Ταξίδι στο Bουκουρέστι

Ένα ταξίδι χρειαζότανε και τα 90 ευρώ που κόστιζε μόλις -και μάλιστα την τελευταία στιγμή- το κάνανε σχεδόν δελεαστικό. Το 'σχεδόν' πάει στο Βουκουρέστι, και στο πως έχουν εντυπωθεί στο μυαλό μας αυτές οι φτωχές βαλκανικές χώρες. "Τι να πάω να κάνω εκεί;". Αλλά έχοντας ταξιδέψει αρκετά στη γειτονιά μας, θυμήθηκα ότι καμμία προκατάληψη ποτέ δεν επαληθεύθηκε και έτσι ξημερώματα Πέμπτης ξεκίνησα.
Υποσυνείδητα όμως ένα φάντασμα είχε καταλάβει την σκέψη αυτού του ταξιδιού: "Τσαουσέσκου", το όνομα που συνδέθηκε άμεσα με την πιο αιματηρή πτώση κομμουνιστικού καθεστώτος της Ανατολικής Ευρώπης. Ήταν ακόμη "παρών", έχει σφραγίσει την Ρουμανία η παρουσία του; Στο τέλος και μετά από 5 μέρες τα πάντα είχαν ξεδιαλύνει. Ένα ενδιαφέρον ταξίδι σε μια υπέροχη πόλη που ξετυλίγεται σε 120 φωτογραφίες.


H Πόλη
Λοιπόν ξεκινάμε απ' το απρόσμενο. Φτώχεια, κακομοιριά, ότι περίμενε κανείς από μια βαλκανική πόλη. Καμμία σχέση, το Βουκουρέστι υπήρξε σπουδαία ευρωπαϊκή πόλη και στο τώρα ολοφάνερα ακμάζει και αναγεννάται.
Δεν συναντάς το πλήθος των σοβιέτ πολυκατοικιών που περιμένεις, αλλά έναν κύριο όγκο εκπληκτικής αρχιτεκτονικής του 18ου 19ου αιώνα οπότε οι γαλλοσπουδαγμένοι Βασιλείς της Ρουμανίας δημιούργησαν μια πόλοη στα πρότυπα του Παρισιού (Παρίσι της Ανατολής το γνωστό nickname).
Έτσι, μπαροκοειδή μα ανάλαφρα κτίρια παντού, κοσμούν σε μεγάλη ακτίνα την πόλη, ενώ θέση έχει και ο νεοκλασσικισμός, καθώς και κομψοτεχνήματ βίλλες του άλλοτε πάνω στους μεγάλους δρόμους. Κι όλα αυτά σε μια πόλη με άριστο πολεοδομικό σχεδιασμό, τεράστιους δρόμους και ακόμη πιο μεγάλα πεζοδρόμια.


Εδώ η Πλατεία Ομονοίας τους, Piata Unirei, συγκοινωνιακός κόμβος που συνδέεται ως εδώ ακτινωτά η πόλη. Είναι πραγματικά αχανής, με πάρκα και συντριβάνια στην μέση, και γύρω τεράστια κτίρια του άλλοτε με φωτεινές ταμπέλες.


Αυτό κατά βάση ήταν το πλάτος τους, ο σχεδιασμός που λέγαμε; Χωρίς αυτόν πως μπορεί να φτιαχτεί μια πόλη, καλή ώρα;


Παράλληλα εσωτερικά, διάδρομοι γαλήνης.


Τα πεζοδρόμια τεράστια, απολαυστικό συναίσθημα άνεσης





Αυτός ο κέντρικός δρόμος που αλλάζει πολλά ονόματα (Bulevardul: Braitanu, Balcescu, Magheru), που συνδέει τις 4 κεντρικές πλατείες:
Piata Unirei, Piata Universitate, Piata Romana, Piata Victoriei. Με τον άξονα αυτόν στο μυαλό ποτέ δεν χάνεσαι.

Μαρί, Πόπη, Hermes

Κορυφαίο αυτο-τρόλλ το εξώφυλλο του Life&Style, η ταπεινή Μαρί με λιτή αμφίεση και μπούτο έξω προτρέπει τις Ελληνίδες να γίνουν ανάδοχες (και εξηγεί)


Ακόμα και η Hermes τρόμαξε με τον Αλέξη, τρελά σοσιαλιστικό ωράριο, κλείνει μόλις στις 7 το απόγευμα.


Στο wikipedia δεν βρήκα, ποιες είναι οι αξίες Roc;


ΚΤΕΛ Φθιώτιδας one stop επίσκεψη στο Mall athens, πήξαμε στο κέντρο, το χρειαζότανε η Βόρεια Αττική ένα αξιοθέατο.


Το Harvard ούτε Λίζα Δουκακάρου διδάσκουσα έχει, ούτε τόσους κλάδους: 64 με αγαπημένους Θεωρία "Y", Ομηρικά Έπη, Devised Theatre, Ισπανικά, Ιστορία Τηλεόρασης, Ελληνική Μυθολογία, Θέατρο Σκιών, Word, Αγωγή του Λόγου, Τυφλό σύστημα και την κορυφαία Δημιουργική Λαογραφία.

Το YΠΕΚΑ στο Μινιόν!

Με πρόλαβε η ζωή, ή καλύτερα η δυναμική μιας υπερδραστήριας Ελλάδας μιας και ένα από τα επόμενα ποστ που προγραμμάτιζα ήταν άνευ αποδεκτών πρόταση να γκρεμιστεί το θηριώδες κουφάρι του Μινιόν στην Πατησίων. Πόσο θα φώτιζε η σκοτεινιάρα Πατησίων απ' την απουσία του, τι άπλα χώρου θα δημιουργούσε αν το σκεφτείς σαν ενότητα με την πεζοδρομημένη/αναμορφωμένη Ομόνοια του Rethink Athens.
Βλέποντας λοιπόν τούτη την παρακμή, λογική θα μοιαζε μια τέτοια λύση. Τελικά, απ' το πουθενά το ΥΠΕΚΑ ανακοίνωσε ότι θα μεταφέρει εκεί την έδρα του και όλες του τις υπηρεσίες που είναι διασκορπισμένες σε 28 κτίρια, θα μειώσει τα λειτουργικά έξοδα κλπ.
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι θα φιλοξενεί 1.300 υπαλλήλους, που η παρουσία τους θα δώσει άλλη ζωή στην γειτονιά με την κίνηση και τις αγορές τους, αυτό που χρειάζεται το σημείο δηλαδή, και λογική επιλογή κόντρα στον σχεδιασμό μεταφοράς δημοσίων υπηρεσιών στα απέξω.


Βέβαια αυτό που δεν στέκει είναι η ενημέρωση ότι θα μεταφερθούν εκεί αυτόν τον Σεπτέμβρη! Δεν ξέρω πόσο έχει προοδεύσει η κατασκευαστική, αλλά το κτίριο προς το παρόν είναι σκέτος τσιμεντένιος σκελετός, πως θα φτιαχτεί στο γρήγορο; Μόνο με Φάνη Πάλλη του λαμπερού 2004 γίνονται αυτά παιδιά (γιατί να διώχνουμε πάντα τους άξιους);

Αυτές, τα 11 κορίτσια

Πρέπει να’ ταν δέκα μέρες όταν ένα κορίτσι απ’ αυτά που εκδίδονται μου χαμογέλασε με το πιο αθώο χαμόγελο που ‘χω δει στην Ομόνοια. Μου ‘κανε πραγματικά πολύ ξένο, συνήθως τα κορίτσια στην Γ’ Σεπτεμβρίου είναι πολύ στρέιτ στο καμάκωμα τους, η ανάγκη, ο νταβατζής απέναντι, πράγματα αμείλικτα, αυτή όμως η κοπέλα είχε μια γλυκύτητα. Σήμερα, 10 μέρες μετά την είδα, στις 11 κοπέλες που συνελήφθησαν ως ιερόδουλες που μετέδιδαν το aids στους ανύποπτους πελάτες.
Το σκρολάρισμα στις τραγικές εικόνες τους μου 'φερε βαθειά λύπη. Δεν είναι οι πληγές τους, τα σκοτωμένα τους βλέμματα, η απόγνωση, η αγάπη που δεν πήραν που φωνάζει από παντού. Είναι που δεν είναι ξένα αυτά τα κορίτσια. Όσοι ζούμε/δουλεύουμε στην Ομόνοια τα ξέρουμε.
Τα ‘χω δει αυτά τα κορίτσια να τρεκλίζουν έτοιμα να πέσουν, τα ‘χω δει να στέκονται αδύναμα σ’ αυτό που χτίσαν για τρόπο τους για ώρες, ζητώντας από μας, τους οικείους ξένους που καθημερινά προσπερνούσαμε, μια ματιά συμπόνιας. Τα ‘χω δει σε υπόγειες στοές πάνω στα ρολά να τα πηδάνε γέροι, τα ‘χω δει να ουρλιάζουν ακατάληπτα μέσα στην εξάρτησή τους.
Σ’ αυτά τα κορίτσια λοιπόν βρήκε η Αστυνομία τις τόσο απαραίτητες μάγισσες.
Και βγαλε ανακοίνωση (με το α-σύλ-λη-πτο χαντάκωμα: πλήρη ονόματα).
Ποια; Η ίδια η Αστυνομία που 30 χρόνια τώρα έχει αφήσει την Ομόνοια να μεταβληθεί σε ναρκότοπο. Κοριτσάκια μικρότερα αυτής της κατάστασης που σ’ αυτό το σημείο, εδώ βρήκαν, μάθαν και κατάντησαν.
Και που αλλού; Στα μπουρδέλα που στις ίδιες τελευταίες δεκαετίες της παρακμής έχουν ανθίσει ανενόχλητα κι ανεξέλεγκτα: διπλασιάστηκαν μέσα σε 2 χρόνια στο Μεταξουργείο, στο πάνω μέρος της Ιάσωνος δεν υπήρχε τίποτα, και τώρα έχουν ανοίξει 10, στην Κολωνού, στην Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στην Βικτώρια, πέρα απ' την δεδομένη Φυλής, η Φωκαίας μέχρι πριν 2 χρόνια ήταν ένας ήσυχος δρόμος φουλ οικογενειαρχών πολυκατοικίες, και τώρα έχει γεμίσει αμέτρητα μπουρδέλα σε πυκνή παράταξη. Και τόσες άλλες γειτονιές χωρίς κανένα παρελθόν, Πολύγωνο, Κουκάκι, Γκάζι, λαμπάκια και φούξια ταμπέλες με εξπρές one stop shop διαδικασίες.

Σήμερα λοιπόν αυτή η Αστυνομία, αφού έλαβε υπόψιν τις ευθύνες της και αδιαφορώντας αδιαμφισβήτητα για το προεκλογικό τους πράγματος, εξέθεσε ολοκληρωτικά 11 αναλώσιμες, ανύπαρκτες ζωές. Βολικές, απ' αυτές που όλοι μας συνηθισμένοι προσπερνάμε, απ' αυτές που η τρομερή όψη τους θα χαϊδέψει τις ανασφάλειες των νοικοκυραίων και δεν θα ψηφίσουν άκρα. Κορίτσια που θυσιάζονται για να βγουν κάποιοι βουλευτές απ' αυτούς που θ' αγκαλιάζουν στοργικά τις δικές κόρες τους στους χοντρούς τους καναπέδες στα προάστια και το τραγικότερο, που δεν πέρασε καν απ' το μυαλό τους πως αυτά τα κορίτσια είναι ακόμα και έτσι κάποιων παιδιά.