Ο καινούριος Eλευθερουδάκης


Οκ, ήταν η ώρα για επίσκεψη, πέρασαν 2 βδομάδες και έκατσε το σούσουρο απ' τους ιντελλεκτουαλς της πόλης οι οποία διθυραμβικά υποδέχτηκαν τον νέο Ελευθερουδάκη, που παράτησε το πληρέστατο αλλά παρωχημένο παλιό βιβλιοπωλείο, και κάθισε την γωνία με Αμερικής, ακόμα πιο κοντά στα Άττικα.
Άττικα, αυτή είναι η λέξη κλειδί για να χαρακτηρίσεις το νέο, αφού είναι σαν να ανήκει σ' αυτά. Απευθύνεται στον συγκεκριμένο κόσμο που θα το επισκεφθεί, με τα συγκεκριμένα βαλάντια και σοφιστικέ επιλογές, που δεν μεταφράζονται κατά βάση σε βιβλιολατρεία, αλλά πολύ περισσότερο σε μια ανάγκη για εσάνς τεχνης στο σαλόνι (μα τόσο ντεκό μαστ η βιβλιοθήκη, που όλα τα καφέ έχουν και μια έτσι για φόντο).
Έτσι ο νέος Ελευθερουδάκης, λιγότερο θυμίζει βιβλιοπωλείο και περισσότερο πωλητήριο Μουσείου Τέχνης αφού η ζεστασιά που απαιτεί ένας τέτοιος χώρος πήγε περίπατο, και έδωσε την κύρια θέση στην εικόνα. Καλώς/κακώς αυτό ζητά η τρέχουσα αγορά κι εμπορικά δώσανε την σωστή κατεύθυνση, αλλά ήθελα να ενθουσιαστώ και κρίμα δεν συνέβη, δες γιατί σε μια βαθειά ανάλυση για τα καλά και κακά:


Μ' άρεσαν αρχικά πολύ τα παχιά ράφια και το κενό πάνω απ' τα βιβλία, ωραίος οπτικός αέρας.


Κουλ, ωραία, διαφορετικά τα διαχωριστικά των κατηγοριών.


Ατυχής όμως η φευγάτη ταξιθεσία των βιβλίων, καλό το σπίτισιο touch, αλλά αυτό το ανάκατω πραγματικά μπερδεύει.


Συν τα ξύλινα stands, που έσπαγαν την μονότονη επανάληψη των ραφιών. Στις προθήκες τα κλασσικά coffee table books, η ντεκο προσέγγιση που λέγαμε.


Η γραμματοσειρά που έντυσε όλες τις σημάνσεις του καταστήματος παίρνει το βραβείο. Φρέσκια, καλοσχεδιασμένη, στυλάτη.


Αρχιτεκτονικά

Ωραία η χρήση φουλ τζαμαρίας, η πόλη έμπαινε μέσα στο κατάστημα από παντού.





Αλλά πολλή πολλή άπλα! Γύρω-γύρω βιβλιοθήκες, στη μέση τα σταντς μοιάζαν σαν απομακρυσμένα νησιά, οι διάδρομοι τεράστιοι και έτσι ανοιχτόχρωμοι, ενοχλητικά κενοί. Που ναι η στενάδα, η ζεστασιά που χρειάζεται ένα βιβλιοπωλείο;



Κυρίαρχο στοιχείο η σκάλα, το μοναδικό σημείο που είχε χρώμα για να κατευθύνεται αμέσως ο επισκέπτης, τραβηχτικό το κοντραστ βαθύ μαύρου/απολαυστικού κίτρινου και παρούσες οι μη ψαρωτικές πια γνωστές γυμνές λάμπες φουαγιέ Β' σκηνής θεάτρου με αλτέρνατιβ ρεπερτόριο.




Σαν πίνακας του Hopper, σαν αναγνωστήριο γυναικείων φυλακών. Τέλειο αισθητικά, όχι τόσο αισθηματικά.


Επίσης η επιλογή του μπετόν στο ταβάνι ήταν συνεπής με την αρχιτεκτονική ματιά, αλλά το όλο industrial ύφος, τσίγκλαγε σ΄έναν δρόμο κλασσικής αρχοντιάς όπως η Πανεπιστημίου.

bigfail: Η ΠΟΛΥ κυρίαρχη ντηζαϊνιά

Ιδιαίτερα στο ισόγειο και στον δεύτερο όροφο νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε gift shop. Tα πέρα των βιβλίων αντικείμενα παραείναι πανταχού παρόντα, στα βιβλιοπωλεία καλό να τοποθετούνται ελάχιστα παράταιρα σαν έξτρα οπτική νοστιμάδα. Εδώ, ήταν σαν πάρε κι αυτό, συμπληρώνει την στυλάτη εμπειρία του βιβλίου. Και άπειροι τσιμπάνε.


Τόσο ασορτί δε, που τα βιβλία ταξινομούνται μαζί με τα αντικείμενα ανά χρώμα. Το περιεχόμενο σε κάποια σετς, όχι και τόσο σχετικό.



Βιβλία τέχνης, πάρε και σετ ομπρέλα, τσάντα, μπρελοκάκι etc.


Στον πάγκο μαγειρικής πανηγύρι, μαρμελάδες, σουρωτήρια, ανοιχτήρια κλπ


Σμαρτ χαρτοπετσέτα, θα κάνει θραύση στο Νέο Ψυχικό.


Το Μουσείο feeling συνεχίζεται.


Και πιάνο παρόν, όχι δεν μου κανε καμία έκπληξη.


Τες πα, ας κλείσω με την προσωπική αδυναμία για τα παλιά βιβλία με τις καταπληκτικές εικονογραφήσεις με πενάκι και μελάνι, τόσο πιο εκφραστικές απ' τα χιλιάδες χρώματα των τωρινών φώτο. Το συγκεκριμένο με ενδιαφέρον περιεχόμενο δε, μια άλλη, καταφανώς πιο τρυφερή Ελλάδα.

Σχόλια

  1. εξαιρετικά εμπεριστατωμένο και διεισδυτικό, σαν να ήμουν εκεί...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραίο έγινε. Τώρα μένει να δούμε αν και οι τιμές είναι επίσης ωραίες (=φθηνές).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η μετάλλαξη του καλύτερου βιβλιοπωλείο σε ένα απλά ντιζαινάτο μαγαζί...
    Δεν είχε τέτοιο κοινό ο Ελευθερουδάκης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα συμφωνήσω μαζί σου Athensville. Από την γρήγορη επίσκεψη που του έκανα, του έλειπε η "ζεστασιά" του βιβλίου που σε παρασύρει σε έναν κόσμο πλασμένο από τον συγγραφέα, που περιμένει τον αναγνώστη του για να βάλει όλες τις λεπτομέρειες ενός νέου κόσμου. Στον νέο (super) Ελευθερουδάκη νομίζω πως είμαι στο κατάστημα της Taschen. Και αυτό είναι από μόνο του καλό (και κακό).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πάντως καταλαβαίνω ότι τα συν ήταν περισσότερα από τα πλην... απλά εσύ δεν βλέπω να ξαναπηγαίνεις :-D

    ήταν βέβαια και λίγο αναμενόμενο... το (υπερ) επιτυχημένο πείραμα του public έχει μάλλον γονατίσει (αισθητικά τουλάχιστον ίσως και ταμειακά) τις αλυσίδες και ούτως ή άλλως , metropolis, παπασωτηρίου, public, τώρα πια και ελευθερουδάκης απευθύνονται με παραπλήσιο τρόπο σε παραπλήσιο κοινό...

    ακολουθεί γκρίζα διαφήμιση: όταν ψάχνω για βιβλίο, πάω μόνο Πολιτεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. melkal@dsa.gr melkal@dsa.grΙουνίου 08, 2011 7:31 μ.μ.

    Πολύ ωραία παρουσίαση. Ομως, αν εξαιρέσεις λίγο το μαγαζί στην Πλάκα, έτσι τον θυμάμαι πάντα τον Ελευθερουδάκη, σε αυτό το στυλ, μακριά απ' τα βιβλία.
    Εχω να πω επίσης, ως προς την πληρότητα, ότι κάθε φορά που ζητούσα ένα βιβλίο, τις περισσότερες φορές δεν το είχαν και έπρεπε να το παραγγείλω. Και οι τιμές πάντα ήταν κατά τι πιο πάνω.
    Προτιμώ τον Ιανό, απ' όλες τις απόψεις. 

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γκρίζα διαφήμιση volume II: Πολύ ωραία η Πολιτεία, σούπερ πραγματικά τιμές, αλλά αν δεν ψάχνω κάτι συγκεκριμένο το χάος της με κουράζει, οπότε έχω και την Πρωτοπορία σαν συχνή επιλογή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όταν ήμουν μαθήτρια ο Ελευθερουδάκης ήταν το μόνο βιβλιοπωλείο που πήγαινα, λόγω τοποθεσίας και λόγω του ότι χανόμουνα στα δρομάκια της Αθήνας. Αργότερα ως φοιτήτρια έμαθα και τα υπόλοιπα βιβλιοπωλεία της πόλης. Όντως η Πολιτεία είναι το πιο φτηνό και βρίσκεις οτι θέλεις. Ο Ελευθερουδάκης πάντα ηταν ακριβός και απευθυνόταν σε ένα ιδιαίτερο κοινό. Πριν από δύο χρόνια βρέθηκα να χαζεύω βιβλία μαζί με τον Παπούλια.Ίσως η μετάλλαξη του να μην είναι τόσο κακό. Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα, θα μπορούσε να είχε καταλήξει σαν το βιβλιοπωλείο της Εστίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ωραίο φαίνεται, θα πάω να το επισκεφτώ.
    ε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. μοιάζει σαν μεγάλα βιβλιοπωλεία της Παγόχωρας τώρα...κρίμα για την ατμόσφαιρα που χάθηκε. Την αισθητική των 00ς (όχι των 10ς) δυστυχώς την συνηθίσαμε.
    Σε τέτοιο βιβλιοπωλείο, με καφέ, περνώ μεγάλο μέρος του ελεύθερου μου χρόνου. Αν πιάσει και στην Ελλάδα, μπορεί να επιστρέψει για τα καλά ο κόσμος στα βιβλιοπωλεία, για αυτό μην χαλιόμαστε για χάρη της νοσταλγίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ο Ιανός και η Πολιτεία είναι πιό κοντά στην αισθητική της "μυρωδιάς" του βιβλίου. είναι ενημερωμένα βιβλιοπωλεία, με εξυπηρετικούς εργαζομένους και καλές τιμές. Εχουν πολλά βιβλία σε διάφορα θέματα εκτός των ευπώλητων μυθιστορημάτων.
    ο Ελευθερουδάκης εδώ και αρκετά χρόνια δίνει περισσότερη σημασία στην εμφάνιση του χώρου και έχει μία δυσνόητη πολιτική στην επιλογή των βιβλίων που διαθέτει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Η Εστια τουλαχιστον διατηρει τη μυρωδια παλιου βιβλιοπωλειου. Αισθητικα χαλια μεν, αλλα ολοι αυτοι οι σωροι απο βιβλια δινουν εναν αερα γνησιοτητας στο χωρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ειναι θεμα γουστου υποθετω, προσωπικα τα τελευταια χρονια προτιμω να πηγαινω στα μικρα παρακμιακα βιβλιοπωλεια των Εξαρχειων, σκονισμενα, χωμενα σε δρομακια. Η Εστια αντιθετως μου προκαλει εκνευρισμο, οι υπαλληλοι ειναι αγενεστατοι και σπανια εξυπηρετικοι. Θα μπορουσε να ειναι απο τα καλυτερα βιβλιοπωλεια στην Αθηνα. Μου θυμιζει κατι παλιες κακογουστες πορσελανες της γιαγιας μου που τις εχουμε και σκονιζονται. Αλλα οπως ειπα ειναι θεμα γουστου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ Ο ΜΕΓΑΛΕΜΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΕ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

400 παλιές έντυπες ελληνικές διαφημίσεις

Γέμισε μωβ η Αθηνάς

Στα προσφυγικά της Κοκκινιάς