικά, Ιστορία Τηλεόρασης, Ελληνική Μυθολογία, Θέατρο Σκιών, Word, Αγωγή του Λόγου, Τυφλό σύστημα και την κορυφαία Δημιουργική Λαογραφία.

Με πρόλαβε η ζωή, ή καλύτερα η δυναμική μιας υπερδραστήριας Ελλάδας μιας και ένα από τα επόμενα ποστ που προγραμμάτιζα ήταν άνευ αποδεκτών πρόταση να γκρεμιστεί το θηριώδες κουφάρι του Μινιόν στην Πατησίων. Πόσο θα φώτιζε η σκοτεινιάρα Πατησίων απ' την απουσία του, τι άπλα χώρου θα δημιουργούσε αν το σκεφτείς σαν ενότητα με την πεζοδρομημένη/αναμορφωμένη Ομόνοια του Rethink Athens. Βλέποντας λοιπόν τούτη την παρακμή, λογική θα μοιαζε μια τέτοια λύση. Τελικά, απ' το πουθενά το ΥΠΕΚΑ ανακοίνωσε ότι θα μεταφέρει εκεί την έδρα του και όλες του τις υπηρεσίες που είναι διασκορπισμένες σε 28 κτίρια, θα μειώσει τα λειτουργικά έξοδα κλπ. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι θα φιλοξενεί 1.300 υπαλλήλους, που η παρουσία τους θα δώσει άλλη ζωή στην γειτονιά με την κίνηση και τις αγορές τους, αυτό που χρειάζεται το σημείο δηλαδή, και λογική επιλογή κόντρα στον σχεδιασμό μεταφοράς δημοσίων υπηρεσιών στα απέξω. Βέβαια αυτό που δεν στέκει είναι η ενημέρωση ότι θα μεταφερθούν εκεί αυτόν τον Σεπτέμβρ

Πρέπει να’ ταν δέκα μέρες όταν ένα κορίτσι απ’ αυτά που εκδίδονται μου χαμογέλασε με το πιο αθώο χαμόγελο που ‘χω δει στην Ομόνοια. Μου ‘κανε πραγματικά πολύ ξένο, συνήθως τα κορίτσια στην Γ’ Σεπτεμβρίου είναι πολύ στρέιτ στο καμάκωμα τους, η ανάγκη, ο νταβατζής απέναντι, πράγματα αμείλικτα, αυτή όμως η κοπέλα είχε μια γλυκύτητα. Σήμερα, 10 μέρες μετά την είδα, στις 11 κοπέλες που συνελήφθησαν ως ιερόδουλες που μετέδιδαν το aids στους ανύποπτους πελάτες. Το σκρολάρισμα στις τραγικές εικόνες τους μου 'φερε βαθειά λύπη. Δεν είναι οι πληγές τους, τα σκοτωμένα τους βλέμματα, η απόγνωση, η αγάπη που δεν πήραν που φωνάζει από παντού. Είναι που δεν είναι ξένα αυτά τα κορίτσια. Όσοι ζούμε/δουλεύουμε στην Ομόνοια τα ξέρουμε. Τα ‘χω δει αυτά τα κορίτσια να τρεκλίζουν έτοιμα να πέσουν, τα ‘χω δει να στέκονται αδύναμα σ’ αυτό που χτίσαν για τρόπο τους για ώρες, ζητώντας από μας, τους οικείους ξένους που καθημερινά προσπερνούσαμε, μια ματιά συμπόνιας. Τα ‘χω δει σε υπόγειες στοές πάνω