Στη γειτονιά του Κίκιζα
Περιμένοντας το τρόλεϊ στη Λένορμαν, το μάτι μου έπεσε στο όνομα στο όνομα της στάσης: "Κίκιζα". Κάτι μου θύμιζε, κόλλησα, επεξεργάστηκα την πληροφορία και θυμήθηκα ότι είχα ένα εξαιρετικό βιβλιαράκι για το Μεταξουργείου. Παιδεύτηκα μέσα στη μαύρη νύχτα ( υπό μετακόμιση ανάκατα τα βιβλία σε κούτες) μα το βρήκα. "Κίκιζας": το μεγαλύτερο προπολεμικό σούπερ μάρκετ της Αθήνας, τόσο γνωστό που η ευρύτερη αυτή γειτονιά του Μεταξουργείου είχε πάρει το όνομα. Γράφει στο βιβλίο "Μεταξουργείο-Κολωνός: Νοσταλγία και πραγματικότητα" ο Βασίλης Αγγελίδης:
Το μπακάλικο του Κίκιζα ήταν γνωστό σ' όλη την Αθήνα. Βρισκόταν στη γωνία Λένορμαν και Παλαμηδίου... Ήταν το μεγαλύτερο μπακάλικο της τότε Αθήνας και λειτουργούσε από το 1925. Απασχολούσε περισσότερους από είκοσι υπαλλήλους, όταν τα μεγαλύτερα μπακάλικα της εποχής απασχολούσαν πέντε ή έξι υπαλλήλους.
Όταν δεν μπορούσαν οι Αθηναίοι να βρουν ένα είδος σε άλλα μπακάλικα το 'βρισκαν στου Κίκιζα και πάντα φρέσκο, δεδομένου ότι είχε πολλή δουλειά και τίποτα δεν έμενε στις αποθήκες για καιρό. Μία από τις στάσεις του 11 τραμ που άρχιζε από την Κολοκυνθού και τελείωνε στο τέρμα της οδού Ιπποκράτους λεγόταν στάση Κίκιζα κι αυτό διευκόλυνε τον κόσμο που ήθελε να ψωνίσει εκεί.
Το Σαββατόβραδο γινόταν πατείς με πατώ σε εκεί μέσα, μέχρι που ερχόταν αστυφύλακας για την τάξη, αλλά ο Κίκιζας δεν έδινε ποτέ βερεσέ. Για να ψωνίσεις εκεί έπρεπε να 'χεις τα λεφτά στο χέρι και καθώς στην περιοχή εκείνη κατοικούσαν μεροκαματιάρηδες άνθρωποι, που πληρώνονταν κάθε Σάββατο, τις άλλες μέρες ψώνιζαν με το βιβλιαράκι στα μικρά μπακάλικα. Το κωμικό σ' αυτή την υπόθεση (αν μπορεί να λεχθεί κωμικό) ήταν, ότι το Σαββατόβραδο οι μικρομπακάληδες, που συνήθως δεν είχαν δουλειά, στέκονταν στην εξώπορτα του μαγαζιού τους και παρακολουθούσαν τις νοικοκυρές που πήγαιναν στον Κίκιζα να ψωνίσουν και σ' όποια έπαιρνε το μάτι τους φώναζαν, «κυρά-Πηνειώ, απόψε που 'χεις λεφτά πας στον Κίκιζα, αλλά έλα τη Δευτέρα με το βιβλιαράκι, δε θα σου δώσω τίποτα βερεσέ». Οι νοικοκυρές χαμογελούσαν αλλά δεν έπιανε η απειλή και πήγαιναν να ψωνίσουν στον Κίκιζα.
Το μπακάλικο λειτούργησε μέχρι το 1972 οπότε και έκλεισε. Ήταν ο πρόδρομος των σημερινών σούπερ μάρκετ.
10 μέρες μετά: Ιδού κι η θέση του παλιού "Κίκιζα". Κατευθύνθηκα στη στάση, μπήκα στον φούρνο δίπλα. Πήρα τη μπουγάτσα, και για μια στιγμή σκέφτηκα να ρωτήσω την υπάλληλο αν ήξερε για την ιστορία του Κίκιζα. Δεν 'θα ξερε υπέθεσα, και γιατί να ξέρει; Η ζωή προχωρά. Μα αλήθεια δεν είναι; Κάτι βαθύτερο που μας αγγίζει έχουν αυτές οι ιστορίες, σαν να μας καλεί η πόλη, ακόμα και στις 'αδιάφορες" σήμερα γειτονιές της, να την σεβαστούμε και να την αγαπήσουμε περισσότερο
Ιστορία διαμάντι, από αυτές που μεγαλώνουν την αγάπη σου για την Αθήνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήx
ο petrito τα είπε όλα, εξαιρετική η ιστορία του Κίκιζα! μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτική η ιστορία σου. Την αφηγήθηκες θαυμάσια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ενδιαφέρον είναι ότι ο Κίκιζας ζει και βασιλεύει. Αγοράζουμε τα προϊόντα του ακόμη στα ράφια των σημερινών σουπερ-μάρκετ: Μέλισσα, Στέλλα, Αβεζ και άλλες μάρκες.
Διάβασε περισσότερα εδώ (αναφέρεται και στο πρώτο "σουπερ-μάρκετ")
http://www.kikizas.gr/history.asp
Nαι ναι ζυμαρικά Κίκιζας. Ιφιμέδεια προδίδουμε την ηλικία μας έτσι αλλά ποιος χέστηκε. Ομολογώ ότι δεν ήξερα όλο το προηγούμενο με το μπακάλικο πάντως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσουν αυτές οι ιστορίες, που παραπέμπουν σε μια Αθήνα που έχει θαφτεί κάτω απ' το μπετό και όψεις της βλέπουμε πια μόνο σε κάποιες παλιές ασπρόμαυρες ταινίες. 'Ομορφη η ανάρτηση, μπράβο σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα μ' άρεσε. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία ιστορία. Έμενα στη στάση Κίκιζα μέχρι και πριν δύο μήνες και ποτέ δεν είχα ξανακούσει για αυτό. Και καλό τιπ για το βιβλίο. Θα το τσεκάρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήOntws h jwh proxwra kai h polh allazei. Ena analogo paradeigma tha diabasete sto eksis link:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_10/02/2010_390203
o tropos pou diabazoume ergasies sto internet, ta megala bibliopolia sti panepistimiou k alloi paragontes odigoun ena palaio bibliopolio tis solwnos na klinei.
υπήρχε ένα τέτοιο παντοπωλείο στη γειτονιά μου όταν ήμουν μικρή. Θυμάμαι πως τότε μ' έστελνε η μάνα μου να ψωνίσω εκεί. Δεν είχαν ανοίξει ακόμα τότε τα μεγάλα σούπερμάρκετ.Είχε τσουβάλια, σέσουλες και τα σχετικά.Και εκείνα τα φανταστικά τσίγκινα κουτιά που βάζανε τα μπισκότα Παπαδοπούλου, αν τα θυμάται κανείς. Πάνω από το ταμείο είχε μια ταμπέλα που έγραφε :"Βερεσέ δεν δίδεται". Οι ιδιοκτήτες του ήταν ηλικιωμένοι. Κατόπιν, γκρεμίστηκε και στη θέση του υπάρχει σήμερα ένα ανθοπωλείο
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταξουργείο, Μητροπάνος Δημήτρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη γειτονιά του Κίκιζα
στον Άγιο Κω-, στον Άγιο Κωνσταντίνο
για να βρεθώ μιαν άνοιξη
και τη ζωή, και την καρδιά μου δίνω
Στη γειτονιά του Κίκιζα
στον Άγιο Κωνσταντίνο
Αντιγράφω σχόλιο αναγνώστη στο ακόλουθο post http://metaxourgeio.wordpress.com/2008/02/17/tragoudia/
“Στους στιχους του τραγουδιού “Μεταξουργείο” του Μητροπάνου επιτρέψτε μου ν’ αναφερθώ σε δύο σημεία:
Γίνεται λόγος για τη “γειτονιά του Κίκιζα”. Του Κίκιζα ήταν ένα εξαιρετικό παντοπωλείο στη ΝΑ γωνία Λένορμαν και Παλαμηδίου (ένα άλλο παντοπωλείο, που επίσης αναφέρει το τραγούδι, ήταν του Μαυρομάτη στην Ακαδημία Πλάτωνος, στη ΝΔ γωνία Πλάτωνος και Κρατύλου).
Επίσης ο στίχος λέει “στενά σοκάκια, να σας δω προτού με βρει το κρύο”.
Στη δεκαετία του 50 γεννήθηκα και πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στα σύνορα Μεταξουργείου και Ακαδημίας Πλάτωνος. Τα ονόματα των περιοχών που αναφέρονται στο τραγούδι ήταν ζωντανά, στο δημοτικό λέγαμε “μένω στου Κίκιζα, στου Μαυρομάτη, στου Λεμπέση, στη Βιό, στα Σίδερα, κι ακόμη στον Καραγκιόζη, (Καραγκιόζης ήταν τα τετράγωνα νοτίως της Κίμωνος, όπου μέχρι το 1958 λειτουργούσε καλοκαιρινό θέατρο σκιών), στον Άγιο Κωνσταντίνο, στην Αρμονία, κλπ.”
Άρθρο σα να διαβάζεις παραμύθι. Μπράβο σου
ΑπάντησηΔιαγραφή..αθενςβιλ, με συγκινεις παρα πολυ με τις δημοσιεύσεις σου και τις φωτο σου.......ειναι η ιστορια της αθηνας μας, της ζωης μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι ο Κίκιζα αυτός έχει κάποια σχέση με τον Κίκιζα που έχει την "Μέλισα". Μια από τις πρωτη βιομηχανία ζυμαρικών στην Ελλάδα...
ΑπάντησηΔιαγραφή