athensville

Η Ακαδημία Αθηνών ουρητήριο μικροπωλητών. Πειραιώς, κυνηγημένοι για λίγο μεροκάματο

Προσπαθώ, την παλεύω, μα δεν. Ένα κύμα ενθουσιασμού είχε πλημμυρίσει τα μπαρ της Καρύτση κι αποκά, αφίσες παντού, στάτους αποθεωτικά, 'προσκύνημα' στην συναυλία των Κορέ/Yδρo. Πέρσι το 'ψαξα, δεν με άγγιξαν. Ένα χρόνο μετά το σούσουρο συντηρείται. Μπα θα κάνω λάθος, προσπαθώ ξανά, άκουσα το άπαν στο youtube: Τσου! Στίχοι τετριμμένοι και του σωρού. Το προσπερνάμε βέβαια αυτό αν ακούγονται κιθαριές και αισθαντικά φωνητικά "χμμμ αααα αχα", αυτομάτως κουλτερνιτιβιά. Μολοταύτα, μια μελωδίτσα, υποτυπώδη, χαρακτηριστική, κάτι να σου μείνει; Τσου! Σύνολο; Χιλιοακουσμένο διεθνώς. Ε, και; Χιπ όνομα; Ναι! Αρκεί. Το αρπάζουν τα φρη μίντια, τους φωτογραφίζουν σκοτεινούς με παράξενα σκουφιά σε γκρεμισμένα εργοστάσια, γίνονται αγαπημένα των συντακτών, talk of the downtown. Υιοθετούνται άμεσα από την κεντρώα μπαροφυλή που χρειάζεται νέα σύμβολα αυτοπροσδιορισμού και αποκλεισμού των ανόητων της μάζας, πέρα απ' την αφάνα, τις γκουμούτσες στέρεο ακουστικά, τα χοντρά γυαλιά ...

Παρακαλείται το Lonely Planet να ανανεώσει τους χάρτες του και να ενημερώσει τους αναγνώστες του ότι μπορούν να βρουν μια μικρή Κολομβία χωρίς να διασχίσουν τον Ειρηνικό (υπερβολή βέβαια, μας λείπει το εμπόριο παιδιών): • Άνω ο χάρτης που συνοδεύει το άρθρο των 'Νέων' "Oι τελευταίοι Έλληνες της Ομόνοιας" . • Κάτω o "χάρτης εγκληματικότητας" που εξέδωσε η Κίνηση Πολιτών Κέντρου Αθήνας τεκμηριωμένος σε βιώματα και εμπειρίες των εκεί επαγγελματιών/κατοίκων, μπας και... (κλικ εικόνα για πλήρες μέγεθος) • Χθες: Συμπλοκή 200 αλλοδαπών στην Μενάνδρου, τσεκούρια, μαχαίρια, 12 τραυματίες! • Και για να μην πολυλογούμε: Αθήνα: Τελευταία στη Δ. Ευρώπη και 75η παγκοσμίως στην ποιότητα ζωής.

1944, στρατιώτες συμμ. δυναμεων στο Γκάζι Μα οι φωτογραφίες λένε περισσότερα, τι κάθομαι και γράφω ιστορίες; Να, υπάρχουν μερακλήδες στο διαδίκτυο που τις συγκέντρωσαν και δημιούργησαν ένα εντυπωσιακό άλμπουμ: 1801 εικόνες της παλιάς Αθήνας (και Αττικής) μάζεψαν σ' ένα επιτέλους χρήσιμο facebook γκρουπ. Μερικές ώρες, χιλιάδες κλικ και ένα ταξίδι στην ιστορία εδώ . Επίσης η σπουδαία μπλογκερ και αναγνώστρια bourboulithres μου 'στειλε λινκ για το εντυπωσιακό αρχείο της ΕΡΤ. Πρόκειται για την συλλογή του φωτορεπόρτερ Πέτρου Πουλίδη που κατέγραψε την πρωτεύουσα απ' το '20 και τις δεκαετίες μετά. Χασομερίστε επιμορφωτικά, σας περιμένουν 4063 σπάνιες φωτογραφίες - εισάγετε στην αναζήτηση "Συλλογή Πέτρου Πουλίδη" (σπαστικό υδατογράφημα!)

Φρυάξανε ομαδικά την περασμένη βδομάδα τα μίντια, παρουσιάζοντάς το σχεδόν σαν τους νέους κήπους της Βαβυλώνας, κι απαραίτητη μια βόλτα απ' τον κήπο του Μεγάρου Μουσικής αν θέλει να λέγεται το μπλογκ ενημερωμένο. Η κύρια είσοδος από Βασιλίσσης Σοφίας, σε μια σχεδόν μανίκι ανηφοριά. Φτάνοντας εντός λίγο απογοητεύεσαι απ' το μέγεθος, είναι μικρότερος απ' το εφέ που κάνουν τα 22 στρέμματα ακούγοντάς το. Θα' το χαρακτήριζα πλήρως ενημερωμένο σούπερ μάρκετ, περισσότερο dia και ουχί καρφούρ της ανθοκομικής, αφού έχει τα πάντα: φοίνικες, αριές, χαρουπιές τα αναμενόνενα λοιπά της χλωρίδας, 2 σεκιούριτυ αγόρια και άπειρες βολικές πικροδάφνες. Τα ελικοειδή δρομάκια είναι πραγματικά όμορφα, τα παγκάκια όμως λιγοστά, στα πεζούλια αν θα κάτσεις. Στη μέση του κήπου, ένα επίπεδο πιο κάτω, βρίσκεται το αίθριο "των Μουσών" οπου και θα γίνονται τα δροσερά κοκτέηλ πάρτυ του Μεγάρου,. Συμπερασματικά, ομορφος χώρος μα μικρός κι όχι εύκολα προσβάσιμος στην καθημερινότητα της ...

Απέναντι απ' τους Αέρηδες, ανάμεσα στα μνημεία τα κλισέ, τα τουριστικά, μοιάζει σαν ένα ακόμα ρημαδιό. Κι όμως Αθηναίοι, πρόκειται για σημαντικό κομμάτι της Οθωμανικής αλλά και της σύγχρονης Ιστορίας της πόλης μας, σημαντικό σύμβολο, άλλοτε πίστης κι άλλοτε φρίκης. Ψηλά, στη γωνιά που ξεκινά η Αιόλου στέκει ακόμα η πύλη του Μεντρεσέ . Χτίστηκε το 1721 και λειτούργησε σαν ισλαμική θρησκευτική σχολή (ιεροσπουδαστήριο άλλωστε σημαίνει στα Τουρκικά). Γύρω-γύρω τα δωμάτια των οικότροφων φοιτητών και στη μέση η αυλή, που στο κέντρο της φύτεψαν ένα δέντράκι. Όλα κυλούσαν γαλήνια και μουσουλμανικά μέχρι που αρχές του 18ου αιώνα οι Τούρκοι, για ανεξήγητο λόγο, τον μετέτρεψαν σε φυλακή. Ωιμέ, από τότε ξεκίνησε το κακό το όνομα, συνώνυμο της επί Αττικής κόλασης. Το απελευθερωθέν ελληνικό κράτος συνέχισε να το χρησιμοποίει σαν φυλακή, άσε που στο μεταξύ το μικρό δεντράκι ράτσες, έθνη και λαλιές δεν το απασχολούσαν, θέριεψε κι έγινε τεράστιος πλάτανος. Τρομερός και φοβερός όμως. Στα κλαδιά τ...

Κατεβείτε! Μπλε γραμμή, πράσινη γραμμή, ποδαράτοι απ' την Ερμού. Τους Μάηδες η Αθηνάς είναι μαγική: ο ουρανός της κατακλυσμένος από μωβ άνθη, γεμάτα τα κλαδιά και τα πεζοδρόμια. Το πανέμορφο αυτό δέντρο μαζεύει τα χειμωνιάτικα του φύλλα και πριν καλοκαιριάσει φτάνει σε οργιώδη ανθοφορία, σκορπώντας μωβ καμπανούλες. Δυσκολεύτηκα αλλά βρήκα και το όνομά του: Γιακαράντα ! Παράξενο, πρωτάκουστο, σπάνιο, χαρίζει κάτω απ' τα κλαδιά του την καλύτερη εν Αθήναις βόλτα. • Υγ: ο δρομος φωνάζει πεζοδρόμηση! Επιτέλους λίγο όραμα, η ευρύτερη γενιά μας μόνο να διαχειρίζεται; Τίποτα, μια σκεψούλα, να μη μπορεί να παράγει; • Περισσοτερες φωτογραφίες >>

Κοσμαγάπητο το σουβλάκι , νοστιμιά αδιαμφισβήτητη, είναι το λαϊκό γρήγορο φαγητό της χώρας. Σε κάποιες περιοχές της Αθήνας που κυριαρχούν οι μετανάστες το σουβλάκι απέκτησε νέα υφολογικά στοιχεία που το διαφοροποιούν . Αξίζει κύριοι σύνεδροι να ταξινομήσουμε τις αλλαγές που επέφερε η παρουσία των εν Αττικη γκασταρμπάιτερ στην μετεξέλιξή του. Κατ’αρχήν ας εξαιρέσουμε τους Άραβες: γνώστες ήδη του κεμπάπ και του γύρου μείναν πιστοί στα γνωρίσματα της κουζίνας τους: υπερβολικά λαδωμένο κρέας και η συνοδεύουσα γαρνιτούρα περιλαμβάνει μαϊντανό, ψιλοκομμένο λάχανο και πιπεριές τουρσί. Το ενδιαφέρον εστιάζεται στην παρέμβαση των ανατολικοευρωπαίων μεταναστών στο ελληνικό παραδοσιακό σουβλάκι. Παραμερίζουμε Πολωνούς και Ρώσους, αυτοί ούτως ή άλλως δεν είναι ανοικτοί στην ελληνική κουλτούρα και Βούλγαρους που δεν βολεύονται στο όρθιο, έχουν τις ταβέρνες τους. Καταλήγουμε έτσι στην υιοθέτηση του σουβλακιού από δύο γένη: Αλβανούς και Ρουμάνους.

Η τέλεια σύνθεση: Η κλασσική ακρόπολη, το οθωμανικό τζαμί, ο νεοκλασσικός σταθμός, το μοντέρνο γυαλί και ο άρχοντας σκύλος. Πόσο λείπει ο ήχος! Ο πλανόδιος απο κάτω παίζει το "my heart will go on" και δύο τουρίστες σκαρφαλώνουν για την αναπαράσταση. Στο φινάλε χειροκροτούν όλοι και φιλιούνται παθιασμένα (οι πρωταγωνιστές). Αρχές Αθηνάς: ένα ακόμη σκληρό μεροκάματο στους δρόμους μας, μια ξαφνιασμένα ρομαντική εικόνα για τον φακό.

Μεγάλη βεράντα και πώς να την γεμίσεις, όχι με όνειρα, όχι μ' αναμνήσεις, γλάστρες και ψηλά φυτά η περίσταση απαιτεί , δροσιά και να μην μας βλέπουν και οι απέναντι. Έχοντας αυτό το θέμα να λύσω, θυμήθηκα την χειμωνιάτικη πληροφορία φίλης για αγορές απ' το Φυτώριο της Γεωπονικής. Πήρα λεωφορείο απ' τα μύρια της Ομόνοιας για Ιερά οδό και βρέθηκα εύκολα εκεί. Μεγάλο, πλήρες, από λουλούδια τα πάντα όλα και στις καλύτερες τιμές της αγοράς- εμπιστευτείτε με, η τσιγκουνιά μου με οδηγεί σε πολύ ψάξιμο πριν ανοίξω πορτοφόλι. Οι τιμές χωρίζονται χονδρικά: μικρή (μεσαία θα την έλεγα) μαύρη γλάστρα 6€, μεσαία 12€, μεγάλη με κάτι θρεφτάρια να 18€. Αποκάλυψη: οι υπάλληλοι, αν και δημόσιοι, είναι πραγματικά φιλικοί και πρόθυμοι να σε βοηθήσουν πριν καν το ζητήσεις. • Φυτώριο Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιερά οδός 75 (ρεύμα προς Αθήνα), τηλ. 210-3474765, Ώρες λειτουργίας: 7.30-16.30 (Σαβ. 8.30-14.30, Κυριακή ποτέ)

Πόσα χρόνια; Πολλά. Επιτέλους μετά από καιρό μαθαίνουμε δράσεις για την Αθήνα που ανακοίνωσε το χαρμόσυνο χθες η Υπουργός Περιβάλλοντος. Συγκεκριμένα: Πεζοδρόμηση Βασιλίσσης Όλγας Στόχος του έργου η ενοποίηση του Ζαππείου με τον Εθνικό Κήπο και τoυς Στύλους του Ολυμπίου Διός. Περαιτέρω επιτυγχάνεται ένας αριστουργηματικός περίπατος που θα ξεκινά απ' το Μετς και θα καταλήγει στο Γκάζι. (Παναθηναϊκό, Βασ. Όλγας, Διον. Αρεοπαγίτου, Απ. Παύλου, Ερμού-Τεχνόπολις) και θα ενώνει τους 6 σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους. Είτε με τα πόδια, είτε με ποδήλατο μια βόλτα ποίημα! Σύμφωνα με την μελέτη τα 26 χιλιάδες οχήματα που διασχίζουν την Β. Όλγας θα επιβαρύνουν τους γύρω δρόμους. Ε και; Να πάνε να πνιγούνε τα αυτοκίνητα! Πλατεία Θεάτρου Θα πεζοδρομηθεί όλη η πλατεία από την Σωκράτους ως την Μενάνδρου και το δρομάκι της Διπλάρη. Στα πλαίσια της ίδιας δράσης και μετά από αρχιτεκτονικό διαγωνισμό θα μελετηθούν αναπλάσεις σε όλη την οδό Μενάνδρου, από Ψυρρή μέχρι την νέα πλατεία τ...

Aβραμιώτου: Είτε η Ιωάννα έχει τρόπους, είτε την έπιασε υστερία και ρίχνει μια συλλογική ευθύνη σε όλους μας που της κλέψαν το πισί. Μ' έσκιαξε το κατηγορώ της, μια ενοχή την ένιωσα. Κρυφός κίτρινος υπότιτλος: Στο 6 dogs κλέβουν χιπ λαπτοπς ! Βραβείο ΕΒΓΕ 2011 , στον γραφίστα του Gogotravel. Kοίτα τσαχπινιά, τι σκέφτηκε ο άτομας, το προτιμώ, να προσθέσει πάραυτα γαλάζια κυματάκια στο logo της η Google. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση προχωρά: οι 15χρονες μαθαίνουν απο νωρίς τις κακοτοπιές της ζωής.

Αν και το μαζικό της διασκέδασης στο Γκάζι με απωθεί και των νεύρων μου μεγάλη δοκιμασία είναι, δεν μπορώ να μην προβάλω το ομορφότερο μαγαζί που χω δει στην Αθήνα ποτέ, ναι ποτέ: το φρέσκο, κανά μήνα τώρα, Gazi College στο κάτω μέρος της πλατείας. Γοητεύτηκα απ' τις εκατομμύρια μικρολεπτομέρειες: χιλιάδες βιβλία, βιντάζ διακοσμητικά ιδίως τις παιχνιδιάρες υδρόγειους, τους πλατιούς πάγκους, το πολύ ξύλο, τα φωτιστικά, τις καρέκλες και τελειωμό δεν έχει. Αριστούργημα πραγματικό, καπέλο στον διακοσμητή και στον χουβαρδά ιδιοκτήτη, που θα τα βγάλει τα λεφτά του, δύσκολα πια βρίσκεις τραπέζι. Από γεύσεις ( μια χαρά, δοκίμασα ένα γενναίο σε μέγεθος τζηζκέικ που ήταν φρεσκότατο, της ώρας, ένα μεγάλο συν που αναγνώρισε σε ό,τι δοκίμασε κι η υπόλοιπη παρέα (οι τιμές τσικ τσιμπημένες). Αλλά και πάλι το θέμα δεν είναι οι γεύσεις. Επαναλαμβάνομαι: τι ντεκό, τι μαγαζί κόσμημα! • Gazi college, Περσεφόνης 53, Γκάζι

Σ' ενα παλαιοβιβλιοπωλείο στου Ψυρρή , το βλέμμα μου έπεσε σ' έναν πιασάρικο τίτλο "Ομόνοια 1980". Ενδιαφέρον σκέφτηκα κι αποδείχτηκε έτσι: ένα κείμενο, σε μονομερή αφήγηση του Γιώργου Ιωάννου για την κίνηση της πλατείας, τους θαμώνες της, τα βαθύτερα κίνητρά τους. Mια ανθρώπινη ματιά, πέρα από την εύκολη καταδίκη, στην πλατεία που αγκάλιασε αυτούς που απέβαλλε ο καθωσπρεπισμός. Εκτός απ' την προσωπική οπτική του συγγραφέα, μεγάλο ενδιαφέρον έχουν οι φωτογραφίες του Ανδρέα Μπέλια που καταγράφουν γλαφυρά τα πρόσωπα και τις καταστάσεις. • Ομόνοια 1980, Γιώργου Ιωάννου, εκδόσεις "Κέδρος", 1987, 1 2 3 . Φωτογραφίες και αποσπάσματα απ' το βιβλίο

• ΕΜΑΙL ANAΓΝΩΣΤΩΝ Hi, Athensville! Η αφορμή για αυτό το mail είναι το post της 3ης Μαιου με το video της Αθήνας του 1939 (και η καλή δουλεία που βλέπουμε όλοι στο blog). 'Εαν αφορμή για αυτό το mail ειναι καποιές αμφιβολίες για την πραγματική χρονολογία της λήψης -παραθέτω τα επιχειρήματα μου παρακάτω- αιτία είναι η φράση: "...απρόσμενα εξαπλωμένη, την είχα πάντα σαν πιο μικρή πόλη για τότε." Δεν ξέρω γιατί αλλά η φράση με εξιτάρει να γράψω αυτήν την απάντηση και να μην πάω για ύπνο. Ακολούθησα αρχικώς το link του video μη μπορώντας να διευκρινίσω κάτι για την προέλευση του. Η άποψη μου είναι ότι το video (ή τουλάχιστον τα τμήματα που παρακάτω σχολιάζονται) δεν μπορεί να χρονολογείται απο το 1939. Παραθέτω τα εξής επιχειρήματα:

Εικονικός κόσμος: Facebook, γκρουπ για τους 3 νεκρούς χθες, 135.457 μέλη. Ευαισθητοποιημένα. Ερασιτέχνες του φώτοσοπ σε φουλ εργασια. Σπαραξικάρδια μηνύματα. Πρόσκληση που κοινοποιείται σε όλους: 8 το βράδυ με κεριά στο χέρι να τιμήσουμε τους νεκρούς, να δηλωσουμε αντίθετοι στην τρομοκρατία. Όλη η Αθήνα βούιξε, μαζί με τα κανάλια. Πραγματικότητα : Ωρα 20.00, 300 (με το ζόρι και σε μια ευρεία ακτίνα) απ' τους 135.457 ευαίσθητους πολίτες παρόντες. Επιβεβαίωση : η υποκρισία μας, το φιλάρεσκο κλικ στα μεγάλα γεγονότα σαν έκφραση της πολιτικής μας θέσης. Ως εκεί κι αρκεί. Όπως και στο χθεσινό ποστ, "αυτός ο τόπος δεν έχει καμιά ελπίδα!" ( Σοκαριστικό : Τα μέλη του ΠΑΜΕ μέχρι τις 19.50 περνούσαν με τα χοντρά κοντάρια τους, φωνάζοντας συνθήματα, δεν σταματούσαν καν το βήμα τους, σαν να μην συνέβη τίποτα). Ιδού, αυτό που θέλει η χώρα: υλικό να συγκινηθεί. Φωτογραφιες

Για μεγάλες υλικές ζημιές στο κέντρο της πόλης κάνει λόγο ο Δήμος Αθηναίων. Συγκεκριμενα για βανδαλισμούς στο κεντρικό συντριβάνι και τα μαρμάρινα παγκάκια της Πλατείας Συντάγματος. Ζημιές αναφέρεται πως προκλήθηκαν σε πεζοδρόμια, μάρμαρα και πινακίδες οδοσήμανσης του κέντρου της πόλης, ενώ καταστράφηκαν μεταξύ άλλων 650 κάδοι απορριμμάτων και ανακύκλωσης, 400 καλαθάκια επιδαπέδια και επιστήλια, 10 στάσεις λεωφορείω, 20 δέντρα και 6 ζαρντινιέρες. enet.gr

Δεν ξέρω αν η αντίληψη της πραγματικότητας καθορίζεται απ' το περιβάλλον μας αλλά μ' αυτό που είδα πραγματικά φοβάμαι, έχω σχεδόν τη βεβαιότητα, ότι αυτός ο τόπος δεν έχει καμιά ελπίδα! Φωτογραφιες>>

EMAIL ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ • Γράφει ο Άλκης Ιωαννίδης Στην Ελλάδα γκρινιάζουμε πολύ. Πάρα πολύ. Πριν γυρίσω Αθήνα έζησα για λίγο και στην Αμερική όπου η αισιοδοξία και το can do attitude των (περισσότερων) κατοίκων ήταν αναζωογονητική. Ωστόσο η γκρίνια θα μπορούσε να είναι και θετική εάν μας βοηθούσε να βρούμε την ρίζα του εκάστοτε προβλήματος, το οποίο – ως γνωστόν – είναι το ήμισυ της λύσης του. Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει στην άμοιρη χώρα μας. Η γκρίνια μας είναι λίγο αυτολύπηση και λίγο ομαδική παραίσθηση. Τα πάντα είναι κάποιου άλλου λάθος, τα πάντα μπορούν να διορθωθούν εάν κάποιοι άλλοι κάνουν προσπάθεια και θυσίες. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα:

Δεδομένο πια, το μπλογκ μαζεύει ψαγμένους αναγνώστες. Ο  καλός Αντώνης  έστειλε σε μέηλ ένα σπάνιο και δυσεύρετο ντοκουμέντο: η Αθήνα μαγνητοσκοπημένη και σε έγχρωμο φιλμ το 1939! Απ' το 3:30 και μετά βλέπουμε πέρα απ' τις γνωστές αρχαιότητες, τα γνωστά στενά δρομάκια του ιστορικού κέντρου, τις κεραμιδένιες παντού στέγες και την Αθήνα απρόσμενα εξαπλωμένη, την είχα πάντα σαν πιο μικρή πόλη για τότε. Το καρέ πάντως που με άγγιξε περισσότερο η μοναδική και φευγαλέα φιγούρα που περνά από μια ρούγα (4:00).  Μια ανυποψίαστη περασιά του τίποτα, που ζει 70 χρόνια μετά.

Ομορφιές και χαρές! Η  αγαπημένη καθημερινή Metropolis αφιέρωσε μια  χορταστική σελίδα της στο Athensville στις 23/4/10. Να, διάβασε εδώ , Νάντια ευχαριστώ!