Ανθρωποι στην πόλη, οι 80 φωτογραφίες

"Άνθρωποι στην πόλη" διαγωνισμός φωτογραφίας atenistas. Aπίστευτα κουραστικό και ψυχοφθόρο το όλο σαν διοργάνωση αλλά άξιζε τον κόπο. Σπάνια ανταμοιβή να χαζεύεις από μια άκρη κόσμο άπειρο να στέκεται να και χαζεύει τις διαφορετικές ματιές των φωτογράφων, το πως αποτύπωναν την πραγματικότητα της πόλης που ξετυλίγεται εύγλωττα στις 80 αυτές φωτογραφίες. Voila, η πόλη μας, τρέχουσα, γλαφυρή, τα σκοτάδια και το φως της
* Μακάρι το Μετρό μετά απ' αυτό να ξανασκεφτεί την χρήση της απολαυστικά μεγάλης εξόδου στην Αμαλίας, μπορεί να είναι μια γκαλερί που μπορεί να φιλοξενεί την εικαστική δραστηριότητα των άπειρων καλλιτεχνών της πόλης και να συστήνει μια πόλη ζωντανή και ενδιαφέρουσα στους βιαστικούς περαστικούς.

Viva Σκανδιναβικό design, τι άλλο;

Ήταν Σάββατο 7 και κάτι στην Θεσσαλονίκη, και σουλατσάροντας στην πόλη μπήκα για ν' αποφύγω την βροχή σ' ένα ε, έτσι μαγαζί. Tiger το όνομά του, όχι τόσο ιδιαίτερος τίτλος, κάτι ελληνικο με διακοσμητικά, ε ας το δω. Αυτό ήταν, ένα σταδιακό εγκεφαλικό από όμορφα αντικείμενα, με απλό σχεδιασμό και φουλ στην εξυπνάδα και το φαν, μ' έκαναν να νιώσω στον παράδεισό μου.
Αρχικά βλέποντας τα δίφθογγα στ' αλφάβητα ήμουν έτοιμος να υμνήσω ξανά την θεία Σουηδία, αλλά και το .dk στις συσκευασίες περίπου στην ίδια γειτονιά μ' άφησε. Το 'χουν τόσο οι Σκανδιναβοί σε όλα τους. Θέτουν τόσο ωραία την πρακτικότητα/βολικότητα στην φόρμα και μετά το χρωματίζουν με χαρά, πλάκα, κέφι ή κι εκεί που δεν χρειάζεται αφαιρώντας τελείως οποιαδήποτε εξτραδάκι (λευκά/μαύρα αντικείμενα που αναδεικνύουν το σχήμα).
Πολλές φορές είχα σκεφτεί τι καλά αντί να τρέχουμε στα αεροδρόμια και Κηφισούς τι καλά θα 'ταν τα μικρά αντικείμενα του ικεα, να φιλοξενούντο σε έναν χώρο στο κέντρο της πόλης. Ε, αυτή την ιδέα πήρε προφανώς η tiger αλλά την εξέλιξε με μια πιο κεφάτη και εξωστρεφή διάθεση. Οι τιμές τους δε, είναι πραγματικά σούπερ, κινέζικες αλλά δεν πληρώνεις το ντιζάιν.
Α, και νόμιζα ότι έχει μόνο στην Θεσσαλονίκη. Μετά από επικοινωνία ανακάλυψα ότι έχει δύο μαγαζιά στο Λεκανοπέδιο Καλλιθέα και Νέα Ιωνία. Άντε και στο κέντρο, αλλά μέχρι τότε συρρεύστε εκεί αν θέλετε μοναδικά αντικείμενα πριν τα δείτε σ' όλα σπιτικά της πόλης.

Ακολουθεί συλλογή από σπέσιαλ αντικείμενα που μου χάρισαν ντηζάιν κέφι!




κουλ σφήνα πόρτας


iphone θήκες, σκανντι μοτίβα και ωραία αυτά τα δίφθογγα τα συνενωμένα


Σκανδιναβιά: Τι έχεις; Ένα απλό σαπούνι, δεν χρειάζονται τζιριντζάντουλες και κρίνα, απλή τυπογραφία και άσε το χρώμα των γραμμάτων να μεταδώσει την αίσθηση.

Πολίτικες γεύσεις του Φαλήρου

guest post: του Νίκου Νικολαΐδη*
Το Φάληρο, μαζί με την Κηφισιά, ήταν ο κατεξοχήν τόπος παραθερισμού της αθηναϊκής μπουρζουαζίας. Οι επιφανείς και εύποροι αθηναίοι θα επιλέξουν το Φάληρο για να κατασκευάσουν τις παραθεριστικές τους οικίες ενώ οι όχι και τόσο εύποροι θα καταφεύγουν στις παραλίες του για τα καλοκαιρινά τους μπάνια. Σήμερα ελάχιστα από αυτά τα μέγαρα επιβιώνουν, συνυπάρχοντας με πολυώροφες πολυκατοικίες και χωρίς να έχουν χάσει την αίγλη τους στέκουν ως μνημεία της αθηναϊκής Belle Époque. Την αίσθηση νοσταλγίας μιας χαμένης παλαιό-αστικής κληρονομιάς επιτείνει η παρουσία των εκπατρισμένων Ρωμιών της Πόλης.
Οι Ρωμιοί θα καταφτάσουν στην Αθήνα στα μέσα της δεκαετίας του 60 όταν η Τουρκία απελαύνει μαζικά τους Ρωμιούς που ήταν κάτοχοι ελληνικών διαβατηρίων. Περισσότερα από 10.000 άτομα θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την Τουρκία μέσα στο χρονικό περιθώριο 24 ωρών. Η έξαρση του κυπριακού απλώς θα επιτείνει το αίσθημα ανασφάλειας και κατά συνέπεια τη φυγή με αποτέλεσμα η άλλοτε πολυπληθής κοινότητα να αριθμεί σήμερα λιγότερα από 5.000 μέλη σε μία πόλη των δεκατριών εκατομμυρίων. Οι εκπατρισμένοι Κωνσταντινουπολίτες θα εγκατασταθούν στο Φάληρο, όπου οι βόλτες στην ακροθαλασσιά θα φέρνουν στο νου την θαλασσινή αύρα του Βοσπόρου.
Για αρκετούς η Πόλη θα παραμείνει μία ανάμνηση ενώ άλλοι θα συνεχίσουν να διατηρούν σχέσεις με τον τόπο τους, ταξιδεύοντας στην Πόλη για να επισκεφθούν συγγενείς, για λόγους επαγγελματικούς ή απλά για διακοπές. Οι ταξιδιώτες επέστρεφαν στην Αθήνα έχοντας στις αποσκευές τους, ένα φάκελο με τη σύνταξη κάποιου ηλικιωμένου συγγενή, limon kolonyası (κολόνια λεμόνι), αγίασμα από το Μπαλουκλή για ίαση πάσας νόσου και ασθενείας, φύλλο γιουφκά για πίττες, φρεσκοκομμένα τριαντάφυλλα για γλυκό του κουταλιού και σιτάρι για κόλλυβα.
Μέτα την εγκατάσταση πολλοί ήταν εκείνοι που άνοιξαν εστιατόρια, μπακάλικα και ζαχαροπλαστεία συνεχίζοντας στην Αθήνα γαστριμαργική παράδοση της Πόλης. Ένα από τα πιο γνωστά πολίτικα ζαχαροπλαστεία του Φαλήρου είναι το “Riviera” που εδώ και 36 χρόνια βρίσκεται στη γωνία Τρίτωνος και Ζαΐμη. Ιδρυτής, ο Στέλιος Καραπιπέρης ο οποίος από 13 μόλις χρονών ξεκίνησε να εργάζεται στα φημισμένα ζαχαροπλαστεία της Πόλης “Baylan” και “Tilla”, ο γιός του Γιάννης ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του. Στο “Riviera” φτιάχνουν εξαιρετικό προφιτερόλ, εκμέκ αλλά και αφράτο πολίτικο τσουρέκι αρωματισμένο με μαστίχα και μαχλέπι.