Μες στην κάψα του Kασμίρ

Πλατεία Θεάτρου βράδυ, το "ψυχή" είναι η μόνη έκφραση που ταιριάζει στο γύρω. Κι αν κάτι σπάει τη νέκρα είναι οι ελαφρές ορδές που συρρέουν στην κροκί αυλή της "Κληματαριάς", μια πολύ καλή ταβέρνα, αθηνέζικη με τα όλα της, αλλά πολύ μέηνστρημ πια, ταινίες, διαφήμίσεις έχουν παίξει. Aυτό δεν είναι athensville καθόλου, κι έτσι το μπλογκ σκαπανέας του άγνωστου, πήρε μια παρέα με σκοπό να την μυήσει στο κούρδικο εστιατόριο της Σαπφούς, που ήτο πασίγνωστο αλλά τελικά έκλεισε.
Στο πόστο του ένα ασιατικό εστιατόριο που η γραφή το κανε κάτι σε Ινδοπακιστανικό. Το πιο σπέσιαλ είναι όμως ότι είναι αποκλειστικά μεταναστών από το Κασμίρ, μια διαφιλονικουμενη περιοχή μεταξύ των δύο κρατών, θέση κλειδί απο αρχαιοτάτων κλπ για το wikipedia.
Έτσι η τουρνέ στις γεύσεις του αποδείχθηκε καυτη, καυτερή, καδτρα, αλλά όσο επρεπε Η αίσθηση της κάψας είναι πάνω απ' την περιγραφή των φαγητών: σαν να τρέχεις με μοτοσυκλέτα και να αλλάζεις διαρκώς στροφές βουτώντας στα πιάτα που παραγγείλαμε στην μέση. Καυτερό-δροσερό-ήπια καυτερό-σβήσε την κάψα με ψωμί, "γιουχού", χέρια να κουνιούνται με το σώμα να παίρνει τον έλεγχο από μόνο του. Συναρπαστικό; Ναι, ήταν τελικά σεξ.
Στα του φαγητού, ας βάλουμε σαν βάση το λεπτόκοκκο ρύζι και το μπόλιασμά του είτε με κάρι, είτε με λαχανικά, μαγειρεμένο με μοσχάρι ή κοτόπουλο ή το τοπ τοπ τοπ με τις σταφίδες που του δίνε μια ιδιαίτερη γλύκα. Από κρεατικά παρόντα τα ανατολίτικα κεμπάπ μ' αρνί, και από κει και πέρα κοτόπουλο κάργα: καταπληκτικό το κατακίτρινο με το κάρυ, και στην σουβλίτσα επίσης, ενώ εξαιρετική σε βερσιόν ελαφρά τηγανισμένο και σβησμένο με γάλα καρύδας και τζιντζερ. Ιδιαίτερα μου τράβηξε την προσοχή το πολτοποιημένο σπανάκι που χε μαγειρευτεί σε ταψί με πατατούλες, βαθειά ξεχωριστή γεύση. Οι πατάτες κάτι σε γιαχνί αλλά στο εξωτικό καταπληκτικές ενώ αν και επρόκειτο για εντόπια λαχανικά η σαλάτα ήταν τέλεια φροντισμένη με ανατολίτικη λεπτοδουλειά, όμορφος ο ανθός από φλούδα ντομάτας στο κέντρο. Τέλος, αξιομνημόνευτη εικόνα το να ζυμώνουν το ψωμί άμεσα και σε 10 λεπτά να ναι στο τραπέζι, ζεστό, αφράτο ποίημα που μπορείς να το βουτήξεις στην συνοδευτικο πιάτο που σερβίρεται πρώτο με κυρίαρχη μια σως με κύμινο και από δίπλα γιαούρτι.
Ένα τσαγάκι με λίγο κάρδαμο κέρασμα για το τέλος και χορτασμένοι πληρώσαμε μόλις 5 ευρώ το άτομο. Για πολλούς που θα αναρωτηθούν και θα εκδηλώσουν έναν υφέρποντα ρατσισμό (γιατί είναι ρατσισμός να υποτιμάς το πόσο τηρούν συνθήκες υγιεινής κάποιοι λαοί, εκεί φαίνεται πόσο ανοιχτόμυαλος είσαι και όχι στα ηρωικά σμάρτφοούν τιτιβίσματα), όχι για μια ακόμη φορά να ξαναπώ, δεν πάθανε τίποτα τα εντεράκια μας, ήταν όλα καταπληκτικά (έλεος!). Βγαίνοντας έρημη η Σαπφούς, η Μενάνδρου, γυμνές και ήσυχες κάτω απ' τα λίγα πορτοκαλί φώτα. Στην κληματαριά συνέχιζε να συρρέει ο κόσμος...
• Σαπφούς 5, Πλ. Θεάτρου όπισθεν
σορρυ για τις κακές φώτος του κινητού, κάμερα όχι εύκαιρη :-)