Love at first sight


•Γράφει η Urban Tulip

Η Αθήνα είναι ένας έρωτας κεραυνοβόλος. Όλα άρχισαν το Δεκέμβριο του 1999. Έχει πάει για τρεις μέρες για να δω κάποιους φίλους και χωρίς να το περιμένω, απλά συνειδητοποίησα πως ήταν η «πόλη της ζωής μου». Ακόμα και τώρα που περνάει δύσκολες στιγμές, την αγαπώ. Τόσο πολύ που θα ήθελα να ταξιδέψω σαν φούσκα μέσα της όπως ακριβώς σε εκείνο το κλιπάκι που μου έδειξε ένας φίλος πρόσφατα.
Αυτά τα δέκα χρόνια, αφού εμπέδωσα τα Βόρεια Προάστια και το κέντρο (για κάποιο λόγο, τα νότια ήταν πάντα εκτός ραντάρ) συνειδητοποίησα πως υπάρχουν κάποια σημεία που είναι «δικά» μου.

Πρώτο, το Γκάζι.
Όμως, ενώ το 1999 οι φίλοι μου με σέρνανε στο Mamacas, τώρα πια, παρέα με καινούριους φίλους, κατευθυνόμαστε προς Κωνσταντινουπόλεως μεριά αποκλειστικά. Εξαίρεση οι Σαρδέλες ( έχει ωραίο προφιτερόλ και υπέροχες σαρδέλες στο φούρνο) και το πρόσφατο Cabana 41 στην Τριπτολέμου, τα αυγουστιάτικα καλοκαίρια. Στην Κωνσταντινουπόλεως, μάθαμε το K44 ( που είχε φθηνά ποτά) – τώρα πέρασε σε καινούρια χέρια-, χορτάσαμε σουτζουκάκια στην Κανέλλα και κάναμε στέκι μας το Tirbouson – πεθαίνω για τα πιτάκια Καισαρείας και το χύμα ροζέ κρασί. Η αίσθηση του να τρώω και να πίνω και να περνάνε από δίπλα μου τα τραίνα, με ταξιδεύει απίστευτα.


Δεύτερη αγαπημένη περιοχή, η Σταδίου. Αυτά τα πλατιά πεζοδρόμια τα έχω ανεβοκατεβεί, χειμώνα, καλοκαίρι, άνοιξη, φθινόπωρο, γεμάτα με κόσμο, άδεια, μόνη μου, με παρέα, ερωτευμένη, λυπημένη, ελεύθερη, μεθυσμένη και πάει λέγοντας. Τα τελευταία χρόνια, καταλήγω στο cafe του Ιανού.

Και επειδή οι περισσότερες αναμνήσεις έχουν να κάνουν με έρωτες, δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το παγκάκι στην ανηφόρα προς το Λυκαβηττό, τη διαδρομή με τη μηχανή στον περιφερειακό του Υμηττού και εκείνο το βροχερό απόγευμα που αποφασίσαμε να το παίξουμε τουρίστες και να πάμε στην Ακρόπολη – χάσαμε την είσοδο για 10 λεπτά.
Δεν είμαι πολύ καλή με οδούς και περιοχές. Κάθε φορά που αποφασίζω να κάνω βόλτες στην πόλη, στρίβω στα στενά, χάνομαι και κοιτάω δεξιά και αριστερά σαν «ηλίθια ερωτευμένη».
Αυτό είναι το effect που έχει η Αθήνα πάνω μου.

Σχόλια

  1. Η Αθήνα παρά τα προβλήματά της καταφέρνει να σε "υπνωτίζει"... Ωραίο κείμενο.

    Αλήθεια, πιο είναι εκείνο το κλιπάκι που έδειξε εκείνος ο φίλος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 1.
    Sigoura paizei kapoio rolo oti eisai episkeptria.

    H Athina einai yperoxi poli na tin episkeptesai (xwris amaxi fysika).
    Den isxyei to idio otan meneis monima k douleueis ekei (ta xilia dyo gnwsta problimata, ta opoia etsi k alliws einai domika k de synantountai apoklistika stin Athina alla se oli th xwra, kai pou omws logw tou megethous ths Athinas epitinontai ekei akomi perissotero).

    2.
    Pws tyxainei panta k thimomaste perissotero ap'ola ta pagakia, ekeina sta opoia kathisame (monoi i me parea) erwteumenoi...

    ilias/glasgow

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όμορφο κείμενο. Ωραία που η πόλη τα κάνει αυτά ακόμη στους ανθρώπους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Tulipa, panta i8ela na se rotiso, giati den metakomizis Athina? Otan grafis giaftin mou fenese pragmatika erotevmeni mazi tis. Pistevo pos 8a ekane kalo :) filika

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. είσαι η εξαίρεση σε αυτό που γράφω στο δικό μου κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η μαγκιά ειναι να ζείς στην Αθήνα και να βρίσκεις το χρόνο και τη διάθεση να τη ζεις σαν ερωτευμένη τουρίστρια !!! περπατώντας στο κέντρο μέσα απο τον κήπο και φτάνοντας οοοοοοπου σε βγάλει .... μέσα απο στενάκια ανακαλύπτοντας γειτονιές, στέκια... ένα surfing στην πόλη... μου φτιάχνει τη διάθεση.. γυρνάω σπίτι τόσο ανανεωμένη, σαν νάχω πάει ταξίδι και μ' ενα αμυδρό χαμόγελο τουρίστριας... το συνιστώ.. μόνο περπατώντας .. η κατάθλιψη Εξαφανίζεται, το ίδιο και η γκρίνια... Χρόνια πολλά σε όλους με ευχή περισσότερα χαμόγελα στους δρόμους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μπράβο Urban μου...

    Και αυτές τις γιορτές σε ψάχνω στην πόλη και δε σε βρίσκω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κώστα, η Αθήνα χρειάζεται αγάπη και φροντίδα. Όταν τα λάβει θα ξαναγίνει κούκλα. Το κλιπάκι είναι ένα του ΕΟΤ αλλά δεν είμαι και σίγουρη.


    Ηλία, εννοείται πως αν έμενα εκεί ίσως και να γκρίνιαζα αρκετά. Αλλά δεν είμαι και έτσι την εκτιμώ ως "ερωμένη" και όχι ως σύζυγο :) . Τα παγκάκια....ε μα εκεί γίνονται όλα, η αρχή η μέση και το τέλος.

    Ιφιμέδεια, σε ευχαριστώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Iperopti, για το λόγο που είπε ο Ηλίας πιο πάνω. Είμαι και λίγο δειλή οπότε άσε...


    mahler76, καταλαβαίνω τι θες να πεις και έχεις δίκιο. Και είναι αυτή τη στάση που κατάντησε την Αθήνα να ψάχνει και να μην βρίσκει την ομορφιά της.

    ανώνυμε, συμφωνώ απολύτως. Έτσι ειναι οι έρωτες. Δεν παίρνεις τίποτε για δεδομένο και πάντα έχεις όρεξη να ανακαλύπτεις πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. one, και όμως είμαι εκεί...και βολτάρουμε με τη βέσπα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πράγματι υπέροχο κείμενο...Ειδικά η εισαγωγή με άγγιξε ιδιαίτερα.΄...Προσωπικά ένα απο τα αγαπημένα μου σημεία είναι το roof garden του Chocolat Royal στο Θησείο(Αποστόλου Παύλου)...Έχεις όλη την αθήνα στο πιάτο...Εξαιρετική θέα,άπιαστη κουζίνα,ικανοποιητικότατο sevice....όλα αυτά φυσικά με ένα κάπως τσουχτερό αντίτιμο,αλλα πραγματικά αυτό το μέρος είναι απλά έρωτας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αθήνα μου πώς να στο πω σαν μάνα μου
    σε αγαπώ και πιο πολύ ακόμα....
    Μίμης Τραϊφόρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. η "Κανέλλα" ειναι και δική μου συμπάθεια. Ωραιότατο μαμαδίστικο κοκκινιστό με πατατούλες, μιαμ! Τη Σταδίου την αγαπώ κι εγώ, είναι λίγο μελαγχολική, ειδικά τα βράδια, αν και το καυσαέριο της δεν αντέχεται. Είναι ωραίο να διαβάζεις ότι κάποιος αγαπάει τόσο τη πόλη που μένεις, ειδικά όταν αυτός ο κάποιος μένει τόσο μακριά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θανάση, το σημειώνω και θα το ελέγξω :)

    πίσω στα παλιά, όχι σαν μάνα...σαν χμ έρωτα!

    pink, α το κοκκινιστο θα το δοκιμάσω την επόμενη φορά. Ναι έχει μια μελαγχολία η Σταδίου, κινηματογραφική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εμένα πάλι τελευταία μου λείπει η θάλασσα... Το δύσβατο παραλιακό μέτωπο του Φαλήρου και ο χτισμένος Κηφισός. Θα προτιμούσα να είχαμε κάποια παγκάκια και εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΄΄Έχει πάει για τρεις μέρες΄΄ Aπό πού? Από την Καρδίτσα ας πούμε?
    Γιατί σε εμένα φαίνεται ενοχλητικά ΄΄δήθεν ΄΄ αυτό το κείμενο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

400 παλιές έντυπες ελληνικές διαφημίσεις

H θλιβερή ιστορία του ιβίσκου

Γέμισε μωβ η Αθηνάς