23/11/12

Στoν σιωπηλό κόσμο του Λυσσιατρείου


Το αφημένο Λυσσιατρείο στην Ιερά οδό: Ένα εξαιρετικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής της πέτρας του περασμένου αιώνα που μετά την θεραπεία και εξάλειψη της λύσσας αφέθηκε ερημωμένο. Αυτή τη φορά δεν το προσπέρασα λέγοντας μέσα μου το "κρίμα" αλλά με κάποιο σκοπό πήδηξα τη μάντρα και βρέθηκα εντός του.
Αλλού! Το περιμετρικό των κτιρίων έφτιαχνε έναν οριοθετημένο μικρόκοσμο σιωπής, εγκατάλειψης αλλά και της φτωχής ζωής των περιστασιακών του ενοίκων. Σπασμένα τζάμια, βγαλμένες πόρτες,ρούχα αστέγων, γαλήνιες γάτες, χόρτα και αχόρταγοι αείλανθοι, και πάνω απ' όλα η ένταση γνωρίζοντας την γεμάτη πόνο ιστορία του σημείου που φέρνει μια αττική σπιναλόγκα.







21/11/12

Pούσβελτ η Ακαδημίας, Τσώρτσιλ η Σταδίου!


Ψάχνοντας 'athens' στο αγαπημένο μου etsy.com, πέτυχα την συλλογή χαρτών από διάφορες πόλεις ενός Αμερικάνου, που τους πουλά σαν αφίσες. Όμορφος σαν object μου καλάρεσε, αλλά παρατηρώντας τον είδα κάποια περίεργα και το ερευνητικό, βοηθούντος του google, άναψε.
Αρχικά η Σταδίου και η Ακαδημίας εξαφανισμένες, στη θέση τους Ρούσβελτ και Τσώρτσιλ για ονομασίες. Το ίδιο παρατηρώντας και την Βουκουρεστείου, μετονομασμένη σε Jan Smuts.
Ψάχνοντας στο νετ βρέθηκα σε ελάχιστη πληροφορία γι' αυτο το άγνωστο κομμάτι της ιστορίας. Η Ελλάδα του εμφυλίου είναι σε μια φανερά ρευστή κατάσταση που δεν ξέρει που να κοιτάξει για να στηριχτεί, Αγγλοαμερικάνους ή Ρώσους. Με την δεξιά κυβέρνηση στην εξουσία (στην πρωτεύουσα τουλάχιστον) οι συσχετισμοί είναι υπερ των δυτικών και έτσι πρέπει να δειχθεί με κάποιο τρόπο.

Στο σάιτ athinapoli.gr μου υπάρχει η μια και μοναδική πηγή που αναφέρεται στην επιλογή της ονομασία της Ακαδημίας σε Ρούσβελτ:

"Πριν από 70 χρόνια τον Μάρτιο του 1941 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούσβελτ ανακοίνωνε ότι θα ενισχύσει τη μαχόμενη Ελλάδα με πολεμικό υλικό και τρόφιμα. Μόλις τα πρώτα τηλεγραφήματα έφτασαν στην Αθήνα, οι ελληνικές εφημερίδες θριαμβολογούν και ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορύζης παροτρεύνει τον δήμαρχο Αθηναίων Αμβ. Πλυτά να του αποδώσει τις ανώτατες τιμές. Αποφασίστηκαν λοιπόν ομόφωνα από το Δημ. Συμβούλιο ανακήρυξη του Προέδρου των ΗΠΑ επίτιμου δημότη, η ηαπονομή του Χρυσού Μεταλλίου της Πόλεως και η μετονομασία της οδού Ακαδημίας σε Φραγκλίνου Ρούσβελτ. Η μετονομασία έγινε με κάθε επισημότητα και με την παρουσία του τότε πρεσβευτή Μάκ Βέι. Μπροστό από το παλαιό υπουργείο Στρατιωτικών τοποθετήθηκε η πινακίδα "Οδός Φραγκλίνου Ρουσβελτ" και από κάτω μεταλλνική πλάκα που έγραφε "Φιλέλλην υπέροχος πρόμαχος ανθρωπίνων ιδεωδών, εκηρύχθη επίτιμος Αθηναίος δημότης. 17 Μαρτίου 1941". Ήταν μια από τις μετονομασίες δρόμων που αποκλήθηκαν "πολεμικές" επειδή κλήθηκαν να εξυπηρετήσουν διπλωματικούς σκοπούς σε περίοδο πολέμου.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής πολλές από αυτές τις μετονομασίες καταργήθηκαν ως "αντεθνικές" από τις γερμανικές αρχές και ελάχιστους Έλληνες συνεργάτες τους. Ανάμεσά τους η Ρούσβελτ ξανάγινε Ακαδημίας. Μεταπολεμικά πολκλοί επιχείρησαν να επαναφέρουν την ονομασία χρησιμοποιώντας στην αλληλογραφία τους την ονομασία "Ρούσβελτ" ως πράξη που καταδίκαζε τις κατοχικές πρακτικές."

Με την ίδια λογική προφανώς επιλέχθηκε και το όνομα του Τσώρτσιλ που είπε απ' τα εκατομμύρια τσιτάτα που είπε στη ζωή του (άλλη δουλειά δεν είχε;) ήταν και το περίφημο "οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες...". O Jan Smuts, Νοτιοαφρικανή περσόνα, φιλόσοφος και στρατηγός(;), ήταν επικεφαλής του 'Υπουργείου Πολέμου' του Ηνωμένου Βασιλείου.
Επίσης ενδιαφέρουσα η θέση της Αμερικάνικης Πρεσβείας που βρισκόταν στην παλιά πιάτσα των Πρεσβειών (εκεί που σήμερα παραμένουν η Γαλλική, Ιταλική, Αιγυπτιακή, Βρετανική), στην Ηρώδου Αττικού, η πιο κοντινή δε -και όχι σε απόσταση μόνο όπως απέδειξε ο χρόνος- σε Βουλή, Προεδρικό Μέγαρο.

Ενδιαφέρον σημείο και το Πολυτεχνείο όπου αναφέρεται σαν Εθνική Πινακοθήκη. Όντως μέχρι το 1939 εκεί ήταν η θέση της. Άλλωστε με συλλογές του Πολυτεχνείου, σε έναν μικρό χώρο εντός του, πρωτοδημιουργήθηκε η Εθ.Πιν. το 1900.

Κλείνοντας το μαράζι να μην έχουμε ποτάμι, τι όμορφος φαντάζει εκεί κάτω δεξιά ο Ιλισσός

19/11/12

Kαινούργιο παρκάκι στο Γκάζι


Αυτές οι λαμαρίνες πόσους αιώνες ήταν εκεί; Όλη μας την ζωή, κι επιτέλους φεύγουν. Πειραιώς και Ιερά Οδός, εκεί που αρχικά-αρχικά ήταν να γίνει ο σταθμός του Μετρό, σκάβανε μια τρυπάρα χρόνια, αλλά μετά μετανιώσανε και αποφάσισαν να το κάνουν πάρκινγκ, εργασία που πάλι είχε τον ατελείωτο. Μεγάλη ταλαιπώρια γι' αυτή την πόλη αυτή η γωνιά ουλή, αλλά τελικά χαλάλι προέκυψε ένα όμορφο παρκάκι.
Έχοντας ψιλοανοίξει προχθές, μπήκα και περπάτησα σε όλο του το εύρος απολαμβάνοντας μια πολύ ωραία αίσθηση άπλας που χαρίζει η πετυχημένη διαμόρφωση που καταφέρνει το πάρκινγκ να είναι αθέατο από την πλευρά της Πειραιώς που επικοινωνεί με το ιερό σετ, ενώ ευρηματική -και χαρίζει υπέροχες εικόνες- η επιλογή του τεχνητού λόφου που βάζει στα πόδια του αστικού διαβάτη μια ωραία εναλλαγή.




Το στέγαστρο το' χα επισημάνει τους τελευταίους μήνες και το μου κλεψε ματιά και εκτίμηση αμέσως. Μ' άρεσε πολύ η επιλογή μιας μοντέρνας κατασκευής με χαρακτήρα, με την συγκεκριμένη να στέκεται έξυπνα στον χώρο με τις γραμμές της να κατευθύνουν το μάτι στην Ακρόπολη, σαν να δείχνει σέβας και προτεραιότητα στο σπουδαίο της.

Αρχή '16, σαρανταδυό εικόνες

Άθενς μιξ: τρεις ναοί, τρεις θρησκείες, σε ένα μόλις κάδρο -Μοναστηράκι -Νύχτα Ερμού και Βουλής /όσο να ναι κάνανε μερακλιδικη δουλει...