Eίναι το βράδυ της Δευτέρας...

...στους δρόμους δεν θα κυκλοφορεί κανείς


...στα λεωφορεία δεν θα ανταλλαξεις ντροπαλές ή αδιάκριτες ματιές.


...στα παλιά σπίτια, θα προσπερνάς τις φιγούρες στα ζεστά

...όποιον αρκούδο πίσω απ' το τζάμι συναντάς θα μοιάζει θλιμμένος


... τα σταυροδρόμια κανείς με κανέναν δεν θα συναντηθεί


...τα γραφεία τελετών ολόφωτα θα προσδοκούν το χαρμόσυνο χτύπημα


...στα υπόγεια πάρκιγνκ αμάξια θα περιμένουν στωικά και παγωμένα ένα γεγονός για να πάρουν μεσα στη νύχτα μπρος


...ένα ασήμι του πεταματού θα φωτίζει την βραδιά


...οι φυλλωσιές των παλιών αστικών δρόμων θα στέγουν το περπάτημά σου


...κάποιοι στα δύσκολα θα ψάξουν στα γραμμένα


...θα ρίξεις την κάμερα στην άσφαλτο χωρίς να σ' ενοχλήσει κανείς


...στα μπουρδέλα από συνήθεια, όχι από ζήτηση, θ' ανοίξουν το φως...


...το ροζ φως, που θα μοιάζει παντού θλιβερό


...τα καρτοτηλέφωνα δεν θα μεταφέρουν ξένες λαλιές


...σ' αυτό το ντεκό παγκάκι δεν θα ακουμπήσει ποτέ κανείς, σίγουρα το βράδυ κανείς


...τα φανάρια θα μοιάζουν με ξεπεσμένοι δικτάτορες χωρίς λαό να υποτάξουν


...στα υπόγεια τυπογραφεία κανείς δεν θα ψάξει καλύτερες τιμές


...θα μπορέσεις να τρέξεις ως το βάθος, δεν θα υπάρχει να σε κρίνει κανείς


...θα δεις τα φώτα πως φωνάζουν δυνατά μέσα στη σιωπή


...το Εθνικό θα 'ναι σκέτο, χωρίς τις κυρίες με χοντρά παλτά κι αρώματα


...θα μπεις σε γκρεμισμένα οικόπεδα χωρίς να σε σταματήσει κανείς


...τα ρούχα κάποιων φτωχών θα στεγνώνουν στην παγωνιά


...και η είσοδος της πολυκατοικίας τους θα 'ναι για ώρες νεκρή


...οι στοές θα αντηχούν την πορεία σου


...θα βαδίσεις ασφαλής στα σκοτεινά κάτω στενά του φόβου


...σ' ένα ενυδρείο θα συναντήσεις μια άξαφνη ομορφια σ' έναν ψεύτικο κύκνο


...και ίσως στο τέλος θα δεις κάποιον άνθρωπο.


Είναι βράδυ Δευτέρας,
οι δρόμοι είναι δικοί σου κι ελεύθεροι,
σε πάνε όπου θες και παντού,
εσύ διαλέγεις.

Εσύ τι θα κάνεις απόψε;