Το σημερινό ποστ θα 'χει γλύκα και φινάλε το επιβαλλόμενο ρετρό.
Ξεκινάμε απ' το αδικημένο αχλάδι. Στην Ελλάδα ποτέ δεν το εκτιμήσαμε στη ζαχαροπλαστική ενώ έχει μια τόσο φίνα διακριτική γεύση. Αριστουργηματική λοιπόν η νέα σοκολάτα 'Παυλίδης αχλάδι' που βρήκα σε περίπτερο της Πατησίων (28ης Οκτωβρίου) μα κυκλοφορεί παντού. Παρακαλώ αγαπήστε την μην εξαφανιστεί κι αυτή (όπως η αγαπημένη κοκακολα βανίλια που δεν την στηρίξατε).
Το αχλάδι είναι πολύ διαδεδομένο σαν γέμιση στο εξωτερικό. Θυμήθηκα στο Παρίσι που δοκίμασα τα Pims αχλάδι και τόσος ο ενθουσιασμός που τις επόμενες μέρες τις διαμονής δοκίμασα όλη τη σειρά. Η Παυλίδης λοιπόν (δεν κάνω διαφήμιση απλώς κολλάει) έφερε στην Ελλάδα την ορίτζιναλ συνταγή: ένα σφιχτοδεμένο γλύκισμα, με μαλακή όσο πρέπει βάση , μαρμελάδα καλά αλεσμένη και από πάνω σωστού πάχους στρώση σοκολάτα για ν' ακουστεί και το κρατς. Αυτό είναι σωστό πιμ όχι τα α-πα-ρά-δε-κτα Choco Orange της Παπαδοπούλου!
Μ' αυτά και με 'κεινα θυμήθηκα στα πρώτα παιδικά μου επισκέψεις στο ζαχαροπλαστείο του Παυλίδη, Αιόλου και Χρυσοσπηλιωτίσσης. Μου το επιβεβαίωσε η μητέρα μου πρωί "είχε τα καλύτερα γλυκά". Δεν θυμάμαι τόσο τον χώρο όσο την αίσθηση της κομψότητας της κλασσικής πατισσερί. Ένα τραγούδι λοιπόν απ' τη γενιά του πολέμου γεμισμένο με την φινέτσα της στυλάτης εκείνης Αθήνας.
Δανάη Στρατηγοπούλου - Θα ξανάρθεις
Το τραγούδι το κατεβάζετε από εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://sites.google.com/site/athensville/one/danai_tha_xanartheis.mp3
Eisai theos!!!! teleio pantrema!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλό...όντως τέλειο νοσταλγικό πάντρεμα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά από μία πολύ κουραστική μέρα στη δουλειά (ναι κάποιοι δουλεύουν και τις αργίες), αποφάσισα να πάω βόλτα με τον καλό μου φίλο, καταπληκτικό , εξαίσιο και μοναδικό δημιουργό αυτού του νοστιμότατου blog (σάλια παντού). Αφού είχα στεναχωρηθεί γιατί έχασα το ένα κάλυμμα του ενός ακουστικού από τα πανάκριβα ακουστικά μου Αpple® inEar Headphones® (γιατί είμαι και fanboy) που πολύ επιτυχημένα ονομάστηκε μπιμπίκι, τις μικρές αλλά νόστιμες μερίδες πίτσας στο Zio Peppe Pizza al Metrο® στην Ομόνοια (που παπάριασα με Tabasco®) και αφού με είχε πρήξει για την ποιότητα και τη γεύση της σοκολάτας Παυλίδη γεμισή με αχλάδι®, τον έβαλα και μου αγόρασε μία. Την έφαγα και τη ευχαριστήθηκα (και του έδωσα και ένα κομματάκι) γιατί πραγματικά ατή η σοκολάτα πρέπει να μείνει και να γίνει η εναλλακτική μας επιλογή όταν δεν θέλουμε απλά μια σοκολάτα γάλακτος, όπως εγώ αρχικά και σπασαρχιδικά επέμενα. Το πρώτο άρωμα είναι μπανάνας (;) αλλά μετά αφήνει αυτή τη λίγο ξινή αλλά δροσερή και διακριτική γεύση του αχλαδιού. Αριστούργημα, και το καλύτερο δώρο για το τέλος μίας κουραστικής μέρας. Βέβαια εμένα δε με ταξίδεψε στο Παρίσι. Αααα επίσης το μπιμπίκι το βρήκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήτέλειο blog, συγχαρητήρια ¨)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, έτσι είναι, όταν βγάζουν ένα πολύ καλό προϊόν, μετά το εξαφανίζουν. Κόκα κόλα βανίλια, ruffles cheddar cheese και η λιστα δεν εχει τελειωμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήKai thn Fanta Zero pou den thn polyprowthoun!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν έχεις σοκολάτα και Δανάη στο ίδιο ποστ είναι δυνατο΄ν να μην αφήσω σχόλιο;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδα τη νέα σοκολάτα-αχλάδι στο σούπερμάρκετ και δίστασα να την πάρω, αλλά μετά τα γραφόμενά σου θα σπεύσω!!
vale d/nsh gt to katevazei automata...
ΑπάντησηΔιαγραφήnai twra sas anakalypsa!
an mporeis steilto m sto mail...
thnx!