
30/5/09
Contrex το βελούδο

29/5/09
28/5/09
Γράμμα στην Ομόνοια
26/5/09
Πατάκης: ανάσα στην Πειραιώς

Πλησιάζοντας το κτίριο ενθουσιάστηκα με τον εσωτερικό κήπο της εισόδου (σε απορροφά η γαλήνη του παρά την τρέλα της μεσημεριάτικης πολύβουης Πειραιώς- μοναδικό το άρωμα που χαρίζουν οι γαρδένιες), καθώς και τα με αμμοβολή σχεδιασμένα κείμενα στα τζάμια του. Περισσότερα στο άρθρο του Δημ. Ρηγόπουλου στην Καθημερινή.
25/5/09
H Ανθρωπογεωγραφία της Αθήνας

Που κατοικούν οι μετανάστες στην Αττική.
Αφορμή για το γράφημα το σημερινό άρθρο του Ελ. Τύπου για τις αντιδράσεις των μουσουλμάνων στην υπόθεση του σκισμένου Κορανιού.
Στη Γερανίου το κινέζικο

Στο ψητό τώρα, καταλήξαμε με την τωρινή παρέα μου ότι το μισοτιμής κινεζάκι εδώ είναι αυθεντικότερο και πιο ντελί από τα γνωστά του Συντάγματος. Οι γεύσεις λιτότερες, το σέρβις σχετικά γρήγορο. Τα ζυμαρικά έρχονται εντυπωσιακά σε μαντεμένια πλάκα και σπαρταράνε. Το γλυκόξινο χοιρινό ελαφρά μαγειρεμένο πάρκαρε άνετα στο δύστροπο στομάχι μου, το ρύζι τηγανητό με αυγά ιδανικό ορεκτικό για να φύγουν οι πρώτες πείνες. Πιάτο που αγαπήσαμε μια πιατελάρα τηγανητά λαχανικά (κολοκύθια κατά βάση τηγανισμένα σε ρυζάλευρο) και μόλις με 3€. Το σάκε σερβίρεται ζεστό και αν και δεν είμαι του ποτού ήταν ευχάριστο.
Η Λέιντυ Χο για φινάλε μας πρότεινε γλυκό “μπανάνα καραμέλο, μήλο καραμέλο, αχλάδι καραμέλο” και προτιμήσαμε το πρώτο. Άμεσα ψημένο με υπέροχη κρούστα καραμέλας (λιγουροξύναμε το πιάτο μη χάσουμε χιλιοστό γλύκας).
Τσουγκρίσαμε ποτήρια και χρίσαμε το μέρος στέκι, άσε που πατάνε και ελάχιστοι (δυο γαλλίδες το άλλο τραπέζι) και δεν είμαστε για πολλή βαβούρα αυτόν τον καιρό (εξαίρεση η εκκλησία στον πάνω όροφο που Νιγηριανοί μας πήραν τα αυτιά -ευχάριστα όμως- τραγουδώντας νον-στοπ).
24/5/09
23/5/09
Υπευθυνότητα, la greca
22/5/09
Comme Paris!

Σπάρτης και Μοσχονησίων στην Πλατεία Αμερικής. Τι-πανέμορφα-μπαλκόνια!
Λύπη μου προκαλούν τέτοια προ 50s κτίρια που στο Κολωνάκι έχουν φροντίδα και συντήρηση και στην Πλατεία Αμερικής των Νιγηριανών, θεωρούνται παρακατιανά (τα περισσότερα χωρίς την άνεση του ασανσέρ) και δεν κανείς δεν επενδύει στην ανακαίνιση τους (και καλά κάνει αν είμαστε πραγματιστές). Μα μεγάλο κρίμα!
21/5/09
Απάκι στο Νέον!

* Δεν υπάρχει τίποτα πιο γοητευτικό από την οχλοβοή των ομιλιών, πηρούνια στα πιάτα. Επιτέλους ξανά ένα καφέ χωρίς μουσική!
19/5/09
Το μεγάλο ασανσέρ

18/5/09
Ευριπίδου & Μενάνδρου

Την περασμένη βδομάδα η περιοχή άδειασε… για λίγες μέρες. Αστυνομικοί με απόλυτες διαθέσεις μπλόκαραν τους δρόμους και την γνωστή στοά απέναντι από την Πλατεία Θεάτρου. Απ’ ΄τ’ άπειρα πρεζόνια δεν είχε μείνει κανένα. Έρημοι δρόμοι του Παπάγου. Μόνη “παραφωνία” η εικονιζόμενη. Ασαφές: ίσως πρεζόνι, ίσως άστεγη. Χαμένη… Με μια παράξενη κι ανέγγιχτη αξιοπρέπεια.
Φώς! Ξανάνοιξε το ΝΕΟΝ!

Nοικοκυρά της Αθηνάς
Μασκότ της γωνίας Αθηνάς και Λυκούργου. Η κοντοκουρεμένη κυρία της φώτο είτε μονολογεί είτε κοιμάται (συνήθως στην εικονιζόμενη καρέκλα, στις τρελές ζέστες πάνω σε απλωμένες χαρτόκουτες). Ποτέ δεν ζητιανεύει, κουβαλά σε πλαστικές τσάντες άπειρα μικροπράγματα. Κορυφαία στιγμή: με το γκαζάκι της να τηγανίζει πιπεριές και να τραγουδά. Λογικά ασύνδετο κι όμως υπάρχουν φορές που την βλέπεις σαν ατραξιόν και λιγότερο σαν θλίψη.
Μαβί στη Μητροπόλεως

ΤΟ! καταθλιπτικό σούπερ μάρκετ
Είναι και η γειτονιά θα μου πεις: το αιώνια αρραβωνιασμένο με την αποπεράτωση Μινιόν απέναντι, οι το-αντίθετο-του-λαχταριστές ρομ αλβανίδες πτανίτσες προς την Πλ. Λαυρίου, ο απόλυτα κατουρημένος πεζόδρομος της Δώρου από το μέτωπο της Ομόνοιας. Κι όμως το μέσα κερδίζει τον τίτλο: έχει να ανακαινιστεί 20 χρόνια, οι άστεγοι έρχονται για φτηνό ψητό κοτόπουλο και αρακά (το απόλυτο η κρεατόπιτα με 0,95€, βάλε με το νού σου τώρα), επίσης πρεζόνια σε παρακαλούν στην είσοδο για “ένα ευρώ ρε φιλαράκι, θέλω να προλάβω το τρένο για την Χαλκίδα”. Στην εμπειρία προστιθέμενη αξία οι εργαζόμενες που γαμοσταυρίζουν μέσα τους την ώρα που βρέθηκαν να φοράν το τεράστιο πράσινο φούτερ στο ταμείο (κάθε μήνα και καινούργιοι υπάλληλοι, ίσως να είναι και bootcamp για την αλυσίδα). Γιατί πάω: έχει τις νοστιμότερες πατάτες φούρνου στην Αθήνα. Κι όμως!
Του κουτιού!
15/5/09
ΌλοιMonica!
Ωραία αφίσα, θα γεμίσει η πόλη, συναυλία μόνικα, θα την φάμε στην μάπα στα free press, και τι ταλέντο, και το άλμπουμ της έγινε χρυσό (το απόλυτα τρέντυ δώρο 2008, κέρδιζες με 15 ευρώ την στάμπα του μουσικά ψαγμένου, νεολάιφσταιλ αξίας ισότιμης με το να πας τους φίλους σου σε απλό λαϊκό μεζεδοπωλείο στο Πέραμα).
Αυτό το επιβραβεύουν και οι χορηγοί που είναι οι πάντες όλοι: Mega (πολιτισμός της Βασιλίσσης Σοφίας), Mad (στέκει), Μελωδία (οκ!), Kosmos (παγκόσμιοποιημένη), Δεύτερο(?), mad radio (αν και δεν παίζει τέτοια), στο κόκκινο (η αριστερά του σικ) , city fm (τρεντιά του αναμενομένου), Καθημερινή (αναγνώριση), metropolis (λογικό!).
13/5/09
Το δρομάκι στο Δημαρχείο

Τα τραπεζάκια του Hell's Kitchen βγήκαν για πρώτη φορά δειλά έξω στην Κλεισθένους. Τριαντάρηδες του τρέντι παιρνούν τα βράδια τους χωρίς τηλεοράσεις. Φόντο στα σκαλιά του Δημαρχείου τα πρεζόνια λιγοστά πια. Η Μαρίνα πίνει το ντακίρι της.
Με νέα ξανθιά περούκα η ψηλοκάνα στεγνή, βαθιά άχαρη τραβεστί φιλιέται στο τζάμπα με τον ληγούρη πακιστανό που ζει το δυτικό όνειρο του επιτέλους σεξ. Γνωστός εναλλακτικός όμως ηθοποιός πίνει το μαρτίνι του με μια συνηθισμένη αριστερή κοπέλα με πολλά μαλλιά.
Πάνω κάτω 20χρονοι αστυνομικοί δουλεύουν βαριεστημένα για το μεροκάματο. Κάποιος τους ενημέρωσε λάθος και άρπαξαν με σκέψεις φοβισμένης νιότης την καλή δουλίτσα. Οι νεραντζιές ρίξαν τα λουλούδια τους τον Απρίλη και τώρα μυρίζει μόνο κάτουρο… Ακόμα κι έτσι έμοιαζε μια χαρά γειτονιά, 100 βήματα πιο κάτω φτάνοντας στον απωθητικό τεκέ Ομόνοια...
10/5/09
Φρου-φρου time!
Αρχή '16, σαρανταδυό εικόνες
Άθενς μιξ: τρεις ναοί, τρεις θρησκείες, σε ένα μόλις κάδρο -Μοναστηράκι -Νύχτα Ερμού και Βουλής /όσο να ναι κάνανε μερακλιδικη δουλει...
