Παπαϊωάννου με 10 ευρώ; Ορδές οι θεατρόφιλοι κυριακάτικα. Μέγα δέλεαρ για μένα να δω το εσωτερικό του θεάτρου: ορισμός του παλιού κλασσικού θεάτρου που δεν ξέρω αν είναι επιτυχία αλλά η αίθουσα φαίνεται σαν να μην ανακαινίστηκε ποτέ. Είναι όμορφο όμως. Μου φάνηκαν παράταιροι με την αίθουσα οι χώροι αναμονής, κενοί και αφαιρετικοί που επί τούτου μοντερνιτέ δεν θα τους έλεγες, μάλλον αμήχανο διακοσμητή/αρχιτέκτονα έδειχναν. Νομίζω θα πρεπε να κρατήσουν περισσότερα στοιχεία απ' τον κλασσικό σχεδιασμό.
Στο έργο τώρα ας πούμε ένα 25λεπτο ντέμο με τις νέες σούπερ σύγχρονες εγκαταστάσεις του Εθνικού: η σκηνή ανέβαινε κατέβαινε, οι σκαλωσιές το ίδιο οριζόντια και κάθετα. Πρόσθεσε τώρα ηθοποιούς σε ρόλο Κρίστα να μας δείχνουν που πήγανε τα λεφτά απ' το τρίτο πακέτο Κοινοτικής στήριξης, και πάνω και κάτω και ξάπλα. Αν προχωρήσουμε σε κριτική του εικοσάλεπτου έργου (;), σωστό το πουθενά (εκεί τοποθετείται) όσο για την ερμηνεία παρά είναι ελεύθερη. Να εγώ, είδα την ροή της ζωής του ανθρώπου, τον κοινό αγώνα για επιβίωση, τον θάνατο και την αναγέννηση (μάλλον αναφορά στο νέο Εθνικό), ένα deja vu πάντως που δεν εντυπωσίασε όπως κρυφάκουσα το φουαγιέ.
Δυνατότερη (μοναδική μάλλον) στιγμή στο φινάλε, ο ομαδικός σχηματισμός με τα ενωμένα χέρια και το ξεγύμνωμα δύο χορευτών και μπράβο στον Παπαϊωάννου, που για αρκετούς θεατρόφιλους, έσωσε την κατάσταση δείχνοντας στο κοινό μια πραγματικά μεγάλη πούτσα. Στο τέλος διπλό χειροκρότημα, ο σκηνοθέτης σεμνά και καλλιτεχνικά στην ακρούλα, κι εγώ μετρούσα θαμώνες τους μαγκαζέ επί σκηνής. Εντάξει δεν τα 'κλαψα τα 10, αλλά στην Ζήνωνος γεύτηκα ένα ωραιότατο γαλακτομπούρεκο με 1.50 ευρώ και θα 'ναι το μόνο που θα θυμάμαι μεθαύριο.
Γαλακτομπούρεκο;για πες που!
ΑπάντησηΔιαγραφήPou ti thimithikes tin Krista?????? :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πάρα πολύ το ΄΄Πουθενά΄΄ , ενώ δεν μου είχε αρέσει καθόλου η τελευταία ΄΄Μήδεια΄΄. Ελπίζω να μην δεχθεί επιθέσεις γιατί πιστεύω ότι είναι μια εμπνευσμένη δουλειά. Το αισθητικό αποτέλεσμα είναι υπέροχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήSat at 5:19pm
Η ανακαίνιση απλά κακή.
για την ανακίνηση ακόμα δεν μπορώ να πώ κάτι, όμως για το κάστινγκ στο Μαγκαζέ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό εκεί ήταν η μεγάλη πούτσα? να ξέρουμε δηλαδή χαχαχα
Πολυ κομψά τα περιγράφετε. Εγω γιατί εφυγα με μια αισθηση αρπαχτής σε ενα τοπίο διεκπαιρέωσης?
ΑπάντησηΔιαγραφήδιεκπεραίωσης βεβαίως βεβαιως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΖηλεύετε που δεν είστε ο Παπαιωάννου! Εμένα μου άρεσε η παράσταση (ίσως γιατί είχα την τύχη να τη δω στην πρεμιέρα όπου ο καλλιτέχνης μεθόδευσε την είσοδο του κοινού των 10.00 στη σκηνή και όχι στη θέση τους, σήκωσε την αυλαία και μας έφερε αντιμέτωπους με το κοινό των 9.00, πράγμα που βρήκα εξαιρετικά ευρηματικό, δεδομένου πως και τη νέα σκηνή είχαμε την σπάνια και πολύ τιμητική ευκαιρία να μελετήσουμε εκ των έσω, όσο περιμέναμε να σηκωθεί η αυλαία, και να αναλογιστούμε τη σχέση μας, ως θεατών, με το θέατρο μέσα από τη θέση και τη συμβολική οπτική των καλλιτεχνών που το υπηρετούν. Τα 10 ευρώ επίσης μου φαίνονται πολύ ωραία. Ακόμα τη σκέφτομαι την παράσταση. Πούτσες αντίστοιχες έχω ξαναδεί, οπότε δεν εντυπωσιάστηκα κι όσο για το γαλακτομπούρεκο με αφήνει παντελώς αδιάφορη (όπως και κάθετι που στο τέλος θα το χέσω).
ΑπάντησηΔιαγραφήαρπαχτη......
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι η παράσταση και το κτιριο.
η μεγάλη πούτσα είναι βραζιλιάνικη και υπαντρεμένη, οι Μαγκαζώτες ξεφυσούν ηττημένοι
ΑπάντησηΔιαγραφήοι Μαγκαζιώτες δεν ηττούνται ποτέ. Ξέρεις με πόσες παντρεμένες πούτσες έχουμε πάει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ ως αρπαχτή το είδα. Αφηγηματικό κενό, στυλιζάρισμα, δηθενιά. Το τρίπτυχο της επιτυχίας. Ξέρει κανείς πόσα πήρε από το Εθνικό?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθεόφοβοι Μάγκεζ! Πάρτε και τη Βραζιλιάνα, χαλάλι!
ΑπάντησηΔιαγραφή