Τέτοια βιντεάκια είναι θησαυρός, όχι μόνο για το ότι μιλά ο Ταχτσής αλλά γιατί προβάλουν σπαρταριστή ιστορία, παλιά μεν αλλά και τόσο φρέσκια, αφού αφορούν τα στενά που καθημερινά περπατάμε. Και ένα πρόσωπο που τα περπάτησε δεκαετίες αδιάκοπα ήταν και ο Κώστας Ταχτσής, στα μικράτα του σαν παιδάκι στη λαϊκή συνοικία του Μεταξουργείου που τόσο σημάδεψε την οπτική του στη ζωή, (από κει πήγασε η χαρακτηριστική του ακροβασία ανάμεσα στα σαλόνια και στο περιθώριο), την ενηλικίωσή του στην αστικότερη Ιππόκράτους, αργότερα τη παρουσία του στη σπουδαία πνευματική παρέα Χατζηδάκι, Βαλαωρίτη κ.α. στο καφέ Μπραζίλιαν, στις νύχτες -δεκαετίες ολόκληρες- που αφηνόταν σαν τραβεστί στα αγόρια του ήδη παρηκμασμένου κέντρου, μέχρι το τέλος του σε μια ταπεινή μονοκατοικία του Κολωνού.
Αθήνα του 1982, μια βόλτα στο πριν και στο τότε τώρα, σε μια πόλη που 30 χρόνια μετά δεν φαίνεται να 'χει αλλάξει και πολύ...